Semua Bab Love Behind the Contract (An Army and his Innocent Wife): Bab 21 - Bab 30

"So, ikaw pala 'yon. Bata, huwag mong gamitin ang anak ko! Kilala ko si Stephen, hindi siya papatol sa tulad mo. Isa pa, hindi kita gusto simula pa lang nang binagga mo ako sa restaurant at dinumihan ang damit ko." May madiin itong tono. Hindi ko alam, pero pakiramdam ko takot na takot ako sa kanya. Kahit, hindi naman dapat hindi ba? Siguro, dahil ina siya ni, Stephen at kailangan kong maging magalang. Pero, sa unang pagkikita namin, hindi naman naging maganda. Kaya, paano ko ngayon haharapin ang lahat, kung sa una pa lang may nagawa na akong mali sa kanya. Halos, hindi ako makapagsalita nang maayos. Nagblanko rin ang laman ng utak ko, pati ang dila ko ay umatras na. Hindi ko na pansin na mas lakong napahigpit ako nang hawak kay, Lina. Dahilan, na maramdaman ko ang kamay niyang humawak sa kamay ko. Nagkatitigan kaming dalawa, ngunit tapang pa rin ang nakalabalot sa mata ni, Lina. Samantalang ako, takot na takot. Tama ba ang ginagawa ko? Bakit ang hina hina ko, mas mahina pa ang loob

Nasa unahan ako nang lahat, habang lumalakad kami papasok. Nang tuluyan kaming naka-pasok ay lahat ng mga tauhan rito ay sumalubong, tumayo ng tuwid at sumaludo sa amin. "Sir, kailangan niyo na pong magpahinga dahil bukas po mismo ang itinakdang araw para kumilos rito sa lugar." Seryosong tugon ng isang sundalo habang nakasalufo sa amin."Mabuti naman kung ganun. Dalhin niyo ako sa kwarto ko." Hambog na sambit ni, Zack. "Ok sir, this way sir." Tsk! Bago pa siya umalis, binigyan pa ako nang masamang tingin. Mas mabuti nga mawala ka na sa paningin ko. "Sir, dito naman po tayo." Boses galing sa likuran ko at familiar ito sa akin. Tiningnan ko kung sino ang biglang sumingit. "Renz, your here???" Pagtataka ko."Yes, I'm here, kuya."Humakbang ako papalapit sa kanya."Kaya mo na bata?" Seryoso kong boses." Ang tapang mo Renz, baguhan ka lang tapos sumabak ka agad sa ganitong mission. Don't worry Stephen, halata naman na kaya niya. Sa tindig pa lang ng batang 'to, maayos na hindi lang '

Dalawa lang kami ang naririto sa elevator, nakapagtataka siya dahil wala siyang imik. Ayaw ba niya sa akin? Hindi bale na nga lang, hindi naman ako interesado sa kanya. Pero, nakakakilabot siya, siguro masamang tao siya? Hindi ko man batid, subalit nakaramdam na lang ako ng panginginig. 'KAILANGAN KONG MAKA-ALIS DITO AGAD, DALAWA LANG KAMI EHH, BAKA MAMAYA KUNG ANO ANG GAWIN NIYA SA AKIN. HINDI PA AKO HANDANG MAMATAY, PAKIUSAP BUMUKAS KA NA ELEVATOR.' Tanging sambit ko sa aking isipan, habang mahigpit na nakahawak sa aking damit at napatingin lang sa pintuan ng elevator. Maya-maya pa, naramdaman ko ang titig niya sa akin. Hindi ko naman siya nilingon pero ramdam ko na malalim ang mga mata niya. HUHUHU, PLEASE, PANGINOON TULUYAN NIYO PO AKO. TULUNGAN NIYO PO AKONG MAKALABAS DITO NG BUHAY. "Hey, what are you doing miss?" Bigla akong natigilan. Ang lalim ng boses niya. HALA! BAKA MAMAYA KAININ NIYA AKO! AYAW KO! AYAW KO! AYAW KO! "Are you crazy????" Dagdag pa niya, dahilan na napatingi

"Ano sabihin mo na kasi, dali na. Akala ko ba sasagutin mo ang mga tanong ko, kaya gawin mo na kasi." Pangungulit ko pa."Ano, Sabihin mo na ang tagal tagal naman ehh.""Fine, oo na, oo na. Ang ingay ingay mo na nga kulit kulit mo pa.""Ehh, ikaw naman kasi. Dali na, sabihin mo na, ikaw ba huh?""Oo na, oo na, fine, ako nga." Ikinagulat ko naman ito."Ibig sabihin, señorito din kita???" Pagtataka ko."Hindi, ano ka ba.""Ahh, Akala ko kasi señorito din kita. Mayaman ka pala? Sabi nila mayayaman daw ang taong tinatawag ng ganyan ehh. Isa pa, ano naman ginagawa mo dito? Tapos diyan pa sa ibaba, paano na lang kung na lunod ka, magiging kasalanan ko pa dahil ako lang kasama mo dito???""What? Hahah, kid, huwag ka nga mag-isip ng ganyan. Hindi din ako malulunod, alam kong lumangoy. Isa pa, huwag ka na nga madaming tanong, aalis na ako." Tumalikod siya sa akin, ngunit pumasok sa isipan ko kung saan siya matutulog mamayang gabi. Halata naman na tumakas lang siya sa kanila. "Teka lang!" Siga

STEPHEN POV.Kasama ko ngayon sa tabi ko si Mayor, Lim. Narito rin ang hari ng sendikatong binabantayan namin. Walang mali sa kinikilos ng taong 'to, malinis siyang gumalaw. Ngunit, kahit na ganito ay hindi kami naging kampante. Patuloy pa rin na nagbabantay ang mga kasamahan ko. By the way, normal lang naman ang kasuotan namin. Kaya, hindi kami makikilala nito. "Hi ninong..." Boses ng bata. Nang nilingon ko kung sino, ang inaanak ko pala. Medyo malaki na rin ang batang 'to. "Ninong, where is my gift po?" Nagpa-cute pa talaga ang batang 'to."Later baby, darating ang gift mo, okay?" Nakangiting sambit ko naman sabay himas sa kaniyang buhok. Natutuwa naman siya sa ginawa ko. Masayahin talaga ang batang 'to, kahit matagal na kaming hindi nagkita parang hindi pa rin naman nagbago ang ugali niya."Hahah, pasensya ka na, Stephen. Sadyang pasaway pa rin talaga ang inaanak mo." Natatawang boses ni, Mayor."Ang ganda ng anak mo," nakangiting singit naman ni Haring sendikato. Ikinatuwa naman