All Chapters of One Fateful Night With My Ninong: Chapter 341 - Chapter 350

Ang liwanag ng araw ay dahan-dahang sumilip sa manipis na kurtina ng silid. Banayad ang hangin mula sa bukas na bintana, may dalang malamig na simoy na amoy dagat at damuhan. Sa gitna ng katahimikan ng umaga, unti-unting iminulat ni Claudette ang mga mata.. Nakatagilid pa rin siya, at ang una niyang naramdaman ay ang bigat ng isang braso sa baywang niya. Napakurap siya, saglit na nalito, ngunit agad din siyang natauhan nang maalala ang nangyari kagabi. Ang mahigpit na yakap at ang hindi niya maintindihang desisyon na… lumapit. Sumiksik. At matulog sa piling ng lalaking ilang araw lang ang nakalilipas ay sinumpa niyang hindi na muli niyang pagbubuksan ng puso. Maingat niyang inalis ang braso ni Killian. Dahan-dahan, para hindi ito magising. Ayaw niyang harapin muna ang sarili—ang katotohanang piniling muli ng katawan at damdamin niya ang lalaking ilang ulit na niyang itinulak palayo. Pagkatayo niya, napalingon siya sa natutulog pa ring si Killian. Nakahilata ito sa kama, malalim an

Hinila ni Killian si Claudette pabalik sa mesa matapos ang biruan nila sa shooting area. Habang inaayos nito ang maliit at mas magaan na baril sa kaniyang kamay, tahimik lang si Claudette.“Okay,” ani Killian, tinapik ang balikat niya. “Ito ‘yung basic handgun. Light lang, hindi masyadong malakas ang recoil. Perfect sa beginner tulad mo.”Kinuha ni Claudette ang baril, pero halatang alanganin ang hawak. Medyo nakakunot ang noo niya, parang hindi alam kung saan dapat nakaposisyon ang daliri.“Hindi ganiyan,” tawa ni Killian, lumapit sa likuran niya. “Sige, ako na.”Lumapit siya, sapat lang ang distansya para maramdaman ni Claudette ang init ng katawan nito sa likod niya. Hinawakan ni Killian ang kamay niya.“Dito dapat naka-anchor ang grip,” bulong ni Killian, pinapadulas ang palad niya sa ibabaw ng kamay ni Claudette. “Solid, pero hindi sobrang higpit.”Dumapo ang isa pa nitong kamay sa baywang ni Claudette, marahang ginigiya ang posisyon niya.“Relax ka lang,” dagdag niya, ang labi h

Tahimik ang paligid habang magkasalo sa almusal sina Claudette at Killian. Bukod sa kaluskos ng kubyertos sa plato at mahihinang lagaslas ng hangin mula sa bukas na bintana, wala nang ibang ingay sa pagitan nilang dalawa. Pareho silang may iniisip—si Claudette, kung paanong natutunang tanggapin muli ang presensiya ng lalaking minsang sumira sa puso niya; si Killian naman, kung paano muling bubuuin ang tiwala ng babaeng mahal niya.Sa isang iglap, napako ang tingin ni Killian sa kaliwang kamay ni Claudette.Wala na roon ang singsing.Ang engagement ring na buong pagmamahal niyang isinukbit sa daliri ng dalaga noong araw na sinagot siya nito. Hindi niya alam kung kailan iyon nawala o kailan tinanggal ni Claudette. Pero ngayon, parang umalingawngaw sa tainga niya ang isang matalim na katotohanan—nasaktan niya nang labis si Claudette.Tumingin siya sa mukha ng dalaga. Nakayuko ito habang kinakain ang huling piraso ng itlog. Walang bahid ng galit sa ekspresyon nito, pero walang ni katiting

Tatlong araw na ang lumipas mula nang huling makita si Claudette. Tatlong araw ng walang kasiguraduhan, tatlong gabing walang tulog ang pamilya niya, lalo na si Caleigh, na halos ikabaliw ang pagkawala ng kapatid. Maging ang kanilang ina ay halos hindi na kumain. Kahit buntis si Claudette, walang konsiderasyong ipinakita si Don Rafael—ang lalaking buong pusong kinamumuhian na ngayon ng pamilyang Villamor.Nakapag-file na ng missing person report si Caleigh sa tulong ni Drako, ngunit wala silang hawak na ebidensiyang magtuturo kay Don Rafael. Maging ang CCTV footage sa ospital ay nabura na rin—isang patunay kung gaano kalawak ang impluwensiya ng matandang Nicolaj. Wala siyang iniwang bakas. Samantala, sa isang lihim na silid sa ilalim ng isang hacienda sa labas ng lungsod, naroroon si Claudette—nakakulong at hindi pa rin mapipigil ang kanyang pag-iyak. Sa bawat pag-ikot ng araw, mas lumalalim ang takot sa puso niya. Hindi dahil sa maaaring may mangyari sa kanya, kundi dahil walang nak

Marahas ang pagkakabukas ng pintuan sa silid ni Killian. Agad siyang nagising mula sa sandaling pagkaidlip sa malamig na sahig habang nakakadena pa rin ang kanang pulso. Dalawang malalaking tauhan ni Don Rafael ang pumasok, walang pakundangang sinunggaban siya at pinilit tumayo. "Bitawan n’yo ako!" sigaw ni Killian, nanginginig sa galit. "Hindi ako papayag sa kasal na 'to!" Ngunit bingi ang mga tauhan ng matanda. Parang mga makina silang sumusunod lamang sa utos. Pinwersa nilang ilakad si Killian habang nakakadena pa ang isa niyang kamay. Wala siyang suot kundi puting long sleeves na gusot at duguan pa sa bahagi ng balikat—tanda ng sariwa pang sugat. Nagsusumiksik pa rin sa isip niya ang huling beses na nakita niya si Claudette. Ilang hakbang pa, at nasilayan na niya ang hardin sa likod ng mansyon. Lahat ay puti’t ginto—mula sa carpet, bulaklak, hanggang sa telang nakasabit sa altar. Maraming bisita, karamihan ay mga taong may impluwensya sa negosyo ang naroon. Sa harap ng altar a