Pagkapasok namin sa kwarto ko, agad kong ini-lock ang pinto at nilapag ang cellphone sa bedside table. Hindi pa rin ako makapaniwala na si Killian—ang may-ari ng university kung saan ako nagtatrabaho—ay andito ngayon sa mismong kwarto ko, may basbas pa ng nanay ko. “Okay,” sabi ko, habang naglalakad papunta sa closet. “Since wala kang dalang damit, kailangan mong suotin ito.” Kinuha ko mula sa hanger ang isa sa mga old oversized dresses ko. Malambot ang tela at halos pang-pambahay na. Hindi naman siya sobrang girly, pero halatang pambabae. Pagharap ko sa kanya, napalunok ako nang makitang nakaupo siya sa kama, nakasandal sa headboard, at nakangiting parang walang problema sa mundo. Tiningnan niya ang dress sa kamay ko at napataas ang kilay. “That’s mine?” tanong niya, amused. “Seriously?” “It’s the only one that might fit you,” sagot ko, iniabot sa kanya ang dress. “Wala akong oversized panglalaki dito, obviously.” Tinanggap niya iyon, pero imbes na magbihis, isinantabi lang niy
Terakhir Diperbarui : 2025-06-20
Masuk
