ยุทธการรักของเหล่าภรรยา의 모든 챕터: 챕터 211 - 챕터 220

องค์ชายรองหลิวชิงสือ นั่งกำมัดแน่นอยู่ภายในตำหนักของตนเอง เขามิได้หูหนวกตาบอด ที่จะไม่ได้ยินเรื่องที่ผู้คนในวัง กล่าวถึงการตั้งครรภ์ของพระมารดา และการตายของนาง คือคำสั่งของพระบิดา“สืบเรื่องนี้มาให้กระจ่าง ข้าอยากรู้ว่าผู้ใดกัน ที่ใส่ความเสด็จแม่ของข้า”“พ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์คนสนิท รับคำก่อนรีบออกไปทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย ความเจ็บปวดในวันนี้ เป็นสิ่งที่เขายากจะลืมเลือน แม้จะบอกว่าพระมารดาของเขา สิ้นพระชนม์เพราะเจ็บป่วยร้ายแรง ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บแค้นจนมิอาจยอมรับได้ นั่นคือพระมารดา มิอาจได้ร่วมอยู่ในสุสานหลวงนั่นเอง แม้จะมีการจัดพิธีไว้อาลัย แต่พระศพกลับถูกนำไปฝังยังที่ดินหลังสุสานหลวงแทน เป็นเรื่องอันน่าอัปยศยิ่งนัก คนภายนอกหาได้ล่วงรู้เรื่องนี้ไม่“เสด็จพ่อ ทรงให้ความเป็นธรรมกับเสด็จแม่ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ชิงสือ เจ้าไม่ควรจะยุ่งเรื่องนี้ ข้าทำเพื่อเจ้านะ”“ไยทรงมิไตร่ตรองให้ดี ก่อนเล่าพ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ”“เจ้าจะหาว่าข้าไร้ความเป็นธรรมเช่นนั้นรึ หลิวชิงสือ หรือจะให้ข้าประกาศออกไป ว่านางคบชู้จนตั้งครรภ์ เจ้าคิดดูนะว่าถ้าเป็นแบบนั้น เจ้าในฐานะองค์ชายจะอยู่เช่นไร จะมีสักกี่คนที่คิดว่าเจ้า

“ทูลองค์ชาย ท่านราชครูขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์หน้าประตู ได้เข้ามาเอ่ยรายงาน ถึงการมาเยือนของผู้เป็นตา“อืม...เจ้าออกไปก่อน จัดการตามที่ข้าสั่ง ถ้ามีสิ่งใดเพิ่มเติมข้าจะบอกอีกที”“พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย”องครักษ์หนุ่ม ได้หายออกไปยังประตูอีกด้าน เพื่อไม่ให้ราชครูอู๋พบเจอ เป็นจังหวะเดียวกัน กับชายชราก้าวเข้ามาถึงพอดี ราชครูอู๋ถึงกับขมวดคิ้วเป็นปม เมื่อเขามั่นใจว่าตามิได้ฝ้าฟาง ว่ามีคนออกไปจากห้องรับรอง“ชิงสือ คารวะท่านตา”“องค์ชาย เมื่อครู่คือผู้ใดกัน”“อ่อ...ก็แค่ขันทีเท่านั้นขอรับ ว่าแต่ท่านตามีเรื่องอันใดหรือขอรับ จึงได้มาหาข้าในวันนี้”“ข่าวเรื่องการตั้งครรภ์ ของพระชายาในจวิ๋นอ๋อง”“ข้าเพิ่มราบข่าวเช่นกัน ตอนนี้คงถึงเวลาที่จะบีบแม่ทัพอวี้หยวนให้จนมุมแล้ว”“ทุกอย่างมันไม่ง่ายอย่างที่คิด อวี้หยวนมากด้วยเล่ห์กล หากจะลงมือต้องจัดการที่บุตรสาวของมัน เพราะตอนนี้อวี้เหยาออกเรือน เท่ากับเป็นคนของสกุลหลิวไปแล้ว จะเกิดสิ่งใดกับสกุลอวี้ ก็ไม่เกี่ยวข้องกับหลิวไท้ซาน แต่หากเกิดเรื่องกับอวี้เหยา คนเช่นอวี้หยวนย่อมไม่อาจดูดาย จะตีงูต้องตีให้ถูกตัว”“แต่ผู้คนก็กล่าวขวัญว่านางนั้น ไร้ความเป็นสตรีที่

“เจ้ามันร้ายกาจนัก รู้ทุกอย่าง แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้เห็น”“สามีคือผู้นำ ภรรยาคือผู้ตาม หากข้าเดินนำมันจะเหมาะหรือเจ้าคะ อีกอย่างข้ามีหน้าที่ระวังหลังให้แก่ท่านสามี”อวี้เหยา เอ่ยด้วยน้ำเสียงฉอเลาะ จนคนที่ยืนร่วมรับฟัง ต่างพากันกลอกตาไปมา ด้วยความรู้สึกคลื่นไส้ กับอาการอ้อนสามีของคนที่เคยดุประหนึ่งพยัคฆ์ตัวเมีย ไยวันนี้นางแปลงกาย มาเป็นเพียงแมวน้อยช่างอ้อนไปได้“ต่อไปพี่จะมิให้เจ้าห่างตาอีก คืนนี้พี่จะปลอบขวัญเจ้ากับลูกให้ดีที่สุด”คำพูดหวานหูของสามี ที่กระซิบให้ได้ยินเพียงสองคน ทำให้ใบหน้าที่อิ่มเอิบของสตรีตั้งครรภ์ พลันแดงซ่านไปทั่ววงหน้า ก่อนจะซุกใบหน้ากับอกแกร่ง โดยหาใส่ใจกับคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนนั่นไม่อวี้จ้านกับอวี้ฉง ได้แต่ลอบสบตากัน ก่อนที่ชายหนุ่มผู้เป็นหลานชาย จะรีบหันมองไปทางอื่น เพราะดูเหมือนรายต่อไป ที่จะต้องออกเรือนโดยแผนการของผู้เป็นปู่ คงหนีไม่พ้นตัวเขา“เรียนนายท่าน ทุกอย่างเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วขอรับ”หัวหน้าพ่อบ้าน ที่เวลานี้ร่างกายย้อมไปด้วยโลหิต ทั้งของตนเองและศัตรู ได้ก้าวเข้ามารายงาน แก่ผู้เป็นนาย“อืม...ลำบากท่านลุงแล้ว ประเดี๋ยวนำทางคุณชายทั้งสี่ ไปยังเรื

อึก! ดวงตาคู่งาม ฉายแววอาฆาต แต่มิอาจทำอันใดได้แล้ว เมื่อเวลานี้นาง มีกระบี่คมปักอยู่กลางอกอวบอิ่ม นางไม่คิดเลยว่า ชายาในจวิ๋นอ๋อง จะมีฝีมือร้ายกาจถึงเพียงนี้ “ข้ามิถือสา กับการที่เจ้าปรนเปรอสามีข้า ในช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่จงจำเอาไว้ให้ดี ข้าหวงของ ตอนนี้ได้เวลาทวงคืน ส่วนเจ้าก็คือดอกไม้ที่ถูกเด็ดจากต้น ถึงเวลาเหี่ยวเฉาแล้ว และสมควรทิ้งมันไป”อวี้เหยา ดึงกระบี่ออกมากอกของอีกฝ่าย ก่อนจะเช็ดเลือดอย่างใจเย็น เสียงการต่อสู้จากด้านนอกนั้น ไม่ได้ทำให้นางตื่นกลัวเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวก้าวเข้าไปหาสามี ที่ตอนนี้กำลังมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า บ่งบอกได้ถึงฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัด กำลังทำงานแล้วหญิงสาวล้วงเข้าไปในอกเสื้อ ก่อนจะเอาขวดหยกออกมา เปิดฝาออกแล้วนำไปจ่อยังริมฝีปากของสามี มือบางจับเข้าที่คางของสามี ที่เริ่มไร้สติควบคุม ก่อนจะออกแรงบีบจนเขายอมอ้าปากอวี้เหยาเทยาเข้าไปภายในปากของสามี จนหยดสุดท้าย ก่อนจะส่งสัญญาณเรียกผู้ที่ตาม ที่รั้งรออยู่หน้าประตู ให้เข้ามานำตัวสามีของนางออกไปจากห้อง“ท่านพี่อย่ากังวลไป สิ่งเหล่านี้มันเป็นเพียงความฝัน ภรรยามิคิดถือสา”หลิวไท้ซาน หัวเราะก็มิออกร้องไห้ก็มิได้ เม

ปัง! ปัง! ตูม! เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับ เสียงบางอย่างตกกระทบพื้นน้ำสีครามเบื้องล่าง กรี๊ด!!! เสียงหวีดร้องดังขึ้น ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นบนเรือยอร์ชลำใหญ่ ซึ่งเป็นของเศรษฐีอันดับหนึ่งในฮ่องกง ท้องทะเลสีฟ้าเวลานี้มีจุดสีแดงเข้มเกิดขึ้น ก่อนจะขยายวงกว้างออกเรื่อย ๆ เสียงหวีดร้องยังดังไม่หยุด บอดี้การ์ดต่างพากันกระโดดลงไปในน้ำ เพื่อหาร่างของคุณหนูจ้าว ลูกสาวคนเล็กตระกูลนักธุรกิจที่กุมอำนาจทางการค้าทั่วทั้งเอเชีย จ้าวหลิงหลิง กระพริบตาถี่ ๆ มองผ่านพื้นน้ำด้วยอาการมึนงง เธอจำได้ว่ายืนอยู่ที่ท้ายเรือกับเพื่อน ๆ ก่อนจะเห็นเจสกี้ขับคู่กันมาวนเวียนยังเรือของเธอ ก่อนรู้สึกเจ็บที่หน้าอกและร่วงลงจากเรือ หลิงหลิงกำลังจมดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเล ดวงตาของเธอนั้นพร่าเลือนเต็มทีแล้ว ความเจ็บปวดค่อย ๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่าง จากในครั้งแรกเธอรู้สึกเพียงชาหนึบบริเวณหน้าอก เธอบอกไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ มาจากงานของเธอ หรือว่าธุรกิจของครอบครัว ถึงแม้จะไม่มีสิ่งผิดกฎหมาย แต่ก็ใช่จะไม่เป็นที่คลั่งแค้นของนักธุรกิจรายอื่น ไม่ว่าจะอาชีพไหนย่อมต้องมีการแข่งขัน ครอบครั