All Chapters of ยุทธการรักของเหล่าภรรยา: Chapter 191 - Chapter 200

“คนเช่นหยางเค่อแม้ภายนอกจะดูฉลาดล้ำ แต่บุรุษทั่วหล้ามักพลาดท่ากับมารยาทของสตรี หาใช่เพียงใบหน้าอันงดงามไม่ หญิงสาวที่แสดงออกว่าพร้อมเป็นภรรยาของบุรุษเช่นนาง หรือจะสู้สตรีอ่อนหวานที่ไว้ตัวเช่นเจ้ากันเล่า”หลิวจงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบช้า ให้ได้ยินกันเพียงสองคน ก่อนจะยกยิ้มอย่างมีความนัยกับผู้เป็นน้องสาว“หากเป็นเช่นที่ท่านพี่ว่ามาข้าก็เบาใจ แต่หากมิใช่เราสองพี่น้องคงต้องลำบากอีกครั้งเป็นแน่”“หึ ๆ หากเจ้าเป็นกังวลมาก ก็ลงมือในตอนที่อวี้จ้านกับหยางเค่อไม่อยู่ เจ้าคิดเห็นเป็นเช่นไร”“บางทีเราควรเร่งมือกับทุกเรื่อง ท่านพี่ว่าจริงหรือไม่เจ้าคะ”“เช่นนั้นเรากลับกันเถอะ ข้าอยากผ่อนคลายก่อนทำงานใหญ่ในคืนนี้”ทั้งคู่สบตากันอย่างมีความนัย การสนทนาของนางกับพี่ชาย นางมิใส่ใจว่าจะมีผู้ใดพยายามสอดรู้ โต๊ะที่นางกับผู้เป็นพี่นั่งอยู่ รอบกายมีแต่คนของพวกนางแฝงตัวอยู่เพราะเหตุนี้นางและพี่ชาย จึงหาได้หวั่นเกรงว่าจะมีใครได้ยิน และต่อให้มีจริง ย่อมไร้หลักฐานที่จะกล่าวหานาง คำพูดนั้นผู้ใดก็เอ่ยออกมาได้ ไร้ซึ่งตัวอักษรย่อมไร้ซึ่งหลักฐานใด ๆ มากล่าวโทษแก่นาง“ไปกันเจ้าค่ะ”หลิวหลีลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้าวไปยังหน้า

“ฮ่า ๆ มิใช่เพียงข้าหรอกกระมังเจ้าคะ ที่เชื่อในคำบุรุษ” สาวใช้เอ่ยย้อนคำพูดองอวี้หลาน พร้อมรอยยิ้มเย้ยหยัน“เจ้าเห็นข้าเป็นเช่นนั้นรึ เจ้าอยู่ข้างกายข้ามาตลอด มียามใดกันที่ข้าลงมือทำทุกสิ่งอย่างเพื่อบุรุษ แม้ข้าจะเสียใจ แต่ข้าไม่เคยคิดที่จะยอมตาย เพื่อบุรุษที่มิเคยเหลียวแลข้าอย่างแน่นอน มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่ยินยอมแลก เพื่อสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง”“อย่าได้คิดจะมาหว่านล้อม ให้ข้าตายใจเลยท่านหญิง”“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว คนเช่นข้ามิคิดเก็บงูเง่าตัวเดิมกลับมาเลี้ยงอีกครั้งอย่างแน่นอน อย่าได้สำคัญตนให้มากชุ่ยหลิน ยังมีอีกเรื่องเจ้าอย่าได้คิดว่าการที่ข้าพูดคุยกับเจ้า คือการตกลงไปในหลุมพรางของเจ้าเลย เพราะสำหรับข้าแล้ว มันคือการสนทนาระหว่างนายบ่าวเป็นครั้งสุดท้าย เพราะคนเช่นข้ามิจำเป็นต้องแลกกับอสรพิษเช่นเจ้า”“พูดมากเสียจริงนายข้า”เอ่ยจบสาวใช้คนสนิทได้ยันตัวลุกขึ้น ก่อนจะพุ่งเข้าหาผู้เป็นนายด้วยสายตามาดร้าย การต่อสู้ในครานี้ต้องจบลงเสียก่อนที่องครักษ์เงาจะปรากฏกายขึ้น เพราะหากเป็นเช่นนั้น นางจะไม่อาจเอาชีวิตรอด ไปจากจวนอ๋องแห่งนี้ได้อีกเลยการต่อสู้ดำเนินต่อเพียงครึ่งก้านธูป ชุ่ยหลินทรุดลงตรงหน้

เพียงเจ็ดวันถัดมา ข่าวเรื่องการตายของท่านชายแห่งซีหนานก็ได้เงียบหายไป ร่างของชายหนุ่มถูกส่งกลับไปยังบ้านเกิด โดยมีภรรยาในท่านแม่ทัพติดตามไปส่งและไว้ทุกข์ให้พี่ชาย ทว่าไร้ซึ่งสามีร่วมทางไปด้วยร่างสูงยืนมองขบวนของเล็ก ๆ ซึ่งมีผู้ติดตามไปเพียงเล็กน้อย เขามิลงมือสังหารนางด้วยตนเอง ก็นับว่าเมตตาต่อนางมากแล้ว การที่หลิวจงบอกแก่ทุกคนว่ามาศึกษาหาสถานที่ เพื่อทำการค้ายังซานซีมันเป็นเพียงข้ออ้าง สองพี่น้องลักลอบเป็นชู้กัน ทั้งยังพยายามที่จะหาหนทางทำให้ด่านซานซีแตกพ่ายการให้นางได้กลับไปตายยังบ้านเกิด นับว่ามีวาสนามิน้อย ความปราณีครั้งนี้หาได้มาจากใจของเขาไม่ ถ้ามิใช่เพราะท่านหญิงอวี้ร้องขอ มีหรือเขาจะยินยอมให้นางได้ก้าวพ้นซานซี“ท่านแม่ทัพจะสังหารนางที่นี่ก็ย่อมเป็นสิ่งสมควร แต่เหตุใดเราต้องให้เลือดชั่วช้าเช่นนั้น มาแปดเปื้อนเมืองเราด้วยเล่าเจ้าค่ะ”“หากนางกลับสู่ชีหนาน เราก็ยากที่จะลงมือ”“นางจะต้องสิ้นใจ ก่อนที่สกุลหลิวจะทันได้หล่มสลายอย่างแน่นอน พวกท่านลองคิดดูให้ดี หลิวหลีไร้ประโยชน์ต่อสกุลหลิวแล้ว พวกเขาจะเก็บนางไว้เพื่อสิ่งใดกัน สิ้นหลิวหลีเราก็ใช้ข้อนี้รวบจบสกุลหลิวเพิ่มเติมจากขอหาคิดก่

“มีสิ”“เรื่องใดกัน”“….”การต่อคำของทั้งคู่ยังคงดำเนินต่อไป โดยไม่รู้เลยว่าแผนของพวกเขานั้น ได้ทำให้เยี่ยคังร้อนใจมากเพียงใดเยี่ยคังรู้ดีว่าผู้เป็นนายไม่ได้บอกทุกสิ่งแก่เขา แต่จะอย่างไรเขาขอให้ได้เห็นกับตา ว่าท่านหญิงอวี้ปลอดภัยเท่านั้น เขาจึงจะวางใจใช้เวลาไม่นาน ร่างสูงได้ยืนอยู่หน้าทางเข้าโรงเตี๊ยมกลางป่า ซึ่งเป็นเส้นทางผ่านไปยังซานซี ชายหนุ่มรู้ดีว่าที่แห่งนี้ภายนอกคือโรงเตี๊ยม แต่เบื้องหลังคือรังโจรและร้านขายข่าว“ท่านมาถึงนี่ คงมิได้มาพักสินะคุณชายเยี่ย”“นางอยู่ที่ใด”“ใคร”“ข้าไม่อยากจะต้องใช้กำลังในการค้นหานาง หรือเจ้าคิดจะเสี่ยงให้ข้าเข้าไปด้วยตนเอง”“คุณชายเยี่ย โปรดใจเย็นก่อน”“...”ไร้คำตอบจากชายหนุ่ม ใบหน้านิ่งเรียบ มือหนากำอาวุธแน่น บ่งบอกถึงอารมณ์ของเยี่ยคังได้เป็นอย่างดี“เช่นนั้น คุณชายเยี่ยเชิญ”เจ้าของโรงเตี๊ยมเบี่ยงกายหลบเยี่ยคัง พร้อมทั้งผายมือเป็นการเชื้อเชิญ เขาคือคนขายข่าวย่อมรู้จักชายหนุ่มผู้นี้เป็นอย่างดี คนเช่นเยี่ยคังเลี่ยงได้เป็นดีที่สุดตอนที่เขาได้รับการไหว้วานจากหญิงสาวด้านใน ความหนักอึ้งก็พลังบังเกิด เป็นที่รู้กันดีว่าท่านหญิงอวี้หลานนั้น คือหัวใจขอ

“หึ ๆ” อวี้หลานหัวเราะในลำคอ เมื่อพ่อลูกเริ่มที่จะกลั่นแกล้งกันอีกแล้ว “ก็หมายความว่าแม้แต่เจ้าเยี่ยลู่ ก็ไม่มีสิทธิ์กอดภรรยาของบิดา เข้าใจหรือไม่” เยี่ยคัง ทำได้เพียงพูดเพราะเวลานี้ในอ้อมแขนของเขา มีเยี่ยหลันอยู่นั่นเอง การถกเถียงกันของครอบครัว สร้างรอยยิ้มให้แก่เหล่าผู้ติดตาม ไม่เว้นแม้แต่ผู้ที่เพิ่งมาถึง หยางเค่อมองไปยังครอบครัวของสหายรัก เขาเกือบจะเสียมิตรนี้ไปเพราะแผนการอันผิดพลาด หากวันนั้นอวี้หลานสิ้นลม เขาคงไม่มีหน้าอยู่ยังแผ่นดินของสกุลอวี้เป็นแน่ ‘เจ้าคือดอกไม้ทิพย์อวี้หลาน ไม่ว่าเจ้าจะก้าวไปที่ใดความสดใสงดงามก็พลันบังเกิด เจ้าคือน้องสาวที่ข้ารักยิ่งนัก’ หยางเค่อขอโทษหญิงสาวอยู่ภายในใจ กับความรักที่นางเคยมอบให้แก่เขา แต่เพราะใจของเขานั้นมีใครอีกคนมาโดยตลอด ย่อมไม่อาจรับไมตรีจากผู้ใดได้อีกจวนอ๋อง เรือนอวี้หลาน หลังจากมื้อค่ำสิ้นสุดลง สองสามีภรรยาจึงได้มีเวลาเป็นของตัวเองเสียที ในทุกวันกว่าที่ทั้งคู่จะจัดการกับบุตรชายหญิงได้เสร็จสิ้น ก็เหนื่อยล้าอยู่มิน้อย คืนนี้จึงเป็นท่านอ๋องน้อยเป็นผู้รับหน้าที่นั้นแทน