All Chapters of ยุทธการรักของเหล่าภรรยา: Chapter 241 - Chapter 250

“หึ ๆ เจ้ามิน่าเป็นถึงแม่ทัพเลยลู่เค่อหลาง ดวงตามืดบอด มองไม่เห็นว่าสิ่งใดกรวดสิ่งใดหยกล้ำค่า” “เห้อ! เด็กน้อยเอ้ย...” เชร้ง! การปะทะเกิดขึ้นอีกครั้งหลังจบคำของแม่ทัพหนุ่ม ไท่ห้าวเทียนเป็นฝ่ายรุกไล่เพื่อกำชัย โดยที่มิได้ประเมินกำลังตนเองแม้แต่น้อย ร่างใหญ่ของลู่เค่อหลาง ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของบาดแผล ต่างจากองค์ชายสิบสาม ที่ในตอนนี้มีเลือดซึมออกยังมุมปาก ชายหนุ่มยังคงเป็นฝ่ายโจมตีอย่างต่อเนื่อง ส่วนแม่ทัพหนุ่มมีหน้าที่เพียงตั้งรับเท่านั้น หากคิดจะปลิดชีพขององค์ชายผู้นี้เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว แต่เพราะเขายังไม่ได้รับคำอนุญาตให้ลงมือ จึงยังคงทำเพียงหยอกเย้าให้อีกฝ่ายเหนื่อยเล่นเท่านั้น ฉึก! อึก! เพียงพริบตา ไท่ห้าวเทียนได้หยุดนิ่งลงในทันที เมื่อปลายดาบของแม่ทัพหนุ่มได้ปักอยู่กลางอกของเขา ชายหนุ่มมองไปยังพระบิดาที่ยืนอยู่อีกด้าน รอยยิ้มเย้ยหยันพลันปรากฏ เขาโง่เขลาหรือเพราะพระบิดาอำมหิตกันแน่ ไยเห็นเขาตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ ถึงยังคงยืนนิ่งมิไหวพระวรกายเลยแม้แต่น้อย “หึ ๆ ในที่สุดข้าก็ถูกกำจัดตามแผนของฝ่าบาทสิน

ชายหนุ่มรีบรินน้ำใส่ถ้วยหยกขาวใบโปรดของภรรยา ก่อนจะนำกลับมาที่เตียง ไท่ห้าวหนานประคองร่างอ่อนแรงขึ้นนั่งพิงอกของตนเอง ชายหนุ่มนำถ้วยชาจ่อยังริมฝีปากแห้งผาดของภรรยา “ค่อย ๆ ดื่มนะน้องหญิง พี่อยู่กับเจ้ามิได้เร่งร้อนไปที่ใดเลย” ไท่ห้าวหนานพยายามเก็บความลิงโลดเอาไว้ในใจ ชายหนุ่มอยากจะตะโกนเรียกบ่าวไพร่ให้ไปตามหมอ แต่อีกใจเขายังอยากที่จะเป็นคนแรกที่อยู่ในสายตาของนาง “แค่ก ๆ” “ช้า ๆ มิต้องรีบ” น้ำเสียงอ่อนโยนที่ดังอยู่ข้างหู ทำให้คนที่หลับใหลมากว่าสองเดือน ค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้า ๆ กลิ่นอันคุ้นเคยโชยเข้าจมูก ทำให้หญิงสาวเผลอสูดมันนั้นเข้าเต็มปอด ความทรงจำสุดท้ายของนางก่อนจะหลับไป คือสามีติดตามนางไปยังสนามรบ เพียงคำเดียวที่นางเอ่ยออกมา สติทั้งหมดก็ได้ดับวูบลงในอ้อมแขนของเขานั้นเอง “ท่านพี่ ยังทำตามคำของข้าอยู่หรือไม่เจ้าคะ” “หึ ๆ เด็กดื้อ หลับใหลไปนานถึงสองเดือน ยังมีหน้ามาทวงประกาศิตของเจ้าอีกหรือ” “แล้วยังทำอยู่หรือไม่เจ้าคะ” “สวามีเจ้าหรือจะกล้าขัดคำของพระชายาได

“พวกเจ้ามันนิสัยเสีย หากแม่เจ้ายังอยู่ นางคงอกแตกตายวันละหลายหน”“หากท่านแม่ยังอยู่ ข้าว่าคนที่จะอกแตกตายคือท่านพ่อมากกว่านะขอรับ”จ้าวไฉ่เฟิงยอกย้อนบิดา ด้วยสีหน้าขบขัน มีหรือเขาจะไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว บิดานั้นเฝ้าคิดถึงภรรยารักมาโดยตลอด ทุกครั้งที่เกิดเรื่องร้ายกับเขาสองพี่น้อง ชายชราผู้นี้มักเฝ้าโทษตัวเองอยู่เสมอ ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะบาดเจ็บสาหัสเพียงใด ก็มิเคยปริปากให้ผู้เป็นพ่อต้องรับรู้จนเป็นกังวลอีก“ข้าไม่พูดกับเจ้าแล้วไฉ่เฟิง ไฉ่อี้คนดีของพ่อ พ่ออยากให้ลูกทบทวนเรื่องนี้อีกครั้ง พ่อยินดีสละทั้งชีวิต แลกกับความสุขใจของเจ้า อย่าได้ยินยอมฝ่าบาทเพียงเพราะพ่อกับพี่เจ้าเลยนะลูกรัก”อ๋องจ้าวเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาในทันที เมื่อนึกถึงข่าวลือเรื่องของว่าที่บุตรเขย เขายอมตายดีกว่าเสี่ยงให้ลูกสาวสุดที่รัก ต้องไปเป็นเจ้าสาวที่มิได้เข้าหอ เช่นอดีตชายาทั้งสามของเชี่ยอ๋อง“ท่านพ่อ ข้าคือผู้ใด”“คือลูกรักของพ่ออย่างไรเล่า”“ท่านพ่อ เชื่อใจลูกหรือไม่เจ้าคะ”“ย่อมต้องเชื่อใจเจ้ากว่าผู้ใด”“เช่นนั้นเลิกกังวลเรื่องการแต่งงานของข้า เพราะหากคนจะตายมิต้องมีสามีชะตาอาภัพเช่นเชี่ยอ๋อง ตัวข้าก็ต้องตายอยู่ดี

“ท่านหญิงไฉ่อี้ไม่ชอบงานเลี้ยงหรืออย่างไร”“หามิได้เพคะ ไฉ่อี้คิดว่าท่านอ๋องเอง ก็คงอยากจะสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอก มิต่างกันจริงไหมเพคะ”“ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น”“ไฉ่อี้ทำตัวมิงามเลยสินะเพคะ ที่ออกมาเดินเล่นด้านนอกเช่นนี้”“อย่าได้คิดเช่นนั้นเลย การเดินทางมายาวไกลย่อมทำให้เหนื่อยล้า เมื่อต้องมานั่งอยู่ในงานเลี้ยงจนดึกคงจะอ่อนเพลียบ้างเป็นธรรมดา”หญิงสาวยิ้มกว้าง นางไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะอ่อนโยนถึงขนาดนี้ นางมิแปลกใจเลยที่สตรีมากมายยังอยากที่จะแต่งงานกับเขา“ท่านอ๋องคงใส่ใจผู้อื่นเช่นนี้ตลอดเลย ใช่หรือไม่เพคะ”“มิใช่ทุกคน”ชายหนุ่มรีบปฏิเสธทันควัน อย่างไรเสียคนตรงหน้าคือว่าที่ภรรยา หากเขาตอบรับย่อมต้องเป็นที่ขัดเคืองของนางเป็นแน่“อิอิ หม่อมฉันมิได้คิดตำหนิท่านอ๋องเลยนะเพคะ หากจะทรงห่วงใยผู้อื่นบ้าง”“ท่านหญิงช่างใจกว้างยิ่งนัก แต่นับจากนี้จะไม่มีผู้ใดได้รับมันเหนือท่านหญิงอย่างแน่นอน”“ช่างเจรจาเหลือเกินนะเพคะ”สองหนุ่มสาวคุยกันอย่างออกรส เสียงหัวเราะร่าของท่านหญิงจ้าว ทำให้ชายหนุ่มลืมเลือนถึงอาการไม่สบายของตนเองไปชั่วขณะอีกด้านของอุทยาน มีหญิงสาวอีกคนยืนมองสองหนุ่มสาวด้วยความริษยา มือบาง

“อย่าได้กังวล พี่จะถนอมเจ้า”ไม่มีคำตอบใดออกจากปากของหญิงสาว จะมีก็ครางเบา ๆ ในลำคอ เพราะในตอนนี้เรียวปากอวบอิ่ม ถูปิดลงด้วยริมฝีปากหนาของชายหนุ่ม ถงเชี่ยหลางค่อย ๆ ละเลียดตวัดสลับขบเม้มริมฝีปากของหญิงสาว ปลายลิ้นสากดันให้ปากเล็กอ้าออกรับลิ้นของเขาจ้าวไฉ่อี้ที่ยังเก้ ๆ กัง ๆ กับสัมผัสที่นางไม่เคยได้รับ ได้ทำตามที่ชายหนุ่มต้องการอย่างว่าง่าย เพียงปลายลิ้นแทรกผ่านเข้าไปในปาก ถงเชี่ยหลางได้กวัดเกี่ยวลิ้นเล็กของภรรยา พร้อมกับดูดดึงอย่างมีชั้นเชิง ความหวานที่ซ่านอยู่ในปาก ทำให้จ้าวไฉ่อี้ตอบรับจูบของสามีมากขึ้นชายหนุ่มค่อย ๆ ดันร่างงามให้เอนราบลงบนเตียงกว้าง โดยที่ริมฝีปากยังคงประกบปิดอยู่เช่นเดิม ร่างหนาเอนลงทาบทับบนกายของหญิงสาว มือหนาค่อย ๆ เลื่อนลงต่ำก่อนจะลูบไล้ยังต้นขาเรียว มือค่อย ๆ ดึงรั้งกางเกงนอนของภรรยาออกอย่างเบามือจ้าวไฉ่อี้ถึงกับใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความขัดเขิน เมื่อสิ่งปกปิดส่วนสำคัญกำลังจะหลุดออกจากาย ถงเชี่ยหลางถอนริมฝีปากออก ก่อนจะจูบซับตามแก้มเนียนจนถึงลำคอ ปลายลิ้นสากตวัดโลมเลียเบา ๆ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมายังเนินอกอิ่ม ที่กำลังกระเพื่อมไหวมือหนาเลื่อนมาบีบคลึงเต้างาม ผ่านเ