All Chapters of Contract Marriage sa Ninong Kong Kapitan: Chapter 101 - Chapter 110

"Baka naman hindi talaga nila sinasadyang makasakit…baka kahit sila ay naiinip na din sa sitwasyon ko. Kasi nga diba ang tagal ko ng kasal at hindi pa rin ako nagkakaanak.Kasi minsang ang mga tao ang nagiging sukatan na lang ng relasyon para sa kanila yung pagkakaraon ng anak, at dun masasabing successful or happy marriage.” sagot ko na pilit na nagpapakasaya. Sandaling natahimik si Melissa bago nagsalita. "Tama ka. Pero hindi ibig sabihin noon na tama rin silang magtanong nang gano’n, lalo na kung wala naman silang alam sa pinagdaraanan mo."Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko. Hindi ko maitatanggi na may point naman talaga ang sinabi niya. May mga bagay talagang mahirap ipaliwanag sa ibang tao, lalo na kung ang usapin ay tungkol sa mga pangarap mong pilit inaabot pero sa iba, parang napakadaling maabot.Pagdating ko sa bahay, nadatnan ko si Xian sa sala, nakaupo at seryosong nakatingin sa laptop niya. Kunot ang noo, tila may binabasa nang mabigat. Nang makita niya ako, agad siy

Napatawa ako nang mahina, medyo nahiya. “Ay nako, okay na ako sa ganito. Sapat na ‘tong karanasan sa Maldives. Wag na natin seryosohin,” sabi ko, pero alam ko sa sarili ko—pag sinagot ko siya ng “oo,” siguradong bibilhin niya talaga.“Hindi, seryoso ako, Love. Kung gugustuhin mo, sabihin mo lang.”“Love, tama na. Hindi na natin kailangang pag-isipan pa 'yan. Hindi rin naman natin mapapangalagaan, masasayang lang,” sabi ko, puno ng pag-unawa.Ngumiti siya, tahimik lang, pero hindi agad sumagot. Hinawakan niya ang kamay ko at inilapit iyon sa kanyang dibdib—tila sinasabi, “Naiintindihan ko. Nararamdaman ko.”Ang dapithapon sa Maldives ay tila isang eksenang hinugot mula sa panaginip. Ang langit ay may mga kulay na kahel at rosas, at ang dagat ay kumikislap sa huling liwanag ng araw. Nakaupo kami ni Xian sa hammock, hinahaplos ng malamig na hangin habang marahang inuugoy ang aming upuan—parang ang mismong kalikasan ay binigyan kami ng sandaling para lamang sa amin. Paglingon ko, nakit

Pumaibabaw ako at, itinutok ko ang kaniyang titi , padausdos kong inupuan ito nang makapasok na ang kaniyang titi sa loob ko ay umikot ako patalikod. Mariin kong itinukod ang aking kamay sa kaniyang tuhod na lalong nagpabaon sa kaniyang titi sa aking loob. Sa bawat pagbaon na aking ginagawa, sa bawat pag taas baba ng aking mga binti ay isang gigil na gigil na Xian ang naririnig kong umuungol."Sige pa p*tang ina Karmela, basang basa ka . i love it. Sige maglaro ka sa ibabaw ko. “ naramdaman ko ang kaniyang paghipo niya sa aking likod."oh baby... ahh.... ahh... lahhhh.... ang lakinng titi mo love" nagpatuloy ako sa paggiling sa kaniyang taas hanggang sa humarap ako sa kaniya. bahagya akong huminto at nakipaghinang ang aking mga dila sa kaniua. Habang kami ay naghahalikan. Si Xian naman ang bumabayo sa akin mula sa ilalim. Makalipas ang ilang minuto ay binuhat ako ni Xian habang ang aming mga katawan ay nananatiling nag iisa. Inikot niya ako at pumaibabaw na siya sa akin."ahhhh love..

Galit ang namayani sa akin — hindi dahil wala siyang karapatang magpahinga o magbakasyon, kundi dahil parang iniwan niya akong muli, tulad ng dati. Ang dami naming pinagsaluhang pangarap at usapan kamakailan, pero ngayon, parang ako na lang ang kumakapit sa lahat ng ’yon. Ako na lang ang naiwan na may dalang lahat ng alaala. Mag-isa akong nanatili sa opisina, tulala at walang gana. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga nangyari, hanggang biglang tumunog ang cellphone ko. Si Karmela ang tumatawag! Halos mahulog ko ang telepono sa sobrang gulat at tuwa. Mabilis ko itong sinagot, halos pasigaw pa. “Karmela!” nangingibabaw ang galit at pananabik sa tinig ko. “Bakit wala kang kahit anong paramdam? Ano ba—” “Melissa, sorry talaga! Saglit lang, ha? Medyo busy lang kami ngayon. Tatawagan kita mamaya, promise,” mabilis niyang sagot na halatang nagmamadali. “Wait, Karmela! Hindi mo ba talaga ako kakausapin? Ano bang—” Pero hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko, biglang nag-be

SA BAHAY NI XAVIER "Melissa, sigurado ka ba talaga dito?" tanong niya habang nakatutok sa laptop, mabilis ang galaw ng mga daliri sa keyboard. "Oo naman. Bakit, kinakabahan ka na?" sagot ko, kalmado ang tono habang hawak ang tasa ng malamig na kape, nakaupo sa tabi niya. "Hindi ko naman sila gagalawin — hindi pa, gaya ng sinabi ko. Pero kailangan kong malaman kung ano ang mga hakbang nila, kung anong plano nila." "Parang ang risky nito," bulong ni Xavier habang nagsi-screenshot ng ilang bahagi ng screen. "Alam mo, may ibang paraan para makapag-move on. Hindi kailangang ganito ka-extreme." Napangiti ako, mapait. "Kung alam mo lang, Xavier... Hindi lang ito tungkol sa pag-move on. Ito ay tungkol sa hustisya. At kung ako lang ang natitirang may lakas ng loob para ipaglaban 'yon, bakit hindi ko susubukan?" Pagdating ko sa bahay, binuksan ko agad ang laptop at sinimulang i-review ang mga files na nakuha ni Xavier. Kompleto ang impormasyon — pangalan ng resort, mga naka-schedule na akt