All Chapters of Contract Marriage sa Ninong Kong Kapitan: Chapter 111 - Chapter 120

Pero mapilit si Mommy Glenda. “Huwag na kayong maarte. Sumabay na kayo. It’s okay, Karmela. You’re not interrupting us!” sabat pa ni Melissa. Ngumiti siya, at sa isang iglap, naglaho ang awkwardness. Para bang pinilit niyang burahin ang tensyon—pero alam kong nandoon pa rin. Sa gitna ng dinner, sunod-sunod ang tanong ni Mommy Glenda tungkol sa buhay namin ni Xian—parang may sinusuri, may hinahanap. Pero isa sa mga tanong niya ang tumama nang diretso sa dibdib ko. “Karmela, may plano na ba kayong magkaanak?” tanong niya, walang pag-aalinlangan, titig na titig sa akin. Bigla akong napalunok. Tumingin ako kay Xian, na halatang nagulat rin, at tila nag-aalangan kung sasagot ba o hahayaan akong magsalita. “Well, Mommy, we’re not in a rush. Gusto pa naming mag-focus sa mga goals namin ngayon,” sagot ko, pilit na kalmado ang tono. Ngumiti siya, pero may bakas ng pagkadismaya sa kanyang mukha. “Sana naman, huwag niyong patagalin. Gusto ko nang magka-apo, Karmela. Matagal ko nang hinihi

Lumipas ang mga araw, ngunit hindi ko makuhang mapanatag ang isip ko. Gabi-gabi, ang imahe ng kwartong iyon ang malamig na hangin, ang lalaking hindi ko kilala ay paulit-ulit na pumapasok sa panaginip ko. Sinusubukan kong buuin ang mga nawawalang bahagi ng gabing iyon, ngunit tila blangko ang lahat. Ano ang nangyari? Sino ang lalaking iyon? At higit sa lahat, bakit ko hinayaang mangyari ito?Pinilit kong tawagan si Melissa nang paulit-ulit, ngunit hindi talaga siya sumasagot. Isang linggo na ang lumipas, at tila naglaho siya na parang bula. Pumunta ako sa opisina niya, ngunit sinabi ng mga kasamahan niya na hindi raw siya pumapasok. Nag-aalala na din ako para kay Melissa pano kung may ngyari pala sa kaniya. Ang pakiramdam ko ay parang naiwang nag-iisa sa gitna ng isang bagyo, walang matakbuhan, walang makapitan.Sa bahay, ramdam ko ang unti-unting pagbagsak ng maskara kong pilit na suot sa harap ni Xian. Hindi ko magawang itago ang pagkabalisa ko, at napansin niya iyon.“Love,” sabi

Halos hindi siya makapagsalita sa una. Pero nang magrehistro sa kanya ang sinabi ko, napuno ng saya ang mukha niya. "Buntis? Talaga? Diyos ko, Karmela! YEHEY! FVCK magiging ama na ako! Sh*t ...." Mahigpit niya akong niyakap, at ramdam ko ang tuwa sa bawat kilos niya."Magiging tatay na ako!" sigaw niya, puno ng kasiyahan.Napangiti ako, pero ramdam ko pa rin ang bigat sa loob ko. Paano kung hindi ikaw ang ama? pilit kong itinago ang tanong na iyon sa isip ko.Dalawang araw ang lumipas, at unti-unti kong sinubukang tanggapin ang sitwasyon. Pero isang gabi, habang nag-aayos ako ng hapunan, dumating si Xian na galit na galit.Halos sumabog ang pintuan nang buksan niya ito. "Karmela!" sigaw niya, halatang pinipigil ang sarili niyang magwala.Nagulat ako. "Xian? Ano'ng nangyari?"Hindi siya sumagot. Lumapit siya sa akin, hinablot ang braso ko, at mahigpit na kinapitan. "Ano 'to?" tanong niya, sabay hagis ng isang bungkos ng mga larawan sa lamesa.Nang tingnan ko ang mga larawan, halos matu

SA BAHAYPagdating ko sa bahay, naabutan ko si Karmela sa kusina. Tahimik siyang naghuhugas ng pinggan. Narinig niya ang mga yabag ko, kaya huminto siya at humarap sa akin. Kita ko ang takot sa mga mata niya.Lumapit ako sa kanya nang dahan-dahan. Bahagya siyang nanginginig, parang natatakot na saktan ko ulit. Pero hindi galit ang naramdaman ko. Nilapitan ko siya… at niyakap nang mahigpit.“Karmela,” bulong ko, ramdam ang sakit sa boses ko, “patawad sa nagawa ko. Nadala lang ako ng galit ko. Pero kailangan kong maintindihan ang lahat.”Naramdaman ko ang pagtulo ng luha niya sa dibdib ko. Mahigpit ang yakap niya, parang natatakot siyang bitawan ko siya… o baka natatakot na masaktan ko ulit.“Xian, mahal kita,” nanginginig ang boses niya habang umiiyak. “Hindi ko sinadyang itago 'yung nangyari. Natakot lang ako… natakot akong mawala ka kapag nalaman mo. Pero maniwala ka, hindi ko ginusto kung ano man 'yung nakita mo sa mga larawan. Ni hindi ko alam kung paano 'yun nangyari! At totoo 'yu

“Parang ang linis-linis niya kung makapagsalita!” dagdag pa ni Melissa, halos paanas pero matalim. “Andaming babae niyan, Karmela. Isa ka lang sa mga pinaglaruan niya. Hindi ka mahal ng taong ’yan, tandaan mo ’yan.” Kumikislot ang panga ko sa galit, pero kailangan kong pigilan ang sarili ko. Kung magpapaapekto ako, mabubuko niyang hindi ko siya pinaniniwalaan. “Baka nga tama ka, Melissa,” sagot ko, pinilit kong gawing mahinahon ang tono ko. “Hindi ko na rin alam ang dapat kong gawin. Parang pagod na pagod na rin ako.” Narinig kong bumuntong-hininga siya mula sa kabilang linya—tila ba natuwa sa narinig. Pero ako, halos hindi ko na makayanan ang inis. XIAN POV Pag-uwi ko ng bahay, naabutan kong tahimik si Karmela. Nakaupo siya sa center island, may bakas ng kaba sa mukha. Nang makita niya ako, agad siyang tumayo at lumapit. “Xian,” mahina ang boses niya, “si Melissa… Sinabi niyang iwanan na kita.” Nagdilim ang paningin ko sa narinig. Huminto ako sa tapat niya, pilit pinipi