Semua Bab My Ex's Uncle Owns Me: Bab 41 - Bab 49

Ranzzel's Point of View* Dumating na ang ikalawang araw ay dumating na ang pinakahinihintay naming medical mission at nandodoon din ang mga kaibigan ko. Sinabi ko kasi kay Briannah na dalhin din sila dito lalo na't sabado naman ngayon. “Ano ba talaga ang ginagawa na'tin dito? Gusto kong mag-rest, bakla ka. May date pa kami ng bf ko,” reklami ni Zia kay Briannah. Mukhang hindi pa nga sinasabi ni Briannah ang bagay na ‘yun na ako ang nagpapapunta sa kanila dito. “Wag kang oa diyan. Nakikita mo naman na may dagat hindi ba? Edi mag-swimsuit ka diyan.” Napatingin si Zia sa dagat at nanlalaki ang mga mata nila habang nakatingin doon. “Don't worry, pagkatapos ng operation ay maliligo tayo roon.” “Whatever, mabuti dala ko parati ang swimsuit ko.” Mahina na lang akong natawa habang nakikinig sa kanila sa taas ng puno. Nakaupo kasi ako sa sanga habang hinihintay sila. May dala rin silang mga libreng gamot, vitamins at relief goods para sa mga taong nandidito. “Hindi ko alam na may gan

Ranzzel's Point of View* "H-Hubby..." Nanlalaki ang mga mata ko na nakatingin sa kanya ngayon. Ang aga naman niyang magising! Akala ko mga 8am pa siya gigising! Muntik ko ng makalimutan na sanay na pala ang mga katulad niyang doctor sa mga ganung shift na minsan di na natutulog. "Ang aga mo namang nagising." Hinaplos niya ang pisngi ko at naka-magnet lang ang mga mata niya sa akin na kinalunok ko na nagsasabi na akin ka lang. Syet! "Hub---" Biglang nagtama ang labi namin na kinalaki ng mga mata ko at makalipas ang sampung segundo ay binitawan na niya ang labi ko at ngumiti ng matamis. "B-Bakit mo ko hinalikan?" Napakunot ang noo niya. "I think you already forget. A good morning kiss, wife." Eh! Ah oo nga pala! "B-Beshy..." rinig kong ani ni Zia sa likod. Napapikit ako nang maalala ko na nandidito pa pala sila at dahan-dahan akong napatingin sa kanila pero ramdam ko ang pag-protekta ng kamay ni Vince sa bewang ko na parang sinasabi nga niya na 'She's mine!'. Ang possessiv

Ranzzel's Point of View* Napatingin ako kay Vince ngayon na busy pa rin sa pagluluto ng almusal namin. Natahimik ako sandali dahil nagdadalawang isip akong sabihin sa kanila. Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon. "Sis, you can tell us. Makakapagkakatiwalaan din itong si Doc Steven, hindi mo ba alam na ang dad at brother niya ay puro mga detectives?" Nanlalaki ang mga mata ko dahil naalala ko noon na nakita ko na ang dad at brother niya noon. "Ah oo, naalala ko nga. Bakit ko nga ba nakalimutan ang bagay na 'yun?" "Ranz, if you need our help, you can tell us. Kilala ka na ng dad at kapatid ko kaya sure akong matutulungan ka nila." Nanlambot naman ang puso ko dahil sa sinabi ni Steven at hinawakan niya ang kamay ko para mapapanatag ako na makakapagkakatiwalaan ko siya. "Thank you, Steven." "Ehem." Biglang inilagay ni Vince ang plano sa may kamay ni Steven na plato na may pagkain. At sabay naman kaming napatingin kay Vincentius. "Vince, anong ginagawa mo?" "What? Just put the

Ranzzel's Point of View* "Yes, ganun na nga. Pero naintindihan ko na kung bakit ganun ang nangyayari." Tumango-tango naman ang iba dahil sa sinabi ko. "Yes, we also understand that. Sikat ka, mayaman, matalino---" "At marami kang kalaban na gustong pumatay sayo," pinutol ni Steven ang sinabi ni Briannah. Agree din naman ako sa bagay na 'yun. Nakikita ko na palagi siyang alerto hindi lang sa mga hindi niya kilala at pati na rin sa loob ng bahay nila. May mga ahas na handa siyang kagatin patalikod lalo na 'yung tita niya. Hindi ko kailanman makakalimutan ang babaeng 'yun sa totoo lang. Bakit naman niya gagawin ang bagay na 'yun kung alam niya na magagalit sa kanya ang pamangkin niya kung gagawin niya ang bagay na 'yun. Mukhang tungkol sa yaman ang bagay na 'yun kung bakit ganun ang nangyayari. Ayaw nilang magkaroon ng isa pang heir. Napakamao ako dahil sa naisip na mangyayari. Kung ganun ay magiging delikado ang hinaharap ko kung hahayaan naming mangyari 'yun. Lalo na ang mga

Ranzzel's Point of View* "Do you love me, my wife?" Napatingin ako sa mga mata ni Vincentius at napalunok ako. "I think I am." Yun na lang ang nasambit ko sa kanya. Hindi ko alam na biglaan na lang ang nangyayari sa buhay ko ay 'di ko rin alam na dumating na ako sa punto na nahulog na ang loob ko sa kanya. Hinaplos n'ya ang pisngi ko at napangiti s'ya. "I saw it. I'm so happy when you say that, my wife." Pero kailangan n'yang malaman ang katotohanan tungkol sa amin. "Hubby, may sasabihin ako sa 'yo bago tayo kinasal---" Biglang may kumatok. "Milady, master!" Napatayo naman kami nang marinig namin na may kumakatok sa labas ng pintuan. Agad naman naming binuksan ang pintuan at nakita namin na umiiyak ang isang kapit-bahay namin. "Tulong! Tulungan n’yo ako! Anak ko!" Buhat-buhat ito ng babae ang isang bata. Nanginginig ito, namumutla, at hirap na hirap huminga. Walang alinlangan, mabilis na lumapit si Vincentius. Inihiga n'ya ito sa lamesa dito sa balkonahe namin. "Ano po