Semua Bab Oops! Contract Marriage with a Stranger (Tagalog): Bab 81 - Bab 90

YslaTahimik ang biyahe namin ni Nathan papuntang San Mateo. Nakatingin ako sa bintana ng kotse habang tinatahak namin ang paakyat na kalsada patungo sa bahay ni Rafael, ang anak ng dating abogado ng aking mga magulang. Ang bawat kurbada ay tila mas nagpapabigat sa dibdib ko na parang palapit kami nang palapit sa isang lihim na matagal nang nakatago sa likod ng katahimikan.Hawak ni Nathan ang manibela, ngunit paminsan-minsan ay sumusulyap siya sa akin. Hindi siya nagsasalita, pero ramdam kong alerto siya sa lahat lalo na sa emosyon ko. Hinawakan ko ang kamay niya at pinisil iyon. Hindi ko kailangang sabihin pa, pero alam niyang nagpapasalamat ako sa pagsama niya.Pagdating namin sa isang gate na yari sa kahoy at bakal, bumaba si Nathan para tumawag gamit ang maliit na doorbell sa tabi. Hindi nagtagal, bumukas iyon, at lumitaw ang isang lalaki sa edad na humigit-kumulang trenta’y singko. Maayos ang postura nito, nakasuot ng simpleng puting polo, ngunit makikitaan ng pagod sa mga mata.

YslaDalawang linggo na ang mabilis na lumipas mula noong huli naming makausap ni Nathan si Atty. Rafael. Sinabi nitong siya na raw ang bahala sa lahat. Mga legalidad, papeles, at proseso, kaya’t buong tiwala naming ipinagkatiwala sa kanya ang lahat. Ayon sa kanya, iyon din ang utos ng kanyang ama, na masiguro raw na mapupunta sa akin, o sa taong tunay na may karapatan, ang lahat ng pinaghirapan ng aking mga magulang.Abala ako sa pag-asikaso ng isang proposal para sa isang high-profile client, nakatutok ang atensyon sa screen, nang bigla na lang akong magulantang sa biglang pagdating ni Lizbeth. Humahangos siya, litaw na litaw ang galit sa kanyang mukha, habang nakasunod sa kanya si Arnold na animo'y hindi alam kung paano hahabol o pipigil.“How dare you!” sigaw ni Lizbeth sabay duro sa akin, rinig na rinig sa buong opisina ang boses niyang parang pinagsamang yabang at takot.Nag-angat ako ng tingin mula sa screen ng aking computer at tiningnan siya nang diretso. Ang ilang miyembro n

Nathan“Kamusta na ang pakiramdam mo, Lola?” malumanay na tanong ni Ysla habang naupo siya sa gilid ng kama.“Mabuti naman, apo.” Ngumiti ang matanda, at dama ko na hindi iyon pilit dahil may lambing sa kanyang mga mata. Marahan niyang hinaplos ang pisngi ng asawa ko, bago dahan-dahang ibinaling ang kanyang tingin sa akin. Ngunit kapansin-pansin ang bigat ng kanyang titig. Seryoso, puno ng mensaheng hindi ko agad mawari.“Dumating ang Daddy mo at kinausap ako,” mabigat niyang sambit.Parang biglang may malamig na dumaloy sa ugat ko. Napapitlag ako, at halos sabay kaming napatingin ni Ysla sa isa’t isa. Kita ko ang pagkabahala sa kanyang mukha na parang may mga tanong na ayaw niyang bitawan pero ayaw din niyang ipilit.“Ano ho’ng sabi?” halos pabulong kong tanong habang dahan-dahan akong naupo sa kama sa tabi ng aking asawa. Hindi ko napigilang hawakan ang kulubot na kamay ni Lola, at sa mismong haplos ng kanyang balat, ramdam ko ang bahagyang panginginig ng sarili kong palad. May kaba

Nathan“Sir, nai-file na ang lahat ng kaso. Handa na rin si Atty. Rafael at ang hearing na lang ang hinihintay,” maingat na ulat ni Damien habang iniaabot sa akin ang folder ng mga dokumento. Kita ko ang bakas ng pagod sa kanyang mukha, ngunit mas nangingibabaw ang determinasyon doon.Tumango ako at bahagyang lumuwag ang pagkakakrus ng mga braso ko. “Kung ganon, may kailangan pa ba tayong gawin? May dapat ba tayong paghandaan bukod sa hearing?”Sandaling nag-isip si Damien bago muling nagsalita. “Ang bilin ni Atty. Rafael ay mag-ingat si Ma’am Ysla. Hindi raw natin alam ang mga galaw ni Sandro. Kapag gipit ang isang tao, kahit imposible ay gagawa ng paraan. Mas mabuti raw na lagi tayong nakabantay.”Bahagya akong napatingin sa labas ng aking opisina kung saan tanaw ang mga nagtataasan din na mga building. Naramdaman ko ang bigat ng responsibilidad. “Tama siya,” mahina kong sagot, saka muling bumaling k

Third PersonMasaya ang pagla-livestream ni Ysla. Ang kanyang ngiti ay hindi mapawi, at sa bawat awit na lumalabas sa kanyang labi ay ramdam ng lahat ng nanonood ang saya at husay niya. Sa bawat minuto, dumarami ang nanonood, at walang tigil ang pagbuhos ng moon gifts. Ang screen ay kumikislap sa dami ng nagdo-donate, tila ba nagsasayaw ang mga icon ng buwan kasabay ng kanyang tinig.Pinakamasaya sa lahat ay ang kaibigan niyang si Grace, na nakaupo sa di kalayuan sa kaniya, hindi mapigilan ang matuwa sa nakikita.“Grabe, my bestfriend,” bungad nito ng matapos ang streaming, kumikislap ang mga mata. “Talagang hindi na paawat ang mga followers mo! Kahit sina Mommy ay natutuwa sa nangyayari sa page natin. Aba, hindi ko na siya naririnig na pinipilit akong lumabas ng bahay.”Natawa si Ysla sa sinabi ng kaibigan. Sa totoo lang, ilang beses na niyang narinig ang kwento kung paano madalas pagsabihan si Grace ng mga magulang nito dahil mas pinipili nitong manatili sa silid at mag-edit ng kani