All Chapters of Oops! Contract Marriage with a Stranger (Tagalog): Chapter 71 - Chapter 80

NathanPagkarating namin sa hotel ay dumiretso kami ni Ysla sa waiting area kung saan naroon si Lola na nakaupo, nakaayos ang buhok, at may banayad na ngiti sa labi. Sa kabila ng kanyang edad ay nanatili pa rin ang likas niyang karisma. Agad kaming sinalubong ng kanyang mga mata, at bahagyang kumislap ang mga ito nang makita kaming mag-asawa.“Mabuti naman at nakasama ka, hija,” masayang bati ni Lola kay Ysla, at kitang-kita sa kanyang mukha ang saya ng tumayo ito para salubungin kami.“Happy birthday po, Lola,” nakangiting tugon ni Ysla habang marahang yumuko bilang paggalang. Napansin kong pinisil niya pa ang kamay ni Lola, isang simpleng kilos pero puno ng pagmamahal at respeto.Paglingon ko sa direksyon ng pamilya ng aking ama, agad kong napansin ang mabigat na hangin sa paligid nila. Pawang mga nakakunot-noo at halatang pilit ang mga ngiti. Walang nagsalita, pero sapat na ang mga tinginan nila upang iparamdam na hindi nila kami gustong makita, ako man o si Ysla.Napabuntong-hinin

YslaNasa ospital kami ngayon, at pakiramdam ko'y parang may mabigat na batong nakapatong sa dibdib ko. Wala akong ibang magawa kundi sundan ng tingin si Nathan habang pabalik-balik siyang naglalakad sa harap ng pintuan ng emergency room, kung saan kasalukuyang nilalapatan ng lunas si Lola Andrea.Hindi ko alam kung ilang minuto o oras na ba kaming narito. Tila huminto ang mundo habang naglalaban sa loob ko ang kaba, galit, at awa. Siguro ay hindi na talaga kinaya ng katawan ng matanda ang sunod-sunod na tensyon na binigay ng mag-ama.Napailing na lamang ako habang dumadako ang paningin ko kay Nathaniel, ang ama ni Nathan. Kahit bakas sa mukha nito ang pagkabalisa at pag-aalala, hindi ko pa rin maiwasang makaramdam ng inis o baka galit na rin lalo na at siya ang puno’t dulo kung bakit nangyari ang lahat ng ito.Today was supposed to be Lola Andrea’s 70th birthday. Dapat sana’y masaya kami ngayon na sine-celebrate iyon, nakikipagdaupang palad ang matanda sa kanyang mga kaibigan.Pero h

YslaMasaya akong malaman na kahit papaano ay unti-unting bumubuti ang lagay ni Lola Andrea. Hindi pa man siya ganap na magaling, ngunit ayon sa kanyang doktor, may mga palatandaan na ng unti-unting pagbuti ng kanyang kondisyon, isang bagay na sapat na para gumaan kahit paano ang bigat sa dibdib ko.Hindi ko maikakaila, natatakot pa rin ako para sa kanya. Sa tuwing naaalala ko ang mga rebelasyong ibinunyag ni Lola, lalo na ang pagkakabanggit niya kay Blesilda, parang may bumabalot na pangamba sa akin. Hindi ko kayang ipagsapalaran ang kaligtasan ng mahal kong lola, kaya agad kong iminungkahi kay Nathan na isama na namin siya sa bahay upang mas mabantayan namin siya nang mabuti. Hindi na rin ako nagtaka nang mabilis siyang pumayag, alam kong nauunawaan niya ang bigat ng sitwasyon at ang panganib na maaaring sumalubong kay Lola kung mananatili siya sa ospital o sa labas ng aming pangangalaga.Kasama rin naming sinama ang nurse ni Lola Andrea. Hindi ko inakala na magtitiwala ako agad sa

Mature ContentYslaHabang magkahinang ang aming mga mata ay dahan-dahan kong iniangat ang aking kamay papunta sa kanyang pisngi. Ramdam ko ang kinis ng kanyang balat kahit halata ang matinding pagod. Hindi lang sa katawan kundi pati sa isipan. Lahat ng problema sa kumpanya, ang mga desisyon, ang pressure na nakaukit sa bawat guhit ng kanyang mukha. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, hindi kailanman nawala ang likas niyang kakisigan. Kahit pagod na pagod siya, para pa rin siyang isang larawang likha ng sining at ang larawang iyon ay akin.Napangiti ako sa sariling isipan. He’s mine. This man is mine.Unti-unti kong inilapit ang aking mukha sa kanya, ang bawat pulgada ng pagitan naming tila naging mabigat, puno ng tensyon at pananabik. Sa hangaring mahalikan siya, halos maglapat na ang aming mga labi ngunit bago ko pa man iyon tuluyang magawa, naramdaman ko ang kanyang daliri na marahang humawak sa aking baba, ginagabayan ako… at saka dumampi ang kanyang mga labi sa akin.Sa simula, ang

Ysla“Sir Nathaniel,” hindi ko na napigilan ang sarili ko. Tumigil ako sa paghinga habang binabanggit ang kanyang pangalan, at kasabay noon ay nabaling ang tingin ng mag-ama sa akin. “Alam ko pong wala akong karapatan na pagsabihan kayo sa paraan ng pagpapalaki ninyo sa anak ninyo. Hindi ko rin hangad na pangunahan ang anumang desisyon ninyo. Pero gusto ko lamang ipaunawa... na malaki na si Nathan. Alam na niya ang gusto niya. May sarili na siyang isip at damdamin.”Tumikhim si Nathaniel, halatang pinipigilan ang galit, ngunit hindi naging dahilan 'yon para hindi siya tumugon.“Paano mong nasabing alam niya ang gusto niya? Pinatulan ka nga niya!” matalim niyang sabi, tila kutsilyong bumaon sa hangin sa pagitan naming tatlo.“Dad!” mariing sigaw ni Nathan, puno ng galit at sama ng loob. Ngunit marahan ko siyang hinawakan sa braso, pinigilan.“Hayaan mo ako,” bulong ko, at marahang tumango siya, saka umatras ng bahagya.Humarap ako kay Nathaniel. Diretso ang tingin ko sa kanyang mga mat