Lahat ng Kabanata ng Oops! Contract Marriage with a Stranger (Tagalog): Kabanata 51 - Kabanata 60

Ysla“Para saan ang meeting na ‘to?” malamig na tanong ni Nathan matapos makaupo ang lahat sa loob ng boardroom. Ako’y tahimik na nakatayo sa tabi niya, balak sanang manatili roon para huwag makaistorbo. Pero bago pa man ako makapalag, kinumpirma niyang kasama ako at pinalipat niya ng pwesto ang isa sa mga board members at iginiya ako paupo sa tabi niya. Ramdam ko ang gulat at tensyon sa paligid, lalo na mula sa ilang matatandang kasapi ng board.Naramdaman ko ang malamig na tingin na ibinato sa akin ng mag-ina ng tatay ni Nathan. Punong-puno iyon ng panghuhusga na para bang wala akong karapatang naroroon, na isa akong estranghera sa mundo ng mga may kapangyarihan. Pero hindi ko sila pinansin. Wapakels, ‘ika nga. Hindi na bago sa akin ang mapanuring mata. Sanay na ako sa ganitong laban at hindi ko hahayaang matalo ako ngayon.Isa pa, talagang magtataas sila ng kilay dahil hindi naman nila alam na asawa ako ng Chairman nila.“We know you’re busy—” Simula pa lang ng paliwanag ng isa sa m

NathanTahimik. Para akong nasa gitna ng giyera matapos ang unang sigalot, lahat ay alerto, pero walang gumagalaw. Ramdam ko pa rin ang tensyon sa paligid habang nakatitig na ako kay Nathaniel, na halos hindi maitago ang pagkadismaya at galit sa mukha.“Hindi pa tayo tapos, Nathan,” malamig niyang sambit, bago tumalikod. “Ang pagpasok ni Nathalie sa kumpanyang ito ay hindi na isang tanong. Isa na itong dapat mangyari. Kaya ihanda mo na ang sarili mo. Hindi lahat ng laban ay kaya mong ipanalo kahit akala mong hawak mo ang lahat.”At sa isang mabilis na tikwas ng kanyang balikat, tuluyan siyang lumabas ng boardroom. Malakas ang bawat yabag niya, para bang sinusubukang ipabaon sa akin ang kanyang huling salita.Hindi pa man nagsasara ang pinto ay agad na sumunod si Nathalie. Nakataas ang baba, suot ang manipis na ngiting mapanghamon, parang sinasabi niyang magkikita pa kami sa isang mas brutal na round. Hindi ako natakot. Sanay ako sa mga katulad niya, mga taong sumusubok pero hindi kayan

YslaKahit nagkasundo na kami ni Nathan na gawing totoo na ang aming relasyon, na hindi na ito isang palabas lang gaya noong una ay nanindigan pa rin ako sa isa kong kondisyon. Ayokong sumabay sa sasakyan niya tuwing papasok at uuwi galing sa opisina.Ang sarap kaya ng pakiramdam ng nakamotor lang. Presko, mabilis, at para bang may sariling mundo sa gitna ng masikip na trapiko ng BGC. Walang hassle, walang istorbo. Hihinto ka lang kapag may stoplight, at kahit papaano, may kaunting sense of freedom na hindi ko maramdaman kapag nasa loob ako ng kanyang sasakyan na parang masyadong seryoso sa buhay.Sinabihan ko si Nathan na huwag ipagsasabi sa office na mag-asawa na kami. Oo, kasal na kami, pero ayokong maging usap-usapan sa pantry, sa elevator, o sa mga team huddle. Sa akin na manggagaling kapag handa na ako.Natural, hindi siya sang-ayon sa ideya.“Gagawin na nga nating totoo ang pagsasama natin, bakit pa kailangang ilihim?” aniya habang nakakunot ang noo.Pero nagpumilit ako. Ayokong

Nathan“What?” Naiinis kong tanong habang abala ako sa pagliligpit ng aking table. Nasa harapan ko si Ysla, nakatayo, may bitbit na maliit na shoulder bag, at nagpapaalam na sa kaibigan daw niya siya didiretso pagkatapos ng trabaho.“Napag-usapan na natin ’yan, ‘di ba?” malamig kong paalala.“Oo nga,” sagot niya, bahagyang nag-aalangan, “pero babalik din naman ako bukas ng hapon.”Huminga ako nang malalim, pilit na nilulunok ang inis na unti-unting bumabalot sa akin. “Hindi naman kita pinipigilan kung saan mo gustong pumunta. Ang ayaw ko lang ay ‘yung hindi ka uuwi sa gabi. Iba kasi ‘yon.”Para bang nauubos ang pasensya ko habang kinakausap siya. Hindi ko maintindihan kung iniiwasan lang ba niya akong kausapin ng diretso, o kung sadyang hindi niya nararamdaman ang epekto nito sa akin.“Sige na, please…” hiling niya, sabay titig sa akin gamit ang malalambing niyang mga mata.“Fuck!” Napaungol ako sa frustration. May paawa effect pa talaga siya. Sa loob-loob ko, dapat ko bang hayaan na l

Nathan“Hindi ka ba uuwi? Okay lang ‘yon sa asawa mo?” tanong ni Paul, habang nakatitig sa akin na para bang inaalam ang katotohanan sa isasagot ko.“She’s at her friend’s house,” sagot ko habang iniikot ang baso ng alak sa kamay ko.“Walanghiya ka, ‘pre,” sabat agad ni Paul. “Nandito ka lang pala dahil wala sa bahay ang misis mo? Panakip-butas lang pala kami sayo ngayon?”Pabirong galit ang tono niya, pero halatang peke. Halata ang mapanuksong ngisi na pilit niyang pinipigil sa labi.“She matters to me more than anything else kaya tigilan mo na ang drama mo,” sagot kong napailing habang pilit kong ikinukubli ang ngiting halos sumungaw sa labi ko. Natawa si Ferdie sa tabi ko, pinilit pa akong tapikin sa balikat.Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bulsa. Ilang beses kong in-unlock at in-lock ang screen bago tuluyang nag-type ng text kay Ysla. Hindi kasi siya nagparamdam kung nakarating na ba siya sa bahay nila Grace.Nathan: Kumusta? Nakarating ka na ba sa bahay ni Grace?Maya-maya ay n