All Chapters of Alipin Ng Tukso: Chapter 141 - Chapter 150

Larkin POVMinsan talaga, sa mga hindi inaasahang oras, doon mo maririnig ang mga bagay na hindi dapat naririnig.Kanina, habang papunta ako sa hallway mula sa training area, napatigil ako sa tapat ng kuwarto ni Don Yanu. Bukas ang pinto. Kaunti lang naman, pero sapat na para marinig ko ang boses niya. At sa kabilang linya ng cellphone niya ay may narinig akong mga pamilyar na boses sa akin.Si Bak at si Bok.“Nasa Norzagaray na po si Khaliyah, boss,” rinig kong sabi ni Bak sa kabilang linya. “Tulad ng utos ni Amedeo, magbabakasyon daw siya roon ng limang araw. Hindi niya pinaalam kay Nolan.”Ano naman kaya ang pinaplano ni Amedeo ay inutos niya sa asawa ko ‘yun?“Anong dahilan naman ang inutos ni Amedeo ‘yon sa walangyang babaeng ‘yon?” tanong ni Don Yanu na halatang galit kay Khaliyah dahil sa pagkawala ng anak niyang si Yanna.“Parusa ho kay Nolan. Siya ang napagalitan sa nangyaring kaguluhan sa event na nangyari,” sagot ni Bok.“Ibig sabihin ay hindi si Khaliyah ang naputukan?” ta

Larkin POVGusto kong umalis ng bahay, iligtas si Khaliyah, kaya lang sinabi sa akin ni Don Yanu na hindi ako puwedeng lumabas ng mansiyon niya. Sa oras na lumabas at umalis ako, kalaban na rin daw ang turing niya sa akin.Napapaiyak na lang tuloy ako ng tahimik habang nakatitig sa kawalan, kabadong-kabado ako kasi alam kong matinik pagdating sa mismong labanan sina Bak at Bok. Kung inutos ni Don Yanu na patayin na si Khaliyah, gagawin nila kasi grabe talaga magbigay ng pera si Don Yanu.Ang problema kasi kay Don Yanu, naniwala agad siya na pinatay ni Khaliyah si Yanna. Dahil lang sa sinabi nila Bak at Bok na hindi naman kasama noon sa Baguio. Naniwala ang dalawang tangang iyon sa sinabi lang ni Amedeo.Napatingin ako sa hagdan nang makita ko si Don Yanu. Nakatingin siya sa akin habang hawak ang baril niya. Hindi ako natakot, kung mamamatay lang din naman ang dahilan nang pagsisikap kong maging malakas, mabuti pang tapusin na rin niya ako.Lumapit siya sa akin nang hindi ako kumikibo.

Larkin POVTahimik kong sinara ang gate ng bahay sa LJS Street. Madilim pa ang buong paligid, pero tapos ko nang ikabit ang CCTV sa loob ng bahay ko. Kinausap ko na rin sina Beranichi, Poge, Ipe at Uda para wala nang maging problema.“Kapag may nagtanong,” sabi ko habang nakaupo kami sa sala kanina, “sabihin n’yo ang totoo—na dumating sina Bak at Bok, sinubukang patayin si Khaliyah, at nabagok ang ulo niya. Pero kung ano mang detalye pa pagkatapos noon… tahimik na lang kayo. Hindi nila dapat malaman na buhay ako, lalo na si Khaliyah na lumalaban pa sa buhay niya.”Napatango lang si Beranichi, bagama’t ramdam kong nanginginig ang kaniyang mga kamay. Inamin kasi niyang natatakot siyang makaharap ang mga salbaheng sina Amedeo at Nolan. Sinabi ko na lang na lakasan nila ang loob nila.“Sigurado ka ba sa plano na ’to, Larkin?” tanong pa ni Ipe nung dapat ay paalis na ako. “Kapag nalaman ‘to nina Amedeo at Nolan—”“Hindi nila malalaman. Hindi nila dapat malaman ito,” putol ko. “Kung gusto n

Larkin POVDalawang linggo na mula nang dalhin sa ibang bansa si Khaliyah, para doon gamutin.At sa bawat araw na lumilipas, para akong sinasakal sa sarili kong paghinga. Gabi-gabi, nananaginip ako ng walang kulay. Gabi-gabi, umiiyak ako sa kakaisip sa kaniya. Sinasadya atang hindi magbigay ng balita si Don Yanu para hindi kami ma-distract sa mga mission na ginagawa namin.Ngayon, nakatitig lang ako sa mga litratong nakuha ko noong magkasama pa kami. Ang saya-saya namin, wala kaming kaalam-alam na may problemang darating.Wala akong ibang ginawa sa buong araw kundi magmasid, maghintay at magdasal kapag walang mission.“Larkin,” tawag sa akin ni Yanna habang pababa ito ng hagdan. May dala-dala siyang phone, parang may magandang balitang ihahatid sa akin.“Si Papa...” bulong niya habang nanginginig ang kamay. “Tumawag siya. Ang sabi niya, gising na si Ate Khaliyah.”Napatingin agad ako sa kaniya. Napatayo ako nang sabihin niya iyon. Para bang bigla akong nabuhayan. Parang bigla akong na

Larkin POVTinupad ko na ang favor na hiniling ni Rafe. Panay sumbat kasi sa fifthy thousand na napalanunan ko sa pustahan na siya ang may gawa.Ngayon, katabi ko na si Yanna sa loob ng sasakyan. Tahimik siya habang nakatingin sa bintana. Ramdam kong nagtataka siya kung bakit biglaan ang pag-aya ko sa kanya sa beach resort na ito, pero gaya ng dati, hindi siya mapilit kapag ako na ang nagsabi. Isa pa, dinahilan ko sa kaniya na stress na stress ako kaya kailangan kong magdagat kahit saglit lang.“Ano, magre-relax ka lang ba kaya tayo magdadagat?” tanong niya habang nilalaro ang seatbelt sa kanyang kamay.Ngumiti lang ako, hindi ko siya sinagot agad. Ayokong masira ang surpresa ni Rafe. Ang sinabi ko lang ay may lupa rin akong titingnan. Sinabi ko na may ipon na ako kaya bibili na ako ng sarili kong lupa.“Aba, dapat manlibre ka manlang ng food,” udyok pa niya.“Sure.”“Sandali, saang resort nga pala tayo pupunta?” tanong pa niya. Hindi na siya nawalan ng itatanong sa akin.“Secret,” sa