All Chapters of Alipin Ng Tukso: Chapter 131 - Chapter 140

Larkin POVSa loob ng tatlong buwan, parang naging ibang tao na ako. Ang dating Larkin na halos patayin at pagtulungan ng mga tauhan ni Nolan, ngayon ay isa nang kinikilalang mandirigma sa ilalim ng kampo ni Yanu Vanguardia. Hindi ko rin inakala na darating sa puntong ito ang buhay ko. Pero simula nang magkalayo kami ni Khaliyah, pinili kong huwag nang maging mahina. Nagpalakas talaga agad ako matapos akong gumaling sa mga pagkapilay ko.“Impressive, Larkin,” ani Yanu habang nakatayo sa harap ng training ground. “You learn fast. Faster than anyone I’ve seen.”Napatingin ako sa mga kamay kong may sugat pa, na may bahid ng dugo mula sa huling hand-to-hand combat training namin. Hinihingal pa ako pero tumango lang ako bilang sagot. “Thank you, sir. I’m just doing what I must.”Tinapik niya ang balikat ko. “Hindi ka lang basta tauhan ko ngayon. You’re one of us.”Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko roon. Masaya? Ikinararangal? O lalong nalulungkot sa dahilan kung bakit ako nandito.

Larkin POVSinunod ko na si Don Yanu. Tahimik na akong nagmamasid sa paligid. Tanging huni ng mga ibon ang naririnig ko dito habang nasa itaas ako ng malaking puno sa gubat sa likod ng mansiyon ni Nolan. Mula rito, tanaw na tanaw ko ang buong lawak ng estate nila. Ang puting mga pader, ang matataas na gate, ang hardin na sobrang pulido at ang training area na malapit sa likod ng property.Hindi ako pumasok doon para gumawa na ng gulo. Hindi pa sa ngayon.Ngayon, nagmamasid lang ako. Pinag-aaralan ko ang galaw ng mga tao sa loob. At higit sa lahat, gusto ko lang... gusto ko lang makita ulit si Khaliyah.Tatlong buwan na ang lumipas mula noong huli ko siyang nakita. Tatlong buwan kong iniisip kung okay lang ba siya, buhay pa ba siya, nabuntis na ba siya ni Nolan. Hindi ko alam kung anong hitsura niya ngayon, kung kamusta na siya. Pero hindi ko inasahang sa araw na ito... makikita ko siya ulit.Natanaw ko siya kaya napangiti ako.“Damn,” bulong ko sa sarili ko habang nakatingin sa kaniya

Khaliyah POVNgayong araw, ako ang inatasan ni Amedeo Salvatore na mag-asikaso ng party para sa mga business partners ng pamilya nila. Sa isang private swimming pool resort gaganapin ang event. At dahil gusto kong mapa-bilib si Amedeo at Nolan, ibinuhos ko ang buong atensyon ko sa pag-aayos nito. Isa pa, gusto ko rin nito kasi nakakalabas-labas ako at nakakasalamuha sa ibang tao, hindi ‘yung puro nasa mansiyon na lang. Umay na umay na akong kasama ang mga tauhan ni Nolan, pati na rin ang nakakasuklam na mukha ni Nolan.Pagkaputol pa lang ng tawag ni Amedeo sa akin kaninang umaga, agad na akong naglista sa notebook ng mga kailangan ko. Venue, caterer, drinks, music, lights, seating arrangement. Lahat ng naisip kong kailangan, sinulat ko agad kasi kailangan ma-perfect ko ang inuutos ni Amedeo. Hindi raw kasi ito isang ordinaryong okasyon, mga milyonaryo at billionaire kasi ang darating mamayang gabi. Tiyak na isang pagkakamali lang, sisirain nito ang tiwala sa akin nila Amedeo, ayoko na

Larkin POVPagbalik namin ni Rafe sa mansiyon ni Don Yanu Vanguardia, ramdam ko agad ang kakaibang saya sa paligid. Pagbaba pa lang namin ng motor, sumalubong na ang mga tauhan ni Don Yanu. Nakangiti sila na parang alam na agad ang nangyari sa swimming pool resort. Hindi pa man ako nakakahinga nang maayos, bigla na lang lumabas si Don Yanu mula sa loob ng mansiyon, bitbit ang isang basong wine.“Excellent work,” bungad niya habang tapik-tapik ang balikat ko at balikat ni Rafe. “You two exceeded my expectations. That was exactly the kind of humiliation I wanted Amedeo to suffer.”Tahimik lang ako habang pinapanood siyang nakangiti. Si Rafe naman, pangal-pangal pa rin ang manok, patay-gutom talaga, kahit nasa manisyon na kami, dala-dala pa iyon.“Grabe po, Don Yanu, the way those Chinese investors stormed out of the party? That was gold,” natatawang sabi ni Rafe, sabay tapon ng buto ng manok na tapos na niyang kainin.“Dapat tayong magsaya dahil sa galing ninyong dalawa, hindi ninyo ako

Khaliyah POVIsang tawag lang ni Amedeo, agad akong napaayos ng upo sa kama. Maaga pa lang, sinabihan na niya akong magbakasyon muna. “Kahit limang araw lang,” aniya habang seryosong-seryoso siya sa kabilang linya. Mabuti na lang at gising na ako nung tumawag siya. Kundi, lagot, ayaw pa naman niya na hindi agad nasasagot ang tawag. Kailangan, sa ilang segundo lang, sumagot ka agad kasi hindi na niya uulitin kapag nainis siya.Tinanong ko kung bakit biglaan, kung anong meron. Pero ang sagot niya ay lubos kong kinatawa.“Naiinis pa rin ako kay Nolan. Gusto kong layuan mo muna siya bilang parusa sa kaniya.”Siyemopre, nung sinabi niya ‘yun ay tuwang-tuwa ako. Pero alam kong hindi ako puwedeng tumanggi, saka, bakit naman ako tatanggi e, ito nga ang gusto kong mangyari. Pag sinabi ni Amedeo ang kahit anong inuutos niya, kailangan kong sundin.Sinabi pa niya na okay lang daw kahit saan ako magpunta, basta magsama raw ako ng limang tauhan. Mga trained soldiers, ganoon. Sinabi pa niya na huwa