Semua Bab Alipin Ng Tukso: Bab 191 - Bab 200

Larkin POV“Talaga bang gagawin mo ‘to?” tanong ni Levi. Akala niya, hanggang ngayon ay nagbibiro pa rin ako.Nandito na kami malapit sa bahay ni Mayor Khalix. Nakakatuwa kasi sumakto pa na mukhang may lakad ito. May mga bodyguard siyang kasunod, anim, kung hindi ako nagkakamali. Hindi ito ang unang beses na nakita ko siyang ganyan ka-istrikto sa seguridad, pero ngayon ko lang siya nakitang maraming bodyguard, na tila takot na may mangyaring masama sa kaniya.“Oras na ng paniningil, Levi. Manuod ka kung paano ko parurusahan si Mayor Khalix.”“Talaga ba? E, mukhang hindi mo kakayanin ‘yan, Larkin. Marami siyang bodyguard oh,” bulong sa akin ni Levi, na nakatingin siya sa rearview mirror habang binabantayan ang bawat kilos ng mga bodyguard.“Levi, hindi mo na ako kilala. Basta, manuod ka na lang sa mangyayari.”Tumahimik na lang siya. Hindi ko na aaksayahin ang oras ko na magpaliwanag. Ipapakta ko na lang sa kaniya ang dapat niyang makita. Gusto ko rin kasi siyang gulatin.Sinundan nam

Khaliyah POVTahimik na naman ang buong mansyon. Wala sina Larkin, Rafe at Yanna. Pero ang alam ko, busy sila sa pagte-training kay Levi. Okay ‘yun, gusto ko ring matuto ang kaibigan ni Larkin sa pakikipaglaban, makakatulong din siya sa amin. Isa pa, gusto rin siyang mapasok ng asawa ko sa pagiging tauhan ni papa. Nang sa ganoon, kumita na rin si Levi, na ang sabi ay tila tinakwil na ng sarili niyang pamilya.Habang busy sila, nagkaroon naman ako ng pagkakataong lumayas nang mag-isa lang. Aba, busy sila, kaya dapat gumawa rin ako nang pagkaka-busy-han ko.Mag-isa lang akong umalis ng mansiyon. Walang backup, walang kahit anong bodyguard or security, sagabal lang sila sa magiging lakad ko. Wala rin akong dala kundi dalawang baril na nakaipit sa magkabilang tagiliran ko.“Ma’am Khaliyah, saan po kayo pupunta?” tanong pa sa akin ng security guard sa gate ng manisyon.“Diyan lang, may bibilhin lang,” maikling sagot ko. Hindi na siya nagtanong pa, kaya umalis na ako.Gabi naman na. Mas mad

Khaliyah POVPara akong batang nahuling gumala nang hindi nagpapaalam, ganoon ang pakiramdam ko habang nakaupo sa harap ni Papa Yanu. Matanda na ako, may asawa na rin, pero heto ako ngayon, nakayuko habang pinapagalitan niya ako na parang wala pa ako sa wastong edad.“Oo, maganda naman ang nangyari sa ginawa mong pagsugod nang mag-isa, Khaliyah, pero paano kung may masamang nangyari sa ‘yo? Paano kung nabagok na naman ang ulo mo?”Ang sunod-sunod niyang tanong habang seryosong nakatingin sa akin. Nakakainis pakinggan o kung iisipin ang ginagawa ni papa, pero okay lang. Hindi ako magagalit o magtatamopo.Saka, wala rin naman akong masabi. Hindi ko rin kasi kayang makipagtalo, alam kong mali rin naman ako. Mali na hindi ako nagsabi sa kanila. Mali na nagplano akong mag-isa. Mali na inisip kong kaya ko lahat, pero kinaya ko naman talaga. Sadyang kabado lang sila sa ginawa ko.Alam kong pinapayagan naman niya akong lumaban, pero ‘yung sarili kong diskarte? ‘Yung hindi man lang ako nagsabi

Khaliyah POVPagbaba ko ng hagdan, sinalubong ako ng dalawang rogue assassin. Alam kong magagaling ang mga ito dahil halata sa mga galaw nila. Ngunit mas mabilis ako at mas magaling ako. Umikot ako sa kanan, tinuhog ko ang unang lalaki sa tagiliran gamit ang blade ko, sabay sipa naman sa mukha ng pangalawang kalaban. Habang nawalan siya ng balanse, sinunggaban ko siya sa leeg at binaril sa sentido. Ayon, bagsak agad ang tanga.Napaisip tuloy ako, kung hindi pala ako agad nagising, baka tuluyan na akong natulog habangbuhay, kasi tiyak na papasukin din ako ng kalaban doon. Baka, habang mahimbing ang tulog ko, may bigla na lang bumaril sa ulo ko.Sa wakas, nakalabas na rin ako ng mansiyon.Pagdating ko roon, amoy na amoy ko ang pulbura sa hangin. Sa bawat sulok nakita kong may bakbakan. Sumabog ang isang granada sa ‘di kalayuan. Yumanig tuloy ang lupa. Ngunit hindi ako natigilan nun para makipaglaban.“Ate Khaliyah!” sigaw ni Yanna habang umiikot ang whip niya sa leeg ng isang kalaban, s

Khaliyah POVKumakain kami ni Larkin ng merienda sa dining area nang mapunta ang usapan namin sa bar—ang bar na matagal na niyang pinangarap. Ngayon, ito na ang pinaka-sikat na bar sa buong Pilipinas. Lagi pang puno, laging trending, at laging pinupuntahan ng mga gustong mag-relax, mag-enjoy, o kahit ng mga curious lang pumasok sa loob para mga mag-picture.“Sabi ni Levi, may bagong celebrity na dumaan kagabi sa bar. Laking tuwa raw ng mga staff mo,” kuwento ko habang hinihimas ang tiyan ko.Si Levi kasi, madalas pumunta rito kapag may inuutos si papa sa kaniya. Dito siya nag-uubos ng oras, dito rin nag-uubos ng pagkain. Oo, inuubos niya palagi ang stock namin. Pero hindi ko naman sinisita, pagkain lang naman ‘yun, saka, malapit siyang kaibigan sa amin. Kapag gagala naman din kasi siya, palagi itong may dalang pagkain. Gaya kanina, pagdating niya ay may dala-dala siyang isang basket ng lansones, request ko rin kasi sa kaniya ‘yun nung nakaraang linggo. Wala pa kasing lansones na tanim