Semua Bab Alipin Ng Tukso: Bab 201 - Bab 210

Khaliyah POV“Tara na nga muna sa dining area,” aya ko sa kaniya. “Kumain na muna tayo, Moreya, baka wala pang laman ang tiyan mo.”Sakto naman na tapos na sina Larkin sa paghahanda ng almusal namin. “Let’s go, tara na, kumain na tayo,” sabi ng asawa ko.Maraming pagkain sa lamesa. Sinabihan na rin kasi namin ni Larkin ang kusinera na damihan ang luto ng almusal ngayong umaga dahil may darating na bisita.Habang kumakain kami, pansin na pansin namin ni Larkin kung gaano kagutom si Moreya.“Pasensya na kayo, dalawang araw na kasing puro tinapay at tubig lang ang kinakain ko. Walang-wala kasi akong pera talaga,” paliwanag pa niya.“Huwag ka na munang magsalita, Besh, kumain ka lang nang kumain,” sagot ko naman.Si Larkin, titig na titig sa pamangkin niya. Nakikita ko sa mga mata niya na tila awang-awa siya rito.“Kapag nakita ko ‘yang lalaking nanloko sa iyo, humanda siya,” sabi tuloy ni Larkin.“Dapat sa kaniya, idikdik ang mukha sa pader,” sabi ko. Hindi ko maiwasang magalit din kasi

Khaliyah POVSinama ni Larkin sina Ipe, Poge at Uda para mag-enjoy at magliwaliw sa bar niya ngayong gabi. Naiwan kami ni Moreya dito sa mansiyon. Sabi ko sa kaniya, mag-bonding kami sa swimming pool, medyo mainit kasi ngayong gabi.Kaya naghanda rin kami ng pagkain para sa aming dalawa. Siya, nag-marinate ng barbacue, habang ako naman ay kani salad ang ginawa. Gumawa rin ako ng pizza, para ‘yun na ‘yung parang kanin namin. Pareho kasi kaming ayaw mag-rice, tonight.“Manang, pa-open naman ako ng mga ilaw sa swimming pool area, tapos paki-ready na rin itong food ko sa isang lamesa doon, salamat,” utos ko sa kasambahay namin.“Sige po, ma’am, kami nang bahala diyan,” sagot ni manang at saka niya dinampot ang mga pagkaing ginawa namin ni Moreya.“Ako nang bahalang magpa-apoy, Besh, huwag ka na mag-uto sa kasambahay,” sabi ni Moreya na naka-swimming wear na.“Oh, sige, aakyat muna ako sa kuwarto, magbibihis na rin ako,” paalam ko sa kaniya. Nainggit ako sa suot niya kaya hindi rin ako mag

Larkin POV“Ano ‘to, Boss Larkin? Katas ba ‘to ng ginto at kayamanang nakuha niyo nang matalo ang mga Salvatore?” ani Poge habang hawak-hawak ang baso ng aged whiskey na worth ten thousand pesos kada shot. Halos mabulunan si Uda sa unang lagok niya nito, habang si Ipe naman ay walang imik, mukhang lumulutang ang utak sa bawat tikim ng mamahaling alak. Sanay kasi sila sa ginbilog lang, tapos pagdating dito, mamahaling alak ang matitikman nila.“Huwag nang masyadong madaldal, inumin niyo na lang nang inumin ang mga gusto ninyong alak, libre lahat ‘yan dahil ang may-ari ang kasama niyo ngayon,” sabi ko habang inabot kay Rafe ang isang bote ng rum.Si Rafe, sanay sa ganitong lugar. Palagi siyang nasa mga high-end na events, pero kahit ganoon, marunong pa rin siyang makisama. Kaya hindi na ako nagulat nang sabay kami tumawa sa reaksyon ng tatlo habang binubusisi nila ang design ng bar. Marble countertops, glass chandeliers, ambient violet lighting at isang DJ booth na may sariling platform

Khaliyah POVAla una na ng madaling-araw. Pero heto pa rin kami, nakahilata sa malambot na sofa sa cinema room ng manisyon namin ni Larkin. Kani-kaniya atang labanan ang mga buntis sa pag-alis ng mga antok.Hindi ko rin alam sa trip ni Moreya at horror film pa talaga ang pinili niyang panuorin namin ngayong gabi. Sa bawat patay sinding ilaw tuloy sa pelikula, takot na takot kami at sabay-sabay ang hiyawan, sabay din ang tawanan pagkatapos tanggalin ang mga takip na unan sa mga mukha namin.“Huwag kang titingin, Yanna! Sabi ko na eh! Papasok siya sa pinto!” sigaw ni Moreya habang tinatakpan ng kumot ang kalahati ng katawan niya.“Ikaw kaya ang ‘wag manood! Ang tapang mo kanina, pero ngayon ikaw na ang unang sumisigaw!” sagot ko habang pilit kong pinipigilan ang tawa kahit pinapalo na ako ni Yanna sa braso.Masaya naman. Para kaming nagbalik sa pagiging teenager. Sa totoo lang, kanina pa dapat ako tulog, nung nabuntis ako, maaga akong nakakatulog, pero dahil may mga buwisita, este, bisi

Khaliyah POVNakauwi na kami sa bahay. Literal na pagkapasok ko pa lang sa pinto, naglakad na agad ako papunta sa kusina na parang may hinahabol na deadline. Well, totoo naman, may deadline nga. Vlog day ngayon, nangako ako sa viewers ko na may new upload bukas o sa makalawa, kaya kapag hindi ako nakapag-shoot ngayon, lagot, baka ma-bash at sabihin na sinungaling ako.Kahit sa totoo lang, hindi ko naman kailangang gawin ito. Kaya lang, naisip ko na kailangan ko ring magbalik sa pagba-vlog para ma-endorse ko rin dito ang itatayo kong jam business. At itong gagawin naming content ang magiging clue sa kanila para sa kumpanyang itatayo koKaya kahit pagod pa sa biyahe, nag-set up na agad kami. Sa ngayon, kami-kami muna, pero sa susunod, bubuo na rin ako ng team ko para may taga-setup ng lights at camera.“Ipe, paki-ayos nga ‘yang ring light. Akala mo disco ball “yan, umiikot pa,” utos ko habang inaayos ko ang tripod para sa camera.“Ate, okay na ‘to! Maganda nga lighting oh, parang pang-M