All Chapters of เพลิงร้ายใต้ปีกรัก : Chapter 41 - Chapter 50

สองมือใหญ่เคลื่อนไหวตามลาดไหล่กว้าง เคลื่อนลงไปตามแผ่นหลังเนียนนุ่ม เรื่อยลงไปจนถึงบั้นท้ายกลมกลึงบีบนวดเบาๆ ก่อนขยับไปบนลำขาเสลา ส่งผ่านความร้อนไปถึงผิวเนื้อเนียนนุ่ม ก่อนวกมาด้านหน้า ปลายนิ้วลากไล้ตามเส้นขอบกางเกงยีนแกะกระดุม รูดซิปและสอดแทรกนิ้วยาวเข้าไปลูบไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่ม ยิ่งนิ้วเคลื่อนไหวใกล้ผกากรองดอกน้อยมากเท่าไหร่ ลมหายใจกันติชาก็ยิ่งหอบเร็วแรงขึ้นเท่านั้น กายโปร่งบางบดเบียดความอ่อนนุ่มกับความแข็งแกร่ง ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเคลื่อนไหตามแผงอกกว้าง ไล่ไปตามลำคอแข็งแกร่งจนประทับบนปากหนา บดเบียดขบกัดพร้อมปลายลิ้นลากไล้ไปตามกลีบปาก สอดแทรกซอกซอนตามร่องเล็กๆ ของไรฟันสะอาดขาว เกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นสากร้อนที่ยื่นออกมาตอบรับ สองหนุ่มใหญ่และสาวน้อยเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นสำรวจและส่งมอบความหวานและเร่าร้อนให้แก่กันและกันอย่างถึงพริกถึงขิง สองมือใหญ่ช้อนพร้อมลูบไล้บีบนวดบั้นท้ายงามงอน เคลื่อนไหวตามผิวเนื้อเนียนนุ่มเหมือนกับใยไหม นวดลำขาเรียวยาวพร้อมจับแยกออกกว้าง นำพาไปแนบชิดกับสัดส่วนเรือนกายอันแข็งแกร่งและทรงพลัง ที่ตอนนี้ร้อนผ่าวขยายตัวดุนดันกางเกงจนตะเข็บแทบจะปริ ปลายนิ้วซอกซอนบีบ

“เล่นอย่างนี้หรือหนูว่าว” เอ่ยถามเสียงแหบพร่า หัวเราะกลั้วคอขณะเร่งรุดจับกายอรชรมาใกล้ มือใหญ่จับขาเรียวยาวให้คร่อมรอบลำตัวแข็งแกร่ง ดันหน้าท้องแบนราบเรียบจนสะโพกงามงอนลอยเด่นเหนือใบหน้า นิ้วยาวลากไล้เคลื่อนไปตามสีข้าง ไล้วนเวียนรอบหน้าท้องแบนราบเรียบ หยอกเย้าช่องเล็กๆ ซึ่งอยู่ตรงกลาง ก่อนขยับเคลื่อนลงไปหยอกล้อปอยไหมนุ่มนิ่ม ซอกซอนไปใจกลางเรือนกายสาวเป็นครั้งคราว พอให้แม่สาวน้อยแสนหวานได้สะดุ้งเล่น“งั้นฉันเอาด้วยนะ” มือหนาลากย้อนขึ้นมาบีบนวดต้นขากลมกลึง ไล่ไปถึงบั้นท้ายงามงอนผ่านเนื้อผ้าหนาและตีเบาๆ ดูการตอบรับ เขาเลือกที่จะไม่สัมผัสกลีบเลี้ยงที่ปกปิดกุหลาบนุ่มสวยที่เพิ่งแรกแย้มด้วยฝีมือเขา ปลายลิ้นสากระคายและร้อนผ่าวไล้ริมฝีปากอย่างกระหายอยากได้ลิ้มรสความหอมและหวาน ปลายนิ้วยาวเรียวลากไล้จากต้นขาด้านในไล่ไปตามขาหนีบ ปัดผ่านกลีบดอกข้างหนึ่งไปยังอีกข้างหนึ่ง กันติชาร้องครางระงม กายโปร่งบางสั่นสะท้าน ลมหายใจหอบแรงจนสองเต้าไหวกระเพื่อม แนบใบหน้ากับหน้าท้องแข็งแกร่ง ปลายนิ้วลากไล้ไปตามขาแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยเส้นขนหยาบกระด้างและกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ในท้องน้อยเหมือนกับมีลูกไฟไหลวิ่งวนอยู่

ปลายนิ้วยาวใหญ่ลากไล้กดซับหยดเหงื่อที่ยังคงเกาะซึมตามขมับ ใบหน้าคมคร้ามเคล้าเคลียซุกไซ้ระหว่างสองเต้าสวย ขบเม้มผิวเนื้อนวลเนียนหอมกรุ่น พร้อมมือใหญ่ที่เริ่มขยับเคลื่อนไหวตรงเข้ากอบกุมความอวบอิ่มแม่นยังกับจับวาง “พักผ่อนพอหรือยังล่ะหนูน้อย ฉันยังกินข้าวต้มไม่อิ่มเลยน่ะ” กันติชาอ้าปากหวอ วงหน้าสวยแดงระเรื่อ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ ศีรษะส่ายไปมาพร้อมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น มันจะอะไรขนาดนี้ ก็เพิ่งจะสิ้นสุดไปเมื่อกี้นี้เอง แล้วนี่ราชันย์ยังจะ...มือเล็กเรียวยื่นไปจับบ่ากว้างกดรั้งไม่ให้ชายหนุ่มขยับ เพราะเพียงแค่เขากระดุกกระดิกนิดเดียวก็นำพาอารมณ์วาบหวิวมาสู่กายเธอเช่นกัน “บอกแล้วไง ฉันมันคนกินจุ ตะกี้น่ะแค่รองท้องเท่านั้นเอง ยังทานได้อีกเยอะ เธอนั่นแหละ สู้ไหวหรือเปล่า” มือใหญ่เริ่มเคลื่อนไหวลากไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของกายสาว ฟอนเฟ้นบีบนวดตรงความอวบอิ่มที่ไหวกระเพื่อม เพิ่มความร้อนผ่าวให้กับกายสาวมากยิ่งขึ้นราชันย์หัวเราะในลำคอ ทำท่าทางตกใจก็จริง แต่กายกลับไม่ได้บอกเช่นนั้นเลยสักนิดนี่นา แค่เขาแตะต้องนิดหน่อยก็พร้อมยิ่งกว่าพร้อมเสียอีก“ความจริงฉันไม่น่าจะถามเลยนะ เพราะยังไงเธอก

“โหย...ร้อนอะไรอย่างนี้เนี่ย” ชายิกาบ่นพึมพำ รีบคว้าเงินในกระเป๋าด้านหลังกางเกงขาสั้นปิดเฉพาะแก้มก้นลงมาเล็กน้อย อวดช่วงขาขาวเนียนยาวกลมกลึงให้คนขับรถวัยกลางคนมองตาละห้อย ด้วยความอยากสัมผัสผิวเนื้อขาวผ่องเป็นยองใย “ไม่ต้องทอน” ไม่ใช่ว่าจะอวดร่ำอวดรวยหรอกนะ แต่เผอิญว่าทนอยู่ร้อนๆ แบบนี้ไม่ไหวแล้ว อยากจะเข้าไปตากแอร์ในบ้านให้เย็นฉ่ำใจจะแย่ อีกอย่างกับแค่เงินทอนไม่ถึงร้อยบาท เอามาเธอก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปใช้ทำอะไร ในเมื่อยังไม่มีโปรแกรมที่จะใช้นี่น่า“คุณเข้ามาในบ้านนี้ได้ยังไงกัน แล้วคุณมาหาใครคะ?” จันทร์เอ่ยถามด้วยความงุนงง อีกฝ่ายเข้ามาในบ้านได้อย่างไรกัน ในเมื่อนางได้ล็อกประตูทั้งประตูรั้วและประตูหน้าบ้านไว้แล้วดวงตาเหี่ยวย่นที่ต้องใช้แว่นสายตาเพ่งมองสาวน้อยหน้าใสตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ เพราะรู้สึกคุ้นตาอย่างประหลาด ใบหน้าขาวนวลรูปไข่ ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด จมูกเล็กโด่งได้รูปมีลักษณะบางอย่างบ่งบอก แม่สาวน้อยตรงหน้าจะต้องเป็นคนดื้อรั้นเอาการ ไล่ไปถึงดวงตากลมโตล้อมกรอบด้วยขนตายาวงอน ที่คุ้นจนหัวใจกระตุกยิกๆ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นเค้าหน้าตาแบบนี้จากไหน แต่พอได้เห็นศีรษะที่มีผมสองสีส่า

แต่ที่หงุดหงิดและเซ็งสุดๆ ก็คือปากเสียๆ เน่าๆ เหมือนกับอมหมาไว้สักสิบตัวของอีกฝ่ายนั่นแหละ ดันถามมาได้ ไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าใส่หรือไง ถึงได้เลือกกางเกงที่ประหยัดผ้าเสียจนปกปิดร่างกายแทบไม่มิดชิ...มันน่านัก น่าจะต่อยปากสักทีสองที นี่ถ้าเธอไม่ตื่นเต้นกับการได้เหยียบย่างผืนแผ่นดินไทยที่จากไปตั้งหลายปีละก็ อีตายักษ์ใหญ่นั้นจะต้องได้กินหมัดเป็นอาหารแน่ใบหน้าสวยเบะออก เมื่อนึกถึงอีตาบ้าร่างยักษ์ชวนให้หงุดหงิดไม่ยอมหาย สาธุชาตินี้ขออย่าให้ต้องเจอกันอีกเลย แต่ชายิกาก็หวนกลับมาคิดใบหน้าที่เค้าหน้าออกเหลี่ยมเล็กน้อย สีน้ำตาลอมแดงไม่ขาววอกเหมือนกับแป้งเด็กนั่นด้วยท่าทางครุ่นคิด เหมือนกับมีอะไรบางอย่างติดอยู่ในความรู้สึก แต่บอกไม่ถูกว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ “งั้นมาค่ะ ป้าพาไปที่ห้อง คุณน้องนอนพักก่อน มีอะไรขาดเหลือก็โทรลงมาบอกกดหมายเลขศูนย์ที่โทรศัพท์ ป้าอยู่ในครัวจะหาอะไรง่ายๆ ไว้ให้คุณนะคะ” จันทร์รับคำและพาชายิกาไปที่ห้องพัก ทั้งที่ในใจยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่จะถามถึง แต่ก็จำต้องระงับความอยากรู้เอาไว้ แต่อย่างหนึ่งที่รู้ก็คือ ต้องมีเรื่องไม่ดีและดูว่าจะหนักหนาเอาการระหว่างชายิกาและผู้เป็นแม