All Chapters of เพลิงร้ายใต้ปีกรัก : Chapter 41 - Chapter 50

“ช่วยหนูด้วยนะคะคุณใหญ่” กันติชาเว้าวอนเสียงหวานนุ่ม ถึงแม้จะเห็นแววตาอ่อนแสงและอ่อนโยนที่ซุกซ่อนอยู่ในดวงตาคมกริบนั่นบ้างแล้วก็ตาม แต่เธอยังอยากที่จะได้ยินจากปากเขาเองมากกว่า เพื่อยืนยัน ไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียว ที่จะกลายเป็นความผิดหวังเหมือนเมื่อครู่อีก ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอคงรับไม่ได้ เห็นสายตาหวานอมเศร้าที่มองอย่างคนกำลังมีความหวัง ก็ทำให้ราชันย์ปิดปากเงียบไม่ได้อีกแล้ว “อือ...รับปากแล้วว่าจะช่วยก็ช่วยซิ จะพูดมากทำไมอีก เดี๋ยวก็ไม่ช่วยเสียเลย” ไม่วายข่มขู่ตามไปอีกระลอก แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ เมื่อเห็นสีหน้าสลดของอีกฝ่าย ปลายนิ้วยาวใหญ่ลากไล้พวงแก้มนุ่ม ไล่ไปถึงดวงตากลมโต ไล้ลงมาตามสันจมูกโด่งได้สัน และวางบนริมฝีปากนุ่มอุ่น“สัญญาแล้วนะ จะไม่ขัดขืน และ...” ทวงสัญญาเสียงหวานแหบพร่า กายใหญ่ขยับเคลื่อนขึ้นทาบทับแนบชิดกายสาว ใบหน้าคมคร้ามโน้มลงไปประทับกดคลึงเรียวปากนุ่มที่เผยออ้ารับ สอดแทรกปลายลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปควานหาความหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างล้ำลึก เกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นเล็กๆ ที่ยื่นออกมาตอบรับ การตอบสนองของกันติชาทำเอาราชันย์ถึงกับร้อนฉ่า เหมือนนอนอยู่บนกองเพลิง “ค่ะ...อืม...” กันติ

ลมหายใจสาวน้อยหอบแรง หน้าท้องแบนราบและทรวงสล้างไหวกระเพื่อม วาบหวิวปั่นป่วนจนสองขาสั่นระริก สองแขนสอดรัดรอบลำตัวกว้าง จิกปลายเล็บไปบนบ่ากว้างลากแรงๆ จนราชันย์ถึงกับแสบร้อนหญิงสาวข่มกลั้นความวาบหวิวสยิวซ่านที่แล่นพล่านไปตามกระแสเลือด ขบเคลื่อนริมฝีปากอวบอิ่มไปตามความแข็งแกร่งและล่ำสัน ปลายลิ้นอุ่นร้อนไล้เลียหยอกเย้ากับผิวเนื้อหยาบกระด้างและเต็มไปด้วยไรขนเส้นนุ่มและกระด้าง สองมือขยำนวดกล้ามเนื้อทรงพลังที่มันตอบทุกสัมผัสที่เคลื่อนไหว “คุณใหญ่ขา...เอามันออกนะคะ” เว้าวอนเสียงหวาน สอดมือไปใต้สะโพกสอบเพรียว จับดึงกางเกงเนื้อนุ่มออกอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากอวบอิ่มห่อฮู้ เมื่อเห็นสัดส่วนที่ดุนดันกางเกงอีกตัวซึ่งไม่ติดไปด้วย “เอ่อ...” น้ำลายเหนียวๆ ไหลลง กายโปร่งบางสั่นสะท้านไม่ใช่เพราะความวาบหวิวเสียวซ่าน แต่เป็นเพราะความกลัวที่เริ่มเอ่อล้นเข้าเกาะกุมหัวใจอย่างไม่ทันจะรู้ตัว วงหน้าสวยแดงเรื่อสลับขาวซีด ประกายในดวงตามีแววขลาดกลัวและเริ่มจะไม่แน่ใจ “เป็นอะไรไปล่ะหนูว่าว” ถามกลั้วหัวเราะ มือใหญ่ลูบไล้บีบนวดผิวเนื้อเนียนนุ่มบนลาดไหล่กว้าง เคลื่อนไหวไปด้านหน้า กอบกุมเนินทรวงสล้างอวบอิ่มเบาๆ “กลั

กันติชาถึงกับฟุบหน้าลงแนบกับบ่าและลำคอแข็งแกร่ง สองมือโอบรอบลำคอแกร่งอย่างฝากเนื้อฝากตัว “ขอหนูอยู่แบบนี้ก่อนนะคุณใหญ่” เอ่ยบอกเสียงอู้อี้และแหบพร่า สูดลมหายใจเข้าปอดแรงเร็วจนสองปทุมไหวกระเพื่อม เสียดสีกับกายใหญ่ให้ต้องร้อนผ่าวอีกระลอก ราชันย์ไม่อยากจะทำตาม เพราะความรวดร้าวจากการฝังกายในความอุ่นร้อนที่บีบตัวตอดรัดตุบๆ ทำให้เขาร้อนทะลุองศาเดือนจนอยากจะบ้าตาย เลยจำต้องหาวิธีผ่อนคลาย “เดี๋ยวฉันช่วย” มือใหญ่จับรั้งปลายคางมนขึ้นกดจุมพิตเรียวปากนุ่มอย่างเร่าร้อน ปลายลิ้นสอดแทรกดูดกลืนความหวานปานน้ำผึ้งจากโพรงปากนุ่มอย่างฉ่ำใจ มือใหญ่เคลื่อนไปบีบนวดลำขาเรียวยาวผ่อนคลายกล้ามเนื้อที่กำลังบีบรัดรอบตัวและเริ่มทำการขยับสะโพก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวในอ้อมกอดเริ่มคล้อยตามปลายลิ้นเล็กๆ สอดรัดเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นหนาร้อน บดเบียดเนินเนื้อนุ่มนิ่มจนแนบชิดกับปลายยอดที่แข็งตัวนูนเด่นเป็นไต เพิ่มความร้อนผ่าวระหว่างสองร่างให้แทบมอดไหม้ ลากไล้มือจิกบนบ่ากว้าง สอดแทรกเข้าไปจิกทึ้งดึงเส้นผมหนานุ่มแรงๆ ระบายความวาบหวิวสยิวซ่าน สะโพกกลมขยับส่ายพลิ้วไหวตอบรับความแข็งแกร่งที่อัดเข้าหา จนมีเสียงดังจากที่สองเนื้อ

ชายิกาฝากความอาฆาตไปถึงหนุ่มอีกคนที่ชอบทำเจ้ากี้เจ้าการคอยรายงานเรื่องความประพฤติของเธอกับแม่ให้ราชันย์รู้ทุกเรื่องและตลอดเวลา จำกัดค่าใช้จ่ายของเธอแต่ละเดือนจนแทบจะใช้ต้นไม่ชนปลาย ดวงตากลมโตเป็นประกายวาวระยับอย่างเอาเรื่อง วงหน้าสวยแดงปลั่งด้วยกระไอแห่งความโกรธเกรี้ยวที่มันลามพุ่งขึ้นมาทั่วกายา ตอนแรกเธอก็หลงใหลในน้ำเสียงนุ่มทุ้มและอบอุ่นอยู่หรอก แต่พอได้รู้จักนานเข้า โดนชายหนุ่มห้ามทำโน่นนี่ ไอ้โน่นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ดี ห้ามคบกับคนนี้ ห้ามออกเดตกับเพื่อนชายถ้าอายุยังไม่ถึงสิบแปดปี แต่พอถึงจริงๆ กลับมาบอกอีกอย่าง ที่เธอต้องทำตามอย่างขัดขืนไม่ได้ เพราะเขาคือคนที่ส่งเงินให้เธอกับแม่มีใช้มีจ่ายตลอดเวลา เป็นคนคอยแก้ปัญหาเวลาที่เดือดร้อน สองมือเรียวกำหมัดแน่นจนปลายเล็บแหลมยาวที่ตัดตกแต่งไว้อย่างดีและสวยงามทิ่มตำลงไปในฝ่ามือ กรามหนานูนเด่นขบกัดจนนูนขึ้นมาพร้อมกับเสียงดังกรอดๆ คิดแล้วมันแค้นใจนัก ถ้าไม่เพราะผู้ชายคนนั้น...ผู้ชายที่ชื่อว่า สิทธิศักดิ์!เธอคงจะไม่ต้องเดินทางหนีมารดากลับมาเมืองไทยหรอก กลับมาหาพี่ชายที่ไม่รู้ว่าจะยินดีต้อนรับขับสู้เพียงไหน เพราะถึงแม้จะเป็นลูกพ่อแม่เดียวกัน

“ไม่อยู่ก็ช่างซิ แต่ฉันจะพักที่นี่ ป้าน่ะโทรบอกด้วยละกันว่าฉัน...” มือเล็กเรียวชี้เข้าหาตัวเอง พร้อมกับเสียงพูดที่กัดเค้นออกจากปาก “ชายิกา น้องสาว...ได้ยินชัดเต็มสองหูไหมป้า ว่านี่น่ะน้องสาว ไม่ใช่เด็กใจแตก จะมาอยู่ด้วย” มือเรียวยื่นไปคว้ากระเป๋าใบเล็กสะพายขึ้นด้านหลังและเดินไปยังบันไดบ้านอย่างไม่แคร์คนที่ยืนตะลึงงันมองอย่างไม่เชื่อสายตาและอึ้งในสิ่งที่ได้ยิน“คะ...” จันทร์ตอบรับเสียงสูงลิ่วด้วยความงุนงงเหมือนกับถูกค้อนทุบศีรษะจริงๆ นั่นแหละ “นี่คุณ...คุณน้องหรือคะ...?” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามเสียงเบาหวิว ด้วยความไม่แน่ใจ ใช่นายตัวเล็กของนางแน่หรือ ร่างอวบไปทางอ้วนถลาร่างไปหาหญิงร่างบอบบางตรงหน้า สองมือจับต้องไปทั่วร่างอย่างพินิจพิจารณา ตั้งแต่วงหน้าตลอดไล่ไปถึงลำตัวบอบบางแต่กลมกลึง“คุณน้อง...คุณน้องจริงๆ หรือคะนี่ โธ่...คนดีของป้า นี่โตจนขนาดนี้แล้วหรือคะนี่ ดูซิโตจนป้าจำไม่ได้ คุณหนูจำป้าได้ไหม ป้าจันทร์ไงคะ คนที่ชอบทำอาหารให้ คุณหนูเคยร้องเรียกขอให้วิ่งไล่จับด้วยตอนเด็กๆ ไงคะ จำได้ไหม” จันทร์ถามรัวเร็วและละลักละล่ำด้วยความดีใจจนน้ำตาคลอเบ้า ลืมความขุ่นข้องหมองใจไปเสียหมดสิ้น เมื่อร