All Chapters of Ex lover แค่แฟนเก่า: Chapter 31 - Chapter 36

ตุบ!“มึงตบโต๊ะทำไมอีเพ้นท์ ไม่เจ็บมือเหรอ” หว่าหวาตกใจการกระทำของฉัน“พวกมึงปล่อยให้กูไปกับคนอื่นได้ยังไง”“อีเพ้นท์คะ มึงบอกเองค่ะว่าเขาไม่ใช่คนอื่น”“กูบอกเหรอ ไม่เห็นจำได้เลย โกหกกูหรือเปล่า”“มึงคิดดูค่ะ คิดดูให้ดี พวกกูยื้อแล้วแต่มึงเสนอตัวอยากไปกับเขามาก ๆ พอพวกกูพูดเยอะเข้าหน่อยก็บอกว่าพวกกูขัดความสุขของมึงค่ะ”“ว่ากูชั่วด้วย อีคนดี กอดเขาร้องห่มร้องไห้”“...” เมื่อคืนนี้ฉันน่าจะเมามาก ถึงได้จำอะไรไม่ได้แล้วก็ไปโผล่ที่...บ้านพี่เซ้นต์และยังมีอะไรกับเขาด้วย รู้สึกตัวตื่นไม่เห็นเขาฉันก็เลยรีบวิ่งออกจากบ้าน เรียกแท็กซี่มาส่งที่คอนโด โชคดีที่อาธารณ์มีเคสผ่าตัดก็เลยยังไม่กลับ ไม่งั้นฉันคงจะโดนบ่นจนหูชากลับถึงห้องหาโทรศัพท์ที่ลืมไว้มากดโทรหาเพื่อน วันนี้ไม่มีเรียน เพื่อนสาวสองคนที่กล้าทิ้งฉันให้ไปกับพี่เซ้นต์ต้องเจอดีนัดกันที่ร้านส้มตำหน้าคอนโดฟินฟินตั้งใจวีนเพื่อนเต็มที่ แต่เมื่อมาถึงเหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้น เป็นฉันเองที่เสนอตัวไปพูดอะไรไปนักก็ไม่รู้ แล้วยังไปมีอะไรกับเขาอีกไอ้ความคิดถึงนี่มันอันตรายจริง ๆ พอขาดสติก็ควบคุมไม่ได้“ว่าแต่มึงตกลงกับเขายังไงวะ” ฟินฟินที่กำลังเอาข้

ห้าปีต่อมาโรงแรม“อีคนสวยกว่าจะมา กูนึกว่ามึงลืม”“ทันอยู่ นี่ไง เหลืออีกตั้งสองนาที ไม่ได้ผิดนัดนะ”“จ้ะ หน้าก็ไม่แต่ง ผมเผ้าก็ไม่หวี ไม่เป็นผู้เป็นคนเลยอะ นี่มึงใช้ชีวิตหรือให้ชีวิตใช้มึงคะ”“เป็นเจ้าสาวแล้ว อย่าบ่นเยอะ เดี๋ยวตีนกาขึ้นนะ”“กูฉีดมาอย่างดี ไม่มีขึ้นค่ะ”“เออ ๆ มึงสวย นี่กูต้องทำไรบ้าง”“เป็นเพื่อนเจ้าสาวจะทำอะไรละคะ งานอีหวาก็เคยแล้ว อย่าทำเหมือนไม่เคย”“ขอแบบอยู่ในมุมมืดไม่ได้เหรอมึง ไม่โดดเด่นอะ”“ชีวิตกูมีมึงกับอีหวาเป็นเพื่อน มึงจะให้อีหวาขึ้นไปยืนเด๋อคนเดียวเหรอคะ”“กูกินเหล้าไม่ได้อะ”“หึ สภาพไม่ต่างจากคนเมาเพิ่งตื่น”“กินเลี้ยงกับที่บ้าน ยาวไปหน่อย”“โชคดีของกูจริง ๆ ที่มึงไม่ลืม โชคดีที่มึงตื่นทัน” ตื่นทันอะไรไม่ได้นอนต่างหาก งีบแค่สองชั่วโมงนาฬิกาปลุกก็รีบตื่นแล้ว“เพื่อนแต่งงานทั้งทีจะลืมได้ไง เดี๋ยวกูใส่ซองให้หนัก ๆ นะ”“หึ อย่าเมาก็พอค่ะ ขอร้อง ไหว้เลยก็ได้” ฟินฟินยกมือไหว้วันนี้ฉันจะไม่เมา“เออ งานแต่งเพื่อน จะทำให้เพื่อนเสียหน้าได้ไง”“ตั้งแต่ชุดที่มาแล้วเถอะ แล้วแว่นนี่ใส่เพื่อ?” พูดพลางยื่นมือมาจับแว่นกันแดดออกจากหน้าฉัน“นอนน้อย ขอบตาดำ” ยิ้มให้เพื่

ในที่สุดคืนวันนัดดูตัวก็มาถึง เป็นการทานข้าวกับครอบครัวที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง ย่าฉันก็มาด้วย ฉันเพิ่งรู้ว่าย่าเป็นเพื่อนกับแม่ของลุงปิติ ทั้งสองอยากเกี่ยวดองกันตั้งแต่รุ่นป๊า แต่มีลูกชายทั้งคู่ก็เลยมาตกที่รุ่นฉันกรรมของฉันจริง ๆ“หน้าตาสะสวยอย่างที่ตาติพูดให้ฉันฟังเลย” แม่ของลุงปิติเอ่ยกับย่าและส่งยิ้มมาให้ฉัน“เรื่องนั้นน่ะเธอไม่ติดใจแน่นะ”“ติดใจอะไรกัน ยายหนูอินเลิฟฉันก็เห็นบ่อยแล้ว หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มถูกใจฉันมาก อีกอย่างนะหลานชายของฉันคนนี้น่ะหมดเวลาเอาแต่ใจตัวเองแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันให้หาแฟนก็ไม่หา ฉะนั้นเรื่องนี้มีแต่เห็นด้วยเท่านั้น”“แต่พูดก็พูดนะ เด็กไม่รักกันจะอยู่กันได้เหรอ จะเอาแค่ความสุขของเราก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ”“ก็ให้เด็ก ๆ ลองเจอกันศึกษากันดูก่อน ฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้บังคับใจกันไม่ได้”“แบบนั้นก็ดี”“แต่นี่ทำไมยังไม่มาอีก” แม่ของลุงปิติเปลี่ยนสีหน้าพลางหันไปหาลุงปิติ “ลูกชายเธอถึงไหนแล้ว ให้ผู้ใหญ่รอแบบนี้ไม่ดีเลยนะ”“เดี๋ยวโทรตามครับ” มาดผู้บริหารยังไงสุดท้ายก็ต้องยอมแม่อยู่ดีแต่ลูกชายของลุงปิติคนนี้เลทหลายนาทีแล้วนะ สงสัยจะไม่เต็มใจมา เดาว่าน่าจะถูกบังคับให้มาดูตัวก