All Chapters of Ex lover แค่แฟนเก่า: Chapter 31 - Chapter 40

(อืม)“สะดวกเจอกันไหมคะ เพ้นท์มีเรื่องคุยด้วย”(เรื่องอะไร)“ก็...”(เฮียเซ้นต์รอนานไหมคะ)(เอาไว้เดี๋ยวโทรกลับนะ)“อื้ม” ยังไม่ทันที่ฉันจะขานรับ เขาก็กดตัดสายไปก่อนแล้วคงกลัวว่าแฟนคนใหม่จะจับได้สินะกว่าจะรวบรวมความกล้ากดโทรหารู้ไหมว่ามันยากแค่ไหน ไม่น่าโทรหาเขาเลย โทรแล้วก็เจออะไรก็ไม่รู้ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขามีแฟนแล้ว ทำไมถึงได้ยังทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนั้นนะจะมาเดินซ้ำรอยเรื่องของออยล์อีกเหรอ เดินเป็นวงกลมไม่ไปไหนอยู่อย่างนั้น ไม่สิ ไม่เอาอย่างนั้นฉันควรจะเลิกทำตัวแบบนั้นได้แล้ว เลิกทำได้แล้วจริง ๆ ฉันไม่ควรเข้าไปแทรกกลางรักของคนอื่นตัดสินใจได้แล้วจึงกดโทรหาป๊า(ครับลูกสาว)“ป๊าว่างไหมคะ”(ว่างสิ เกิดอะไรขึ้น ให้ป๊าไปหาไหม)(เพนท์เป็นอะไรคะ) เสียงแม่แทรกเข้ามาจากนั้นแม่ก็เป็นคนพูด (เป็นอะไร ใครรังแก)“ตื่นเต้นเกินไปแล้ว ลูกสาวคุณนายพัดชาใครจะกล้ารังแก”(อยู่ไหนเนี่ย มาหาแม่กับพ่อไหม หรือจะให้แม่ไปหา)“ไม่ได้เป็นอะไร ทำเสียงตกใจทำไมคะ”(แล้วเธอร้องไห้ทำไม)“อกหักอะ ลืมแฟนเก่าไม่ได้”(คนไหน หรือเธอใจอ่อนให้เด็กข้างบ้านอีกแล้ว)“ไม่ใช่ออยล์”(นี่เธอมีแฟนไม่บอกแม่เหรอ)“มีนานแล

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“แน่ใจเหรอคะว่าครั้งนี้จะสำเร็จ”“สำเร็จสิ ลุงปิติของเธอยืนยันด้วยตัวเองว่าครั้งนี้สำเร็จแน่”“เพ้นท์อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ลูกชายเขาอาจจะมีแฟนแล้วหรือเปล่า ถึงได้ยื้อมานานขนาดนี้”“ตอนนั้นลูกชายบอสไม่ค่อยสบาย”“คุณนายพัดชาคะ คนเราไม่สบายห้าปีเลยเหรอคะ”“ตอนนี้บอสบอกแล้วว่าลูกเขาโสด ไม่มีปัญหา ก็แค่ไปเจอกัน ทำความรู้จักกันไว้ก่อน ยังไงซะพ่อแม่ก็เป็นเพื่อนกัน”“เพ้นท์ไม่ใช่เพ้นท์เมื่อห้าปีก่อนนะแม่ เขารับได้เหรอ ไม่ใช่ว่าลุงปิติบังคับลูกชายมาอะ ที่จริงเพ้นท์ไม่ต้องแต่งงานก็ได้ไหม ทุกวันนี้เพ้นท์ก็ใช้ชีวิตมีความสุขดี”“แม่ก็อยากตามใจเธอนะ แต่ย่าของเธออยากให้เธอแต่งงานได้แล้ว และอย่าคิดไปคว้าใครก็ได้มาล่ะ แบบนั้นไม่เอานะ”“...”“แม่รู้ว่าเพ้นท์ชอบอิสระเพราะที่ผ่านมาแม่เลี้ยงเพ้นท์แบบนั้นมาตลอด อยากจะทำอะไรก็ทำ”“เพ้นท์ขอโทษที่พลาด ขอโทษที่ทำแม่ ทำป๊า ทำย่าเสียใจ”“เรื่องนั้นมันผ่านไปแล้ว ตอนนั้นก็แค่ตกใจเพราะเธอบอกมีแค่คนคุย ใครจะคิดว่าเธอจะท้อง”“เพ้นท์ก็ไม่คิดเหมือนกัน ขอโทษนะแม่”“เลิกขอโทษได้แล้ว เธอขอโทษมาเยอะแล้ว อีกอย่างมีหลานที่น่ารักให้แม่ใช่เรื่องน่าอายที่ไหนกัน”

บนรถ“ไม่คิดว่าเราจะกลับมาเจอกันแบบนี้” เป็นคำทักทายหลังจากที่เขาขับรถหรูออกจากร้านอาหาร โดยที่ตอนเข้ามานั่งในรถมีผู้ใหญ่มายืนส่ง ทำเหมือนเป็นงานแต่งงานแล้วต้องส่งตัวบ่าวสาวคุณนายพัดชาของฉันก็เงียบกริบเลย ไม่ช่วยลูกสาวเลย“จอดตรงนี้ก็ได้นะคะ เดี๋ยวกลับเอง”“รับปากผู้ใหญ่แล้วก็ต้องส่งให้ถึงที่สิ”“ไม่เป็นไร เกรงใจเจ้าของพี่” ในรถของเขามีลิปสติกวางอยู่ในช่องแล้วก็มีรองเท้าผู้หญิงถอดไว้ที่ฝั่งคนนั่งข้างคนขับด้วย“จะรีบอะไรขนาดนั้น ยังไม่ทำข้อตกลงกันเลย”“ข้อตกลงอะไรคะ”“ก็เรื่องนี้จะให้มันจบยังไง จะปล่อยคาราคาซังงั้นเหรอ”“อ้อ งั้นตั้งใจไว้แบบไหนคะ”“ก็...”“แต่สำหรับเพ้นท์ พี่ก็ตอบไปว่าไม่ชอบเพ้นท์ เรานิสัยไม่ตรงกัน แค่นี้ก็น่าจะพอนะคะ”“ไม่พอ”“ทำไม”“พี่ไม่เคยขัดคำสั่งครอบครัว”“ค่ะ เพิ่งรู้ก็วันนี้ว่าพี่เป็นลูกของลุงปิติ ในเมื่อรวยขนาดนั้นทำไมถึงอยู่กับป้าคะ หรือว่าแค่เรื่องโกหกงี้เหรอ”“เพิ่งรู้เหมือนกันว่าเลขาของพ่อพี่เป็นเมียของเพื่อนเขา ตอนแรกพี่คิดว่าเราสองคนจะได้เป็นพี่น้องต่างพ่อต่างแม่กันซะอีก”“...รู้มาตลอดเลยเหรอว่าแม่เพ้นท์เป็นเลขาของพ่อพี่”“คนที่ทำตัวติดกันจนคนเข้าใจผิด

“นี่ธีร์ทัศ เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัย นี่ธารณ์ เป็นหมอที่โรงพยาบาลเอกชน ทั้งสองคนเป็นลูกชายของฉันและเป็นอาของยัยเพ้นท์” ย่าปภาพิน ย่าของเพ้นท์กำลังแนะนำผู้ชายสองคนให้ผมรู้จัก“สวัสดีครับ” ซึ่งสองคนนี้ผมรู้จักดี คนหนึ่งอาจารย์ที่ปรึกษาของผม อีกคนคือคนที่อยู่คอนโดกับเพ้นท์ คนที่เพ้นท์เรียกว่าที่รัก“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะปฏิพันธ์” อาจารย์ธีร์เอ่ย“ยินดีที่ได้รู้จัก” หมอธารณ์เอ่ย ผมว่าเขาจำผมได้ เมื่อก่อนผมเคยเจอที่คอนโดบ่อย สายตาที่เขามองผมไม่ได้เป็นมิตร ตอนนี้ก็ไม่เป็นมิตร“ครับ”ผมเพิ่งรู้ว่าผู้ชายที่เคยอยู่รอบตัวเพ้นท์ล้วนเป็นคนในครอบครัวของเธอ ผมเพิ่งรู้ว่าเธอมีพ่อ ตอนที่คบกับเธอบอกผมว่าแม่เธอเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว และข้อมูลที่ผมได้มาแม่เธอก็ไม่มีสามีจริง ๆ ผมถึงได้เข้าใจว่าแม่เธอกับพ่อผมมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเจ้านายลูกน้องนี่ที่ผ่านมาเธอเคยพูดอะไรจริงกับผมบ้างวะในตอนที่ผมเข้าใจว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย มั่วผู้ชาย เธอไม่เคยปฏิเสธสักคำ ผมขอให้เธอเลิกทำ เธอก็ไม่รับปากเราถึงได้เลิกรากันไม่คิดว่าจะหวนกลับมาเจอกันในรูปแบบนี้เรื่องของเรามันผิดที่ตรงไหนกันนะ ผมเพิ่งรู้เมื่อวานนี้ว่าเธอค

“ขอโทษนะ” หลังจากที่ฉันเงียบ พี่เซ้นต์ก็พูดขอโทษ“ขอโทษอะไรคะ”“ที่ปล่อยให้เลี้ยงลูกเพียงลำพัง เผชิญปัญหาเพียงลำพัง”“เอาอะไรมามั่นใจว่าอินเลิฟเป็นลูกของพี่”“…” พี่เซ้นต์กดโทรศัพท์แล้วยื่นมาให้ฉันดู จากนั้นเขาก็พูด “ตอนแรกพี่ก็อยากเงียบไว้แล้วก็ค่อยเป็นค่อยไปเรื่องของเรา แต่พอคิดดูอีกทีพี่ก็ไม่อยากเดินอ้อมอีกแล้ว ไม่อยากเสียเวลาอีก อยากใช้เวลากับเพ้นท์กับลูกตลอดไป อยากสร้างความสุขให้เราทั้งสามคน”“หว่าหวารู้เรื่องนี้ไหม” สิ่งที่เขาให้ฉันดูคือภาพจากกล้องวงจรปิดของร้านหว่าหวา เป็นช่วงที่ฉันกับหว่าหวาพูดคุยกันเรื่องพ่อของอินเลิฟ“ไม่รู้ หว่าหวาไม่รู้ตัวว่าถูกจับตาดูตลอด ไอ้โจมันรักหว่าหวามากจนไม่ไว้ใจ มันชอบแอบดูกล้องอยู่บ่อย ๆ”“เหอะ พวกพี่นี่ตลกดีนะคะ ไม่แปลกใจเลยที่คบกันได้”“พี่อาจจะเข้าหาเพ้นท์ด้วยเหตุผลที่ไม่ดีนัก แต่ว่าพี่รักเพ้นท์คือเรื่องจริง ตั้งแต่เราคบกันกระทั่งเลิกกันพี่ไม่เคยมีใคร ไม่เคยคบใคร หลังจากพี่เรียนจบพี่ก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเพราะไม่อยากแต่งงานกับคนที่ครอบครัวหาให้ พี่ไม่รู้ว่าเพ้นท์เป็นลูกสาวของอาธันวา ตอนเราคบกันเพ้นท์บอกแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวและเท่าที่พี่รู้