All Chapters of ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย : Chapter 21 - Chapter 30

[DARLA’S PART]1 วันก่อนงานวันเกิด…เย็นของวันศุกร์ที่สุดแสนจะธรรมาของฉัน ก็ชุ่มช่ำไปด้วยสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสายคุณหมอสุดที่รักของฉัน ที่นานๆทีจะได้มีเวลาออกมาใช้ชีวิตแบบคนปกติในเย็นวันศุกร์สุดหรรษาอย่างคนอื่นเขาบ้างแต่ว่าเราไม่ได้มาเดตกันตามคู่รักกันอย่างเดียวนะคะ เรามาทำภารกิจตามหาของขวัญวันเกิดให้กับคุณตาของพี่เบลซด้วยนั่นเอง“หนูว่าเรือนนี้เป็นไง” ชายตรงหน้าเอ่ยถามฉันแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก (มากแบบกอไก่ล้านตัวไปเลย) บางมุมเขาก็มีความออดอ้อนตะมุตะมิ อย่างที่คนทั่วไปคงไม่มีโอกาสได้เห็นแน่ๆ แต่มุมดุของพี่เขาก็มีนะ ไม่พูดถึงมุมนั่นดีกว่ายิ่งคิดยิ่งเสียวสันหลัง“ก็สวยดีนะคะ แต่เรือนนี้เหมาะกับคุณท่านมากกว่า” ฉันชี้ไปที่อีกเรือนนึงที่วางอยู่ในกล่องเดียวกันให้เขาดู เพราะเรือนที่พี่เบลซยื่นมาให้ฉันดูมันน่าจะเหมาะกับผู้หญิงมากกว่าไง“เเน่สิเรือนนี้ของคุณยาย พี่สั่งทำสองเรือนครับ”“อ่อ…” “เป็นไงแฟนหนูเก่งปะ” ชายตรงหน้าหันมากระซิบที่ข้างหูของฉันอย่างหยอกล้อ พร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ฉันแทบจะละลายลงตรงนี้ไปเลย“หึ…ทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไงครับ”“ก็แฟนหนูเก่งนี่คะ” หย

ปางไม้พัชรวิทิต เป็นปางไม้ซึ่งเจ้าของได้รับสัมปทานมาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ซึ่งปางไม้แห่งนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่ของป่าทางตอนเหนือสุดเขตแดนประเทศไทย ปางไม้พัชรวิทิตถูกแบ่งสัดส่วนอย่างชัดเจน ส่วนของพื้นที่ทำงานถูกแยกออกจากส่วนของบ้านพักอย่างชัดเจน พื้นที่บริเวณบ้านพักคนงานถูกสร้างเป็นห้องแถวยาวหลายแถวเพื่อให้เพียงพอสำหรับคนงานกว่าสามสิบชีวิต ส่วนบ้านหลังเล็กๆข้างกันเป็นบ้านพักสำหรับของเจ้าปางไม้แห่งนี้ ห่างออกไปทางทิศตะวันตกของบ้านพักคนงานเป็นโรงครัวและที่รับประทานอาหารของทุกคนในปางไม้ ถูกสร้างเป็นเพลิงง่ายๆ สำหรับกันแดดกันฝนเสียงเอะอะโวยวายของผู้หญิงร่างบาง ซึ่งการแต่งกายด้วยชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำ เครื่องสำอางที่ถูกแต่งแต้มอย่างปราณีตจากช่างแต่งหน้าชื่อดัง ทำให้เธอดูโดดเด่นอย่างไม่ต้องสงสัยและความแตกต่างของเธอก็ดึงดูดความอยากรู้อยากเห็นของชาวบ้านในปางไม้แห่งนี้ได้เป็นอย่างดี เสียงที่ดังขึ้นมาจากทางบริเวณหน้าบ้างพัก ปลุกหญิงท้องแก่ที่กำลังหลับไหลอยู่ภายในบ้านตื่นขึ้นจากฝันอันแสนหวาน‘นี่มันเรื่องอะไรกันคะ’ เสียงของหญิงสาวท้องแก่เอ่ยถามคนตรงหน้าผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามีและพ่อของลูกของเธออย่

รถสปอร์ตหรูขับด้วยความเร็วสูงฝ่าสายฝนที่ยังคงโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย เครื่องยนต์ทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆเมื่อออกมาจากเขตของชุมชน ก่อนจะหยุดลงเมื่อมาถึงโกดังร้างแถวชานเมือง โกดังเเห่งนี้เป็นที่เก็บประทัดและพุไฟของบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งตอนนี้ถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานานจากเหตุระเบิดเครื่องครั้งก่อน สายตาคมของเจ้าของรถมองทอดออกไปยังกระจกหลังรถ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเป็นปมด้วยความสงสัย ก่อนที่ขายาวจะก้าวลงจากรถไปยังเป้าหมายของเขา“เฮียเบลซ” จีซัสเอ่ยเรียกผู้ที่มาใหม่เสียงดังด้วยความร้อนใจ ดีนพี่ชายของเขาแยกจากเขาตั้งแต่เช้า เพราะมาธุระด่วยต้องไปทำ จากนั้นก็ได้รับรู้ว่าลูกน้องที่ติดตามมากับดีนเสียชีวิตอยู่ที่นี่ทั้งหมด“…”“ฝีมือไอ้มาร์คัสหรอเฮีย” จีซัสเอ่ยบอกกับเบลซเสียงเครียดตามสิ่งที่เขาคิด จีซัสกับดีนถึงทั้งสองจะเป็นพี่น้องกัน แต่ด้วยอุปนิสัยที่ต่างกันมากอย่างที่รู้จีซัสเป็นคนใจร้อนใครทำร้ายเขา เขาจะตอบกลับคนเหล่านั้นทันทีแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน แต่ดีนไม่ใช่แบบนั้น…“ไม่ใช่” เบลซตอบเสียงเรียบตามความรู้สึกของตัวเอง ภาพตรงหน้าไม่มีสิ่งไหนที่เเสดงถึงการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย ร่างของทั้งสามศพที่นอนเสียชี

“พี่เบลซ” เสียงดาหลาเอ่ยเรียกชายที่เธอรักเสียงอ่อน“...”“พี่เบลซ ดาอธิบายได้นะคะ”“...”ไม่มีเสียงตอบกลับจากชายร่างใหญ่ที่กำลังฉุดกระชากร่างบางให้เดินตามเขาเข้าคอนโดหรูไป ความเงียบระหว่างเราบวกกับแรงบีบที่มือหนาส่งมายังข้อมือเล็กของร่างบางมันทำให้เธอรับรู้ได้ทันทีว่าเขาโกรธมาก มากซะจนไม่รู้จะบรรยายบรรยากาศมาคุตอนนี้ได้อย่างไรถึงชายตรงหน้าจะมีท่าทีที่ไม่อยากรับฟังเธอ แต่ถึงยังไงดาหลาก็ยังอยากอธิบายให้กับชายที่รักฟังอยู่ดี เพราะถ้าไม่อธิบายแล้วจะเข้าใจกันได้ยังไง“พี่เบลซคะ”“…”“ฟังดาหน่อยนะคะ”ปัง!“อ๊ะ!...” ประตูถูกปิดตามแรงถีบของร่างสูง ก่อนที่เขาจะผลักร่างบางลงพื้นอย่างแรง“พะ พี่เบลซจะทำอะไรคะ” ดาหลาเอ่ยบอกกับชายตรงหน้าเสียงสั่นด้วยความกลัว แววตาที่ฉันไหวถูกอาบไปด้วยน้ำตา ดาหลาจ้องมองไปยังชายตรงหน้าเธอรับรู้ได้ทันทีว่าอันตรายกำลังจะคลืบคลานเข้ามาหาเธอร่างบางของดาหลาค่อยๆ ถอยหลังหนีในขณะที่ร่างสูงก็ค่อยๆ เดินขยับเข้ามาหาเธอช้าๆ อย่างใจเย็น เมื่อก่อนต่อให้เขาจะโกรธเธอมากแค่ไหน เขาก็ไม่เคยที่จะทำรุนแรงกับฉันขนาดนี้“ดาอธิบายได้ค่ะ พี่กำลังเข้าใจผิด”“หึ เข้าใจผิด”“อ๊ะ!” ดาหลาร้อง

[DARLA’S PART]“อือ” ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ พร้อมกระพริบตาที่หนักอึ้งเพื่อปรับแสงให้มองเห็นภาพตรงหน้าได้ชัดเจนยิ่งขึ้นชัดเจน ชัดเจนเลยที่นี่ที่ไหนอ่ะ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง ฉันมองออกไปรอบๆ ห้องอย่างใช้ความคิด ห้องทั้งห้องถูกตกแต่งไปด้วยโทนขาวสะอาดตา กลิ่นไอทะเลที่หอมชวนหลงไหลช่วยให้ฉันผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย“ทะเล” ฉันรีบเด้งตัวลุกออกจากเตียงกว้างเพื่อไปหน้าต่างบานใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล“อ๊ะ...” ฉันล้มพับลงกับพื้นทันทีความเจ็บปวดจากบริเวณกึ่งกลางบวกกับหัวของฉันที่ปวดตุบๆ ราวกับว่ามันจะระเบิดออกมาให้ได้ยังไงยังงั้น“นายหญิง” เสียงดังมาจากประตูหน้าห้อง หญิงสูงวัยอายุประมาณ 60 ปี รีบวิ่งเข้ามาอย่างร้อนใจ ก่อนที่เธอจะประคองฉันนั่งลงยังเตียงกว้างตามเดิม“นายหญิงตื่นแล้ว เดี๋ยวป้าไปยกข้าวต้มมาให้ทานนะคะ”“ดายังไม่หิวเลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับป้าตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน“นายน้อยกำชับป้าไว้ค่ะถ้านายหญิงตื่นแล้วให้ทานข้าวและทานยาที่คุณเขาจัดไว้ให้ค่ะ”“แล้วเขาไปไหนหรอคะ”“นายออกไปคุยกับชาวบ้านค่ะ”“ชาวบ้าน” ฉันทวนคำของคุณป้าตรงหน้าออกอีกครั้ง ‘นี่นอกจากเขาจะเป็นหมอ เป็นผู้บริหาร เขายังเป็นผู้นำหมู่บ้านด้วยเลอ