All Chapters of ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย : Chapter 1 - Chapter 10

[DARLA’S PART]กลิ่นหอมของน้ำทะเลลอยเข้ามาปะทะกับจมูกน้อยๆ ของฉัน ก่อนที่ฉันจะสูดดมกลิ่นอายจนเต็มปอด‘เฮ้ย...อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเพื่อนจังเลย’ ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะคิดถึงหาดทรายขาวๆ บวกกับน้ำทะเลใสๆ ที่ฉันพึ่งมโนไปเมื่อกี้ใดๆร้อนๆ ‘ฉันดาหลาค่ะ หรือเรียกว่าดาเฉยๆก็ได้นะ’...เอี๊ยดดดดดดดดด!เสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นจากบริเวณลานหน้าบ้าน ปลุกฉันให้ออกจากภวังค์ ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่เพื่อที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่พึ่งมาใหม่“อึบ…ถ้ากลอนประตูจะอยู่สูงขนาดนี้อะนะ” ฉันพยายามเขย่งเท้าเพื่อที่จะเอื้อมมือน้อยๆ ของตัวเองไปปลดล็อกกลอนประตูแอ๊ดดดดดดดดดด!“สวัสดีค่ะคุณเบลซ” ฉันเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพพร้อมกับยกมือไหว้เขาออกไปด้วยความนอบน้อม ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเดินเข้ามาทันทีที่“...”‘คุณเบลซ...’ ชายหนุ่มมาดนิ่ง ที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง ดีกรีว่าที่ศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ นี่แค่ประวัติคร่าวๆ เขายังดูครบเครื่องขนาดนี้เลยใช่ไหมล่ะคะ ก็ใช่แหละค่ะและเพราะความเพอร์เฟคนี้ของเขาทำให้สาวน้อยสายใหญ่ต่างรุมล้อมเข้ามาขายขนมจีบซะจนหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้ง แต่เท่าที่ฉันรู้จักกั

[DARLA’S PART]“...”“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลังขวับ!“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”“...”“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”“อืม”“มานี่เลย....

[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!

“คะ คุณเบลซ”“ดาหลา ตอบฉันมาสิ”“ดากลัว คุณอย่าทำแบบนี้สิคะ” ฉันตอบเขากลับไปพร้อมกับผลักอกแกร่งของเขา แต่มันไม่เป็นผลเลยสักนิดฉันไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายตรงหน้าฉันได้เลย“กลัวหรอ ฮ่าๆ” ฉันไม่เคยเห็นคุณเบลซที่ดูมาดนิ่งคนเดิมของฉันในมุมนี้เลย มันทำให้ฉันเริ่มกลัวเขามาขึ้นเรื่องๆเพราะเหมือนกับว่าที่ผ่านมาฉันไม่ได้รู้จักเขาเลย ถึงแม้ว่าคนเราจะมีหลายด้าน ฉันก็จะขอบอกตรงๆว่าด้านนี้ของเข้าฉันไม่ชินจริงๆ“ฉันจะทำให้เธอกลัวฉันมากกว่านี้อีก ดาหลา”“คะ อุ๊บ อื้อ...” ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรออกมาเขาก็ประกบริมฝีปากเรียวอิ่มนั้นแบบที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนที่จะให้มือข้างที่จับปลายคางของของฉันออกแรงบีบเล็กน้องก่อนที่ลิ้นอุ่นๆ ของเขาจะแทรกเขามาในปากของฉัน “อื้อๆ อ่อย ตุบๆ อื้อ” ก่อนที่สติของฉันจะหายไปฉันทุบหน้าอกแกร่งของเขาอยู่สองสามทีเพื่อเรียกสติให้เขาแต่มันกลับไม่เป็นผลเอาซะเลย จูบแรกที่ฉันเคยฝันไว้อย่างดีกลับพังไม่เป็นท่า...“อื้อ...” ริมฝีปากที่ประทับแนบแน่นอย่างดิบเถื่อน ยิ่งฉันต่อต้านเขามาเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรุนเเรงและหนักหน่วงมากขึ้นเท่านั้น มือของเขาคายออกจากเอวของฉันอย่างช้าก่อนจะค่อยลูบแผ

5.00 น. ตอนนี้ก็เข้าสู่เช้าของวันใหม่แล้วงานที่ฉันได้รับมอบหมาย ฉันทำเสร็จเรียบร้อยแล้วและได้จัดเตรียมความคืบหน้าไว้ให้กับเวณถัดไปแล้วด้วยค่ะ...อ้อลืมบอกไปก่อนเริ่มงานฉันได้เข้าไปหากะทิ ร่างกายของเธอดีขึ้นมากแล้วอีกวันสองวันก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ แต่ถ้าเป็นสภาพจิตใจอาจจะต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย...“อ้าว อ้อมผ่าตัดเสร็จแล้วหรอเป็นไงบ้าง” พี่พยาบาลอีกคนเอ่ยถามพี่อ้อมขึ้น หลังจากที่เธอเดินเข้ามาในห้อง“เรียบร้อยดีค่ะ คุณหมอของเราเก่งอยู่แล้ว” เธอตอบกลับพี่พยาบาลคนเดิมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่ก็ดูเหนื่อยๆ ในเวลาเดียวกันกันเฮ้ย เขาจะเป็นยังไงบ้างนะจะได้พักบ้างรึยังนะ...ฉันเดินออกมาสูดอากาศด้านนอก สายตาก็หันไปเห็นคุณเบลซกำลังเดินเข้าไปในห้องรับรองฝั่งตรงข้าม ปกติแล้วห้องนี้จะเป็นห้องที่ไว้รับรองแขกวีไอพี แต่ถ้ามีเคทที่ใหญ่ๆ เข้ามาคุณเบลซจะใช้ห้องนี้เป็นห้องทำงานชั่วคราวฉันเดินเข้าไปในห้องครัว เพื่อต้มนมอุ่นๆ ซึ่งเป็นของโปรดของเขา เขามักจะดื่มนมอุ่นๆ เวลาที่เครียด หรือเหนื่อยมากๆ ฟังดูแปลกๆใช่ไหมคะ นั่นแหละค่ะคุณเบลซก็อกกกกกกๆ...“ใคร” เสียงเข้มดังมาจากข้านใน นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ย“ดะ