All Chapters of พันธะร้ายพิสูจน์รัก: Chapter 11 - Chapter 20

“กว่าจะถึงเวลานัดทานข้าวเย็นอีกตั้งหลายชั่วโมง ไปนั่งเล่นที่ริมชายหาดก่อนดีกว่า” ฉันยืนมองไปยังพื้นน้ำสีครามที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาตรงหน้า ก่อนจะยกยิ้มออกมาทันทีที่นึกอะไรขึ้นมาได้ ฉันเอ่ยบอกกับตัวเองก่อนจะรีบเดินลงไปด้านล่างทันทีฉันนั่งกอดเข่าพร้อมกับทอดสายตามองออกไปยังท้องทะเลตรงหน้า คลื่นที่กำลังซัดเข้าหาชายฝั่ง แสงแดงยามบ่ายที่ตกกระทบกับคลื่นน้ำส่องระยิบระยับ ภาพที่กำลังปรากฎอยู่เบื้องหน้าของฉันมันทำให้ฉันรู้เหงาอย่างบอกไม่ถูก‘ถ้าวันไหนน้องใจอ่อนขึ้นมาพี่แซวนะบอกไว้ก่อนเลย’‘ระวังเสน่ห์ของไอ้กายให้ดีๆ นะครับ’“ใครเขาจะไปหลงเสน่ห์ผู้ชายคนนั้นกัน...ชูใจเธอห้ามตกหลุมพรางของเขาเด็ดขาดเลยนะ” ฉันทำได้เพียงแค่บอกย้ำกับตัวเองอยู่อย่างนั้น ก่อนที่ฉันจะฟุบหน้าลงกับเข่าของตัวเองอย่างช้าๆ“ชูใจ!!” เสียงของชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อของฉันดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ฉันค่อยๆ หันกลับไปมองตามเสียงเรียงก่อนจะเห็นหน้าชายหนุ่มที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี กำลังส่งยิ้มหวานมาให้กับฉัน...“ไนท์” ฉันยกยิ้มออกมาก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่มาใหม่ในทันที ฉันกระโดดกอดร่างสูงตรงหน้าด้วยความคิดถึง ฉันกับไนท์เราเป็น

“โอ้ววว แบบนั้นแหละครับ” พี่สกายครางออกมาไม่เป็นศัพท์ ในขณะที่มือหนาของเขายังคงลูบผมของฉันอยู่อย่างนั้น“อืมมมม อะ” ฉันโลมเลียพร้อมกับขบเม้นอกแกร่งของเขาอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งร่างบางของฉันถูกร่างสูงตรงหน้าอุ้มฉันขึ้นจนตัวลอย ก่อนที่เขาจะว่างฉันลงบนเตียงตรงหน้าอย่างเบามือ“ตาพี่แล้วครับ” เขากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของฉัน กว่าฉันจะรู้ตัวเสื้อผ้าทุกชิ้นที่ฉันเคยสวมใส่อยู่ก็ถูกวางกองรวมกันอยู่ที่พื้นเสียแล้ว“พะ พี่สกาย” ฉันพยายามเอามือข้างหนึ่งของตัวเองปิดอกอิ่มเอาไว้ ในขณะที่มืออีกข้างถูกยกขึ้นมาปิดกึ่งกลางความสาวของตัวเองอย่างเขินอาย อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ฉันดื่มเข้าไปจึงทำให้ฉันกล้าทำในสิ่งที่ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะกล้าทำมันก็ตามฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อนฉันจึงไม่รู้ว่าเรื่องอย่างว่าต้องทำอย่างไร แม้แต่จูบแรกของฉันก็เป็นผู้ชายตรงหน้าของฉันที่ได้ครอบครองมัน...“ไม่มีอะไรต้องอายหรอกครับ ตอนนี้พี่เห็นร่างกายหนู แต่อีกเดี๋ยวหนูก็ได้เห็นของพี่ครับ”“อื้ออออ อ่าส์...” ใบหน้าของเขาซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอขาวเนี่ยของฉัน ก่อนที่ลิ้นร้อนจะค่อยๆ ลากลงมาหยุดอยู่ที่อกอวบอิ่มของฉัน ริมฝีปากหนาของเขาท

ช่วงบ่ายของวัน...ไซต์งานก่อสร้างที่ภูเก็ต“ขอบคุณมากนะครับ ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุดครับ” พี่สกายเอ่ยบอกกับเหล่าคนงานเกือบ 100 ชีวิตด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น แต่ก็เต็มไปด้วยความนอบน้อมการกระทำของเขาทำให้เหล่าคนงานรู้สึกประทับใจในความอ่อนน้อมถ่อมตนของท่านประธาน เพราะเอาเข้าจริงระดับผู้บริหารอย่างเขาไม่จำเป็นต้องมาลงพื้นที่เองด้วยซ้ำ แต่เขาก็ยอมลำบากมาถึงที่นี่เพื่อขอโทษทุกคนด้วยตัวเอง“พวกเราจะกลับไปทำงาน และจะทำมันให้เต็มที่ครับ...ใช่ไหมพวกเรา”“ใช่ครับ / ใช่ๆ”หัวหน้าตะโกนออกมาโดยพร้อมเพียงกันก่อนที่เหล่าคนงานคนอื่นๆ จะประสานเสียงสนับสนุนหัวหน้าของพวกเขา“วันนี้เสร็จงานแล้วเรากลับกันเถอะครับ แดดแรงแล้วพี่กลัวหนูจะไม่สบาย” พี่สกายเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของฉันก่อนที่ร่างสูงจะโน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ฉัน ชายหนุ่มเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“...” ฉันหันไปมองทางซ้ายทีขวาทีเพื่อดูว่ามีใครสังเกตุเห็นท่าทีของท่านประธานตรงหน้าหรือไม่ และก็ถือว่าโชคดีที่หลายๆ คนกำลังจับกลุ่มคุยงานกันไม่ได้มีใครสนใจเขาและฉันเลยสักคน“หนูครับ?”“ท่านประธานค่ะ กรุณ

ช่วงของวัน...ไซต์งานก่อสร้างที่ภูเก็ตหลังจากที่ฉันกับพี่สกายตกลงคบกันแล้วในช่วงเช้าที่ผ่านมา เราก็ต้องรีบแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะออกไปทำงานให้ทันเวลานัดหมายฉันกับพี่สกายเราตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะเก็บเรื่องที่เราสองคนคบกันเป็นความลับ ข้อตกลงนี้เป็นความคิดของฉันเอง ฉันยังเป็นเด็กฝึกงานอยู่ที่บริษัทของเขา ถ้าเกิดเรื่องนี้หลุดออกไปฉันกลัวว่าคนอื่นจะมองพี่สกายไม่ดี และตัวฉันเองก็จะรู้สึกไม่สนุกในการทำงานที่นี่อีกด้วย“วันนี้นายดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะครับ?” พี่วิชเอ่ยถามเจ้านายของเขาออกมาด้วยความสงสัย ก่อนที่เขาจะหันมามองที่ฉันด้วยอีกคน พี่วิชเป็นคนฉลาดและที่สำคัญเขาอยู่กับพี่สกายมานาน ฉันคิดว่าเขาดูออกว่าฉันกับเจ้านายของเขาไปถึงขั้นไหนกันแล้ว“หรือมึงอยากให้กูอารมณ์เสีย” พี่สกายหุบยิ้มทันทีก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารในมือ พร้อมกับมองไปยังร่างสูงที่ยืนอยู่ไม่ไกลอย่างเอาเรื่อง“อารมณ์ดีก็ดีแล้วครับนาย”“ออกไปรอข้างนอกก่อนเดี๋ยวกูตามไป” พี่สกายเอ่ยบอกกับพี่วิชเสียงเรียบ“ครับนาย” พูดจบพี่วิชก็เดินออกไปรอด้านนอกทันที“รออยู่ในนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่จัดการทุกอย่างเรียบร้องแ

เช้าวันจันทร์...บริษัท เคพี พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปเวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปไวเสมออย่างวันเสาร์อาทิตย์ก็ผ่านไปไวจนฉันไม่ทันตั้งตัว วันนี้เป็นวันจันทร์ฉันจึงรีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมออกไปทำงานวันนี้พี่สกายอาสามารับฉันที่บ้านและส่งฉันลงที่ลานจอดรถชั้นวีไอพีของบริษัท ก่อนที่เขาจะขับรถออกไปยังไซต์งานก่อสร้างที่เคยมีปัญหาก่อนหน้านี้ทันที...“...” ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูลิฟท์ และทันทีที่ประตูลิฟท์ตรงหน้าเปิดออกสายตาทุกคู่ต่างพากันจับจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว ฉันก้มหัวให้พวกเขาเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านเขาไปอย่างงงๆ‘มีเรื่องอะไรรึเปล่านะ?’ ฉันได้แต่ถามตัวเองอยู่ภายในใจก่อนที่ฉันจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเองวันนี้ฉันต้องสรุปการประชุมทั้งหมดที่ภูเก็ตให้กับท่านประธาน นั่นหมายความว่าฉันจะเอาเวลาที่มีค่าของตัวเองไปสนใจเรื่องของคนอื่นไม่ได้ เพราะงานของฉันจะไม่เสร็จตามกำหนด ท่านประธานมาดขรึมจะดุเลขาอย่างฉันเอาได้“ตรงนี้ยังไงนะ?” ฉันลูบลงที่หัวของตัวเองเบาๆ ก่อนจะพึมพำออกมาอย่างไม่เข้าใจ ฉันนั่งพิงหลังกับเก้าอี้ก่อนจะหลับตาลงอย่างหมดแรง วันนี้ฉันจ้องตัวหนังสือเยอะมากจนฉันตาลายไ