บททั้งหมดของ พันธะร้ายพิสูจน์รัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

มหาวิทยาลัยวันสอบวันสุดท้ายของเหล่านักศึกษามหาวิทยาลัย ทุกคนต่างมาที่นี่เพื่อตามล่าหาความฝันของตัวเองในเมืองหลวงแห่งนี้ หลังสอบเสร็จนักศึกษาหลายๆ คนต่างก็เตรียมตัวกลับภูมิลำเนาของตัวเองบางส่วนก็เตรียมตัวออกไปปาร์ตี้เพื่อฉลองหลังสอบเสร็จกับเพื่อนๆ ทำให้ช่วงเย็นในรั้วมหาวิทยาลัยดูเงียบเหงาขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังพอมีนักศึกษาบางส่วนที่ยังคงนั่งจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนบริเวณลานกิจกรรมใต้อาคารเรียนรวม“เฮ้ออออ…!!!”“นี่ชูใจ…ยังไม่มีบริษัทติดต่อกลับมาอีกเหรอ?” ใบหม่อนเอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่บนเก้าอี้ตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง พวกเธอต่างรู้ดีในยุคที่ข้าวยากหมากแพ้เเบบนี้จะหางานทำสักที่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย“ยังเลยอะ…” ชูใจพึมพำออกมาเสียงหงอย พร้อมกับซบหน้าลงกับไหล่มนของเพื่อนรักอย่างอ้อนๆ“ลองหาที่ใหม่ดูดีไหมเดี๋ยวเราช่วย” ใบหม่อนลูบลงที่หัวน้อยๆ ของเพื่อนสาวเบาๆ พร้อมกับเอ่ยบอกกับหญิงสาวเสียงใสอย่างที่เธอชอบทำมาตลอด“อือ…เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” ชูใจส่งยิ้มหวานให้กับเพื่อนสาวก่อนที่เธอตอบกลับไป“หม่อนเชื่อว่าคนเก่งอย่างชูใจต้องได้งา

“…” แววตาที่ดุดันของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้ชูใจไม่กล้าที่จะปริปากพูดอะไรออกมาเลย หญิงสาวมองสำรวจร่างสูงตรงหน้าอย่างถือวิสาสะชายหนุ่มสวมชุดสูทดูมีภูมิฐาน ผิวกายขาวเนียนละเอียดดูยังไงเขาก็ไม่น่าจะใช่พวกเดียวกันกับกลุ่มชายฉกรรจ์หน้าตาน่ากลัวพวกนั้นที่กำลังวิ่งไล่ตามเธอมา แต่ถึงอย่างนั้นจะให้ชูใจไว้ใจเขาได้ยังไงในเมื่อเธอไม่ได้รู้จักเขาสักหน่อย เขาจะเข้ามาช่วยเธอฟรีๆ โดยไม่หวังอะไรตอบแทนจริงๆ น่ะเหรอ…“อ่อยดายเเล้วค่ะ…” (ปล่อยได้แล้วค่ะ) ชูใจเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับพยายามดันอกแกร่งของเขาออกห่างจากร่างบางเธอ ‘สถานการณ์ในตอนนี้ฉันไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น’ ชูใจทำได้แค่บอกกับตัวเอง“…” ชายหนุ่มยกมือออกจากริมฝีปากสวยได้รูปของหญิงสาวตรงหน้าอย่างว่าง่าย เขามองไปยังร่างบางนิ่งๆ ก่อนที่มุมปากของเขาจะแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย การกระทำของเขาทำให้ชูใจเริ่มไม่ไว้ใจคนตรงหน้า ชูใจรวบรวมความกล้าก่อนที่เธอจะเอ่ยบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้“ฉันจะออกไปค่ะ”“แน่ใจเหรอว่าพวกมันไปแล้ว?”“ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกค่ะ” ชูใจเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ“เธอจะออกไปทั

วันต่อมา...Café of Love (coffee and bakery) “พี่ตะวันพาเฮคเตอร์กลับบ้านก่อนก็ได้นะจ๊ะ เดี๋ยวพี่ต้องไปซื้อของทำหมูกระทะด้วยนี่...”“ส่วนร้านไม่ต้องห่วงเดี๋ยวน้องเก็บร้านให้เองจ้ะ” ฉันเอ่ยบอกกับพี่สาวคนสวยออกไปเสียงอ่อน ฉันยื่นซองใส่เงินที่เราขายได้ในวันนี้ให้กับร่างบางตรงหน้า พร้อมกับส่งยิ้มให้กับเธออย่างมีความสุข“ขอบคุณจ๊ะ”วันนี้มีลูกค้าเข้าร้านตลอดทั้งวันถึงจะรู้สึกเหนื่อย แต่พอเห็นจำนวนเงินที่ได้ฉันก็หายเหนื่อยแล้วตั้งแต่บริษัท เคพี พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปติดต่อฉันมา ฉันก็รู้สึกว่าภูเขาที่มันเคยวางอยู่บนอกของฉันถูกยกออกไปแล้ว ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก“พี่อยู่ช่วยน้องก่อนดีกว่าเราจะได้กลับพร้อมกัน”“วันนี้เรามีปาร์ตี้หมูกระทะกันนะจ๊ะ ถ้าพี่ตะวันไม่ไปเตรียมสถานที่ตอนนี้พี่ธีร์กับเด็กๆ กลับมาคงจะหิวแย่...ทำความสะอาดแค่นี้เองน้องทำได้สบายอยู่แล้วค่ะ” ฉันยกเหตุผลร้อยแปดขึ้นมาอธิบายให้กับร่างบางตรงหน้าของเธอได้ฟัง วันนี้เรามีนัดกินหมูกระทะกันที่บ้านสวน เพื่อตอนรับพี่ธีร์เพื่อนของพี่ตะวันและยังเป็นเจ้าของบ้านสวนที่พวกเรากำลังเช่าอยู่ในขณะนี้ เขาพึ่งจะกลับมาจากการไปทำงานที่ต่างประเทศซ

วันต่อมา...Café of Love (coffee and bakery)~~กริ๊งกริ๊ง กริ๊งกริ๊ง~~“ยินดีต้อนรับค่ะคุณลูกค้า วันนี้ระ...คุณ!!” ฉันเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงของกระดิ่งที่ดังขึ้นมาจากประตูทางเข้าบริเวณหน้าร้าน ก่อนที่ฉันจะชะงักไปทันทีที่เห็นชายหนุ่มที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้ ค่อยๆ ก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของฉัน“ร้านเธอตอนรับลูกค้าแบบนี้งั้นเหรอ?” พี่สกายเอ่ยถามฉันออกมาพร้อมกับส่งยิ้มยียวนมองมาที่ฉัน ถึงแม้ว่าจะมีเคาน์เตอร์กั้นกลางระหว่างเราแต่ฉันกลับรู้สึกว่าเราอยู่ห่างกันแค่เพียงเอื้อมมือ“รับอะไรดีคะคุณลูกค้า?” ฉันฝืนยิ้มหวานให้กับเขาก่อนจะเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานจนผิดปกติ ชายหนุ่มตรงหน้ามองมาที่ฉันพร้อมกับเผลอหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นร้าน“เธอยิ้มน่ากลัวชะมัด”“จะรับอะไรดีคะคุณลูกค้า?” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้ง“หึหึ ฉันอยากได้อะไรหวานๆ เหมือนกับรสจูบของคนชง”“นี่คุณ!! ถ้าคุณไม่ต้องการเครื่องดื่มหรือเบเกอรี่ก็เชิญออกไปจากร้านค่ะ เสียเวลาคนจะทำมาหากิน”“หึหึ”“คุณสกาย!!” ฉันเอ็ดร่างสูงตรงหน้าออกมาอีกครั้ง เขาจงใจจะแกล้งฉัน...มันก็เหมือนว่าจะได้ผล

2 วันต่อมา...บริษัท เคพี พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ป“ตำแหน่งเลขานุการ...” ฉันอ่านเอกสารในมือของตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองพี่จิ๋วหัวหน้าฝ่ายบุคคลของบริษัท พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธออย่างเกร็งๆ“ท่านประธานรออยู่แล้ว เชิญทางนี้ค่ะ”“ท่านประธานเหรอคะ?” ฉันเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย ก่อนหน้านี้ฉันรู้แค่ว่าตัวเองเข้ามาทำงานที่บริษัทแห่งนี้ในตำแหน่งเลขานุการ แต่ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าผู้บังคับบัญชาของฉันคือใคร‘ท่านประธาน?’‘เธอไม่รู้งั้นเหรอว่าที่นี่คืออาณาจักรของฉัน’“ชูใจเธอคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอกนะ” ฉันพึมพำออกมาเบาๆ พร้อมกับจ้องมองไปยังเอกสารในมืออย่างคิดไม่ตก“อะไรนะคะ?”“อะ อ่อ เปล่าค่ะ” ฉันส่งยิ้มหวานให้กับหญิงวัยกลางคนตรงหน้า พร้อมกับรีบลุกขึ้นยืน และเดินตามเธอออกไปทันทีไม่ปล่อยให้ผู้ใหญ่ต้องรอนาน“ชูใจนี่โชคดีมากเลยนะที่ได้ทำตำแหน่งนี้” พี่จิ๋วเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่สดใส พร้อมกับกดลิฟท์ตรงหน้าเพื่อพาฉันขึ้นไปยังชั้นบนสุดของตึกสูงแห่งนี้“ค่ะ” ฉันเลือกที่จะตอบเธอกลับไปอย่างนอบน้อม ฉันไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อจึงเดินตามเธอไปเงียบๆ“สาวน้อยสาวใหญ่ในออฟฟิศนี้ไม่มีใครไม่อ