Todos os capítulos de พันธะร้ายพิสูจน์รัก: Capítulo 51 - Capítulo 60

เช้าวันต่อมา...“ไว้เจอกันนะ” ฉันเอ่ยบอกกับเพื่อนรักทั้งสองก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ“จ้า อย่างลืมดูแลตัวเองให้ดี / กินข้าวให้อิ่มเข้าใจไหม” ใบหม่อนกับฟองเบียร์เดินเข้ามากอดฉัน ก่อนที่พวกเธอจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยความเป็นห่วง“รับทราบค่ะ”“เดี๋ยวพวกเราจะแวะไปทักทายหลานบ่อยๆ” ฟองเบียร์ขยับเข้ามาใกล้ก่อนที่เธอจะกระซิบบอกกับฉันเสียงเบา เพื่อให้เราได้ยินกันเพียง 3 คนเท่านั้น“ขอบคุณมากนะ” ฉันยกยิ้มออกมาก่อนจะเอ่ยบอกกับทั้งสองคนออกไปเสียงอ่อนอย่างซึ้งใจ ฉันขอให้พวกเธอเก็บเรื่องที่ฉันท้องไว้เป็นความลับก่อน ถ้าฉันพร้อมเมื่อไหร่ฉันจะเป็นคนบอกกับทุกคนเอง“พี่ขอบคุณเบียร์กับหม่อนมากเลยนะจ๊ะ”“ด้วยความยินดีค่ะ”พี่ตะวันเอ่ยบอกกับเพื่อนของฉันด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุนอย่างเช่นทุกครั้ง ทั้งสองจะพากันเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกลก่อนที่พวกเธอจะขับรถออกไปจากโรงพยาบาลในทันที“เฮ้อ!!!” ฉันมองรถของเพื่อนสาวขับออกไปจนลับจาก พร้อมกับถอนหายในออกมาเบาๆ อย่างโล่งอกวันนี้ฉันได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว และพี่ตะวันกับพี่ฮันเตอร์สามีของเธอมารับฉันกลับบ้าน แน่นอนว่าช่วงนี้ฉันจะอาศัยอยู่ที่บ้านของพี่สาวกับ

[สกาย]คอนโดโมนากริ๊งงงงงงงงงง~~ กริ๊งงงงงงงงงง~~“พี่สกายมาแล้วเหรอคะ?”“เชิญค่ะ”โมนาเดินเข้ามาเปิดประตูห้องของเธอให้กับผม ก่อนที่เธอจะหลีกทางเพื่อให้ผมเดินเข้าไปด้านใน ผมมองไปรอบๆ ห้องก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ตรงหน้า“พี่สกาย...”“เป็นยังไงบ้าง?” ผมตวัดขาเรียวขึ้นมานั่งไขว่ห้าง พร้อมกับมือทั้งสองประสานกันเอาไว้บนหัวเข่า ผมชายตามองไปที่ร่างบางตรงหน้าก่อนจะเอ่ยถามเธอออกไปเสียงเรียบ“คะ?”“เธอแพ้ท้องไม่ใช่รึไง?” ผมเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้ง พร้อมกับจ้องใบหน้าของเธอนิ่งๆ อย่างรอคำตอบ โมนาแสยะยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะตอบผมกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สดใสอย่างที่ผมไม่เคยสังเกตมาก่อน“โมนารู้สึกเวียนหัว อ่อนเพลีย อยากจะนอนตลอดเวลาเลยค่ะ”“ถ้างั้นเธอก็พักผ่อนอยู่ที่นี่ยังไม่ต้องไปทำงาน”“โมนากำลังขอไปอยู่ที่บ้านกับพี่สกายไม่ได้เหรอคะ?” โมนานั่งลงข้างกายผม มือบางลงบนแขนของผมก่อนที่เธอจะลูบเบาๆ พร้อมกับซบหน้าลงกับไหล่แกร่งของผมอย่างออดอ้อน“อยู่ในที่ของเธอไปก่อน เอาไว้เธอคลอดลูกของฉันออกมาแล้วเราค่อยมาคุยกันเรื่องนี้”“พี่สกายพูดแบบนี้หมายความว่าจะเอาแค่ลูก ไม่เอาโมนาใช่ไหมคะ?” ร่างบางย

“ปล่อยก่อนค่ะ” ฉันดันอกแกร่งของร่างสูงตรงหน้าออก พร้อมกับขยับตัวออกห่างจากเขา“พี่สกายต้องไปขอโทษเพื่อนของชูใจ” ฉันเอ่ยบอกกับเขาออกไปเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง เขาไม่ใช่คนที่ยอมใครง่ายๆ ถ้าเขาไม่ไปขอโทษแซมมี่ฉันนี่แหละจะจัดการกับเขาเอง“ครับ”“คะ?” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าอย่างประหลาดใจ ‘ทำไมมันช่างง่ายดายขนาดนี้ล่ะ’ ฉันได้แต่ถามตัวเองพร้อมกับมองจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ฉันพึ่งได้ยิน“พี่จะไปขอโทษเพื่อนของหนู แต่ตอนนี้พี่ต้องลงโทษหนูก่อน” พี่สกายเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับลูบลงที่หัวของฉันอย่างเอ็นดู“อื้อออ...” เราจ้องตากันอยู่อย่างนั้นสักครู่ก่อนที่พี่สกายจะโน้มตัวลงมาประกบจูบฉันเอาไว้ รสจูบที่นุ่มละมุนจะให้หลงเคลิ้มได้อย่างง่ายดาย ลิ้นร้อนค่อยๆ สอดแทรกเข้ามาหาความหวานในโพรงปากของฉัน ในขณะที่มือหนาค่อยๆ บรรจงลูบไล้เอวบางของฉันอย่างเบามือ“ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอคะ?”พี่สกายไม่สนใจฟังฉันเขายังคงพยายามรุกล้ำเข้ามาหาความหวานจากร่างกายของฉัน ริมฝีปากหนาโลมเลียซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างหิวกระหาย มือหนาของเขาวางลงบนอก

ห้างสรรพสินค้าคิงส์ตัน“พี่ตะวันเข้าไปก่อนนะจ๊ะ ชูใจอยากกินขนมไทยร้านโน้น” ฉันเอ่ยบอกกับพี่สาวที่ยืนอยู่ไม่ไกลเสียงใส ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังแผงขายขนมไทยร้านประจำที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างไม่วางตา“ไปสิเดี๋ยวพี่ไปด้วย” พี่ตะวันเอ่ยบอกกับฉันก่อนที่เธอจะเดินเข้ามากุมมือบางของฉันเอาไว้ เราทั้งคู่พากันเดินข้ามสะพานลอยหน้าห้างสรรพสินค้าของพี่ฮันเตอร์ ก่อนที่ฉันกับพี่ตะวันจะแยกกันไปซื้อของที่ตัวเองต้องการ“เดี๋ยวพี่ซื้อผลไม้ก่อนเดี๋ยวพี่ตามไป”“จ้ะ”วันนี้ฉันขอตามพี่ตะวันมาซื้อของเข้าร้าน ฉันนั่งๆ นอนๆ มามากพอแล้วขืนฉันยังอยู่แบบนี้ฉันต้องสติแตกไปก่อนอย่างแน่นอน‘ลูกแม่ก็คงไม่อยากอยู่เฉยๆ ใช่ไหมคะ?’ ฉันเอ่ยบอกกับเด็กน้อยในครรภ์ของฉัน พร้อมกับขาเรียวของฉันก้าวไปยังแผงขายขนมไทยที่อยู่ไม่ไกล“ป้าคะ หนูเอาฝอยทอง จ่ามงกุฎ ขนมเปียกปูน และก็...ถั่วแปบค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับหญิงสูงวัยตรงหน้าเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ“รับอะไรเพิ่มอีกไหมหนู” ฉันมองไปยังมือเหี่ยวย่นที่กำลังตักขนมใส่ถุงให้ฉัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าของเธออีกครั้ง“หนูระวังด้วยลูก”“อะ” อยู่ดีๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนจะวูบ โช

รถสปอร์ตหรูชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ ก่อนจะพลิกคว่ำต่อหน้าต่อตาของเขา หัวใจของที่แข็งแกร่งดั่งหินผากระตุกวูบเขาทั้งเจ็บปวดทั้งหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“ชูใจ!!” เสียงของสกายร้องเรียกคนรักของเขาออกมาเสียงหลง ร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปใกล้รถที่เกิดอุบัติเหตุตรงหน้าทันทีด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวที่อยู่ด้านในจับใจ“ชูใจ!! มะ ไม่นะ” ตะวันทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอด้วยความหวาดกลัว ตะวันรู้ดีว่าในรถคันนั้นไม่ได้มีเพียงแค่ชูใจน้องสาวของเธอเพียงคนเดียว แต่มีหลานสาวของเธอที่อยู่ในครรภ์ของชูใจอีกด้วยที่เธอเป็นห่วง“พี่ตะวัน” เสียงของน้ำมนต์ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ก่อนที่ร่างบางจะกอดตะวันเอาไว้แน่น ในขณะที่เพิร์ชกับฮันเตอร์ และลูกน้องของพวกเขาช่วยสกายดึงประตูรถหรูที่ตอนนี้เหลือเพียงเศษเหล็กออก~~วี้...หว่อ~~ วี้...หว่อ~~ วี้...หว่อ~~“หนูครับ” ทันทีที่ประตูรถเปิดออกสกายก็รีบอุ้มคนรักของเขาออกมาทันที ขายาวรีบก้าวไปยังรถพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลในทันที“หนูครับ ได้ยินเสียงพี่ไหม ฮึกกกก ลืมตาขึ้นมามองหน้าพี่หน่อยนะครับ” สกายมองดูเลือดที่ไหลท่วมร่างบางในอ้อมกอดของเขาด้วยความเจ็บ