Todos os capítulos de พันธะร้ายพิสูจน์รัก: Capítulo 31 - Capítulo 40

1 สัปดาห์ต่อมา...หลังจากวันนั้นพี่สกายก็จัดการโครงการคอนโดมิเนียมที่สุขุมวิทที่มีปัญหาอย่างเงียบๆ และวันนี้ก็ได้ข้อสรุปว่า ‘ฝ่ายกฎหมายของบริษัท เคพี พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ป จะยื่นฟ้องฐานหมิ่นประมาททำให้บริษัทเสียชื่อเสียง’พี่สกายกำชับกับทนายความของบริษัทหลายครั้งว่า ‘ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมความเด็ดขาด’ ชื่อเสียงของบริษัทที่ต้องเสียไปจากที่ข่าวปลอมที่พวกเขาเป็นคนปล่อยกับนักข่าวนั้นมันมากกว่าที่พวกเขาจะคิดได้ภายใน 3 วันหลังจาดที่ข่าวนี้หลุดออกไปบริษัทของเราถูกลูกค้ายกเลิกคำสั่งซื้อรวมมูลค่าความสูญเสียกว่าร้อยล้านบาท พี่สกายกับคุณวิชรวบรวมหลักฐานทั้งหมดด้วยตัวเอง และข้อมูลทุกอย่างก็เป็นข้อมูลที่ถูกพิสูจน์แล้วว่าเป็นเรื่องจริงที่บริษัทของเราถูกใส่ร้ายวันซ้อมใหญ่งานรับปริญญาประจำปีการศึกษา 2563...“นี่ชูใจเล่ามาให้หมดเลยนะ...” เสียงฟองเบียร์เอ่ยขึ้นมาก่อนที่เธอจะว่างแก้วน้ำเปล่าลงตรงหน้าของฉันและใบหม่อนอย่างแรง“เล่าอะไรไม่มี๊”“แน่เหรอ? / แน่เหรอ?” ใบหม่อนกับฟองเบียร์เอ่ยออกมาพร้อมกัน ก่อนจะจับจ้องมาที่ฉันอย่างจับผิด“อะ เอ่อ...”“เราเห็นนะเมื่อเช้าอะ ใครมาส่งเหรอ?”“คือว่า...”“นี่ไงๆ ท่าท

อีกด้านของงานรับปริญญาของชูใจ...“เมื่อไหร่นายจะเลิกทำแบบนี้สักที?”“พี่ไม่อยากให้นายเข้าใกล้มันอีก” หญิงสาวร่างสวยเอ่ยบอกกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อนที่เธอจะมองตามสายตาของชายหนุ่มที่กำลังจ้องมองไปยังกลุ่มคนตรงหน้าที่กำลังหัวเราะชอบใจกันอย่างมีความสุข“จนกว่าผมจะเห็นชีวิตของมันพังพินาศ” เสียงเข้มที่ถูกเปล่งออกมาทำให้ร่างบางต้องหันไปมองเขาอีกครั้งด้วยเธอรู้ดีว่าชายหนุ่มตรงหน้ากำลังคิดจะทำอะไร เธอรักเขาไม่ว่าเขาต้องการอะไรเธอก็จะหามาให้เขา ไม่ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำมันเป็นสิ่งที่ผิดก็ตาม“อืม...พี่จะช่วยนายเอง พี่จะช่วยนายทำมันให้สำเร็จ”“ขอบคุณมากนะครับ ถ้าผมไม่มีพี่ผมก็ไม่รู้ผมจะมีชีวิตอยู่ไปได้อย่างไร” ชายหนุ่มหันกลับมามองร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปจับมือบางของเธอมากุมเอาไว้ ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกกับเธอเสียงอ่อน“พี่รักนาย นายก็รู้ดีไม่มีอะไรที่พี่ทำให้ไม่ได้”“ผมก็รักพี่ครับ”“เราไปกลับกันเถอะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้า ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเคียงข้างกันออกไป3 วันต่อมา...“พี่สกายขา” ฉันเดินเข้าไปหาพี่ส

“ชูใจ!!!” ไนท์ตกะคอกฉันเสียงดัง เขาจ้องเขม็งมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง ไนท์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันในตอนนี้เขาไม่เหมือนกับคนที่ฉันเคยรู้จักมาก่อน คนที่เคยใจดี คอยเชื่อเหลือฉันทุกครั้งที่มีปัญหา ฉันคงไม่ได้เจอไนท์ที่แสนดีคนนั้นอีกแล้ว“ฮืออออ ปล่อยฉัน...ช่วยด้วยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายตรงหน้าที่ฉุดกระชากฉันไปทางด้านหลังของร้านเสียงหลงด้วยความหวาดกลัว ฉันร้องไห้ออกมาพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมา แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจฉันเลย“มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับ?”“ไม่มีถอยไป... / ช่วยด้วยค่ะ อะ โอ้ย!!” ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองชายร่างใหญ่ตรงหน้าก่อนเอ่ยขอความช่วยเหลือเขาออกไปในทันที ไนท์ออกแรงบีบที่ข้อมือของฉันแรงขึ้นจนฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด“ผมคิดว่าเธอต้องการความช่วยเหลือนะครับ”“หลบไป...เรื่องของผัวเมียมึงไม่ต้องเสือก” ไนท์ตะคอกบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงดังลั่น แต่ไม่มีเลยที่เขาจะสะทกสะท้านหรือแม้แต่จะมีทีท่าว่าจะหลบทางให้ไนท์พาฉันออกไปจากที่นี่ด้วยซ้ำ“ฮึก มะ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่แบบนั้น” น้ำตาฉันไหลออกมาไม่ขาดสายพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปบอกกับชายรางใหญ่ตรงหน้าเสียงสั่น“ฮือออ ร้อนจัง!

“พี่สกายขา”“ขา?”“แล้วไนท์...?” ฉันพึมพำออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนที่ฉันจะเงยหน้าขึ้นไปมองชายตรงหน้าอีกครั้งอย่างรอคำตอบ“หนูอยากรู้จริงๆ เหรอครับ?” ร่างสูงไม่ตอบคำถามของฉัน แต่เขากลับเป็นฝ่ายเอ่ยถามฉันออกมาแทน มือหนาเอื้อมลงมากุมมือบางทั้งสองข้างของฉันเอาไว้ นิ้วเรียวลูบลงที่หลังมือของฉันเบาๆ อย่างอ่อนโยน“ใจนึงหนูก็อยากรู้ค่ะ แต่อีกใจก็ไม่อยาก” ฉันเอ่ยตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปตามตรงฉันไม่ใช่นางเอกใส่ซื่อ หรืออ่อนต่อโลกเหมือนในละคร ไนท์จงใจวางยาในแก้วเหล้าของฉันต่อให้ฉันรู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอย่างไร หรืออยู่ที่ไหนฉันก็ไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้อยู่ดี ความเป็นเพื่อนของเราปล่อยให้มันจบแบบนี้น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับฉัน...“งั้นก็ไม่ต้องไปสนใจมันให้เปลืองสมองหรอกครับ ถ้ามันเคยเป็นเพื่อนรักของหนู เป็นคนดีในสายตาหนู หนูก็แค่จดจำมันในอดีตเอาไว้ก็พอ...”“...”“อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป เรื่องอื่นไม่ต้องคิดอะไรมากเดี๋ยวพี่จัดการต่อเองครับ”“ค่ะ” ฉันพยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบให้กับเขาเล็กน้อย ฉันเลือกที่จะไม่ถามอะไรกับเขาต่อ“หิวไหมครับ?”“หนูอยากอาบน้ำก่อนค่ะ” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลั

3 ปีต่อมา...โรงแรมคิงส์ตัน“พี่ตะวันสวยที่สุดเลยจ้ะ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าพร้อมกับจัดชุดเจ้าสาวให้กับเธอไปด้วย พี่ฮันเตอร์กับพี่ตะวันอยู่ด้วยกันมาหลายปี จนวันนี้ที่ฮาญากับเฮคเตอร์โตจนรู้ความกันหมดแล้วพี่ตะวันถึงได้ยอมแต่งงานพี่สกายก็บ่นพี่ฮันเตอร์ทุกวันเลยว่าให้เร่งรัดพี่ตะวันแต่งงานได้แล้ว เพราะฉันได้ยื่นคำขาดกับพี่สกายเอาไว้ ‘ถ้าพี่ตะวันยังไม่แต่งงาน ฉันก็จะไม่ยอมแต่งงานเด็ดขาด’“ขอบคุณนะชูใจ ขอบคุณที่น้องอยู่ด้วยกันกับพี่มาตลอด ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขน้องก็เชื่อมั่นในตัวของพี่เสมอ” พี่ตะวันหันกลับมาเผชิญหน้ากับฉันอีกครั้ง พร้อมกับมือบางของเธอลูบลงที่หัวของฉันอย่างเอ็นดู“เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง ถ้าไม่ให้น้องอยู่กับพี่ตะวันแล้วจะให้น้องไปอยู่กับใครที่ไหนล่ะจ๊ะ”“หึหึ พี่แต่งแล้วต่อไปก็ตาน้องได้แล้วนะ ไม่อย่างนั้นพี่สกายต้องงอนน้องแน่ๆ”“ปล่อยให้งอนไปเลย” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงสดใส ก่อนจะเดินไปหยิบช่อดอกไม้ที่วางอยู่ไม่ไกลมาให้พี่ตะวันถือเอาไว้“ขอบคุณจ้ะ”“ไปกันค่ะ”ฉันส่งพี่ตะวันให้กับพี่ฮันเตอร์ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้างกายของพี่สกาย หลังจากที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวเดินจับ