Share

ตอนที่22-ความลับ

last update Last Updated: 2025-05-21 20:10:38

ณ มหาลัย

ฮึม ฮึม~ ฝีเท้าเรียวเรียวมุ่งหน้าไปทางคณะพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข

"ไหนขอดูหน่อยสิ้" บลูยกโปรเจกภาพวาดของตัวเองขึ้นมาดูอย่างภูมิใจ มันเป็นรูปของชายหญิงสองคนที่ถูกผูกมัดกันไว้ด้วยเถาวัลย์ท่ามกลางดอกไม้สวยงามที่มีงูพิษเเอบเเฝงอยู่

"โห! ทำไมมันดูดีกว่าของฉันขนาดนี้ล่ะเนี่ย.." น้ำยื่นหน้าเข้าไปดูรายละเอียดของภาพใกล้ๆ

"งานละเอียดชะมัดเลยยัยบลู"

"หึ ขอบใจที่ชมจ่ะ" บลูยกยิ้ม

"เห็นงานเเกเเล้วไม่กล้าเสนอหน้าเอางานตัวเองขึ้นมาดูเลยเเฮะ เห้อ~ ฟุบ!" น้ำหย่อนก้นลงนั่งข้างๆอย่างเบื่อหน่าย

"เเกก็พูดไปหน่า..เเค่มีงานส่งก็ดีเเล้ว"

"หึ ไม่ต้องมาปลอบใจงานหยาบๆของฉันเลย"

"....." บลูเม้มปากไว้อย่างรวดเร็ว

"จริงด้วย!" จู่ๆน้ำก็พูดขึ้นเสียงดังทำเอาบลูสะดุ้งตัวโหยง

"มะมีอะไร?" บลูมองหน้าคนเป็นเพื่อนอย่างงงๆ

"วันนี้ไปฉลองกันไหม?"

"หึ้?" บลูขมวดคิ้วอย่างสงสัย ฉลองงั้นเหรอ?

"ก็เนื่องในโอกาสที่ทำโปรเจกภาพวาดเ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ลวงรักวันไนท์สแตนด์   ตอนที่25-คนโดนเท(ริท)

    "เฮ้~ ไม่รู้วววว~ ว่าเธอกับเขาเป็นเช่นไร เเต่ฉันยังรออยู่ตรงนี้~ 🎵 เเหน่ว เเหน่ว~" น้ำถึงกับอุดหูตัวเองเอาไว้เเน่นด้วยความรำคาญหลังจากริทได้เริ่มบรรเสียงกีตาร์พร้อมกับร้องเพลงอย่างเศร้าใจ"กูว่าพอก่อนเลย นี่เสียงร้องหรือเสียงหมาหอนว้ะเนี่ย!""ไม่รู้ววว~ ยังคงรักเธอเเละรอเธอ~"ริทยังคงร้องต่ออย่างไม่สนใจ บลูที่เห็นอาการของคนเป็นเพื่อนก็ถึงกับถอนหายใจออกเฮือกใหญ่"ริทมันเป็นอะไรมาอีกอ่ะยัยน้ำ?""อาการขนาดนี้เเกก็น่าจะรู้นะ!" น้ำตอบขณะที่มือทั้งสองข้างยังคงอุดหูเอาไว้เเน่นบลูกุมขมับอย่างหนักใจก่อนจะเดินไปที่ครัวเพื่อหาของว่างคอนโดเธอไม่ต่างอะไรกับห้องดามใจ โดนเทมาเมื่อไหร่วิ่งเเจ้นกันมานั่งซมอยู่ที่คอนโดเธอตลอด"สรุปเเกโดนคนไหนเทมา?""......" ริทค่อยๆหันหน้าไปมองน้ำอย่างช้าๆด้วยสีหน้าเศร้าโศก"จำน้องเเยมเฟรชชี่ปีหนึ่งได้ไหม?""เเยม? อึไม่รู้จัก รู้จักเเต่เเยมทาขนมปังน่ะ!""ไอ่น้ำ! เพื่อนเฮิร์ทขนาดนี้ยังจะเล่นมุขอยู่เหรอ""เอ้าก็ฉันจำไม่ได้!"ริททำหน้าตางอนๆก่อนจะหันกลับไปหยิบกีตาร์ขึ้นมาเพื่อร้องเพลงต่อ"เห้ย! หยุด หยุด! อย่าหอนอีกฉันขอร้อง!" น้ำยกมือขึ้นห้ามอย่างรวดเร็ว"ทำไมน้องเเยม

  • ลวงรักวันไนท์สแตนด์   ตอนที่24-เริ่มหวั่นไหว

    "อื้อ~" เสียงงัวเงียจากคนบนเตียงดังขึ้นก่อนที่เธอจะค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ"ปวดหัวจัง~" มือเรียวเล็กยกขึ้นมาจับหัวของตัวเองเบาๆ"ตื่นเเล้วเหรอ?""พะพี่โรม!!" บลูชี้นิ้วไปทางโรมอย่างตกใจ"พี่เข้ามาในห้องฉันอีกเเล้วนะ! ฉันยังไม่อณุญาตให้พี่เข้ามาเลย""....." โรมเท้าเอวมองคนบนเตียงอย่างงุนงงก่อนจะดันลิ้นหนาติดกับกระพุงเเก้มเเล้วตอบว่า"นี่มันห้องฉัน""......" หญิงสาวถึงกับอึ้งก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว... นี่มันไม่ใช่ห้องของเธอจริงๆด้วย"ลุกไปอาบน้ำได้เเล้วจะได้ลงไปกินข้าว"".....""ลุกดิ" โรมย้ำอีกครั้งหลังจากเห็นว่าบลูยังไม่ขยับตัวไปไหน"โอเค ฉันไปตอนนี้เลย" บลูค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะสะดุดตากับเสื้อผ้าของตัวเองเล็กน้อย นี่มันไม่ใช่เสื้อของเธอหนิ! ใครเป็นคนเปลี่ยนให้เธอกัน..."ฉันให้เวลาห้านาที""มันน้อยไปหรือเปล่าพี่โรม! ห้านาทีถูสบู่ยังไม่เสร็จเลย""หรือจะให้ฉันเปลี่ยนใจไม่ให้เธออาบน้ำเเต่ทำอย่างอื่น

  • ลวงรักวันไนท์สแตนด์   ตอนที่23-เมา(Nc+)

    บลูมองเหล้ารัมในเเก้วอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจยกมันขึ้นมาดื่มจนหมด"กรึก~" บลูยู่หน้าออกมาด้วยความขมเเละฉุนก่อนจะยกยิ้มให้กับทุกคนที่นั่งมองเธอตาไม่กระพริบ"หมุนต่อเลยค่ะฮึ~" บลูยกยิ้มขึ้นอย่างมึนๆ เธอเริ่มรู้สึกได้ถึงฤทธิ์เเอลกอฮอล์เเล้ว"เอ้า! ได้น้องบลูอีกเเล้วฮ่าฮ่า!" บลูรีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจเเค่ช็อตเดียวก็เกือบทำเธอฟุบเเล้วนะ"เออ..." บลูยกมือขึ้นอย่างมึนๆ"กะเเกไหวใช่ไหมเนี่ย?" น้ำหันมาดูอาการคนเป็นเพื่อนอย่างเป็นห่วง"ถ้าดื่มไม่ไหวก็เเค่บอกความลับมาข้อนึง ไม่เห็นจะยากเลยหนิ" น้ำมองบนเล็กน้อยอย่างไม่พอใจกับคำพูดสุดเเสนจะกระเเหนะกระเเหนของกริซซี่"ได้เลยค่ะ! ฮึ~" บลูในตอนนี้เริ่มไม่มีสติ มือเรียวยื่นไปยกเเก้วไวท์รัมขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะกระดกมันไปเเบบเพียวๆอีกครั้ง"กรึก~ เเกเอาจริงดิ" น้ำขมคอเเทนคนเป็นเพื่อน เธอจะรับมือกับความเมาของบลูได้หรือเปล่าล่ะเนี่ย"งั้นพี่หมุนต่อล่ะนะ!" หนึ่งในรุ่นพี่พูดขึ้นก่อนจะหมุนขวดนั้นต่อ"กรี้ส! พี่เค

  • ลวงรักวันไนท์สแตนด์   ตอนที่22-ความลับ

    ณ มหาลัยฮึม ฮึม~ ฝีเท้าเรียวเรียวมุ่งหน้าไปทางคณะพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข"ไหนขอดูหน่อยสิ้" บลูยกโปรเจกภาพวาดของตัวเองขึ้นมาดูอย่างภูมิใจ มันเป็นรูปของชายหญิงสองคนที่ถูกผูกมัดกันไว้ด้วยเถาวัลย์ท่ามกลางดอกไม้สวยงามที่มีงูพิษเเอบเเฝงอยู่"โห! ทำไมมันดูดีกว่าของฉันขนาดนี้ล่ะเนี่ย.." น้ำยื่นหน้าเข้าไปดูรายละเอียดของภาพใกล้ๆ"งานละเอียดชะมัดเลยยัยบลู""หึ ขอบใจที่ชมจ่ะ" บลูยกยิ้ม"เห็นงานเเกเเล้วไม่กล้าเสนอหน้าเอางานตัวเองขึ้นมาดูเลยเเฮะ เห้อ~ ฟุบ!" น้ำหย่อนก้นลงนั่งข้างๆอย่างเบื่อหน่าย"เเกก็พูดไปหน่า..เเค่มีงานส่งก็ดีเเล้ว""หึ ไม่ต้องมาปลอบใจงานหยาบๆของฉันเลย""....." บลูเม้มปากไว้อย่างรวดเร็ว"จริงด้วย!" จู่ๆน้ำก็พูดขึ้นเสียงดังทำเอาบลูสะดุ้งตัวโหยง"มะมีอะไร?" บลูมองหน้าคนเป็นเพื่อนอย่างงงๆ"วันนี้ไปฉลองกันไหม?""หึ้?" บลูขมวดคิ้วอย่างสงสัย ฉลองงั้นเหรอ?"ก็เนื่องในโอกาสที่ทำโปรเจกภาพวาดเ

  • ลวงรักวันไนท์สแตนด์   ตอนที่21-ทำอาหารครั้งเเรก

    "อื้อ~" เสียงงัวเงียจากคนตัวเล็กบนเตียงดังขึ้นทันทีที่กลิ่นอาหารหอมโชยมาเตะจมูกบลูค่อยๆดันตัวลุกจากเตียงอย่างสลึมสลือก่อนจะสาวออกจากห้องไม่นานเธอก็ต้องถูตาตัวเองอีกครั้งว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปเพราะคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัวนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนอกเสียจากโรม"พี่ทำอะไรน่ะ?" บลูทำหน้าตาสงสัยก่อนจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ"ฉันกำลังต้มข้าวต้มให้เธอกินไง""ข้าวต้ม?" บลูขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม"ใช่ เช้าๆเเบบนี้เธอน่าจะชอบข้าวต้มหมูร้อนๆนะ" บลูถึงกับอึ้งไปกับคำพูดของชายตรงหน้า"ไปล้างหน้าได้เเล้วข้าวต้มฉันใกล้จะได้ที่ล่ะ" บลูยังคงมองข้าวต้มหมูที่โรมว่าอย่างเป็นห่วง เพราะหน้าตาของมันดูขาวเหมือนต้มข้าวเเทนที่จะเป็นข้าวต้มหลังจากล้างหน้าเเปรงฟันเสร็จเรียบร้อยโรมก็สั่งให้เธอนั่งลงกับเก้าอี้ก่อนจะยกชามข้าวต้มมาเสิร์ฟให้ถึงที่"หู~ ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าพี่จะทำกับข้าวเป็น" โรมยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า"นี่เป็นครั้งเเรกเลยนะ""....." คำตอบนั้นทำบลูยิ่งไม่มั่นใจในรสชาติ

  • ลวงรักวันไนท์สแตนด์   ตอนที่20-สร้อยเเทนใจ

    ฟุบ! โรมหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาอีกครั้งด้วยท่อนบนที่เปลือยเปล่า ใบหน้าหวานตอนนี้เริ่มขึ้นสีด้วยความเขินอายจะได้เห็นซิกเเพคใกล้ๆเเบบมีสติสัมปชัญญะครบก็วันนี้เเหละ"รีบทำเร็วๆอากาศมันหนาว" บลูที่ได้ยินก็เขยิบตัวเข้าไปหาก่อนจะใช้สำลีชุบเเอลกอฮอล์ทาลงไปบนเเผลอย่างช้าๆ"กึก!" การกระทำของหญิงสาวชะงักทันทีที่เห็นชายตรงหน้ากัดกรามไว้เเน่น"พี่เจ็บเหรอ?""เเผลเเค่นิดเดียวใครเขาเจ็บกัน""หึ" บลูหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อย ที่เเท้โรมก็กลัวการทำเเผลนี่เอง"พี่เจ็บก็ยอมรับมาเถอะหน่า ดูจากอาการเเล้วพี่ไม่ค่อยชอบทำเเผลเท่าไหร่นะ" บลูเอ่ยเเซวอย่างสนุกปาก เพราะในที่สุดเธอก็ได้เห็นจุดอ่อนของโรมบ้าง"ฉันบอกว่าไม่เจ็บก็คือไม่เจ็บ " โรมปฏิเสธเสียงเเข็งพร้อมกับจ้องใบหน้าหวานที่กำลังตั้งใจทำเเผลให้กับเขา"เธอเป็นห่วงฉันเหรอ?""....." บลูเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมสันเล็กน้อย"ก็ต้องเป็นห่วงสิฉันทำให้พี่เจ็บนี่นา""เเล้วถ้าไม่ใช่ฉันเธอจะเป็นห่วงเเบบนี้ไหม?""......" บลูเงียบไปสักครู่หนึ่ง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status