All Chapters of หัวใจไร้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

“พี่หนูกลัว”“ไม่ต้องกลัวพี่อยู่ตรงนี้คุณเจตน์จะเป็นคนประกบเธียร แค่ทำตามที่ดูในคลิปที่พี่ส่งให้ก็พอ”“แต่หนูก็กลัวอยู่ดี หนูไม่เคยทำงานแบบนี้ แล้วดูสิ คนเยอะด้วย หนูกลัวจังเลยค่ะ”เธียรพูดเสียงสั่นดวงตากลมโตมีแต่ความกังวล มือเท้าเย็นเฉียบสั่นไปทั้งตัว เพราะวันนี้คือวันที่เธอจะต้องทำหน้าที่เป็นพริตตีงาน Bangkok International Motor Show 2021 ที่ถือว่างานใหญ่ เพราะงานนี้จะมีการโชว์รถหรู เป็นรถ Super Car ที่ถือว่าแพงที่สุดสามอันดับต้น ๆ ของโลกถึงเลขาสาวขอทายาทหนุ่มคนรุ่นใหม่ไฟแรงเจ้าของธุรกิจนำเข้ารถอันดับหนึ่งของเอเชียจะคอยพูดปลอบไม่ให้เด็กสาวตื่นกลัวจนเกินไป แต่ด้วยความที่ยังเด็กไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มันเป็นธรรมดาที่เธอจะกลัวและกังวล“สูดหายใจเข้าลึก ๆ พี่ว่าเราไปดูคลิปไปหาอะไรทำมันจะได้ไม่คิดมาก อีกหน่อยงานก็จะเริ่มแล้ว” เลขาสาวพูดและยิ้มอย่างเป็นมิตร“คุณมินตราเป็นไงบ้าง งานเริ่มแล้วนะอีกหน่อยจะถึงเวลาเปิดตัวรถเราแล้ว” เจตน์ ประธานหนุ่มที่เพิ่งเปิดงานอย่างเป็นทางการเสร็จเดินเข้ามาหลังเวทีเพื่อเช็กความเรียบร้อย“คนสวยเป็นอะไร” เขาหันไปมองเธียรที่ได้แต่ยืนนิ่งหัวใจเต้นแรงด้วยความตื่น

คอนโดพาร์ท“พี่พาร์ท ปล่อยนะหนูเจ็บ” ทันทีที่รถจอดร่างเล็กก็ถูกกระชาก...ลากขึ้นไปบนห้องทันที“พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ย หนูจะไปทำงาน” คนตัวเล็กพูดอย่างใจเย็นอธิบายเหตุผลให้เขาฟังแต่เขากลับไม่ฟังลากเธอเดินตรงไปที่ห้องตัวเอง“เจ็บนะ ปล่อย” ข้อมือเล็กแดงเป็นรอยนิ้วมืออย่างเห็นได้ชัด“พี่เป็นอะไร หนูไปทำอะไรให้พี่ถึงได้ทำกับหนูแบบนี้” เธียรจ้องหน้าพาร์ทที่เอาแต่นิ่งด้วยความไม่เข้าใจ เธอจะทำอะไรมันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเขาเลย“นั่นสิ ทำไมฉันต้องไปสนใจเรื่องของเธอด้วย” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร ยิ่งมองชุดบ้า ๆ ที่เธอใส่มันยิ่งชวนหงุดหงิด“หนูจะกลับไปทำงานต่อ” เธียรถอนหายใจไม่อยากจะคิดอะไรมากแค่อยากหาเงินเรียน ตัวเล็กเดินหลบตรงไปที่ประตูหมับ!!“อะ โอ๊ย หนูเจ็บนะ ปล่อยสิพี่จะบ้าหรือไง!!” แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวขาไปไหนเขาก็จับเอาไว้ออกแรงบีบแขนเล็กอย่างแรง ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเหมือนกระดูกมันจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ“ปล่อยหนู หนูเจ็บ” เธียรสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตอันน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงพุ่งเข้ามาสู่ตัว มือเล็กพยายามแกะมือเขาออกแต่ไม่เป็นผล“ชอบใ

“แต่อายุหนูยังไม่ถึง 20 เลยนะคะ”“เรื่องนั้นเรื่องเล็ก พี่มีเพื่อนเป็นตำรวจน้องไม่ต้องห่วง”“แต่ว่า”เธียรทำหน้าครุ่นคิด......ทำงานในผับเหรอถึงจะเคยไปทำแทนพี่ณัฐ แต่ตอนนั้นเธอเกือบแย่ไปแล้วนะเธียร ถ้าไม่ได้พี่พาร์ทช่วยไว้เธอจะโดยอะไรบ้างก็ไม่รู้...“พี่ให้เวลาน้องได้คิดงานจะถูกจัดขึ้นอีกสามวัน งานนี้พริตตีคนดังไปกันเพียบ น้องไม่ต้องกลัวนะร้านพี่น้องก็รู้จัก พี่ไม่หลอกเด็กไปทำอะไรหรอก แต่ที่อยากได้น้องไปร่วมงาน เพราะน้องกำลังอยู่ในกระแสเชื่อมั้ยคนเขาตามหาเราแต่เสียดายคุณเจตน์ไม่ยอมบอก แต่วันนี้พี่โชคดีที่มาเจอน้องที่นี่” เขาพูดและยิ้มอย่างจริงใจ“นามบัตร เบอร์โทร ที่อยู่ ถ้าสนใจติดต่อหาพี่โดยตรง อ้ออีกอย่างงานนี้ณัฐก็อยู่ในงานถ้ายังไงก็คุยกับณัฐดู แต่พี่อยากได้น้องไปร่วมงานจริงนะ”“ค่ะ แล้วยังไงหนูจะบอกอีกทีนะ” เธียรยิ้มออกเพราะได้ยินว่าพี่สาวก็อยู่ในงาน”“งั้นพี่ขอตัว” สิ้นประโยคชายหนุ่มแต่งตัวดีอายุราว ๆ 30 กว่าปีก็เดินออกไป เหลือก็แต่เธียรที่ได้แต่นั่งมองนามบัตรในมือ“ห้าหมื่นเลยนะเธียร แค่ปาร์ตี้คนอื่นก็อยู่กันเต็มงานคงไม่มีอะไรหรอก พี่ณัฐก็อยู่”“กลับห้องไปคุยกับพี่ณัฐดีกว่า” เมื

“อึก ฮื่อ ปล่อยหนูไปเถอะหนูไม่รู้เรื่อง” เธียรได้แต่ร้องไห้สะอื้นตัวสั่นเทาด้วยความกลัว“น้อง ๆ ๆ ๆ ใจเย็น ๆ ฟังพี่นะ” นายตำรวจหนุ่มพูดปลอบเมื่อเห็นเด็กสาวเอาแต่ร้องไห้ ถึงคนอื่นจะยืนยันว่าเธอไม่รู้เรื่องและถูกหลอกมาแต่ด้วยอายุที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะยังไงก็ต้องถูกดำเนินคดี“คือแบบนี้ เอาเป็นว่าติดต่อผู้ปกครองให้มารับพี่ถึงจะปล่อยน้องไปได้เพราะมันต้องเสียค่าปรับไม่งั้นน้องก็ต้องถูกจับ” เขาพูดอย่างเห็นใจ แต่ก็ต้องทำตามหน้าที่“หนูเป็นเด็กกำพร้า อึก”“แล้วพอจะมีคนรู้จักมั้ย น้องใจเย็น ๆ หยุดร้องก่อน”“อึก......” เธียรตอนนี้เอาแต่นั่งร้องไห้ส่ายหัว หวาดกลัวจนตัวสั่น ไม่ว่าตำรวจจะพูดจะถามอะไรเธอก็ได้แต่ร้องไห้สติหลุดไปแล้ว...ไนต์คลับ“ไอ้เจตน์ มึงไหวมั้ย” พาร์ทเอ่ยถามเพื่อนที่เมาคอพับ โชคดีที่ตอนเกิดเรื่องพาเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ ไม่งั้นได้พากันออกข่าวหน้าหนึ่งเป็นแน่“กูไหว มาดื่มต่อ ๆ ๆ ๆ” เจตน์พูดเสียงยานตามสไตล์คนเมา“ดื่มบ้าอะไรกูจะกลับแล้ว ดีนะกูไม่ได้ดื่มเยอะไม่งั้นได้นอนข้างถนนแน่มึง” พาร์ทประคองเพื่อนรักออกไปที่ลานจอดรถตรืด ~~~“อ้วกกกกก”“ใครวะ โทรมาอะไรตอนนี้ ไอ้บ้านี่ก็เสือกกินจน

04.30 น.ตรืด ~~~“ว่าไง” พาร์ทพูดเสียงงัวเงีย รีบคว้ามือไปรับโทรศัพท์เพราะกลัวคนในอ้อมกอดจะตื่น“ไว้ผมจะรีบไป แล้วเจอกันที่สนามบินเตรียมเอกสารให้พร้อมก็พอ” เขาถึงกับต้องถอนหายใจ ก่อนจะวางมือถือไว้ที่เดิม“แล้วฉันจะทำยังไงกับเธอดียัยตัวแสบ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน มือลูบไหล่คนตัวเล็กในอ้อมแขนที่ยังนอนหลับสนิท สงสัยเมื่อคืนเขาจะมันเขี้ยวเธอเลยนอนไม่ได้สติแบบนี้พร้อมกับลืมไปเลยว่าต้องบินไปคุยงานที่ต่างประเทศ และยังไม่รู้จะกลับมาวันไหน“........” เฮ้อ เขาถอนหายใจมองเด็กสาวอย่างตัดใจ รีบลุกไปแต่งตัว ไว้กลับมาค่อยมาจัดการเรื่องนี้ต่อชายหนุ่มเดินลงไปที่รถหยิบซองขาวที่เพื่อนเอามาให้แล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง หวังว่าเธอจะตื่นแต่ไม่เลยกลับนอนหลับขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างน่าเอ็นดู“แล้วฉันจะกลับมาจัดการเธอ ธีรดา” เขาวางเงินพร้อมเขียนโน้ตทิ้งไว้‘ฉันมีธุระไว้จะกลับมาจัดการเรื่องเธอทีหลัง ส่วนเงิน ไอ้เจตน์มันฝากมาให้’“เด็กบ้า” แต่ก่อนออกไปมันอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้ร่างเล็กที่ไร้เสื้อผ้า เขาเดินเข้าไปจูบที่หน้าผากมน และหอมแก้มป่อง ๆ อย่างเอ็นดู และต้องยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อสายตาเหลือบไปเห็น