All Chapters of หัวใจไร้รัก: Chapter 41 - Chapter 50

“ไปอาบน้ำได้แล้วจะใส่อีกนานมั้ยชุดนี้” พอเดินออกจากห้องน้ำแล้วก็มาทำเสียงดุใส่เลย คนกำลังเล่นกับลูกอยู่ดี ๆ“ไว้หนูเอาตัวเล็กนอนก่อนค่ะแล้วจะไปอาบ” ฉันพูดโดยไม่ได้หันไปมองหน้าพี่เขา เพราะตัวเล็กกำลังช่างคุยพูดร้องโวยวาย แม่บอกน้องกำลังมันเขี้ยวฟันน้ำนมกำลังจะขึ้นเลยหาอะไรเข้าปากเพราะคันเหงือก พอไม่ได้ดั่งใจก็จะร้อง ที่จริงไม่ได้อยากจะอยู่ห้องเดียวกันกับพี่พาร์ทเลย แต่ตัวเล็กติดพ่อเวลานอนต้องได้เห็นได้กอดหอมพ่อถึงจะยอมนอน“ไปอาบ!!” พี่พาร์ทในเสื้อยืดสีขาวกางเกงนอนขายาวทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ ตัวเล็ก“ทำไมพี่ไม่เช็ดผมให้แห้งก่อนคะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” วันนี้พี่พาร์ทเขาดูแปลก ไหนจะของที่ขาซื้อมาอีกรู้สึกไม่ปลอดภัยยังไงไม่รู้ตัวเล็กนอนแล้วค่อยไปอาบน้ำ กว่าจะอาบเสร็จพี่เขาหลับพอดี แบบนี้ก็จะรอดตัวไป ช่วงนี้พี่พาร์ทเข้ายิ่งชอบมองฉันอยู่เรื่อยแล้วสายตานะ บอกเลยว่าชวนสยิวมากเห็นไม่ค่อยพูดค่อยจาแต่เรื่องอย่างว่า หนักเหมือนปากที่ไม่ชอบจะพูด เฮ้อ…เป็นเมียพี่เขาน่ะเข้าใจแต่ทำทุกวันช่วงล่างพังก่อนพอดีอายุยังไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ ทำไมต้องมาเจออะไรหนักหน่วงแบบนี้ด้วย สายตามองต่ำไปที่เป้ากางเกง“มองอะไร”“ป

“แล้วยังไง งอนก็แค่ง้อไม่เห็นจะยาก รับแรงกระแทกให้ดีก็แล้วกัน แล้วกินยาใช่มั้ยหรือจะปล่อยท้อง” เขาพูดเสียงเรียบทำหน้านิ่ง นี่สินะพี่พาร์ทตัวจริงเมื่อกี้ผีคงจะเข้าถึงได้ดูแปลกไป“ไม่กินและก็ไม่ท้อง ตัวเล็กยังไม่ถึงห้าเดือนเลยแล้วหนูก็เพิ่งจะเข้าเรียนเองถ้าท้องมาก็จบเลย พี่ป้องกันไม่ได้เหรอ ใส่ถุงยางพี่รู้จักมั้ย” ฉันมองค้อนเขา“ไม่รู้จัก ไม่เคยใช้” พี่พาร์ทหลับตาลงนอนอย่างสบายใจ“นี่เวลาพี่มีอะไรกับผู้หญิงพี่ไม่เคยป้องกันเลยเหรอ!?”“มีแค่กับเธอจะป้องกันไปทำไม” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน พร้อมลืมตาขึ้นมาจ้องหน้า ทำไมมันรู้สึกเขิน ๆ อย่าบอกนะว่า“พะ…พี่จะบอกว่า…หนู…เป็นคนแรกของพี่เหรอ?” ฉันถามเสียงตะกุกตะกัก หัวใจดวงน้อยมันเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะมองหน้าพี่เขาอย่างคาดหวัง“อือ” พี่เขาพยักหน้าแล้วหลับตานอนต่อ“……” ฉันได้แต่ยิ้มดีใจ นี่เราเป็นคนแรกของกันและกันเหรอเนี่ย หัวใจดวงน้อยมันพองโตขึ้นเรื่อย ๆ หน้าแดงปลั่ง มันดีใจจนเนื้อเต้นที่ได้ยินพี่เขาพูดแบบนั้น“นอนได้แล้ว” ร่างเล็กถูกดึงเข้าไปกอดแนบอก มันพูดอะไรไม่ออกก่อนจะค่อย ๆ เอื้อมมือไปกอดเอวหนาไว้แน่น อยากนอนกอดพี่เขาแบบนี้ตลอดไปแต่เรื่องท้อง

21.00 น.ไนต์คลับ…“พี่มาช้า ผมกับอาไรเฟิลมารอตั้งนาน”“……” ผมเงียบไม่ตอบอะไรมัน ไม่รู้จะตามมาด้วยทำซากอะไร ไม่ช่วยอะไรแล้วยังมาทำหน้ายียวนกวนประสาทอีก“แล้วทำไมพี่ไม่พาเธียร กับหนูน้อยพลอยชมพูมาด้วย” มันยังกวนตีน ไม่เลิก“ไอ้ขุนศึก มึงไปไกล ๆ ตีนเลย กวนประสาทอยู่ได้!” ผมถอนหายใจอย่างเอือมระอาเดินตรงไปหาเอาไรเฟิล ที่กำลังนั่งจ้องดูอะไรในมือถือ“ว่าไง เอาจริงใช่มั้ย” อาไรเฟิลเอ่ยขึ้นพร้อมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง ท่าทางเรียบนิ่งของอาดูธรรมดาแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว ก็แน่ละถึงจะเป็นหมอแต่อีกด้านมืดของอาไรเฟิลเห็น อาเปอร์บอกทำธุรกิจสีเทาหลายอย่างเพราะพ่อแม่อาเป็นที่รู้จักกันดีในวงการธุรกิจมืด ถึงจะวางมือแต่แค่เอ่ยชื่อที่ไหนใครก็ต้องเกรงใจ“ผมแค่อยากสั่งสอนมันให้รู้ว่าไม่ควรมายุ่งกับคนของผม ในเมื่อเตือนแล้วแต่มันไม่ฟัง ผมก็ไม่มีทางเลือก” อาไม่พูดอะไร มองไปยังโต๊ะที่ไอ้นั่นนั่งอยู่กับผู้หญิง สามสี่คน“นายมีอะไรให้ผมทำ ครับ” ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาอาไรเฟิลด้วยท่าทางนอบน้อม“รู้จักมั้ย” อาเอารูปเธียรให้เขาดู“……” เขาไม่พูดอะไรแค่พยักหน้า“มึงรู้มั้ยผู้หญิงคนนี้ ที่พวกมึงจะรุมโทรมเป็

เธียร…“พี่พาร์ทนะพี่พาร์ท คนบ้า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”“เป็นอะไรเธียร แล้วนี่รู้เรื่องรถเมล์กับพี่นายยัง” เอริน เพื่อนในห้องเอ่ยขึ้น ระหว่างที่ฉันกำลังบ่นให้พี่พาร์ท แค่ขอให้มารับแค่นี้ก็ไม่ได้ เชอะ“รถเมล์ พี่นายมีอะไรเหรอ?” จะว่าไปรถเมล์หายไปไหนนี่ก็ถึงเวลาเรียนแล้วนะ“ไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้ เกิดเรื่องขนาดนั้นกล้ามาก็แปลก นี่ได้ข่าวว่าสองคนพี่น้องลาออกบินด่วนไปต่างประเทศเลยนะ” เธอพูดอย่างตื่นเต้น“ห้ะ ลาออกไปต่างประเทศ” ฉันพูดอย่างตกใจ ก็เมื่อวานยังดี ๆ อยู่เลยก็ไม่เห็นมีท่าทีอะไร แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้“ดูนี่” เอรินเปิดคลิปอะไรไม่รู้ให้ดู“……..” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น“ไม่น่าเลยเสียดายความหล่อ แต่เห็นรุ่นพี่ที่รู้จักกับพี่นายบอกคนเลวแบบนี้สมควรโดนอะไรแบบนี้แล้ว พ่อแม่ก็คงจะอายเลยย้ายบ้านไปอยู่ต่างประเทศกัน” ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตา ภาพที่เห็นคือพี่นายกำลังมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน นั่นมันก็ไม่ได้แปลกอะไร แต่ที่ตกใจคือ 1 ต่อ 10 แม่เจ้าอีเธียรขนลุก“พอ ๆ ๆ ๆ เก็บเลยขยะแขยง” ฉันเอามือลูบแขน พูดแล้วยังขนลุกไม่หาย ไปเสียได้ก็ดี ยิ่งไม่ชอบหน้าพี่เขาอยู่ สงสารก็แต่รถเมล์เลยพลอย

“เจออะไรมั้ย” เสียงเข้มกระซิบแผ่วเบา พร้อมสอดมือกอดเอวบางไว้“ก็หาอยู่นี่ไง!! เบา ๆ เดี๋ยวพี่พาร์ทมาเห็น” คนตัวเล็กในอ้อมแขนพูดออกมาอย่างลืมตัว…“ปล่อยสิ หนูกำลังรีบเดี๋ยวพี่ เดี๋ยวนะ”“เฮือก!!! พะ…พี่พาร์ท!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจแทบจะหยุดเต้น เมื่อหันไปมองเจ้าของเสียง ก็ว่าอยู่ทำไมเสียงมันคุ้น ๆ“พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ใจเย็น ๆ เธียร เนียน ๆ เข้าไว้ ฉันค่อย ๆ วางมือถือไว้ที่เดิม“หิวมั้ย ร้อนมั้ยอาบน้ำก่อนค่ะ” พร้อมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที น่าอายชะมัด“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง” ร่างเล็กถูกพลิกตัวหันหน้าไปสบตากับพี่เขา“เปล่าก็แค่จะดูว่ากี่โมงแล้ว” ก็แถแก้เขินไปเรื่อย“ปากแข็ง ถามว่าเจออะไรมั้ย” มือหนาจับปลายคางให้เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย“ไม่เจอค่ะ” ก็พี่เขาเห็นเต็มตาแบบนั้นจะปฏิเสธอะไรได้อีก“ขอโทษที่หนูวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของพี่ ต่อไปหนูจะไม่ทำอีก” ฉันพูดอย่างสำนึกผิด“ขอตัวไปอาบน้ำก่อนค่ะ” ก่อนจะค่อย ๆ แกะมืออีกข้างเขาออกจากเอวพรึบ!“เป็นคนปากแข็งไปตั้งแต่เมื่อไหร่” ร่างเล็กถูกดันตัวนอนราบลงกับเตียงอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว พร้อมคนตัวโตที่ทิ้งตัวแทรกกลางตรงหว่างขา“…..” ริมฝีปากบางเม