สองร่างนั่งจ้องมองกันไม่วางตา โดยที่พิร์ภูณกรนั่งอยู่บนเก้าอี้ราคาแพงในห้องทำงานของมังกร ส่วนเจ้าของห้องทำงานนั้นได้นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นตรงหน้าเก้าอี้ที่มีคนตัวเล็กนั่งอยู่ โดยที่แขนแกร่งทั้งสองข้างโอบกอดขายาวของร่างบางเอาไว้แล้วใบหน้าคมก็ซบอิงอยู่บนตักนิ่ม"ถ้าร้องไห้เสร็จแล้วมีอะไรจะพูดก็รีบพูดมา ถ้าไม่พูดก็เอาหน้าออกจากขาผมแล้วก็เลิกกอดขาผมด้วยผมจะกลับแล้ว"พิร์ภูณกรที่นั่งกอดอกพิงหลังกับผนักเก้าอี้เอ่ยพูดขึ้นมาเสียงนิ่งๆพลางนัยน์ตาสวยก็ยังคงมองสบกับดวงตาคมที่แดงก่ำจ้องมองมาที่ตัวเขาไม่วางตา"ไม่ได้ร้องสักหน่อย"มังกรยังคงเอ่ยปฏิเสธเสียงเบาพลางหมุดใบหน้าลงที่ตักนิ่มของเซทท์เพื่อหลีกหนีสายที่จ้องมองมาที่ตน"ไหนบอกให้ผมอยู่ฟังคำอธิบายของคุณไง ไหนล่ะคำอธิบายผมรอฟังอยู่นะคุณมังกร"เซทท์เอ่ยพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับที่เข่าสวยกระทุ้งขึ้นเบาๆจนใบหน้าคมของมังกรที่อิงซบอยู่กระเพื่อมขึ้นไปตามแรงมังกรที่โดนเข่าหม่นกระทุ้งเข้าที่ใบหน้าก็พลางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเซทท์อีกครั้ง เสียงถอดถอนหายใจของคนตัวสูงดังขึ้นเฮือกใหญ่ ก่อนที่อชิตพลจะตัดสินใจเอ่ยพู
Terakhir Diperbarui : 2025-04-22 Baca selengkapnya