Semua Bab Tempting the Uncle: A Deal of Desire: Bab 121 - Bab 130

NINA NAPAPIKIT ako nang tuluyang mag-isa muli ang katawan namin ni Kai. Nagsimula na rin siyang umulos. Ramdam ko pa ang sakit kahit na nagawa namin ito sa apartment ko. Hindi lang siguro ako sanay sa laki ng alaga niya. “Nina… God… You’re still tight…” Bumilis ang pagbayo ni Kai sa akin kaya naman magalaw ang sasakyan niya. Mabuti na lang at medyo masukal at wala na kami sa kalsada. Hindi naman kami kumuha ng room dahil nagbago ang isip niya. Hindi na raw niya kayang pigilan kaya iniliko niya at ipinark sa liblib. “Oh, Kai… Sige pa. ” Sinabayan ko na rin siya. Sinalubong ko ang ulos niya na ikinaungol niya. Hinuli niya ang labi ko at mapusok na hinalikan. At kahit na magkahinang ang labi namin, nagawa ko pa rin na umungol dahil sa ginawa niyang paglaro sa sensitibo kong kuntil habang umuulos siya. Saglit na tumigil siya para hubarin ang t-shirt niya kaya kita ko na naman kung gaano siya kakisig. Hinaplos ko pa iyon kaya nagbaba siya nang tingin sa akin na nakangiti. Kinuha niya

NINA TAHIMIK ako habang kumakain pero ang mag-anak, maingay. Nakikisali rin si Geneva na noo’y nakaka-relate. Ako lang hindi. Ang topic kasi nila, ang swimming nila nakaraang taon. Deretso hapunan na rin kasi alas sais na ng gabi. “Magkasama po kami ni Sir Kai sa bangka noon. Kami po kasi ang magkagrupo, e,” masayang kwento ni Geneva. “Ay, oo nga. Tapos tumaob ang bangka niyo sa sobrang bilis.” Ang ginang. “Parang nalunod ka yata noon, Ate Geneva, ‘di ba? Tapos si Kuya po nag-save sa ‘yo?” singit ni France, ang sumunod kay Kai. Napatingin ako kay Kai na noo’y tahimik din. Nakita ko rin ang pagsulyap ni Geneva kay Kai bago nagsalita. “Oo. Niligtas niya ako sa pamamagitan ng-” “Enough!” putol ni Kai sa mga sasabihin sana ni Geneva. Kahit ang ama nito na tahimik lang ang napatingin sa kanya. “You like this, babe?” tanong sa akin ni Kai nang ituro ang fried vegies. Tumango ako kaya naglagay naman siya. Naiilang tuloy ako sa ginagawa niya dahil nasa amin ang atensyon ng mga nandi

Nina's POVNAWALA na sa konsentrasyon si Nina kaya nagpaalam ako kay Geneva na mag-half day na lang. Pumayag siya pero si Kai, pinatawag ako para tanungin bago payagan.“Half-day? Bakit?”“Para po maghanap ng pera?” sagot ko sa malumanay naman. “Hindi ho kasi biro ang halaga ng ticket ni Ma'am Geneva. Ilang araw na lang po, Monday na.”“Saan ka naman kukuha ng pera?” seryosong atnong niya.“Kahit po saan.” Ang totoo niyan, gusto kong magpa-check up. Gusto kong makausap si Doc ngayon. Gusto ko nang kausap dahil nasasaktan ako sa mga ginagawa ni Kai sa akin. “Marami naman pong easy money, e.” Ngumiti pa ako nang mapakla. “Don’t worry bukas, may balita na po ako.” Nakatitig lang siya sa akin ng mga sandaling iyon. Wala siyang sinabi na kaya nagpaalam ako sa kanya, pero nakatingin lang siya sa akin.“Uwi na po ako.” Yumuko pa ako bago tumalikod. Dali-dali akong humakbang bago pa niya ako pigilan. Napangisi ako nang mapakla nang walang narinig na boses niya. Asa pa ako.Hiningi ko kay M

Para sa mga naguguluhan, HAHA! Nahinto ang mundo ni Nina noong pauwi siya galing Zambales. Naalala n’yo, di ba? (Nasa Chapter 9) Nag-commute siya pagkatapos siyang masaktan sa mga salitang binitawan ni Kai. Habang nasa biyahe, wala na siyang ibang ginawa kundi mag-imagine. Doon nagsimula ang lahat—hanggang sa umabot siya sa sariling mundong siya lang ang nakakaalam. Kaya mula Chapter 10 hanggang 25, lahat ng iyon ay bunga lang ng isip niya. Pagdating ng Chapter 26, bumalik tayo sa realidad, makikita niyo siyang tulala ng ilang oras, dahil doon na natapos ang lahat ng imahinasyon niya. Nabanggit ko na ang dalawang kapatid ni Nina ay na-diagnose na may schizophrenia, at siya mismo ay nakitaan na rin ng sintomas noon. Kaya nga may hawak siyang PWD ID, just in case . Ano ba ang schizophrenia? Sa madaling salita, ito ay isang kondisyon sa pag-iisip kung saan nagiging malabo ang linya sa pagitan ng realidad at imahinasyon. May mga taong nakakakita o nakakarinig ng mga bagay na wala nama

Nina’s POVNAKATINGIN lang ako kay Kai habang papasok kami ng entrance ng airport. Naguguluhan ako. Ayokong umasa talaga. Kahit kasi sa sarili ko, wala na akong tiwala. Paano kung imagination ko lang ito?Bakit kailangang isama kasi ako rito?“Your passport,” aniya sa akin nang lingunin ako.“Ho?”“I said, passport. Pasaporte,” tinagalog pa niya. Nakalahad din ang kamay niya noon.Hinanap ko sa bag ko ang passport ko at binigay sa kanya. Inabot niya iyon kasama ng hawak niyang brown envelope sa isang lalaking nakatayo.Ibig bang sabihin, ako ang kasama niya at hindi si Ma’am Geneva talaga?Kinurot ko ang sarili ko habang paupo. Sumunod kasi ako kay Kai nang iginiya niya ang sarili paupo.Kunot ang noong tiningnan ako ni Kai kaya agad kong tinanggal ang kamay sa pisngi ko. Nakita niya siguro ang pagkurot ko sa sarili ko.Umiling-iling siya pagkuwa’y inayos ang pagkakaupo.Bumalik sa amin ang lalaki na may dalang good news. Hintayin na lang daw namin ang pag-announce kung sasakyan na.