All Chapters of Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: Chapter 21 - Chapter 30

‘ครืน ครืน’ LINE | KAI | CALLING สงสัยกลับบ้านเจอแม่นางแล้ว นางจะโทรมาด่ากูอีก! “ใครโทรมาย๊ะ ถ้าไม่รับก็มาลองชุดนี้ก่อน ชุดนี้ปัง ๆ” ฉันรีบยกมือให้ก้านแก้วเงียบ “เงียบแป๊บ” พอก้านแก้วเงียบ ฉันก็รีบกดรับสาย รับโดยไม่ฮัลโหล ไม่พูดอะไรสักคำ รอให้เขาพูดมาก่อน จะได้ตั้งรับถูก “...” (อยู่ไหน? กับใคร?) ขึ้นเสียงใส่กู? “เสือก” (ป้า! ตอบมาเร็ว ๆ) อิเด็กบ้านี่ เห็นกูเป็นอะไร เมื่อวานก็ว่ากู วันนี้ก็โทรมาขึ้นเสียงใส่! “มีอะไร? ถามเพื่ออะไร? ไหนบอกว่า...” (เป็นผู้หญิงน่ะรู้บ้าง ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ!) “นี่! ฉันทำอะไร อย่ามาหาเรื่องนะ! เป็นบ้าหรือว่าขาดหอย?” ก้านแก้วเอามือปิดปากตกใจ เมื่อได้ยินฉันพูดคำนั้น ก่อนที่มันจะเดินมาบีบไหล่ฉันเบา ๆ ให้ใจเย็นลง แต่ฉันไม่เย็นเลย... น้ำตาฉัน แม่งไหลออกมาซะงั้น ฉันยืนกำมือถือแน่น พยายามเม้มปาก ไม่ให้ตัวเองส่งเสียงสะอื้นออกมา จนไคล์เขาถอนหายใจใส่โทรศัพท์เสียงดัง เหมือนโ

พอเครื่องแลนด์ และส่งผู้โดยสารเรียบร้อย ฉันก็ยิ้มสวย ๆ ลากกระเป๋าลงจากเครื่อง คำว่า อิ่มอกอิ่มใจ ของกัปตันต้นไม้ ทำฉันรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว ร้อนตั้งแต่อยู่บนท้องฟ้าจนแลนดิ้งเลย ตอนนี้ฉันหน้ามืดตามัวไปหมดแล้ว เขาทำอะไร ใจฉันก็สั่นแบบไม่มีเหตุผล แค่กระตุกยิ้ม แค่สั่งกาแฟ แค่สั่งขนม ฉันก็เหมือนคนเสียศูนย์ทุกที ที่เดินไปเสิร์ฟมันให้เขา บ้า... อิ่มอกอิ่มใจจริง ๆ ดิ ไม่ใช่มั้ง “เจแปนกลับรถตู้รึป่าว?” ขณะที่ฉันเดินไปยิ้มไปอยู่นั้น กวางก็รีบชะโงกหน้าเข้ามาถาม เธอเอียงคอสี่สิบห้าองศาทำท่าทางน่ารัก แต่ฉัน... ไม่ได้คิดว่ามันน่ารักเลย ขอลาขาดตรงนี้เลยละกัน “อ๋อ เราจอดรถที่สนามบิน กวางล่ะ?” ฉันเดินไปถามไปยิ้ม ๆ อีกนิดเดียวก็พ้นประตูทางออก ฉันจะได้แยกจากนางสักที “แฟนมารับจ้ะ” แฟนมารับ? เดี๋ยวนะ แล้วที่พูดกับฉันที่นิวยอร์ก ว่าอยากแบบนั้นกับ กัปตันไคล์ แล้วที่ได้กับ กัปตันคนอื่น ๆ ล่ะ คือ? โอ้โห... วงจรอุบาทว์มาก ดีนะที่นางยังไม่ได้กับคน ๆ นั้น ไม่งั้นฉันคงรู้สึกแย่มาก พอออกจากประตูได้ฉันก็โบกมือ

พอกัปตันต้นไม้พิมพ์มาแบบนั้นเขาก็หายไปเลย จนสองทุ่มกว่าๆเขาโทรไลน์มาเร่งฉัน แถมยังบ่นฉันยาวเหยียด จนฉันอธิบายไม่ทัน(เธอเป็นแอร์ได้ไง ไม่รู้จักเวลา..ถ้าฉันไล่ออกได้ ฉันไล่ออกไปแล้ว! ทำไมไม่ลงมารอ? เครื่องจะขึ้นแล้วนะ)"กัปตันขับเครื่องบินมาเหรอคะ? ว้าวววว ตื่นเต้นจัง^^" ฉันคุยโทรศัพท์ไปหากระเป๋าครัชไป ตายแล้ว..เวลารีบๆแบบนี้หาอะไรก็ไม่เจอ(ตลก เธออย่าบอกนะ..ว่ากำลังเกล้าผมเตรียมบิน ฉันพาไปกินเหล้า หน้าไม่ต้องแต่งก็ได้! ฉันบอกเธอไว้ตั้งแต่สิบโมงเช้าแล้วนะ เจแปน)"จ้า...ก็กัปตันบอกแล้วหายไปเลยนี่น่า เจแปนก็ไม่แน่ใจว่าจะเอายังไง"(เลิกพูด และลงมา)ตัดสาย....-_-!!!!พอฉันคว้ากระเป๋าได้ ฉันก็รีบลงไปหาเขาทันที วันนี้คุณกัปตันเปลี่ยนรถอีกแล้วค่ะ นอกจากมีอาชีพเป็นนักบินแล้ว..เขาไปโกงแชร์ใครมารึป่าว? ทำไมดูรวยผิดสังเกตเมื่อฉันขึ้นรถปิดประตูปุ๊บ!..ฉันก็เจอรังสีอำมหิต แต่ฉันไม่ได้สนใจสายตาเขาหรอก ฉันสนใจการแต่งตัวเขามากกว่า สูทหลวมๆแฟชั่นกางเกงสแล็คที่เขาใส่...มันดูดีชะมัด"มองไข่ฉันทำไม อยากเหรอ?" ฉันมองชุด!!>[]มองชุดค่ะ แล้วนี่ๆชุดเจแปนสวยไหม?^^" ฉันหันไปถามพลางเอี้ยวตัวไปให้เขาดู"อืม สวย

วันนี้หลังเคลียร์งานเสร็จ ฉันตัดสินใจกลับไปคอนโดที่่เคยอยู่กับเจ๊ปลายฟ้า ประเด็นคือ..ฉันต้องไปเสนอหน้าให้เจ๊แกเห็น และไปดูลาดเลาก่อน กันพลาด อีกอย่างฉันไม่แน่ใจสถานะเจ๊แกกับพี่หมอนาวาไม่รู้ว่ามันยังไงCalling ~P Plaifah ~(ไงใบไม้)"เจ๊ อยู่คอนโดป่ะ หนูจะเข้าไปเอาของ"(อยู่ มาสิ แต่ก่อนจะมา..โทรมาบอกก่อนละกัน)"อืม"เหมือนในละครน้ำเน่าเลยว่ะ พอวางสายปุ๊บ! ฉันก็มองโทรศัพท์แล้วยิ้มที่มุมปาก หึหึ นี่ไง..โทรบอกก่อนแล้วนะ และตอนนี้ฉันก็อยู่ลานจอดรถของคอนโดแล้วด้วยพอฉันหาคีย์การ์ดได้ ฉันก็รีบลงไปกดลิฟต์ทันที ที่ฉันรีบเพราะฉันอยากสาระแนเรื่องเจ๊ปลายฟ้าด้วยแหละ..ว่าไอ้ที่ได้ยินมาว่ารอๆที่คอนโดเนี่ยมันยังไง เจ๊แกต้องอยู่กินกับพี่หมอนาวาแล้วแน่เลยว่าแต่..ฉันจะทำเป็นไปเอาของอะไรดีวะ เอ้อ! เกือบลืม!! ลืมว่าที่ห้องเก่าฉัน..มีตุ๊กตาควายของไคล์อยู่ตัวนึง แม่งเอ้ย...หวังว่าฉันเห็นเจ้าควายตัวนั้นแล้ว ฉันจะไม่รู้สึกคิดถึงเจ้าของมันนะพอฉันขึ้นลิฟต์มาฉันก็เดินช้าๆไปแตะคีย์การ์ดหน้าห้อง แต่เสียงคีย์การ์ดห้องไม่ทันดังติ๊ดๆเลย ก็มีคนเปิดประตูห้องที่หัวมุมออกมา ฉันจะเฉยมากถ้าเป็นเพื่อนบ้านคนอื่น แต่ไม่เว้

"หมอเป็นคนตลก หรือแค่อยากให้หนูดีขึ้น-_-""ทั้งคู่ ถ้าคุณดีขึ้นผมจะรู้สึกดีมาก ^^" ฉันพยักหน้าเบาๆแล้วถอนหายใจออกมา มันดีขึ้นนะที่ได้พูดได้ระบายกับหมอ แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคเลย..ที่รู้ว่าจริงๆแล้ว...ฉันยังชอบไคล์"เอางี้ ถ้ายังไม่ไหว ช่วงนี้ก็อยู่กับเพื่อน และครอบครัวนะ อย่าเพิ่งอยู่คนเดียว^^""ค่ะ""วันนี้มีเท่านี้ ผมจะนัดคุณอีกทีอาทิตย์หน้า แต่ถ้าอึดอัดไม่ไหว อยากมาตอนไหนก็มาได้นะ นี่นามบัตรผม^^"หมอเลื่อนนามบัตรสีขาวๆบนโต๊ะให้ฉัน"ขอบคุณค่ะ "ระหว่างที่ฉันเดินออกมาจากห้องตรวจ..จะไปจ่ายเงิน ฉันก็พลิกอ่านนามบัตรหมอไปด้วย หมอชื่อ ธันวา จารุวัตน์ (ธันวา) จิตแพทย์ อืม...งั้นเมมว่าหมอธันวาแล้วกันที่วงเล็บคงเป็นชื่อเล่นหมอพอจ่ายเงินเสร็จฉันก็เดินไปนั่งรอก้านแก้วแถวแผนกฉุกเฉินต่อ การที่ได้นั่งโง่ๆมองคนอื่นร้องโอดโอยเลือดอาบเข้าไปในห้อง มันก็ทำฉันคิดได้ขึ้นมาอยู่นะชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนว่ะ...จะเจ็บ จะป่วย จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอเป็นอะไรมาแล้วยังไง...นั่นแหละพ่อแม่ครอบครัวร้องไห้โฮหน้าห้อง ทำไมเราต้องทำเพื่อคนอื่นขนาดนี้วะ"ฉันบอกมันแล้วว่าให้ใจเย็นๆ แค่แฟนมีคนอื่นทำไมต้องเสียใจขับรถเร