All Chapters of กลรักกับดักหัวใจ: Chapter 101 - Chapter 108

การยั่วยวนเปรียบดั่งการเต้นรำ ท่วงทำนองที่ต้องอาศัยจังหวะและเวลาที่เหมาะสม เพียงปล่อยหัวใจให้ล่องลอยไปตามสัญชาตญาณซ่งจื่อหานจ้องมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก เธอดูเซ็กซี่หรืออาจจะเซ็กซี่ที่สุดเท่าที่หญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งซึ่งปราศจากสไตลิสต์และช่างแต่งหน้ามืออาชีพจะสามารถเป็นได้ไม่มีใครสามารถกล่าวหาได้ว่าเธอเป็นคนขี้ขลาดหรือยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ไม่เลย นั่นไม่ใช่นิสัยของเธอวินาทีที่ฉู่เฮ่าชวนเอ่ยปากชวนเธอไปทานข้าวเย็นเมื่อวันก่อนนั้น โลกทั้งใบของเธอพลันหยุดหมุน ร่างกายรู้สึกอ่อนเปลี้ยราวกับไร้เรี่ยวแรง ทว่าหัวใจกลับเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นยินดีราวกับมีเสียงนกน้อยขับขานบทเพลงรักอันไพเราะให้เธอฟังอยู่ข้างหู สรรพสิ่งรอบกายดูสดใสและงดงามขึ้นมาในทันใด ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงเพราะเขาคนเดียวเธอรู้ดีว่าอาการเพ้อฝันเช่นนี้อาจดูน่าสมเพชไปบ้างในสายตาคนอื่น แต่นั่นแหละคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อผู้ชายที่แอบมีใจให้มาตลอดเอ่ยปากชวนออกเดต มันคือความรู้สึกที่แสนอัศจรรย์...มหัศจรรย์อย่างแท้จริงหญิงสาวคว้ากระเป๋าถือใบเล็กขึ้นมาพิจารณา ขณะที่เข็มนาฬิกาบนผนังชี้บอกเวลาสองทุ่มตรง เธอยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ตรวจสอบความ

“แค่นั้นเองเหรอคะ” เสียงใสของฉู่ลี่เหยียนดังแทรกขึ้นมาจากด้านหลัง เธอก้าวเข้ามายืนซ้อนหลังซ่งจื่อหานที่หน้าประตู “ชมเพื่อนฉันว่า ‘ดูดี’ แค่นั้นเองน่ะเหรอ”“ใช่ เธอดูดีออก” ฉู่เฮ่าชวนหันไปมองฉู่ลี่เหยียนด้วยสีหน้าเริ่มจะหงุดหงิด “หรือเธอไม่คิดอย่างนั้นล่ะ”“เพื่อนฉันน่ะ สวยเลิศเลอเพอร์เฟกต์ต่างหาก” ฉู่ลี่เหยียนเอ่ยพลางส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย “สวยหยาดเยิ้มราวกับมหารานีอย่างนั้นเลย!”“ขอบใจนะจ๊ะ ลี่เหยียน” ซ่งจื่อหานหัวเราะออกมาเบา ๆ ขณะเห็นฉู่เฮ่าชวนส่ายหน้าอย่างระอาใจให้กับน้องสาวตัวเอง“ใช่...จื่อหาน” เขาหันกลับมาสบตาเธออีกครั้ง น้ำเสียงอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด “คืนนี้เธอดูสวยมากจริง ๆ สวยมาก ๆ เลยล่ะ” เขาก้าวเข้ามาใกล้เธออีกนิด ยื่นมือออกมาหมายจะสัมผัส“ค่อยยังชั่วหน่อย” ฉู่ลี่เหยียนพึมพำอย่างพอใจ ทำให้เขาครางออกมาเบา ๆ อย่างจนใจ“จื่อหาน พร้อมจะไปรึยัง” ฉู่เฮ่าชวนเอ่ยถามเสียงเรียบ พยายามไม่ใส่ใจน้องสาวตัวแสบ “ฉันกลัวว่าถ้าจะต้องฟังยัยน้องสาวฉันบ่นไม่หยุดอีกคืนนี้ ฉันอาจจะเป็นบ้าไปเลยก็ได้นะ”“คืนนี้ฉันไม่มีเวลามาทำให้พี่ชายสุดที่รักของฉันกลายเป็นบ้าหรอกนะคะ” ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มหวาน

“พี่เฮ่าชวนคะ ฉันไม่รู้ว่าพี่ยังจำได้รึเปล่า” เธอพูดพลางหัวเราะออกมาเบา ๆ “แต่ฉันต่างหากที่เป็นคนแอบย่องขึ้นเตียงพี่ในคืนนั้น ไม่ใช่พี่สักหน่อย และฉันก็เป็นฝ่ายที่ต้องการพี่ด้วย”“ฉันแค่ไม่แน่ใจว่าตัวเองเคยทำให้เธอเข้าใจผิดไปรึเปล่าน่ะ”“พี่ทำให้ฉันเข้าใจผิดเรื่องอะไรได้ยังไงกันคะ” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัยใคร่รู้“เธอก็รู้นี่ ตอนที่ฉันเคยเป็นครูสอนพิเศษให้เธอไง” เขาพูดพลางเหลือบมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะหักพวงมาลัยเปลี่ยนเลน“พี่หมายถึง...ตอนที่พี่ช่วยติววิชาคณิตรฯ ให้ฉันน่ะเหรอคะ” เธอนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม แล้วเขาได้ใช้เวลาช่วงปิดเทอมฤดูร้อนทั้งหมดช่วยสอนเรื่องแคลคูลัสเบื้องต้นกับพีชคณิตที่แสนจะน่าปวดหัวให้กับเธอ“ใช่...แล้วก็รวมถึง...ช่วยสอนวิธีจูบที่ถูกต้องให้เธอด้วย” น้ำเสียงของเขาเบาลงอย่างเห็นได้ชัด “บอกตามตรงนะ...ฉันยังรู้สึกผิดเรื่องนั้นอยู่เลยจนถึงตอนนี้”“ทำไมล่ะคะ” เธอมองเขาอย่างตกใจระคนประหลาดใจที่เขายังสามารถจดจำเรื่องราวในวันเหล่านั้นได้ด้วยซ้ำ“เพราะฉันคือจูบแรกของเธอ” เขาถอนหายใจออกมาเบา ๆ “และยังเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอยอมมีอะไรด้วย...ฉันรู้สึกเห

“เราไม่ได้แค่คิดหรอกค่ะ เราสองคนรู้ดีต่างหากว่าพี่น่ะ...เป็นจอมบงการมากแค่ไหน!”“แต่เธอก็ยังเลือกที่จะมาที่นี่กับฉัน”“ค่ะ ทีนี้ก็ไปเอาไวน์มาให้ฉันได้แล้วค่ะ” เธอพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย“อ้าว...แล้วทีนี้ใครกันแน่ล่ะที่เป็นฝ่ายบงการ” เขาหัวเราะร่วน ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินจากไปยังส่วนเตรียมเครื่องดื่ม “อยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวฉันกลับมา”“ค่ะ” เธอขานรับอย่างว่าง่าย ขณะกวาดตามองไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่นอย่างสนใจคอนโดของฉู่เฮ่าชวนนั้นใหญ่โตกว้างขวางอย่างไม่น่าเชื่อ เขาเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ได้เพียงไม่กี่เดือน และเธอก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันจะหรูหราอลังการถึงเพียงนี้ พื้นห้องปูด้วยหินอ่อนสีขาวนวลให้ความรู้สึกอบอุ่นใต้ฝ่าเท้าเปลือยเปล่าขณะที่เธอลองก้าวเดินไปรอบ ๆ บนพื้นมีพรมขนฟูสีขาวสะอาดตาผืนใหญ่วางเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าชุดโซฟาหนังสีดำสนิท โต๊ะกาแฟกลางห้องก็ทำจากกระจกใสทั้งหมด เผยให้เห็นวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองใหญ่ที่ส่องสว่างด้วยแสงไฟจากตึกระฟ้าและรถราที่วิ่งขวักไขว่อยู่เบื้องล่างผ่านทางหน้าต่างกระจกบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน หญิงสาวจ้องมองภาพเหล่านั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินทอด