Semua Bab กลรักกับดักหัวใจ: Bab 81 - Bab 90

“ออกไปให้พ้นหน้าฉันเลยนะ! ไอ้แก่ลามกสกปรกโสโครก!” เธอพูดเสียงดังขึ้นกว่าเดิม และก็เหลือบไปเห็นคู่รักหนุ่มสาวที่นั่งอยู่มุมร้านกำลังมองมาที่พวกเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง และก็ยังมีรอยยิ้มเก้อ ๆ ประดับอยู่บนใบหน้าอีกด้วยโอ๊ย! เธอหงุดหงิดมากจนคว้าแก้วกาแฟแล้วก็เดินออกจากร้านไปในทันที โมโหตัวเองที่ดันไปยอมทำตามความคิดบ้า ๆ บอ ๆ ของฉู่ลี่เหยียน มันช่างงี่เง่าสิ้นดีเลยจริง ๆ และเธอก็ไม่คิดด้วยซ้ำไปว่าฉู่เฮ่าชวนจะสนใจ ถ้าหากว่าเขาคิดว่าเธอเพิ่งจะไปออกเดตมาจริง ๆ แล้วเดตแบบไหนกันล่ะที่เธอจะแต่งตัวเหมือนกับผู้หญิงขายตัว แต่กลับมาถึงบ้านก่อนสองทุ่ม ก็มีแต่พวกเดตห่วย ๆ เท่านั้นแหละ แล้วมันจะมีอะไรให้น่าอิจฉาตาร้อนกันล่ะ ถ้าหากว่าเดตมันห่วยแตกขนาดนั้นน่ะเธอรีบขึ้นรถแล้วก็ขับกลับคอนโดไป รู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก จึงตัดสินใจเปิดวิทยุในรถฟัง แล้วก็เผลอยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเพลงเศร้า ๆ ซึ้ง ๆ กำลังเล่นอยู่ เธอร้องคลอตามเพลงไปเบา ๆ พยายามจะไม่คิดว่าชีวิตรักของตัวเองมันช่างห่วยแตกเสียเหลือเกิน ไม่แน่ใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมเธอถึงได้แย่เรื่องความสัมพันธ์มากขนาดนี้ ไม่แน่ใจว่าทำไมเธอถึงได้ไม่สามารถจะเข้าไปหาฉ

ดวงตาคมกริบคู่นั้นจับจ้องมาที่หญิงสาวอีกครั้ง“แล้วเป็นอะไรไปล่ะจื่อหาน ทำไมถึงได้ทำหน้ามุ่ยอย่างนั้นล่ะ”“ใครทำหน้ามุ่ยกันคะ ไม่มีสักหน่อย” เธอเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขา เห็นประกายแห่งความขี้เล่นอยู่ในแววตาของชายหนุ่มแล้วก็อดที่จะหมั่นไส้เขาไม่ได้“แล้วทำไมถึงจะต้องมาทำเสียงหงุดหงิดใส่กันด้วยล่ะ”“ใครบอกกันคะว่าฉันกำลังหงุดหงิดอยู่” เธอจ้องเขม็งไปที่เขาฉู่เฮ่าชวนคนบ้า รอยยิ้มที่มุมปากอันแสนจะยียวนกวนประสาท และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อที่น่ามองนั่น ที่ชอบจะทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกลายเป็นเด็กขี้งอนเอาแต่ใจอยู่เรื่อยเลย“ถ้างั้นก็ยิ้มให้ฉันหน่อยสิ จื่อหานคนสวย” เขาแกล้งว่าพลางเอนตัวเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น เตรียมจะลงมือจั๊กจี้เธอ“พี่เฮ่าชวน อย่านะคะ!” เธอหัวเราะลั่นออกมา พยายามจะดันตัวเขาออกห่าง“แต่ฉันอยากจะเห็นเธอยิ้มนี่นา” เขาส่งยิ้มกว้างมาให้ ไม่ยอมลดละความพยายาม มือไม้เริ่มจะซุกซนจั๊กจี้เธอทั้งที่สีข้างและก็หัวเข่า“พี่เฮ่าชวน!” เธอร้องเสียงหลงออกมาเมื่อถูกเขาจี้เข้าที่เอว “หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ! ฮ่า ๆ ๆ !”ซ่งจื่อหานหัวเราะไม่หยุด พยายามจะปัดป่ายมือซุกซนของเขาเป็นพัลวัน“ยังคงบ้าจี้ไม่เป

ชายหนุ่มครางออกมาเบา ๆ เมื่อเธอขยับกายบดเบียดอยู่บนตัก และหญิงสาวก็รู้สึกอิ่มเอมกับเสียงครางต่ำในลำคอของเขายิ่งนัก มันช่างฟังดูเป็นชายชาตรี แข็งแกร่ง และก็ยังเต็มไปด้วยแรงปรารถนา และนั่น...มันก็ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองมีอำนาจเหนือเขาขึ้นมาอย่างประหลาด เธอขยับกายอยู่บนตักของเขาอีกครั้งอย่างจงใจ นิ้วอันแข็งแรงของเขาบีบเฟ้นอยู่ที่เอวคอดกิ่วของเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะเลื่อนกระชับร่างของเธอให้เข้ามาใกล้ชิดกับเขามากขึ้นอีก...“เธอน่ะ...รสชาติเหมือนกับลูกพีชสุกฉ่ำเลยนะ” เขาพึมพำกระซิบชิดกับริมฝีปากของเธอซ่งจื่อหานตอบสนองกลับไปด้วยการใช้ปลายลิ้นแตะเลียอยู่ที่ริมฝีปากล่างของเขาอยู่ครู่หนึ่ง ดึงดูดเบา ๆ แล้วจึงขบเม้มด้วยฟันอย่างแผ่วเบาหยอกเย้า“อ่า...จื่อหาน!” เขาครางชื่อของเธอออกมาเสียงพร่า ใช้นิ้วลากไล้ไปตามแนวโค้งเว้าของเรือนร่าง บรรจงสัมผัสผ่านทางด้านข้างของทรวงอกอิ่มอย่างเชื่องช้าและจงใจ“คะ...พี่เฮ่าชวน” เธอขานรับคำด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ“นี่พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่นะ” เขาส่ายหน้าไปมาเบา ๆ ดวงตาคมกริบจับจ้องมองมาที่เธออย่างค้นหาคล้ายกับว่าไม่แน่ใจ“ก็...ก็ทำอะไรก็ได้ที่เราสองคนอ

เธอรีบเลื่อนหน้าจอขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะได้อ่านข้อความทั้งหมดที่มีอยู่ให้ได้มากที่สุด ก่อนที่เจ้าของโทรศัพท์จะเดินกลับเข้ามา เธอเหลือบตามองบทสนทนาที่กำลังจีบกันไปมาอย่างเปิดเผย ระหว่างคนทั้งสองคนเจิ้งลี่ซาชวนเขาไปลองชิมเค้กฝีมือของหล่อน เชอะ! เธอนึกอย่างดูแคลนอยู่ในใจ ขณะที่อ่านข้อความนั้น จากนั้นแม่นั่นก็ยังจะมาชวนเขาไปลองชิมไก่ย่างสูตรพิเศษของหล่อนอีกนะ แล้วก็ยังมีเรื่องที่พวกเขาคุยกันว่าจะไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ด้วยกันอีก หล่อนยังขอบคุณเขาเสียยกใหญ่ที่อุตส่าห์ยอมสละเวลาพาไปนิ้วของเธอบีบโทรศัพท์ในมือแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ขณะที่อ่านไปเจอข้อความล่าสุดที่หล่อนชวนเขาไปตั้งแคมป์ด้วยกันในช่วงสุดสัปดาห์นี้ เขาตอบกลับไปด้วยข้อความที่ทีเล่นทีจริงว่า ‘ก็ได้ครับ ถ้าหากว่าคุณสัญญาว่าจะช่วยกันหมีป่าให้ผมนะ’ แล้วแม่สาวเจ้าก็รีบตอบกลับมาในทันทีว่า ‘ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ ฉันจะคอยปกป้องคุณเอง’ซ่งจื่อหานรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่ไล่อ่านข้อความเหล่านั้น ท้องไส้เริ่มจะปั่นป่วนจนรู้สึกคลื่นเหียนอยากจะอาเจียน ศีรษะก็เริ่มจะปวดตุบ ๆ ขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เธอเริ่มจะรู้สึกเสียใจ ผิ

“ฉันก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขาก็จูบฉันจริง ๆ นั่นแหละ” ซ่งจื่อหานพึมพำกับตัวเองเบา ๆ มากกว่าที่จะพูดกับเพื่อน “แต่แค่การจูบน่ะมันจะไปพออะไรกันล่ะ ในเมื่อฉันแทบจะ...เอ่อ...เสนอตัวให้กับเขาขนาดนั้นแล้ว บางทีเขาอาจจะแค่จูบฉันไปตามมารยาทก็ได้ใครจะไปรู้กันล่ะ” หญิงสาวครุ่นคิดอยู่กับตัวเอง ท้องไส้เริ่มจะปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อจินตนาการไปถึงความเป็นไปได้นั้นเขาจะยอมคว้าเอวของเธอแล้วก็กอดรัดเธอแน่นขนาดนั้นเชียวหรือ...ถ้าหากว่าเขาแค่พยายามจะทำตัวสุภาพตามมารยาทน่ะฉู่ลี่เหยียนเบ้ปากอย่างไม่เชื่อถือ “พี่เฮ่าชวนน่ะเหรอจะมาทำอะไรตามมารยาทน่ะ เธอจำไม่ได้รึไง ตอนที่พวกเรายังเป็นเด็ก ๆ ที่พวกเราไปเซ้าซี้ขอให้เขาพาไปเที่ยวสวนสัตว์น่ะ แม้แต่ตอนที่ฉันแกล้งบีบน้ำตาร้องไห้จะเป็นจะตาย เขาก็ยังไม่ชายตามองเลยด้วยซ้ำไปนะ แถมยังบอกกลับมาหน้าตาเฉยอีกนะว่า ‘ถ้าอยากจะเห็นแรดกับยีราฟก็ให้ไปส่องกระจกดูในห้องน้ำสิ’ แล้วก็หัวเราะลั่นบ้านเลยไม่ใช่เหรอ”ซ่งจื่อหานเผลอยิ้มออกมากับตัวเองเบา ๆ เมื่อนึกถึงวีรกรรมสุดแสบของฉู่เฮ่าชวนในวัยเยาว์ ใช่ ฉู่ลี่เหยียนพูดถูกเผงเลย คนอย่างเขาไม่มีทางที่จะไปจูบใ