All Chapters of กลรักกับดักหัวใจ: Chapter 21 - Chapter 30

ตาของสองคนสบกัน ลี่เหยียนเห็นแววเคร่งเครียดในดวงตาเขา เธอรอให้เขาพูดอะไรออกมา เธอรอให้เขาต่อว่าเธอ รอให้เขาว่าเธอว่าเป็นเด็กไม่รู้จักโต เป็นตัวปัญหา สุดท้ายเขากลับหัวเราะเธอ เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ เรื่องนี้ไม่มีอะไรน่าขำเลย ในขณะที่เธอจริงจังเขากลับเห็นมันเป็นเรื่องตลก“คุณขำอะไร” เธอถามเขาด้วยความไม่พอใจ เธอเกลียดที่เธอไม่เข้าใจและไม่สามารถอ่านเขาได้ เธอเกลียดที่เธอชอบเขา เธอเกลียดที่เธออยากทำความรู้จักเขามากขึ้น และเธอเกลียดยิ่งกว่าที่ไม่มีโอกาสนั้นสำหรับเธอ“คุณ” เขายิ้ม “คุณเป็นคนที่มีชีวิตชีวามากรู้มั้ย ถึงคุณจะกำลังรู้สึกแย่ แต่คุณก็ยังคงความสดใสไว้”“เอ่อ…ฉันก็ว่างั้น” ลี่เหยียนพูดอย่างงง ๆ“ผมอยากเมคเลิฟกับคุณอีกครั้ง” เขาพูด ดวงตาเขาเป็นประกายแล้วเดินหน้ามาหาเธอ“ไม่ เราทำไม่ได้” ลี่เหยียนห้าม แต่เสียงเธอกลับเบาหวิวและลังเล“งั้นเหรอ แต่เราสามารถทำอะไรที่เราต้องการได้” เขาจ้องเธอ แล้วเดินไปล็อกประตูห้องแล้วกลับมาหาเธออีกครั้ง&ldquo

ลี่เหยียนเริ่มเล่า แต่เพื่อนขัดจังหวะ“เขาปล้ำหรือว่าเธอสมยอม”“จื่อหานบ้า เธอไม่ห่วงฉันเลยนะ”“ฉันจะห่วงเธอทำไม เคลิ้มเลยดิแก แล้วเขาใช้ลิ้นให้แกอีกเปล่า”“โอ๊ยยย ไปกันใหญ่แล้ว แต่ก็…เคลิ้ม ๆ บ้าง” ทำเป็นโวยวายแต่ตอนหลังอ้อมแอ้มตอบ“เห็นมั้ยล่ะ” จื่อหานหัวเราะรู้ทัน“ย่ะ” ลี่เหยียนแกล้งค้อนเพื่อน “แต่ฉันไม่ได้มีอะไรกับเขา เพราะว่าฉันใช้โอกาสตอนเขาเผลอรีบหนีลงจากเตียง”“น่าเสียดาย”“เสียดงเสียดายอะไร พี่เมิ่งฉีได้มาแหกอกฉันน่ะสิ แล้วฉันเองก็รู้สึกผิดด้วย”“เฮ้ออออ…ฉันเห็นใจเธอจริง ๆ แต่ไม่รู้จะสงสารใครมากกว่าระหว่างเธอกับพี่ลิ้นดุ เขาคงค้างน่าดู” จื่อหานทำสีหน้าราวกับเห็นอกเห็นใจเสียเต็มประดา สองสาวมองหน้ากัน สักพักก็หัวเราะออกมาดัง ๆ“อย่ามาสนใจเรื่องฉันเลย เล่าเรื่องเธอมาบ้าง หลังจากฉันออกไปเกิดอะไรขึ้นบ้าง”“ไม่มีอะไร พอเธอออกไปแล้วทุกคนก็แยกย้าย ฉันสงสัย

“คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ” เธอกระซิบสั่งเขา แต่เขาไม่สนใจเธอเลย“มีอะไรรึเปล่าครับลี่เหยียน” กู้เทียนอี้ถาม“เปล่าค่ะ ฉันได้ยินว่าคุณยังโสดใช่มั้ยคะ” ลี่เหยียนปฏิเสธและรีบเปลี่ยนเรื่อง เธอจะพูดออกไปได้ยังไงว่าพี่ชายเขากำลังลูบขาเธออยู่ แล้วโต๊ะที่ร้านนี้ก็ดีเหลือเกินที่มีผ้าคลุมและปิดมิดชิดขนาดนี้“ออกนอกหน้าเลยนะลี่เหยียน” เมิ่งฉีแขวะแล้วทำหน้าระอาใจ“ออกนอกหน้าอะไรพี่เมิ่งฉี” ลี่เหยียนจ้องหน้าพี่สาวอย่างเรื่อง“ที่เธอแสดงความสนใจเทียนอี้อย่างออกนอกหน้าแบบนี้ไง พี่คิดว่าพ่อแม่น่าจะส่งเธอไปโรงเรียนสอนมารยาทน่าจะดี เผื่อว่าเธอจะรู้จักวางตัวให้สมเป็นกุลสตรีเสียบ้าง”“มาว่าฉัน แล้วพี่เมิ่งฉีล่ะดีนักเหรอ” ลี่เหยียนเดือด“พอได้แล้วลี่เหยียน” แม่เธอเตือน“แต่พี่เมิ่งฉีหาเรื่องลี่เหยียนก่อนนะแม่” เธอท้วง“ลี่เหยียน หยุดได้แล้ว” คราวนี้เป็นเฮ่าชวนที่ห้ามและทำหน้าเข้มใส่เธอลี่เหยียนถลึงตาใส่พี่ชาย เธอกำลังโมโห

“มองผม” เสียงทุ้มพร่าสั่ง และลี่เหยียนก็ทำตามราวกับถูกสะกด เธอปรือตาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมเข้มที่มองเธอราวกับจะกลืนกิน“เซ็กซี่เหลือเกินลี่เหยียน”กู้หยุนเฟิงจัดท่าทาง กระชับแขนให้มั่นคง แล้วเพิ่มจังหวะรุกที่หนักหน่วงขึ้น ลี่เหยียนเม้มปากเพราะอารมณ์เสียวซ่านที่เข้มข้นขึ้น ในที่สุดเธอทนไม่ไหวจึงก้มหน้าขบกัดลงบนบ่าหนาแทน หลังจากนั้นทุกสิ่งก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเสียงประตูด้านนอกถูกผลักเข้ามา“ลี่เหยียน ลี่เหยียนอยู่ในนี้รึเปล่า” เสียงของเมิ่งฉีดังสะท้อนอยู่ด้านนอกลี่เหยียนหน้าซีด เธอแหงนหน้ามองชายหนุ่มด้วยความตกใจ แต่สิ่งที่เธอเห็นคือใบหน้าที่กำลังกลั้นหัวเราะของเขา ลี่เหยียนไม่เข้าใจเลยว่ามีอะไรน่าขำนัก ผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่ เขาดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลยที่กำลังจะถูกคู่หมั้นของตัวเองจับได้ว่ากำลังแอบมีอะไรกับน้องสาวของคู่หมั้นอยู่ในห้องน้ำร้านอาหาร แต่ลี่เหยียนก็รู้สึกละอายใจตัวเอง เพราะเธอก็ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาด้วย“พวกเราต้องตกนรกแน่ ๆ” ลี่เหยียนกระซิบข้างหูเขาขณะที่เขาเริ่มขยับกายเข้าออกตัวเธออีกค

“ลี่เหยียนเล่นไพ่กันมั้ยคืนนี้” เฮ่าหรานโผล่หน้าเข้ามาในห้องของน้องสาว“เสียใจค่ะ พวกเรากำลังจะออกไปข้างนอก” ลี่เหยียนปฏิเสธโดยสิ้นเชิง“ไปไหนไม่ชวน อย่างนี้ไม่แฟร์เลย” เฮ่าหรานโอดครวญ“ฉันกับจื่อหานจะออกไปเที่ยวกันคืนนี้ เผื่อจะหาหนุ่ม ๆ มาเป็นแฟนได้ใครจะไปรู้ เราสองคนไม่อยากเป็นสาวโสดเธอหรอกนะ”“มันสายไปแล้วละลี่เหยียน” เฮ่าหรานยิ้มล้อเลียน“โอ๊ย! เจ็บนะลี่เหยียน” เขาร้องลั่นเพราะถูกน้องสาวศอกใส่ท้องเสียเต็มแรง“สม ออกไปได้แล้วพี่เฮ่าหราน ฉันกับจื่อหานจะแต่งหน้าแต่งตัว” ลี่เหยียนไล่พี่ชาย แล้วหันกลับมาแต่งหน้าต่อเฮ่าหรานยังไม่ขยับไปไหน ยืนมองหญิงสาวทั้งสองคนสลับไปมา“พวกเธอสองคนยิ่งแต่งหน้าแบบนี้ยิ่งดูเหมือนตัวตลก อยู่บ้านเล่นไพ่กับพี่ดีกว่า อย่าออกไปให้คนอื่นหัวเราะเลย”“อะไรพี่เฮ่าหราน ไปไกล ๆ เลย”“เฮ่าหรานชวนน้องยัง” เฮ่าชวนเดินเข้ามา เขาเห็นสองสาวที่กำลังแต่งเนื้อแต่งตัว “พวกเธอสองค