“กู้ดมอร์นิ่งลี่เหยียน” เสียงทุ้มอบอุ่นดังขึ้นทันทีที่ลี่เหยียนลืมตา“มอร์นิ่งค่ะ” ลี่เหยียนขยี้ตาแล้วมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง “หา! พวกเรานอนหลับกันตั้งแต่เมื่อวานเย็นเลยเหรอเนี่ย!”“คุณคงจะเหนื่อย” ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ“คุณไม่ได้หลับเหรอคะ” ลี่เหยียนมองหน้าเขา“ไม่จนถึงตอนดึก”“แล้วคุณทำอะไรคะ”“มองคุณ” เขาตอบแล้วหัวเราะ “คุณคงไม่คิดว่าผมโรคจิตใช่มั้ย”“อืม…ฟังดูแล้วก็โรคจิตหน่อย ๆ คุณว่ามั้ย” ลี่เหยียนหัวเราะชายหนุ่มทำให้หัวใจลี่เหยียนหวั่นไหวอีกด้วยการโน้มหน้าลงมาจูบเธอ เขาจูบเธอลึกซึ้งขึ้นและสอดมือเข้าไปในผมเธอ“ผมไม่ใช่โรคจิต สาบานได้”“ฉันจะพยายามเชื่อค่ะ” ลี่เหยียนหัวเราะ และพอนึกถึงเรื่องเมื่อวานก็หน้าแดงเล็กน้อย “แต่คุณจูบก้นฉันเมื่อวาน”“รู้สึกว่าผมทำมากกว่านั้นนะ” ว่าแล้วก็ไต่นิ้วจากหน้าท้องเธอลงไปจนถึงหว่างขา“
Terakhir Diperbarui : 2025-04-09
Masuk
