บททั้งหมดของ กลรักกับดักหัวใจ: บทที่ 31 - บทที่ 40

“เชียรส์” จื่อหานหัวเราะคิกคักขณะชูแก้วขึ้น “แด่ผู้ชายเฮงซวยทั้งหลายที่ทำให้เราเสียใจ”“ฮ่า ๆ จื่อหาน”“เดี๋ยว ฉันยังพูดไม่จบ” จื่อหานท้วงแล้วตั้งท่าพูดต่อ “ แล้วก็สำหรับผู้ชายดี ๆ ที่จะเข้ามาในชีวิตเรา”ทั้งสองชนแก้วกันแล้วดื่ม แล้วก็หัวเราะกันเสียงดังแล้วเต้นกันต่อ แอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนอยู่ในกระแสเลือดทำให้ลี่เหยียนรู้สึกมึน ๆ แต่ก็ยังประคับประคองสติตัวเองได้ยังไม่ถึงขั้นเมา แล้วลี่เหยียนก็รู้สึกว่ามีใครบางคนเข้ามาเต้นใกล้ ๆ เธอหันไปมองอยากรู้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ปรากฏว่าเป็นผู้ชายมีอายุและหน้าตาแบบที่เธอขอผ่าน เธอตัดสินใจทำเป็นไม่ใส่ใจแล้วหันกลับมาสนุกกับจื่อหานต่อ แต่ยังไม่ทันไร เธอก็รู้สึกว่ามีมือมาโอบเอวเธอ“ไปเต้นกันที่กลางฟลอร์ดีกว่า” ลี่เหยียนขยับออกห่างแล้วชวนจื่อหาน“ฉันอยากดื่มอีกแก้วอะ”“ไม่เอา อยากเมาค้างพรุ่งนี้เหรอ ไปเต้นกันดีกว่าแล้วค่อยกลับมาดื่มกัน”“ก็ได้”ลี่เหยียนดึงจื่อหานไปเต้นยังกลางฟลอร์อย่า

“ขอโบลว์จ๊อบสองช็อต” เธอสั่งบาร์เทนเดอร์หนุ่มแล้วหัวเราะคิกคักกับจื่อหาน“ผมเองก็ชอบโบลว์จ๊อบ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเฟลิร์ตใส่เธอ“ฉันมั่นใจว่าคุณไม่มีทางไม่ชอบ” ลี่เหยียนเฟลิร์ตกลับ บาร์เทนเดอร์หนุ่มเลยโน้มหน้าเข้ามาใกล้“คุณสนใจมั้ยถ้าผมจะเลี้ยงคุณสองช็อต”“ฟังดูเข้าท่านะคะ” ลี่เหยียนแกล้งเลียริมฝีปากยั่ว“แต่คุณต้องขึ้นไปเต้นบนบาร์ คุณกล้ารึเปล่า”“ได้สิ เพื่อนฉันก็ด้วยเหมือนกัน” ลี่เหยียนนึกสนุกจึงตอบตกลง เพราะคืนนี้เป็นคืนปลดปล่อยของเธอ เธอเลยอยากปลดปล่อยอารมณ์ให้เต็มที่“งั้นมาทางนี้ครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเรียกให้ลี่เหยียนมาด้านข้างแล้วก็ช่วยให้เธอขึ้นไปยืนบนบาร์ ทั้งสองสาวเลยตกเป็นเป้าสายตาของนักเที่ยวคนอื่น ๆ“เธอแน่ใจเหรอลี่เหยียน” จื่อหานท่าทางไม่มั่นใจ“เออ สนุก ๆ น่า”ลี่เหยียนดึงมือจื่อหานเดินไปด้านหน้า แต่พอเห็นสายตาของคนที่จับจ้องมาเธอนึกอยากจะหันหลังกลับ เธอเพิ่งรู้ว่านี่ไม่ใช่ความคิด

“มันไม่สมเหตุสมผลที่ผมจะยอมให้ความสัมพันธ์กับคุณแค่คืนเดียวมาล้มเลิกแผนการทั้งหมด ลี่เหยียน ผมไม่ได้ตั้งใจจะโหดร้ายกับคุณ แต่เมิ่งฉีกับผมเรามีผลประโยชน์ร่วมกัน”หัวใจของลี่เหยียนที่เริ่มเต้นแรงหยุดเต้นทันที เธอผิดหวังและเจ็บปวดเหมือนเขาเอาน้ำกรดมาราดใส่หัวใจเธอ“แล้วฉันล่ะ” เธอถามอย่างเลื่อนลอย“ลี่เหยียน ผมไม่รู้ว่าจะพูดไงดี ผมรู้ว่าผมมันเลว ผมมันงี่เง่า แต่ผมเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ขอโทษคุณ”ลี่เหยียนเม้มปากแน่นพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล มันไม่มีประโยชน์ที่จะแสดงความรู้สึกของเธอให้เขารู้ คนเดียวที่เข้าใจเธอคือจื่อหาน“ผมแค่อยากอธิบายให้คุณรู้ว่าทำไมผมกับเมิ่งฉีถึงต้องแต่งงานกัน ผมไม่อยากให้คุณเข้าใจผิดว่าผมมันเลวขนาดที่ต้องการทั้งพี่ทั้งน้อง ผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับเมิ่งฉีเลยนอกจากความเป็นเพื่อน”“แต่คุณบอกว่าคุณจะนอนกับพี่เมิ่งฉี” ลี่เหยียนอยากตะคอกใส่เขา แต่สิ่งที่เธอพูดกลับเบาหวิว เธอยอมรับว่าอิจฉาพี่สาวตัวเองเป็นครั้งแรก“ผมไม่แน่ใจว่าเคยบอกกับคุณแบบนั้น ผม

เสียงกริ่งหน้าประตูมี่ดังขึ้นรัว ๆ ปลุกให้ลี่เหยียนตื่นขึ้น“โอ๊ย จะกดอะไรกันนักกันหนา พอได้แล้ว” ลี่เหยียนงัวเงียขึ้นจากที่นอนกริ๊งงงงงงง เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง“มาแล้ว ๆ”ลี่เหยียนลุกจากเตียงเพื่อเดินไปดูว่าใครมา แต่ระหว่างทางเธอก็ก่นด่าบิดามารดาของคนที่มารบกวนการนอนของเธอไปตลอดทาง ตอนนี้เธอนึกอิจฉาความขี้เซาของจื่อหาน ประมาณว่าจื่อหานเป็นคนหลับง่ายไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนหรือมีเสียงดังก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้“มาแล้วค่ะ”ลี่เหยียนเปิดประตู แต่พอเห็นว่าใครมาหัวใจเธอเกือบหล่นไปที่ตาตุ่ม เธอเห็นกู้หยุนเฟิงยืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่เบื้องหน้า“ลี่เหยียน” ชายหนุ่มทักลี่เหยียนยืนนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะหาเสียงตัวเองเจอ“คุณมาทำอะไรที่นี่ แล้วคุณเพิ่งจะปลุกฉันคุณรู้มั้ย” เธอถามแกมต่อว่า“นี่มันบ่ายแล้วนะลี่เหยียน ทำไมคุณยังนอนอยู่อีก” เขาถามและถือวิสาสะเข้ามาในห้องเธอ“ฉันเหนื่อยและง่วงด้วย” ลี่เหยียนเดินนตามแขกไม่ได้รับเชิญเข้าข

กู้หยุนเฟิงลุกออกจากตัวเธอเพื่อถอดเสื้อผ้าตัวเอง ลี่เหยียนหายใจติดขัดลำคอแห้งผากเมื่อเห็นความเป็นชายอันใหญ่โตดีดผึงออกมา“คุณกำลังจะ…” ลี่เหยียนจะเริ่มพูดแต่ถูกฟาดที่บั้นท้ายเบา ๆ“ชู่ว์!” เขาหยุดเธออีกครั้ง ทั้งยังยิ้มเจ้าเล่ห์”ทีนี้คุณก็นอนลง หลับตา แล้วอ้าขาออก” เขาสั่ง“คะ?” ลี่เหยียนงุนงง แต่รู้สึกตื่นเต้นไปกับคำสั่งเขา“อย่าถามมาก แค่ทำตามที่ผมบอก” พูดจบเขาก็ฟาดก้นเธออีกครั้ง คราวนี้แรงกว่าเดิม เขาค่อย ๆ ใช้นิ้วไล้ไปตามความเป็นหญิงและแกล้งสะกิดติ่งสวาทเธอเล่น“อา…” ลี่เหยียนครางและอ้าขาออกให้เขา“เด็กดี” ชายหนุ่มคำรามขณะที่ก้มหน้าลงกัดลงที่ก้นเธอเบา ๆ“คุณจะทำอะไรคะ” ลี่เหยียนร้องถาม เสียงของเธอสั่นพร่าขณะที่รู้สึกว่าลิ้นเขากำลังเลียที่รอยแยกด้านหลัง“ห้ามถาม” เขาตีก้นและถูร่องสวาทเปียกชุ่มของเธอ“อื้อ” ลี่เหยียนร้อง ตอนนี้ร่างกายเธอตื่นตัวสุด ๆ“คุณหัวไวนะลี่เหย