All Chapters of ช่างยนต์หลงกาวน์: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนเช้า ผมตื่นขึ้นมาโดยไร้เงาพี่หมี่ที่ข้างเตียงเหมือนเมื่อคืน เดาว่าทันทีที่เธอรู้สึกตัว ก็คงจะหนีกลับไปเงียบๆผมรีบสาวท้าวใหญ่เดินลงไปเปิดประตูหน้า แล้วก็แทบท้อเพราะเห็นว่ารถซีวิคสีแดงของพี่หมี่ที่จอดไว้หน้าบ้านอันตรธานหายไปตามที่คาดไว้เธอคงแทบไม่อยากเห็นหน้าผมจริงๆ แล้วมั้งผมแค่นหัวเราะ ลูบหน้าตัวเองแรงๆ เพราะรู้ดีว่าถึงง้อไปยังไง สถานะของผมในตอนนี้ก็คือคนที่พลั้งปากขอผู้หญิงที่ผมไม่ได้ชอบเลยสักนิดเป็นแฟนเพื่อประชดผู้หญิงที่ชอบแทบบ้าอีกคน เป็นความคิดโง่ๆ ที่ไม่น่าออกมาจากคนที่บรรลุนิตภาวะอย่างผมกับประโยคที่พี่หมี่พูดเมื่อคืน“รู้มั้ย ทำไมพี่ถึงไม่อยากเปิดใจให้เธอ”“...”“เพราะเธอยังมีความคิดที่เด็ก... เด็กมาก ยอมรับว่าพี่สับสน พี่ชอบพอๆ กับรู้สึกไม่อยากชอบเธอ บางครั้งพี่ก็อยากยอมให้เธอทุกอย่าง แต่ในบางครั้งพี่ก็ไม่อยากทำอะไรเพื่อเธอทั้งนั้น”“...”“พี่ชอบเธอ แต่แล้วยังไงล่ะ มันเป็นไปไม่ได้อยู่ดี... ฮึก”เพราะผมอายุน้อยกว่าเธอใช่ปะ เพราะความใจร้อนของผมที่ทำมันพังผมกัดฟันแน่น ก่อนที่จะสาวเท้ายาวๆ ไปที่ตู้เก็บของในห้องครัว คว้ากล่องเก็บกัญชาแล้วโยนทิ้งลงถังขยะทันทีเพราะมึง ที่ทำให

ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าภายในอ้อมแขนใหญ่ของแฟนหนุ่มตัวเอง หลังจากที่ขอเขาคบ น้องขาลก็เล่นงานฉันซะจนอ่วมอรทัยไปเลยหยัดเรือนกายที่เปลือยเปล่าขึ้นเพื่อลุกขึ้นจะไปดื่มน้ำแก้กระหาย แต่กลับถูกรั้งไปอยู่บนตัวของเด็กร่างยักษ์ เขาจูบปลายคางฉันที่เกยอยู่ด้านบนหนักๆ ลูบเส้นผมสีชมพูอ่อนที่ท้ายทอยของฉัน สางจนสุดปลายผมอย่างหลงใหลฉันเองก็จูบปลายจมูกโด่งเป็นสันของน้องขาลเบาๆ กลับไปเช่นกัน ร่างกายใหญ่ๆ ของเขาช่างอบอุ่น อดไม่ได้ต้องซุกหน้าซบลงกับซอกคอแกร่งที่ยังคงมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ปนกับบุหรี่จางๆ“มีความสุข” เขากระซิบชิดข้างศีรษะทุยของฉัน ฉันเลยจุ้บที่ซอกคอของเขาเบาๆ“อื้อ แต่พี่ไม่มีแรงแล้วน้า” อดทำน้ำเสียงขี้อ้อนนั่นกับแฟนตัวเองไม่ได้ พอเงยหน้าขึ้นมาประจันหน้ากัน ก็เห็นว่าน้องขาลในมุมนี้ช่างดูยั่วยวนเหลือทน“ผมก็เหมือนกัน” เขากระซิบ เอามือมาปิดปากเพราะกลัวว่าฉันจะเหม็นกลิ่นปากของเขาในตอนเช้า ฉันคลี่ยิ้มจนตาหยี จุ้บหลังมือของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก“จุ้บหน่อยค่ะ” คนตัวใหญ่ส่ายหน้า เขาคงเป็นห่วงกลิ่นปากจริงๆ “งั้นไปแปรงฟันด้วยกันนะ คนดี”“อืม” เขารับคำ ในขณะที่ฉันจะยันตัวลุกขึ้นจากร่างกายเปลือยเปล่าของน้องขาล เ

“ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ”หลังจากที่ถูกยื้อแขนออกมาจากตรงนั้น แล้วน้องขาลก็ถามหาตำแหน่งรถซีวิคคันสีแดงของฉัน จนจังหวะที่เขาเปิดประตูเข้ามาที่ฝั่งคนขับ แล้วกระแทกหลังกับเบาะอย่างแรงจนฉันที่นั่งข้างๆ รู้สึกกลัวแรงอารมณ์ของเขา ก็เลยเอ่ยปรามออกไปแบบนั้นน้องขาลตอนที่ดันที่สองไปกระแทกกับตู้กดเครื่องดื่มในเวลานั้นเป็นตัวตนที่ดูแปลกไป เขาดูน่ากลัว ดูจิตๆ เล็กน้อย จ้องเขม็งไปที่ที่สองราวกับอยากจะฆ่าเขาด้วยมือข้างเดียว“ผมรู้” เขาตอบกลับมา เอนใบหน้าคมกร้าวมาสบตาฉันกลับ แววตาของเขามีแววหม่นเศร้า แต่ฉันไม่ได้คิดเข้าข้างที่สองเลยนะ ที่สองพูดเกินไปเกี่ยวกับสิ่งที่น้องขาลเป็น และแน่นอน... พอเป็นแฟนแล้วฉันก็พยายามเข้าใจช่วงชีวิตที่โลดโผนของเขา “แต่มันต่างหากที่ไม่รู้อะไรเลย”“อย่าไปฟังที่หมอสองพูดเลยนะ” ฉันเอื้อมมือเล็กๆ มากุมมือของเขาที่วางบนหน้าตักแกร่ง น้องขาลก้มลงมองมือของฉัน ก่อนที่เขาจะเม้มริมฝีปากแน่น “เรารู้ดีที่สุดนะคะ... พี่หมายถึงเราทั้งสองคน”“พี่ไม่เข้าข้างเขาเหรอ” ร่างสูงหันกลับมาถามฉัน น้องขาลดูมีแววแปลกใจที่ฉันดูไม่เข้าข้างที่สอง ฉันเลยจ้องตาเขากลับ จนน้องขาลต้องหลบสายตาหนีไปเอง เหมือนว่า

ผู้ชายเรือนผมสีเทาทรงมัลเล็ตรากไทร พร้อมด้วยแววตาประดุดเหยี่ยวนกที่กำลังยืนจ้องคอนโดตึกของลูกพี่ลูกน้องของตัวเองอยู่เนิ่นนาน เขาเพิ่งกลับมาจากจีน และทันทีที่กลับมาที่ไทย ก็เร่งรุดมาหาเธอโดยเร็วที่สุดผู้หญิงที่เป็นแสงสว่างให้เขาตลอดมา เธอที่สวยดั่งเทพีที่ตกลงมาจากสวรรค์‘เหยี่ยว’ คือชื่อของเขา เขาผู้เป็นดั่งนักล่าบนท้องฟ้า เรียนไฮสกูลที่จีนอยู่สองปี หลังจากพรากกับเธอคนนั้น ทันทีที่เรียนจบแล้วทางครอบครัวอนุญาตให้กลับมาที่ไทย เขาก็สืบหาที่อยู่ของเธอ แล้วตามมาที่นี่เหยี่ยวยกนาฬิกาขึ้นมอง นี่เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ เธอคงกลับจากโรงพยาบาลแล้วมั้งแต่ด้วยความไม่มั่นใจว่าจะได้เจอเธอรึเปล่า เหยี่ยวยืนรออยู่ด้านล่างตึกจนตกสี่โมงเย็น เขาเลยก้าวเข้าไป กดเลขชั้นที่สายสืบของเขาบอกว่าเป็นห้องพักของเธอเหยี่ยวเดินอาดๆ นำพาเรือนกายสูงใหญ่กำยำและเต็มไปด้วยรอยสัก Old School มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องๆ หนึ่ง เขากดกริ่งอย่างไม่เร่งร้อนทั้งที่ในใจแทบระอุจากความคิดถึง และรู้สึกได้เลยว่าภายในห้องมีฝีเท้าหนักๆ ก้าวเข้ามาใกล้มากขึ้นแกรกประตูถูกเปิดออก พร้อมกับร่างกายกำยำที่เท่าๆ กันกับเขาปรากฏตรงหน้า ผู้ชายคนนั้นมีเรือ

เหยี่ยวจ้องมองภาพของผู้ชายคนนั้นที่ลงทุนกรีดเนื้อหลังมือของตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากแฟนสาว แววตาคมกริบจ้องไปที่ภาพบาดตาบาดใจ อย่างเช่นที่ว่าพี่หมี่พุ่งตรงเข้ามาดูแผลของมันทันที พร้อมกับสีหน้าที่แสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างสุดซึ้งเป็นภาพที่เหยี่ยวได้รับรู้ในทันทีว่าหัวใจพี่หมี่ไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปแล้วเวลาที่เธอบอกชอบเขามันก็นานมากแล้ว คงมีแต่เขาที่ยังคงปักใจกับคำสารภาพรักของเธอ โดยลืมคำว่ากาลเวลามันเปลี่ยนคนได้นี่ไม่ใช่พี่บะหมี่คนเดิมที่น่ารักและไร้เดียงสาเหมือนเช่นวันวาน เธอเซ็กซี่ขึ้น สวยขึ้น โตขึ้น หน้าตาคมเฉี่ยวบาดใจขึ้น และที่สำคัญ เธอมีแฟนแล้วเขาคงต้องยอมแพ้ใช่รึเปล่าแฟนเธอก็ดูท่าจะโรคจิตคลั่งรักใช้ได้ แววตาที่มองมาที่เขาเหมือนเสือหวงถิ่น พี่หมี่คืออาณาเขตที่มันสร้างไว้ และมันจะไม่ให้เขาเข้าไปกล้ำกรายลงทุนกรีดเนื้อเพื่อให้เธอเบนความสนใจ มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่ทำกันเขาไม่ใช่คนที่ไร้สติแบบนั้นหรอก จะทำให้รู้ว่าเขาดีกว่าหลายต่อหลายเท่าร่างสูงคิดในใจพร้อมกับชักมือถือขึ้นมา กดแอปที่สามารถโทรเข้าหาเบอร์ตัวเองได้ ทำทีเหมือนมีใครอีกคนโทรกลับมาไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่อี