Semua Bab ช่างยนต์หลงกาวน์: Bab 21 - Bab 30

“อ๊ะ อื้อ” ริมฝีปากถูกครอบครองอีกครั้ง นิ้วทั้งห้าสะบัดไปมาตรงกลีบเนื้ออวบอูมจนฉันกระตุกแล้วก็ปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมารดมือของเขามากมาย ขาลดูดปลายลิ้นของฉัน ก่อนที่เขาจะปลดซิปกางเกงลงฉันเอาหลังมือมากัดไว้แน่น ตัวสั่นงันงกเมื่อขาลชักแก่นกายที่แข็งชูชันออกมา เขาถูเบาๆ ที่กลีบชื้นแฉะ และค่อยๆ ดันมันเข้าไปอย่างช้าๆ“... เดี๋ยว!” ฉันทึ้งเสื้อที่เปียกน้ำของคนตัวโตไว้แน่น เมื่อขาลรุดเข้าไปได้แค่ครึ่งหัว มันก็สร้างความปวดร้าวและคับแน่นจนแทบกรี๊ดออกมาดังๆ เพื่อระบายความเจ็บ “ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวนะคะ เดี๋ยวก่อน”ฉันละล่ำละลั่กเสียงสั่นไปหมด เลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกเมื่อน้องขาลผละกายแกร่งที่ตระกองกอดฉันออกมา เขาสบตาฉันด้วยแววตาที่แดงก่ำจากฤทธิ์ของกัญชาที่น้องอาจสูบก่อนมาที่นี่ ร่างสูงเอื้อมมือมาปิดปากฉันไว้ แล้วกระซิบชิดหลังมือหนาของตัวเอง“แค่ครึ่งหัวก็เจ็บแล้วเหรอครับ?” น้ำเสียงเข้มข้นของน้องขาลทำให้ฉันเบิกตาโต ใจสั่นไหวเมื่อเขาดันมันเข้าไปอีก และโพรงนุ่มที่เจ็บระบมของฉันก็ราวกับหลุมลึกขนาดเล็กที่ดูดท่อนเนื้อของเขาเข้าไป“อื้ออออ!!” ฉันทุบอกเขาเสียงดังปั่กๆ ฉันอยากให้น้องขาลเอาออก แต่เหมือนน้องจะรู้เ

ฉันถอดเสื้อกาวน์ออกแล้วเอาไปแขวนไว้ที่ราว ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องนอนที่เปิดประตูทิ้งไว้ แล้วก็ดูเหมือนน้องขาลจะได้ยินนะว่าฉันลงทุนโทรหาป๊าเพื่อลางานที่โรงพยาบาลมาเฝ้าไข้เขาโดยเฉพาะ คนตัวโตลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเตียงรออยู่ก่อนแล้ว“ไม่ไปทำงานเหรอครับ?” เขาถามซื่อๆ ทั้งๆ ที่แววตานั่นดูมีเลศนัยน่าดูรู้อยู่แล้วสินะเจ้าหมาน้อย“ก็ได้ยินที่พี่คุยกับป๊าแล้วไม่ใช่เหรอคะ” ฉันพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ยเมื่อทันทีที่ได้ฟังน้องขาลก็กระตุกยิ้มออกมา ไม่ชอบเลยนะมาทำหน้าตาเหมือนเป็นผู้ชนะใส่แบบนั้นน่ะ “ที่ลางาน ก็เพราะว่าน้องขาลป่วยเพราะพี่เป็นต้นเหตุ พี่รู้สึกผิดค่ะ”“จริงๆ ผมรอได้นะ ถ้าพี่จะไป” เหมือนน้องขาลรู้ว่าฉันไม่พอใจที่เขาเอาแต่ฉีกยิ้มกริ่มดูท่าทางสุขอกสุขใจ ร่างสูงเลยทำเสียงอ่อนลง พร้อมกับหุบยิ้มทันที “ผมรอแบบไม่มีหวังมาหลายปี แค่ไม่กี่ชั่วโมงคงไม่เท่าไหร่”น้ำเสียงขุ่นๆ แบบนั้นน่ะ ดูเหมือนกำลังประชดกันกลายๆแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดถ้าฉันจะไม่ได้ตอบสนองความรักของเขา คนเรามีสิทธิ์ที่จะรักหรือไม่รักอีกฝ่ายก็ได้ ไม่มีใครควรมาบังคับหัวใจใคร พอได้ยินแบบนั้นก็แอบฉุนเล็กน้อย“การที่พี่มอบครั้งแรกให้น้

[พาร์ท : ขาล]ผมเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า ทั้งเหนื่อยเรื่องเซ็กซ์ ทั้งเหนื่อยเพราะซมพิษไข้กระพริบตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่รู้สึกเย็นๆ ที่หน้าผาก ผมหยัดกายใหญ่ๆ ลุกขึ้นทันที ในขณะที่ผ้าชุบน้ำจนเย็นชืดตกลงมาแปะที่หน้าตักที่คลุมผ้าห่มอยู่ ผมปวดหัวตุบๆ นิดหน่อย ก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงแสงสว่างที่ทีวีนอกห้องนอนประตูถูกแง้ม ห้องพี่หมี่รกเล็กน้อย เธอคงทำอะไรอยู่ในห้องโถง ดูท่าทางจะเฝ้าไข้ผมจนถึงค่ำผมกระตุกยิ้มจางๆ แต่หิวน้ำจัดจนต้องเดินไปที่หน้าประตูห้องนอนที่ถูกแง้มไว้กว้าง“...!”ผมเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าพี่หมี่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง ที่มีไอ้หมอคนนั้นยืนถือถุงพลาสติกใส่ซองยากับพวกของกินมาให้ผมหลบไปยืนอยู่ข้างหลังบานประตูทันทีมัน... มาตั้งแต่เมื่อไหร่?“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่ต้องหรอก ยาพวกนี้หมี่มีที่ห้องหมดแล้ว” คนตัวเล็กในชุดนอนที่ดูเหมือนจะอาบน้ำและเปลี่ยนก่อนหน้านั้นโพล่งขึ้นอย่างไร้เยื่อใย ผมเม้มปากหน่อยๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าดีใจนิดๆ ที่เธอไม่พยายามให้ความหวังมัน“ผมแค่เห็นว่าคุณลางานวันนี้ คุณป่วย โทรไปก็เสียงไม่ค่อยดี” ได้ยินเสียงทุ้มของมันแว่วๆ กลับมา “อย่างน้อยก็รับไว้เถอะนะครับ”ให้

“คุณขาลคะ หมอบะหมี่ขอเข้าพบนะคะ”ใช่ ผมกำลังรอเธออยู่รอให้เธอตอกย้ำความเจ็บให้มันสาสม“คุณหญิง หมี่ต้องขอรบกวนคุยกับคนไข้ส่วนตัวนะคะ”คนตัวเล็กหันไปพูดกับพยาบาลที่เดินเข้ามาด้วยทันที ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วเลื่อนที่ปฐมพยาบาลมาใกล้เตียงก่อนที่จะเดินออกไปเสียงประตูปิด ในขณะที่เราจ้องหน้ากันท่ามกลางความเงียบ“... คุยกับเด็กคนนั้นมานานแค่ไหนแล้ว?” คำถามตรงประเด็นออกมาจากริมฝีปากบางที่ผมเคยจูบมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง “แล้วมีอะไรกันกี่ครั้ง”“...”“บอกพี่มาให้หมด”“แล้วพี่ล่ะ จูบกับไอ้หมอนั่นมากี่ครั้ง” ผมย้อนกลับไป แล้วเธอก็เม้มริมฝีปากแน่น เพราะมันตอบค่อนข้างยากกับคนที่ลืมใครไม่เต็มร้อยอย่างเธอ “กอดกี่ครั้ง มีเซ็กซ์กันกี่ครั้ง”“พี่ไม่เคยมีอะไรกับหมอสองนะ”“งั้นผมก็ไม่เคยมีเซ็กซ์กับอิงเหมือนกัน” เธอกัดริมฝีปาก ในขณะที่ผมกำหมัดแน่น ผมไม่รู้ว่าพี่หมี่เห็นผมเป็นตัวอะไรในชีวิต เธอมีเซ็กซ์กับผมคนแรกผมรู้ แต่ที่ถามออกมาก็เพื่อความแน่ใจเธอบอกคนอื่นเองนี่ว่าผมมันเป็นแค่น้องชายงั้นที่ผ่านมาแม่งก็คงไม่มีความหมายอะไรกับเธอ“แต่เราจูบเด็กคนนั้น” คนตัวเล็กโพล่งขึ้นมา ทำเหมือนเสียใจและผิด

“ขอเรียกว่าเมียเวลามีเซ็กซ์ด้วยกันได้มั้ย”“อย่ามาอ้อนเลย เด็กบ้า” ฉันบีบปลายคางของเขาแล้วส่ายไปมา น้องขาลที่คลั่งรักฉันคนเดิมกลับมาแล้ว เขาหอมแก้มฉันหนักๆ ตอนที่ยกสะโพกฉันขึ้นนั่งทับตักเขาโดยไม่ทันให้ตั้งตัว “อ๊ะ”ปลายนิ้วสากขย้ำหน้าอกข้างขวาจนล้นปรี่ ฉันกัดริมฝีปากแน่น ในขณะที่เด็กดื้อจะกดจูบที่ข้างขมับหนักๆ ในขณะที่จะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างดุนดันที่บั้นท้าย“แข็งจนปวดเอ็นไปหมดแล้วครับ”“...”“อยากเอานมมาถูอกผมตอนที่คร่อมทำไม”ริมฝีปากที่หยาบกร้านเพราะแผลฟกช้ำคลอเคลียอยู่ที่กกหูของฉัน ฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นที่หน้าอกจนฉันไร้การต่อต้านใดๆ ฉันชอบสัมผัสของน้องขาล ชอบมากจนไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไง ทั้งกลิ่นตัวที่ปะปนกับบุหรี่ กลิ่นโคโลญแบบผู้ชาย กลิ่นสบู่เราดีกันรึยัง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่เรื่องลามกมันคนละเรื่องกันนี่ ยังไงก็ตาม น้องขาลก็คือสุนัขข้างใจของฉันฉันเอียงหน้าไปด้านข้าง กดจูบที่สันกรามของเขาในแบบที่ไม่กล้าทำกับใครคนอื่น อาจจะเพราะอีกฝ่ายเป็นคนที่เคยดูแลมาตั้งแต่เด็กถึงได้ไว้ใจจะแสดงด้านน่าอายให้เห็น เขาเลื่อนริมฝีปากลงมากดที่ริมฝีปากฉัน สอดมือไปใต้กระโปรงสั้นด้วยมืออีกข้าง