“อื้อ...ป๊า โมหนาว” เสียงหวานบ่นงึมงำในลำคอ เมื่อรู้สึกถึงการรบกวนเวลาพักผ่อนแต่ก็ไม่ได้ลืมตามอง ขณะที่เซนโซ่ช้อนอุ้มเธอในท่าเจ้าสาววางลงนอนราบบนเตียงห่มผ้าผืนใหม่ให้ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำและกลับออกมาโดยที่บนร่างกายมีบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวร่างสูงเอนตัวลงนอนข้างคนตัวเล็ก มือหนายกขึ้นก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตก ไม่เคยนึกเลยว่าตัวเองจะต้องนอนค้างคืนกับใครรวมถึงเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก็ไม่เคยอยู่ในหัวเขาเลยด้วยซ้ำ เซนโซ่พลิกตัวนอนตะแคงข้างซ้ายทีข้างขวาทีพยายามข่มตานอนแต่ไม่เป็นผล มันไม่ชินจริงๆให้ตายเถอะแรงขยับเขยื้อนทำให้ที่นอนยุบยวบ ร่างบางรู้สึกตัวขยับเข้าหาไออุ่นแขนขาเรียวเล็กตวัดกอดร่างสูงอย่างถือวิสาสะโดยที่เขาไม่ทันได้ห้ามปราม โมเอิร์นกอดก่ายท่าสบายราวกับว่าเขาคือหมอนข้างใบโปรดที่เธอชอบนอนกอดทุกคืน“เอามือเธอออกไป” เซนโซ่เอ่ยเสียงรอดไรฟัน มือหนาคว้าหมับจับยกแขนขาของเธอออกจากร่างกาย แต่เพียงครู่เดียวสาวเจ้าก็กลับมากอดรัดตัวเขาเช่นเดิม“น่ารำคาญ!หลับหรือซ้อมตายวะ” ร่างสูงพ่นลมหายใจหนักๆ จำใจต้องปล่อยเลยตามเลยอยากกอดก็
Last Updated : 2025-04-04
LOGIN
