Semua Bab วันสิ้นโลกของผม: Bab 541 - Bab 550

“อืม แต่แถวนี้มีคนเคลียร์ซอมบี้ไปเป็นระยะ มีไม่เยอะหรอก” ไอซ์เรียกปืนเก็บเสียงออกมาจากมิติ ยัดมันไว้ในมือเด็กหนุ่มหนึ่งกระบอกและตนหนึ่งกระบอก ถึงจะฝึกศิลปะการต่อสู้มาได้หลายสัปดาห์ แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะนำมาใช้ป้องกันตัวในตอนนี้ได้หรอกตอนแรกไอซ์ไม่มีความคิดที่จะหนีมาไกลขนาดนี้ ในมิติของเขามีปืนอยู่ แต่หลังจากได้เผชิญหน้ากันตรง ๆ ก็รู้แล้วว่าเขาอาจตายก่อนโดยที่ยังไม่ทันชักปืนด้วยซ้ำดังนั้นในเมื่อชาล็อตเปิดทางให้หนีก็ต้องรีบหาทางพาสิงหา เจ้านายของมันหนีออกมาก่อน อย่างน้อยก็จะได้ตั้งหลักและคิดแผนการทีหลังได้ตอนนี้ไอซ์ไม่ได้มองว่าตนเองสำคัญที่สุดในค่ายแล้ว เป็นเด็กหนุ่มนักวิทยาศาสตร์ที่อยู่กับเขาต่างหากที่มีความสำคัญระดับมนุษยชาติ ขอแค่อีกฝ่ายรอดชีวิต มนุษย์ย่อมมีหนทางที่สว่างไสวรออยู่ในอนาคต“พวกเราคงต้องหาที่หลบก่อนชั่วคราว แล้วค่อยหาทางกลับไปที่ค่ายอีกครั้ง” ไอซ์สรุปแผนลวก ๆ เท่าที่จะคิดได้ แค่พาหลบหนีน่ะ ได้อยู่ แต่เขาไม่มีกำลังพอจะต่อสู้เพื่อปกป้องอีกฝ่ายได้หรอก…แค่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดดังนั้นต้องถ่วงเวลาให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ต้องมีคนไปรายงานคุณลุงแน่นอนหากมีคนพบว่าพวกเขาไ

“คุณไม่ได้เป็นคนของประเทศนี้สักหน่อย” ความนัยคือจะยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องการลักพาตัวดอกเตอร์สิงหาทำไม ผ่านมาแล้วผ่านไปก็ได้“อ้อ พอดีเป็นคนชอบเสือกน่ะ” ผู้นำค่ายประเทศ L ยักคิ้วหลิ่วตา ไม่ได้มีท่าทีร้อนใจเมื่อเห็นว่าศัตรูฟื้นฟูจนกลับมามีสภาพปกติ “ชอบมากเป็นชีวิตจิตใจด้วย”หลังผ่านการทดสอบจากองค์กร W01 ก็ไม่เคยนำความรู้สึกส่วนตัวมาปนกับงานอีกเลย เขาคล้ายจะเป็นหุ่นยนต์รอรับคำสั่งเพียงอย่างเดียว แต่วันนี้มันกลับอยากจะสับชายตรงหน้าให้เป็นชิ้น ๆ โดยไม่สนภารกิจที่ได้รับมอบหมายมา“อยากแนะนำนายอย่างหนึ่งนะ” ยามาโมโตะค่อย ๆ ลดเพดานบินลงมายืนอยู่บนดาดฟ้าคอนโดเดียวกับศัตรูซึ่งทันทีที่ปลายเท้าของชายหนุ่มแตะพื้น มนุษย์ค้างคาวก็ไม่พลาดโอกาสที่จะโจมตีก่อน“โว้ว ๆ ใจเย็นก่อน” แม้จะดูหลบหลีกอย่างยากลำบาก แต่ก็ไม่มีเลยสักครั้งที่กรงเล็บของ W01 จะสร้างความเสียหายได้แม้แต่กับชายเสื้อของอีกฝ่ายเป็นที่แน่นอนแล้วว่าชายตรงหน้าแข็งแกร่งกว่ามันนอกจากการลอยตัวบนอากาศแล้ว ยามาโมโตะก็ไม่ได้ใช้พลังพิเศษใด ๆ ในการต่อสู้ให้เห็นอีกเลย สร้างความฉงนใจให้กับคู่ต่อสู้เป็นอย่างมาก และนั่นพลอยทำให้ W01 ระมัดระวังตัวมากก

มนุษย์ค้างคาวขมวดคิ้วหนัก ไม่คิดเลยว่าคนที่หัวหน้าค่าย L พามาด้วยจะมีฝีมือเก่งกาจขนาดนี้ ทั้งยังไม่ได้มีจำนวนเพียงไม่กี่คนด้วยหากมันไม่ได้กินคริสตัลสีเขียวเข้าไปคงไม่สามารถรับมือกับคนทั้งสี่ไหวแน่นอน ทั้งยังผลัดกันโจมตี ไม่ปล่อยให้มันได้มีจังหวะพักหายใจปุ!“อึก!” มนุษย์ค้างคาวเผยสีหน้าเหยเก มันถูกยิงเข้าที่ต้นขาขวา ลืมไปได้อย่างไรว่ามีสไนเปอร์ของอีกฝั่งกำลังรอโอกาสอยู่ลูกน้องคนอื่นเห็นมันบาดเจ็บก็กรูเข้าไปหมายจะจับเป็นให้ได้ แต่ถ้าไม่สำเร็จก็ต้องทำให้ตายเพื่อความปลอดภัยยามาโมโตะไม่ได้เข้าร่วมต่อสู้กับมนุษย์ค้างคาวอีก เขาทำเพียงยืนดูสถานการณ์อยู่วงนอกเพราะแผนการต่อสู้ของเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้นทำเป็นสู้ 1 ต่อ 1 เพื่อให้ตายใจ ทั้งยังเปิดเผยที่ซ่อนตัวของศัตรูคนอื่น แม้จะจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน แต่ก็ทำให้รู้ว่ามันไม่ได้มาคนเดียว อีกทั้งยังมีไม้ตายก้นหีบที่ทำให้เร่งพลังออกมาได้เกินขีดจำกัดรู้อย่างนี้แล้วจะสู้คนเดียวอีกทำไม ไม่ได้อยากหาเรื่องตายเร็วเสียหน่อย ค่ายของเขายังต้องมีหัวหน้าที่ฉลาดและหลักแหลมคอยบงการ เอ้ย! คอยออกคำสั่งอยู่นะปัง!กระสุนจากฝั่งศัตรูปรากฏขึ้นอีกครั้ง ซึ่งคนที่ใช

ทั่วทั้งค่ายต่างเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้อง ไม่ว่าใครจะซุกซ่อนตัวอยู่ที่ใดต่างก็ออกมาชูมือโห่ตะโกนแสดงความโกรธเกรี้ยว พวกเขาจะไม่ยอมยกชีวิตให้ใครง่าย ๆ ถ้ากล้ามาพรากมันไปก็ต้องสู้กันสักตั้ง!“กูไม่น่าเลือกมึงเลยไอ้เวร!”“แน่จริงลงมาตัวตัวกับกูดิวะ!!”“เดี๋ยวกูจะเข้าสมัครเป็นทหารไปเตะมึง คอยดู!!”“#^*^) (^@$@$#^...” และสารพัดสัตว์เลื้อยคลานที่ถูกพ่นออกมาจากทั่วทุกสารทิศ บางคนพยายามใช้พลังพิเศษยิงขึ้นฟ้าหมายจะสอยเรือบินให้ร่วง แต่ด้วยความสูงที่มากกว่าระดับน้ำทะเลหลายสิบเท่าทำให้พลังพวกนั้นส่งไปไม่ถึง และพวกเขาก็ได้แต่แหงนหน้ามองมันอย่างเจ็บแค้น ไม่ต้องพูดถึงอาวุธของกองทัพเลย พวกมันยังอยู่ในขั้นตอนการปรับปรุง ที่พอจะใช้ปกป้องเมืองได้ก็ถูกนำออกมาใช้กับซอมบี้ระดับสองที่บุกมาจนเกือบหมด ส่วนที่เหลือก็อยู่กับไอซ์ที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหากพวกเขามีเครื่องบินรบสักลำละก็… ต้องจัดการได้แน่!!ไม่เพียงค่ายพันธมิตรเท่านั้นที่ได้ยินประโยควางอำนาจบาตรใหญ่ของกลุ่มคนที่มีความคิดบิดเบี้ยว กลุ่มสมาพันธ์ผู้รอดชีวิตเองก็ได้ยินชัดเจน ไม่ขาดตกไปสักประโยค“แน่จริงก็ลงมาสิวะ” วิทย์กัดฟันกรอด มองเรือบินลำยักษ์จากบ

คุณหมอหมีมีสีหน้าคิดไม่ตกนานมากโดยกำลังชั่งใจระหว่างการฉีดวัคซีนกระตุ้นพลังให้เพื่อนร่วมทีม หรือจะลองหาวิธีอื่นที่อาจให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าแพทย์ทหารเหลือบมองเลวี่อีกครั้ง กวาดสายตามองขึ้นลงอย่างประเมิน ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา“เลวี่ ถ้าจะขอเลือดนายสักหน่อย นายจะโอเคไหม” นิโคลัสหันมาถามความสมัครใจก่อน“ดะ ได้ครับ ถ้ามันมีประโยชน์ จะเอาไปเท่าไรก็ได้ครับ” ชายหนุ่มรีบพยักหน้าขั้นลงรัวเร็ว พร้อมยื่นแขนของตนมาตรงหน้า“ขอบใจมาก ตุ่นวิ่งไปที่อนามัยเดี๋ยวนี้เลย ผมจำได้ว่าที่นั่นมีเครื่องปั่นเลือดอยู่” นิโคลัสรีบออกคำสั่ง ส่วนตัวเองก็เปิดกระเป๋าหาเข็มและถุงสำหรับบรรจุเลือด“ได้ เดี๋ยวไปเอามาให้” ตุ่นรับคำ “ขอบคุณนะ” ก่อนออกจากบ้านก็หันไปโค้งขอบคุณเลวี่ที่ยอมเสียสละเลือดให้ภรรยาของเขา“มะ ไม่เป็นไรครับ พี่หงส์เองก็เคยช่วยผมไว้เหมือนกัน” เลวี่โบกไม้โบกมือไม่สามารถรับการขอบคุณจากคู่รักกวางสุนัขได้จริง ๆ พวกเขาเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้เลยนะ อะไรที่สามารถช่วยได้ก็พร้อมช่วยทั้งนั้น ไม่ต้องพูดถึงเลือดแค่ไม่กี่ซีซีเลย เอาไปเกือบหมดตัวเขาก็ไม่ว่า!สิ่งที่นิโคลัสนึกขึ้นมาไ