All Chapters of วันสิ้นโลกของผม: Chapter 711 - Chapter 720

ตึงๆๆๆแอ๊วๆ~“...” พิมพาไม่รู้จะบรรยายภาพที่เห็นตรงหน้าออกมาเป็นคำพูดอย่างไรเพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนจิตใจตนมากเกินไปนักในภาพความทรงจำของเธอ ต้นไทรใหญ่ประจำหมู่บ้านริมธารนั้นมีอายุเกินกว่า 100 ปีไปแล้ว เป็นคุณทวดต้นไม้ที่ชาวบ้านในละแวกนี้ล้วนให้ความเคารพและนิมนต์พระมาทำบุญอย่างสม่ำเสมอมีเรื่องเล่าและตำนานมากมายเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของต้นไม้ต้นนี้ ถึงแม้จะผ่านมาหลายปากและถูกแต่งเสริมให้เกินจริงไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความศรัทธาลดน้อยลงพิมพาเคยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งตามประสาคนที่เติบโตขึ้นมาในยุคสมัยที่การศึกษาเริ่มเข้ามามีบทบาทและเทคโนโลยีที่สามารถทำให้เรารับรู้ข่าวสารได้มากขึ้น ความศรัทธาแบบงมงายจึงเบาบางลงไปตามกาลเวลาแต่วันนี้เธออาจจะต้องจัดระเบียบความคิดเสียใหม่… หรือเทพารักษ์ รุกขเทวดาจะมีจริง?แซ่กๆๆตึง!!กรรรซ์!!!แอ๊ว!~ต้นไทรใหญ่ยังคงมีขนาดลำต้นเท่าเดิม ที่แปลกไปคือรากอากาศที่ควรห้อยตกลงมาตามแรงโน้มถ่วงกลับสามารถยืดออกไปไล่จับซอมบี้มนุษย์นกบนอากาศได้ ทั้งยังเหวี่ยงซอมบี้ตนนั้นกระแทกพื้นอย่างแรง กระดูกตามร่างกายหักงอผิดรูป และมีกองเชียร์เป็นพลายวารีที่กระโดดโลดเต้นชูงวง

กึง!คำภาวนาของคุณแม่ลูกหนึ่งสัมฤทธิ์ผลในอีก 3 วินาทีถัดมา ตัวเรือรบขนาดใหญ่ถูกกระชากเบี่ยงไปด้านข้างหลบการโจมตีจากสัตว์ร้ายไปได้ฉิวเฉียด พร้อมกับที่ทุกคนได้เห็นสัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างเต็มตา“นั่นมัน… ตัวอะไรกัน”แม้ตัวเรือจะกำลังเหวี่ยงไปตามแรงดึงของสมอ แต่สายตาของทุกคนก็ยังคงจดจ้องอยู่ที่ศัตรูผู้มีรูปลักษณ์ประหลาดอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต“คุณดา ชะลอสมอ” ถึงโจเซฟจะตะลึงกับสัตว์ประหลาดหน้าตาพิกล แต่ก็ยังมีสติพอที่จะถ่ายทอดคำสั่งกับภรรยาคนสวย หากปล่อยให้สมอทิ้งตัวลงน้ำ ตัวเรือจะต้องเอียงไปด้านล่าง จากนั้นก็จะเทคนบนเรือให้ตกลงไปยังผืนมหาสมุทร[ ได้ค่ะ ]ดาริณีกลับไปประจำแท่นยึดของตนเอง ฝ่ามือหยาบกร้านจากการฝึกใช้พลังเอื้อมไปคว้าโซ่เหล็กขนาดใหญ่ไว้แน่นแล้วออกแรงดึงรั้งให้กลับเข้าหาตัวทีละนิด ไม่ฝืนดึงกลับมาด้วยแรงทั้งหมดในทีเดียว ไม่อย่างนั้นสมอที่บินไปไกลอาจบินกลับมาด้วยความเร็วและทำให้เรือทะลุไปอีกด้านแทนภาพของสัตว์ประหลาดปริศนาถูกถ่ายไว้ได้และนำขึ้นจอให้คนในเรือได้เห็นรูปร่างของมันเหมือนหนอนปล้องตัวอ้วนๆ มี 8 ขา ตรงปลายมีเล็บแหลมคมที่ดูจากสายตาแล้วน่าจะฉีกกระชากเรือรบลำนี

ซูม!เปรี๊ยะ!แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ!ด้วยระยะห่างที่น้อยนิดทำให้เมล็ดอาวุธของเจ้ากระต่ายตรงเข้าปากของหมีน้ำทุกนัด และไม่กี่วินาทีต่อมาฝักของมันก็ดีดตัวออก เปิดให้เมล็ดภายในฝักกระจายออกมากระแทกผนังในโพรงปากศัตรูอย่างรุนแรงหากว่าผลลัพธ์คราวที่ช่วยสิงหานั้นรุนแรงแล้ว ที่อดีตผู้ช่วยเชฟใช้ในวันนี้ก็ให้คูณเข้าไปอีก 10 เท่าอ๊าาาาาาา!!!หมีน้ำตัวเขื่องสะบัดศีรษะคล้ายรำคาญ บริเวณมุมแก้มมีรอยนูนขึ้นลงสลับไปมาเพราะอาวุธจากธรรมชาติที่สุดแสนจะธรรมดาแต่อานุภาพไม่เบาพร้อมกันนั้นก็มีเรือแคปซูลลำอื่นเข้าไประดมโจมตีมันอย่างต่อเนื่องไม่ให้หยุดพัก อย่างลำที่เพิ่งถอยออกมาคือหงส์และตุ่น หญิงสาวบรรจุน้ำแข็งแหลมคมยิงเข้าไปที่ใต้ท้องของมันเพื่อตรวจดูความแข็งของผิวหนังในจุดอ่อนไหว ก่อนตุ่นจะบังคับให้แคปซูลหลบกรงเล็บแหลมคม[ ใต้ท้องแข็งน้อยกว่าเปลือกด้านบน แต่ก็แค่เล็กน้อย ] หงส์กล่าวรายงานไปยังระบบการสื่อสารให้แคปซูลลำอื่นและคนบนเรือรบได้ยินไปด้วย[ โจมตีในปากดูเหมือนจะได้ผลนิดหน่อย ] เฉินเฟิงเอ่ยรายงานบ้างใต้ท้องมหาสมุทรที่มีมวลน้ำหนาหนักเช่นนี้ค่อนข้างกินแรงพลังพิเศษไม่น้อย หากไม่ใช่ว่าภายในแคปซูล

กรรรซ์!!! แฮ่!!!ซอมบี้จำนวนร่วมสองร้อยตัวเกาะเกี่ยวเรือรบไว้ไม่ปล่อย ทำให้น้ำหนักของตัวเรือเพิ่มขึ้น ระดับความสูงจึงลดต่ำลงทุกขณะ การกำจัดด้วยปืนหรือพลังพิเศษอย่างเดียวไม่เพียงพอ เมื่อกำจัดได้แล้วต้องนำซากศพมันทิ้งลงไปด้วย ไม่อย่างนั้นหากหมีน้ำโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เรือได้แตกเป็นเสี่ยงจริงๆ แน่“ทีมหนึ่งสนับสนุนการโจมตีของกลุ่มฟลายอิงฟิชต่อไป ส่วนทีมสองออกไปจัดการกับซอมบี้ด้านนอก ปัง!” จอมพลเรือโคลตันคว้าอาวุธปืนข้างกายยิงออกไปทางด้านกระจกที่เปิดไว้ ซอมบี้ที่กำลังโผล่ศีรษะขึ้นมาหงายหลังจบชีวิตโดยที่ยังไม่มีโอกาสได้แตะต้องใครแม้แต่ปลายเล็บ “จัดตั้งทีมเก็บกวาดด้วย อย่าให้มีซากศพอยู่บนเรือมากเกินไป”“อ๊ะ มังคุดออกไปที่ดาดฟ้าเรือแล้ว” สิงหาคอยสอดส่องมองการต่อสู้บนดาดฟ้าเรืออยู่ตลอด ทันเห็นแร็กคูนตัวอ้วนกลมออกวิ่งไปตวัดกรงเล็บใส่ซอมบี้ช่วยให้ทหารรายหนึ่งรอดจากการถูกกัดไปได้อย่างหวุดหวิด ทั้งยังจับทุ่มโยนลงไปในมหาสมุทรเบื้องล่าง เก็บกวาดซากศพไปในตัว“รู้งานดีจริงๆ” โคลตันไม่ได้ขังสัตว์เลี้ยงของลูกชายเพราะได้รับการยืนยันว่าปลอดภัยและสามารถเรียกใช้งานได้หากมีเหตุจำเป็น ถึงอย่างนั้นก็ไม่ค

เขาที่ปรามาสการอยู่รวมกันเป็นฝูงอย่างพวกมนุษย์กลับสร้างร่างโคลนที่มีความคล้ายคลึงมนุษย์ทั้งความคิดและสติปัญญาไว้คอยรับใช้เคียงกายเป็นความรู้สึกย้อนแย้งที่ยากจะอธิบายจริงๆตูม!!“เกิดอะไรขึ้น” เกรย์สันตกอยู่ในภวังค์ความคิดทำให้ไม่ทันเห็นว่าขณะนี้หมีน้ำได้ถูกกดทับลงใต้ธารน้ำแข็งพร้อมด้วยหินกองใหญ่อีกคราแต่ที่แปลกตาไปจากเดิมคือการที่ธารลาวาสีส้มแดงกำลังปะทุจากปล่องภูเขาไฟที่ตนมั่นใจว่ามันได้มอดดับไปแล้ว“ดูเหมือนว่าแรงสั่นสะเทือนจะทำให้ภูเขาไฟตื่นขึ้นมาอีกครั้งครับ”“ไม่มีทาง ไม่มีร่องรอยการเคลื่อนที่ของเปลือกโลก แรงแค่นี้ไม่ทำให้ภูเขาไฟที่มอดไปแล้วมีปฏิกิริยาได้”“ไม่สิ… ไปตรวจสอบภาพถ่ายดาวเทียม ดูว่าช่วงที่ผ่านมามีเหตุการณ์อุกกาบาตตกลงมาที่โลกหรือเปล่า” หากมีอุกกาบาตพุ่งชนรอยเลื่อนที่ยังมีชีวิตในช่วงเวลาที่ตนกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมแผนจนละเลยการตรวจสอบละก็…W03 ผลุนผลันออกไปยังห้องคอมพิวเตอร์ที่ครั้งหนึ่งเคยจ้างแฮ็กเกอร์ฝีมือดีมาวางระบบสอดแนมเครือข่ายของศูนย์วิจัยดาราศาสตร์ไว้ใช้งาน แต่หลังจากรู้ตัวว่ากำลังถูกสอดแนมก็ไม่ได้ใช้งานในส่วนนี้อีกตั้งแต่รู้ว่าการโคลนเหล่านัมเบอร์ประสบควา