All Chapters of วันสิ้นโลกของผม: Chapter 721 - Chapter 730

“ยังหรอกครับ ต้องรอให้จัดการเจ้านี่ได้ก่อน” ขนาดว่ายืนแช่เท้าอยู่ในลาวาก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ อึดถึกอย่างที่สิงหาบอกไว้จริงๆ[ นั่นสิ ทางนี้ใกล้กำจัดฝูงซอมบี้เสร็จแล้ว หากต้องการการสนับสนุนก็เรียกได้ทุกเมื่อ ]ทันทีที่จอมพลเรือใหญ่แห่งประเทศ A วางสายไป ก็มีข้อความใหม่เข้ามาต่อ[ หัวหน้า ให้เริ่มได้เลยหรือเปล่า ]โจเซฟได้รับสายจากนิโคลัสก็จ้องมองปากปล่องภูเขาไฟใต้ทะเลที่มีการปะทุเพียงเล็กน้อยพร้อมกับธารลาวาไหลที่ลงมาเอื่อยๆ แค่นี้จะไปพอสังหารศัตรูได้อย่างไร“ทีมระเบิดภูเขาลุยงานเลย” คนเป็นหัวหน้าใคร่ครวญเล็กน้อย ก่อนจะตกลงให้กลุ่มผู้มีพลังพิเศษธาตุไฟออกไปทำภารกิจนอกแคปซูล[ รับทราบครับ/ค่ะ ]“ระวังตัวด้วยนะครับ” เฉินเฟิงปลดเข็มขัดนิรภัยพลางสวมกอดคนรักจากด้านหลัง “ถ้าเห็นท่าไม่ดีให้รีบกดปุ่มฉุกเฉินที่ชุดเลยนะ”“ครับ พี่จะระวังตัว” คุณหมอหมีรั้งใบหน้าเจ้ากระต่ายเข้ามาจูบ กักตุนกำลังใจไว้เต็มเปี่ยม “อาเฟิงเองก็อย่าทำอะไรโลดโผนนักนะ” ช่วงเวลาที่ให้บังคับเรือแคปซูลเองก็ไม่รู้จะซนอะไรบ้าง“วางใจได้เลยครับ ผมไม่โลดโผนเหมือนมังคุดหรอก” อดีตผู้ช่วยเชฟยิ้มหัวเราะ กดจมูกลงแก้มคนรักฟอดใหญ่ “รักพี่นิคนะ

จำได้ว่าวันนั้นตนปวดท้องหนักมากในระหว่างทำการทดลองและเผลอทำน้ำคั้นรากอากาศต้นไทรหกใส่สารสกัดที่ได้จากคริสตัลสีใส แต่ก็ไม่มีเวลาสนใจเก็บกวาดเพราะต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดทุกข์ก่อนพอกลับมาก็ดันเห็นชาล็อตนั่งทำจมูกฟุดฟิดอยู่ที่จานทดลองไม่หยุด ทั้งยังเกือบแลบลิ้นเลียของเหลวในจานนั้นด้วย ดีที่สิงหาวิ่งไปคว้ามากอดไว้ได้ทันและดุออกไปหลายคำแต่แทนที่จะสำนึก ชาล็อตกลับดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดจนสามารถกลับไปยืนบนโต๊ะได้อีกครั้ง จากนั้นเจ้าตัวก็ใช้ขาหน้าชี้ไปที่จานทดลองและทำท่าเบ่งกล้ามให้ดูสิงหาย่อมรู้ว่ากระต่ายของตนนั้นมีสติปัญญาเหนือกว่าสัตว์ทั่วไป เขาขมวดคิ้วตีความอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็นำจานทดลองนั้นไปตรวจสอบและได้รู้ผลในเย็นวันนั้นว่าเจ้าสิ่งนี้คือยาเพิ่มพลังสำหรับผู้ที่กลืนคริสตัลลงไปเกินขนาด หรือผู้ที่ใช้คริสตัลสีเขียวจนร่างกายหมดสภาพเด็กหนุ่มพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ปุ๊บปั๊บรับโชคกันอย่างงงๆ บทจะโชคดีก็โชคดีเกิ๊น!“สุดยอดไปเลยนะครับ อย่างนี้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องใช้พลังหมดขณะต่อสู้แล้ว” พอเฉินเฟิงเข้าใจคำพูดกำกวมของทั้งคู่ได้ก็ปรบมือยินดี“แหะๆ เป็นความบังเอิญครับ” สิงหายิ้มแหย ยังคงถ่อมตัวต

[ สวัสดีคุณเกรย์สัน ]พลายมงคลปรากฏตัวขึ้นด้านหลังดนัย รูปร่างสูงใหญ่ของวิญญาณช้างพาให้เกรย์สันต้องเงยหน้ามองคู่สนทนาด้วยดวงตาเบิกกว้างอ้าปากค้างช้างพูดได้!!“ช้างมีพลังพิเศษ!” เกรย์สันอึกอักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะประมวลผลออกมาในสมมติฐานที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด[ ผิดแล้ว ข้าเป็นวิญญาณต่างหาก ]“ผีไม่มีจริง!” ชายที่เชื่อแต่หลักวิทยาศาสตร์เถียงกลับเสียงแข็ง“เขาเป็นผีจริงๆ นะพี่ชาย” ดนัยมองสีหน้าไม่เชื่อถือของพี่ชายแล้วก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆหน้าตาอิหลักอิเหลื่อนั่นมันอะไรกันตลกเป็นบ้า!“พวกแผนการต่างๆ ที่พี่วางแผนไว้อย่างแยบยลก็เป็นพลายมงคลที่นำข่าวสารเหล่านั้นกลับมาแจ้งให้เราทราบและเตรียมรับมือได้ทัน”“ไม่จริง! สัตว์อย่างพวกแกต้องเคียดแค้นชิงชังมนุษย์สิ” แค่จาคอปแปรพักตร์ไปร่วมมือกับมนุษย์ ตนยังพอรับได้ เพราะอย่างไรก็เคยเป็นสัตว์เลี้ยงมาก่อน การที่มันเชื่องกับใครก็ตามที่ให้อาหารจึงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่กับช้างใหญ่ตรงหน้าดูอย่างไรก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่จะยอมให้มนุษย์โขกสับ[ ข้าไม่ปฏิเสธที่บรรดาสรรพสัตว์ล้วนหวาดกลัวมนุษย์ ]“เห็นไหมล่ะ”[ แต่มันก็เป็นวัฏจักรที่มีมานานแล้วไม่ใช่หรือ? แมลง

“ถุด!” เหมือนกลัวว่ายังยั่วโมโหเกรย์สันไม่พอผู้บริหารหนุ่มถ่มน้ำลายรดหน้าพี่ชายต่างสายเลือดพร้อมกับแค่นยิ้มสะใจ“อ้อ ลืมบอกไป ผมเองก็ฉีดสารกระตุ้นนั้นเข้าร่างเหมือนกัน” ยิ่งอยู่ใกล้กันแบบนี้ย่อมเป็นการเร่งเวลาตายของเกรย์สันให้เร็วขึ้น“ไอ้สวะ!” เกรย์สันเลือดขึ้นหน้า เดิมที่ไออยู่แล้วก็ยิ่งไอหนักขึ้นอีกหลายเท่า “แค่กๆๆๆ” ฝ่ามือที่กำรอบคอดนัยอยู่จึงคลายตัวลงมนุษย์นกอินทรีคว้าคอเสื้อได้ก็ขว้างดนัยลอยออกไปไกล ทำให้ร่างกายออกห่างจากคนทั้งคู่ไปหลายเมตร แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้รอยยิ้มของชายหนุ่มลดน้อยลงเลย“อึก! แค่กๆๆ” เกรย์สันทรุดตัวลงไออย่างรุนแรง นอกจากนี้ยังมีอาการเจ็บร้าวที่ทรวงอก เป็นผลให้ทุกครั้งที่ขยับตัวก็จะรู้สึกว่าอวัยวะภายในกำลังโดนของมีคมเสียดแทงมันเจ็บจนเกือบทำให้เกรย์สันหมดสติได้เลย“นายท่าน” คนสนิทละล้าละลัง ใจหนึ่งอยากตรงไปสังหารคนที่ทำให้เจ้านายตนเป็นเช่นนี้ อีกใจก็อยากประคองเจ้านายไปยังจรวดที่เตรียมไว้ แต่ตนเองดันเป็นพาหะแพร่เชื้อ จึงเกิดกลัวว่าจะทำให้อาการของเจ้านายทรุดลงมากกว่าเดิม“ฮ่าๆ ทรมานไหมพี่ชาย คนที่เขาติดโรคระบาดก็รู้สึกแบบนี้แหละ แค่กๆ” ดนัยพลิกตัวใช้แข

พลายมงคลเคารพการตัดสินใจของผู้บริหารหนุ่ม ก่อนจะวาร์ปกลับก็มองเลยไปที่ศพของชายอีกคน เท่านี้มนุษย์ที่เหลืออยู่บนโลกก็คงจะสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้โดยไม่ต้องคอยหวาดระแวงว่าจะมีซอมบี้ที่บุกมาอย่างผิดธรรมชาติอีก“...” ดนัยนอนมองท้องฟ้าต่อไปเรื่อยๆ กระทั่งอาการแน่นหน้าอกปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง ส่งผลให้ชายหนุ่มไอไม่หยุดและเมื่อมันหยุด… นั่นก็คือสัญญาณสุดท้ายของชีวิต …“แผนการกำจัดเกรย์สันสำเร็จแล้ว” โจเซฟฟังรายงานภารกิจสุดท้ายจากพลายมงคลก่อนจะตรงไปแจ้งข่าวดีนี้ให้กับผู้บริหารทุกคนที่อยู่บนเรือรบรับทราบแต่ทั้งที่เป็นข่าวดีในรอบปี สีหน้าของชายหนุ่มกลับนิ่งสนิท จนคนในห้องไม่กล้าแสดงความยินดีอย่างออกนอกหน้า“ดนัยเองก็ตายแล้วเช่นกัน”“หา!!” ยามาโมโตะและจอมพลเรือโคลตันเผยสีหน้าตกใจอย่างมาก ทั้งคู่ย่อมจดจำหนึ่งในผู้บริหารคนสำคัญของค่ายพันธมิตรได้เป็นอย่างดี “ทะ... ทำไมถึงตายล่ะ”“เขาฉีดยากระตุ้นเชื้อโรคระบาดเข้าตัวเอง จากนั้นก็ไปดักรอเกรย์สันที่ฐานปล่อยจรวดในเมือง B” สิงหาเม้มปากบอกเล่าแผนการของดนัยให้ทุกคนในห้องรับทราบ แผนที่มีเพียงตนและคนตายเท่านั้นที่รู้… และในเวลาต่อมาคนที่รู้อีกค