All Chapters of SINNER (wild feelings SPG 3): Chapter 41 - Chapter 50

MARIYA MARIA POINT OF VIEW Nailibing na si Andeng at tuloy pa rin ang buhay para sa aming magkakapatid. Malungkot pero kailangang magpatuloy. Bawat parte ng bahay namin ay mukha ni Andeng ang nakikita ko. Ang nga ngiti niya at tawa na nagbibigay ng buhay sa aming barong barong na bahay. "Ate, nakakamiss si Andeng. Hindi pa rin ako makapaniwala na iniwan na niya tayo. Ate, ang bilis ng mga pangyayari." wika ni budang sa akin. Nandito kami ngayon sa sala kasama ang dalawa ko pang kapatid at ina namin. lahat kami ay malungkot ngunit kailangang magpatuloy. "Hindi naman talaga nawala si Andeng. Nandito lang siya sa puso natin." Hindi perpekto ang pamilya namin at hindi ko rin masasabi na maayos kaming pinalaki ng inay namin. Sa totoo lang, may sama pa rin ako ng loob sa Inay pero hindi ko siya matiis. Na kahit anong sakit ang mga bagay na nagagawa niya ay wala kaming choice kung hindi patawarin siya nang patawarin. Kagaya ngayon na kailangan namin ang isa't isa. Nabawasan na kam

"PERO HINDI SAPAT YUNG MAHAL LANG. BE A MAN. MAMILI KA. ISA LANG DAPAT. AKO O ANG ASAWA MO?" Matapang na pagtatanong ni Mariya kay Dos. Kahit na mahal na mahal niya ito ay alam ni Mariya na mali na ang nangyayari. May asawang tao si Dos at hindi niya na kayang maging kabit. She wants a fair treatment. She knows her worth as a Woman na kahit sobra na siyang nahulog sa CEO ay hindi niya na hahayaan na abusuhin siya nito. "HINDI PWEDENG DALAWA KAMING MAHAL MO!" Hindi makakibo si Dos. Dinadaan niya sa lambing ang dalaga. Tinangka pa nitong angkinin muli ang labi ni Mariya pero umiwas ang dalaga. Sa pag-iwas ni Mariya ay nakita niya si Ralph na nakatingin sa kanila. Nakaramdam siya ng hiya pero wala na siyang magagawa dahil nalaman na nito ang tungkol sa lihim niyang pakikipag relasyon sa CEO. Nagpatay malisya na lamang si Mariya na kunwari ay hindi niya nakita si Ralph. Muli niyang hinarap si Dos. "Sa tingin ko nagsasayang na lang tayo pareho ng oras. Hindi mo kayang hiwalayan ang a

JOHN DOS ENRIQUEZ POINT OF VIEW I GUESS, Things fell into places. Mariya is gone at wala nang dahilan pa para hanapin ko siya. Isa siyang malaking pagkakamali na dapat ko nang kalimutan. After we broke up, inabandona na niya ang binigay kong condo unit sa kaniya kasama ang mga binigay kong iilang alahas sa kaniya. Nabalitaan ko rin na wala na sila sa dati nilang tinitirhan. Nagpakalayo layo na siya at hindi ko na siya dapat hanapin pa dahil tinapos na namin ang kung anuman ang namamagitan sa amin. To be honest, I'm still into her. Impokrito ako kung sasabihin kong kaya ko siyang kalimutan agad. Hindi. Hindi yon Madali lalo pa at matindi talaga ang naging tama ko sa kaniya. I wanted to give her more. more love and material things kung kaya niya lang pumayag sa set up na kaya kong i-offer sa kaniya. Ibang kasiyahan ang naparanas na niya sa akin to the point na hindi ko na mahanap yon sa asawa ko. Bagay na maling mali na nangyari. Mahal ko naman siya pero hindi ko kayang makipagh

Mahirap pero hindi sumusuko si Dos at matiyaga niyang sinusuyo ang asawang si Zahara. Pilit niyang itinatama ang mga pagkakamali at inaayos ang pamilya. Nagpapakatino siya alang-alang sa magiging anak nila na ngayon ay nasa sinapupunan ni Zahara. Kahit anong hilingin ni Zahara ay ibinibigay ni Dos. Kahit anong gustong kainin ay ibinibili niya. Sobrang maalaga niya sa maselang naglilihing asawa. "Ammm... sa party. Sa Anniversary sa party kaya mo bang umattend? gusto ko kasing kasama ka. Pero kung hindi mo kaya okay lang." tanong niya Jay Zahara. Sabay sila ngayong nag-aalmusal. "Syempre, kaya ko. Sasamahan kita." sagot naman ni Zahara na palihim na kinikilig. Gusto niya ang Dos ngayon na extra sweet at caring sa kaniya. feel na feel niya ang mga efforts na ginagawa nito para sa kaniya. "Talaga?! good! very good! Gusto ko talagang ma-witness mo yung Program. So, paano, bukas na 'yon, ha? Magpahinga ka lang maghapon para kondisyon ang katawan mo bukas. Alis na 'ko. I love you!" m

ZAHARA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Nanginginig ang buo kong katawan sa takot habang nakasakay ako sa taxi. Hindi ako okay at feeling ko anytime ay mag-rerelapsed ako. Ayoko nang abalahin ang asawa ko. Wala akong balak na sabihin sa kaniya itong nangyari sa akin. Panay ang dasal ko na sana ay okay si baby. Hindi kasi pwedeng mawala siya. Siguradong malulungkot ang asawa ko at guguho ang mga pangarap ko. Siguradong ma-didisappoint ng husto si Dos. Sabik na sabik pa naman siyang magkaanak kaya hindi pwedeng mawala ang batang nasa sinapupunan ko. Pagdating ko sa ospital ay bumili agad ako ng facemask sa pharmacy para maitago ang mukha ko mula sa mga posibleng makakakilala sa akin. Pagkatapos noon ay tinawagan ko muna ang mommy ko para ipaalam na nandito ako sa ospital at kailangan niya akong puntahan dito. Sunod kong tinawagan ay ang Doktor ko. Pinaupo muna ako ng nurse habang kinukuhaan ako ng info. Hindi ko binigay ang totoong pangalan ko para kung ano't ano man ang mangyari ay wa