Semua Bab UNEXPECTED MARRIAGE TO A RUTHLESS BILLIONAIRE: Bab 81 - Bab 90

Fei's POV May ilang araw nang masama ang pakiramdam ko, nadalas akong mahilo lalo tuwing umaga kagaya na lang ngayon. "Ilang araw ka nang sinasamaan, hindi mo sinasabi sa asawa mo," nagaalala nang puna ni Manang. Kapag nandito si Gio, lakas-lakasan lang ako dahil ayokong mang-abala na naman siya ng mga doctor na titingin sa akin. "Ayos lang, Manang nahihilo lang naman ako, tapos sobrang antok ko gusto ko parating hihiga." Naupo ako sa bangko ng lamesa at sumandal at tumingala. Si Keira nasa taas lang ng kwarto nananahimik hindi masiyadong naglalalabas magmula noong manggaling din dito sina Ate Vina at Nikolai at mukang iniiwasan niya rin ako. Mas mabuti na rin siguro para hindi na kami parating nauuwi sa pagtatalo, iniisip na niya sigurado ang nalalapit niyang pag-uwi ng Pilipinas. Si Gio naman kapapasok lang sa opisina, naging abala rin ito noong mga nagdaang araw. Naging tahimik at payapa naman ang lahat, taliwas sasinasabi ng Ate Vina na manggugulo raw itong si Raj

Fei's POV Lahat masaya, walang hindi lalo na nang makauwi kami ng bahay agad sumalubong sa amin si Manang Linda na nagtatalon pa sa tuwa habang magkadaop palad sabay hawak sa tiyan ko na ikinatawa ko."Sinasabi ko na nga ba, kutob ko na talaga!" Mangiyak nitong reaksyon kahit si Gio natawa rin. Ngumiti naman siya kay Manang habang nakahawak siya sa baywang ko parati na rin siyang nakaalalay sa akin magmula pag-uwi namin galing clinic ni Ate Vina na mamayang gabi ay pupunta pa raw dito sa bahay para mag-celebrate. Hinawakan niya pa ito sa balikat para pakalmahin dahil mukang mas masaya pa ito kaysa sa kanila."Hindi niyo sinabi sa 'kin ng maaga na may nararamdaman ang asawa ko sana maaga nating nalaman," saad niya sa matanda sabay payakap inakbayan ito na yumakap din naman sa kanya at humawak sa baywang niya. Tuwa akong pinagmasdan ang mag-yaya. Tiningala ni Manang si Gio. "Ang sabi kasi h'wag sabihin at ayaw ka raw pagalalahanin pero hindi na ako nakatiis kanina dahil lumal

Fei's POV "Matulog ka na," tanging iyon lang ang sinabi niya pinili niyang iwasan ang usaping iyonat tinalikuran na ako. Nag-tungo na sa pinto at akmang lalabas na sana nang bigla ko siyang nalapitan agad at hinawakan siya sa kamay. "Gio," muli kong tawag sa kanya na may pagsusumamo at pinigilan siya lumabas. Napa-igting lang siya ng panga at muli akong hinarap. He took a deep breath and he closed his eyes tightly before be talked and looked at me tiredly. "Mahirap ang hinihiling mo sa 'kin," malamig niyang sagot sa pakiusap ko. "Gaano kahirap?" tanong ko. Umiling lang siya. "Very." Tumagal ang tingin namin sa isa't isa habang nakatitig ako sa mga mata niya nababasa ko na nahihirapan din siya pilitin man niyang ikubli masiyadong malinaw para sa akin. Hinawakan ko ang mukha niya at ipinaglapat ang mga noo namin, kapwa nagtatama ang aming mga paghinga galing sa ilong at wala rin siyang nagawa kundi ang yakapin ako. "Kahit gaano pa kahirap iyan... handa ako tumayo sa t

Fei's POV Today, is a peaceful day. Pumasok ng maaga sa trabaho si Gio kagaya ng parating kinagagawian kaya maaga rin akong naligo at nag-ayos para fresh ang buntis. Lumabas na ako ng kwarto para bumaba suot ng mahabang bestida habang pakanta-kanta pa pero sandali akong natigilan nang tahak ko na ang pasilyo ng palapag. Kakaiba ata ang pagkatahimik ng bahay... Ganitong oras nakikita ko na kasi si Manang na may dala-dalang vacuum o hindi kaya basket. Pero baka nasa baba lang. Ngumiti akong ipinagpatuloy ang paglalakad hanggang makababa ng hagdanan at agad na nagtungo ng dinning room para mag-breakfast na pero nagulat ako dahil imbis na si Manang ang madatnan ko, si Keira. Naabutan ko siyang naghahanda ng breakfast para sa dalawang tao nang kaagad niya akong mapansin sandaling tumigil siya at nilingon ako hawak ang isang pares nang kubyertos ma ilalagay na sana sa platong nasa tapat ng pwesto ko. She suddenly greeted me joyfully. "Good morning bunso! Sakto ang baba mo,

Fei's POV "S-Saan niyo ako dadalhin?!" Nilukob ako ng matinding takot nang alisin nila ang tali sa kamay ko at hiniklat nila ako sa braso at pwersahan akong itinayo. "H'wag kang magalala liligaya ka naman sa piling ko at hinding-hindi mo nakakalimutan ang pangalan ko." Ngumisi si Raj na naghatid muli ng matinding kilabot sa akin. Inutusan na niya ang mga tauhan niyang dalhin ako kung saan at nagbigay daan naman si Keira para paraanin kami. Nanginit na lang ang mga mata ko na makita ang sarili kong kapatid naaatim niya makitang ganito ang ginagawa sa akin ng mga taong 'to na hindi naman mga mukang tao! Nagpumiglas ako. "Bitiwan niyo 'ko!!" Pilit akong kumakawala sa kamay ng mga ito na nakahawak pero walang panama ang lakas ko sa lakas nila. Nailabas pa rin nila ako roon at nagulat ako na hindi pala isang abandonadong building ang kinaroronan namin kundi lumang abandonadong mansyon. Nagsisisigaw na lang ako na bitiwan nila ako kahit alam ko hindi nila para gawin iyon pin