All Chapters of Bilyonaryong Kapitan (SPG): Chapter 131 - Chapter 140

Pagkatapos ng mahabang pag-uusap sa ballroom, isang servant ang lumapit sa akin, magalang na nag-yaya, "Miss Lia, please join Prince Kael and the royal family at the main table." Hindi agad ako nakapag-react at nanigas na lang sa kinatatayuan ko. Hindi ko inaasahan 'yon. Ngunit wala akong choice kundi sumunod. Mabagal ang hakbang ko papunta sa main table kung saan nandoon na sina Raze, Ylona, Kael, pati ang hari at reyna, ang mga magulang ni Raze. Ramdam ko agad ang bigat ng tingin sa akin mula sa paligid. Ang mga royals, mga bisita, lahat nakatingin. Hindi na ako simpleng staff lang ngayon. I had to act like I belonged. Umupo ako sa tabi ni Kael, ramdam na ramdam ang malamig na tingin ni Raze mula sa kabilang side ng table. Nanuyo ang lalamunan ko, lalo na nang mag-angat ng tingin ang reyna sa akin, pero parang walang nakikitang kakaiba sa pagkatao ko. Parang wala lang ako. She was pretending like she didn't know me when in fact, nagkausap na kami noon sa probinsya. Mabait, nga

Kinabukasan, maaga pa lang ay balik trabaho na ako sa royal kitchen. Tahimik ang paligid pero ramdam ang bigat ng tensyon. Akala ko matapos ang gabing iyon, makakahinga na ako kahit paano, pero mas lalo pa palang magiging mahirap ang lahat. Isang oras pa lang ako sa pagbe-bake ng prototype wedding cakes nang biglang dumating si Kevin, dala ang utos mula sa executive office. “Chef Lia, Prince Raze wants you to deliver the first cake sample now.” Napapitlag ako. “Ngayon agad?” “Yes,” sagot ni Kevin sa malamig ang tono. “He said it’s urgent.” Wala akong nagawa kundi ihanda agad ang tray ng cake at pumunta sa opisina ni Raze. Muli, mabagal ang lakad ko sa hallway, dala ang tray na parang mas mabigat kaysa dati. Pagpasok ko sa opisina niya, naroon agad si Raze, nakaupo sa likod ng mesa. Inilapag ko ang tray sa harap niya ng tahimik lang. Hindi siya nagsalita agad, pinagmasdan lang ang cake na ginawa ko. Makalipas ang ilang segundo, kinuha niya ang tinidor at tiningnan iyon na

Maaga akong nagising kinabukasan, pero sa totoo lang, parang hindi rin ako nakatulog o nakapagpahinga. Buong gabi, paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang nangyari kahapon, ang sugat sa pisngi ko, ang tingin ni Raze, ang boses ni Ylona. Para bang wala na akong ibang maramdaman kundi pagod, at pinipilit na lang i-ahon ang sarili sa pagkalunod sa sakit. Pagpasok ko sa banyo, nakita ko sa salamin ang maliit na bandaid sa pisngi ko. Nagmumukha lang siyang maliit na gasgas pero alam ko, mas malala ang nararamdaman ko sa loob kaysa sa nakikita sa labas. Ang bigat pa rin sa pakiramdam. Hirap pa rin akong makahinga. Kailan ba matatapos ang paghihirap na 'to? Wala akong balak pumasok sa kumpanya ngayong araw. Wala akong energy makipagharap sa mga tao, lalo na sa kanila—mga royalty, si Raze, Kael at Ylona. Huwag mo na ngayon. Kaya nagtext na lang ako kay Kevin. "Kevin, absent muna ako ngayon." Text ko sa kanya. Agad siyang nagreply. "Naiintindihan ko. Magpahinga ka, Lia. You deserve i

Bandang hapon, hindi ko pa rin makalimutan ang ginawa ni Raze. Kahit anong pilit ko, bumabalik pa rin sa isip ko ‘yung yakap, mga tingin niya, ‘yung bigat ng katahimikan niya habang nasa loob sila kanina. Matapos kong makipag-video call sa probinsya, kumain ako at ngayon, nakahilata na sa sofa. Nakapikit na lang ako, yakap ang throw pillow, hanggang sa hindi ko na namalayan kung kailan ako nakatulog. Pero pagsapit ng gabi, bigla akong nagising. Mabigat ang pakiramdam ko. Mainit ang katawan. Parang ang hirap gumalaw. Umupo ako nang dahan-dahan at sinapo ang noo ko. “Shiît…” mahina kong bulong. Ang init ko na. Napatingin ako sa paligid. Ang dilim na. Wala man lang akong nabuksang ilaw kanina. Nagmukha tuloy horror ang sala. Pakiramdam ko, mas lalo akong nanghihina habang lumilipas ang oras. Wala na akong lakas para bumangon man lang. Maya-maya, sumandal ako sa gilid ng sofa, nag-iisip kung tatawag ba ako ng tulong. Pero sino pa bang lalapitan ko? Napabuntong-hininga ak

Habang nasa counter pa rin kami, nakasandal ako sa balikat ni Raze, nakapikit pa rin ang mga mata. Marahan niyang hinahaplos ang likod ko, tila ba sinusubukang pakalmahin ako. "Raze..." mahina kong tawag, halos pabulong lang, parang takot marinig ang sarili kong tinig. "Hmm?" sagot niya, mababa at malamig pa rin ang boses pero may halong pag-aalala. “Make me relax...” mahina kong sabi, halos pakiusap, halos pagsusumamo. Hindi ko alam kung bakit ang init ng pakiramdam ko. Kung sa lagnat ba o sa ibang bagay. Ramdam ko ang dahan-dahang pagdausdos ng kamay niya papasok sa damit ko. Mainit ang palad niyang humaplos sa balat ko, gumapang mula sa bewang ko paakyat, hanggang sa sinapo niya ang isa sa mga dibdib ko. Napasinghap ako at napakapit lalo sa kanya. “Baby...” mahina niyang sambit. Pinisil-pisil niya ang hinaharap ko, hinahagod ang hinlalaki sa tuktok na nag-uumpisa nang tumigas sa init. Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko, halo ang pagod, sakit, at init na paran