Lahat ng Kabanata ng Bilyonaryong Kapitan (SPG): Kabanata 121 - Kabanata 130

Habang nasa kalagitnaan kami ng trabaho, dumating si Kevin dala ang isang maliit na papel."Princess Ylona is requesting for a wine and a cake. She wants Lia to personally deliver it."Bahagya akong natigilan sa narinig. I was busy making a pistachio tiramisu since may event na naman, pero sa narinig ko, parang alam ko na ang gustong iparating ni Ylona. She wants to see me.But for what? Para ipakita sa akin na pagmamay-ari niya si Raze? Para ipamukha sa akin na siya ang pinili ni Raze? Ganun ba?Nagkatinginan kami ni Titus mula sa kabilang counter. Alam ko na rin sa itsura niya na hindi siya pabor sa idea, pero hindi siya nagsalita. Rules were rules, and kapag nanggaling sa royal request ang utos, we couldn’t exactly say no.“Lia…” mahinang tawag ni Titus. “Are you sure about this?”I swallowed the lump in my throat. Alam kong delikado. Alam kong delikado sa puso ko. Pero wala akong karapatan para tumanggi.Tumango ako ng marahan. “It’s fine. I’ll bring it.”I finished the tiramisu I

Nang isara ko ang pinto, bahagya akong natigilan nang makita ko ang sapatos na itim sa harap ko. Napatingala ako—at tumamba sa akin si Raze na malamig ang mga matang nakatingin sa akin habang nakapamulsa. Kita ko ang paninigas ng panga niya animo'y nagpipigil. Hindi siya nagsalita pero ramdam ko ang bigat ng presensya niya. “Anong ginagawa mo sa opisina niya?” malamig na tanong niya. Halos hindi ako makasagot. “N-Ni-request niya ako... may pinapagawa lang...” “Pinapagawa o pinaglalaruan ka? And here you are, playing along to his game?” Napakagat ako ng labi, nangangapa ng sasabihin. Alam ko kung anong ibig niyang sabihin, pero hindi ko na rin alam kung anong tama o mali. Gusto ko sanang ipaliwanag, pero bigla na lang bumukas ulit ang pinto sa likod ko. Kael stepped out, holding a wine glass, casual na para bang walang tensyon. Siya 'yong tipong prinsipe na magaan lang kasama, playful, observant pero bawat salita may laman. “Oh, cousin. You’re here.” Kael’s eyes flickered betw

Makalipas ang isang araw, habang abala ako sa pag-aayos ng mga pastries sa kitchen, biglang bumukas ang pinto. Lahat ng tao sa loob, biglang natahimik. At ako naman, napahinto sa ginagawa ko. Si Prince Kael mismo ang pumasok. Hindi ako makapaniwala. Akala ko hindi na siya tutuloy dahil walang paramdam. Pero eto siya ngayon, nakatayo sa harap namin. Nilingon ko si Titus na nasa gilid, kita sa mukha niya na parang naguguluhan pero wala siyang sinabi. “Lia,” tawag ni Kael sa kalmadong boses. Dahan-dahan akong lumapit. “Prince Kael...” Ngumiti siya, 'yung tipong alam mong may sadya. “I said I’d ask again.” “Po?” kunot-noo kong tanong. “The royal gala. Be my date,” he repeated, voice smoother now. I bit my lip. I could almost hear the whispers of the other staff, but my attention was focused on Kael. I felt nervous, but I forced myself to stay composed. “Prince Kael... hindi ko po alam kung tama—” “Kael,” putol niya, mas seryoso ang tono. “Call me Kael when it’s just us.” Mas

Pagkatapos ng trabaho, bago ako lumabas ng kusina, nagulat ako nang harangan ako ng isang guard. "B-Bakit?" kabadong tanong ko. "Prince Kael wants you to wait outside of the company. He'll pick you up for tonight's gala." Mas lalo akong kinabahan. Hindi ko alam kung dapat ba akong sumama o hindi, pero naalala ko ang usapan namin ni Kael. Tumango na lang ako, kahit mabigat sa dibdib. Ngayon pa lang parang gusto ko nang umatras pero hindi naman yata maganda na 'yong um-oo ka na sa tao tapos biglang aayaw ka na lang. Saka mabait naman si Kael. Ramdam kong nagpapakatotoo siya sa akin. Bitbit ko ang maliit kong bag habang naglalakad papunta sa labas ng kumpanya. Huminga ako nang malalim, pinipigilan ang panginginig ng kamay ko. Hanggang sa hindi inaasahan, mula sa gilid ng entrance, natanaw ko si Raze kasama si Ylona. Magkasabay silang naglalakad palabas ng building. Sa itsura nila, parang wala lang. Parang walang nangyari. Si Ylona, nakaakbay pa kay Raze, habang siya naman, walang k

Matapos ang sayaw, pinili kong lumayo muna sa gitna ng ballroom. Sa bawat hakbang ko, ramdam ko pa rin ang mga matang sumusunod sa akin, si Raze, si Kael, pati si Ylona. Pero kailangan ko munang huminga. Pakiramdam ko ubos na ubos na ako. Para na akong nasasakal. Hindi ganito ang mundong gusto kong galawan. Hindi ko gustong makipagsocialize sa mga mayayaman pero pinili ko pa rin. Ginusto ko d-dahil... kahit itanggi ko, alam ko sa sarili kong siya ang dahilan bakit nandito ako. All I want is a simple life in province, kasama siya at ng anak namin. Pero ito, sumubok pa rin ako kahit alam kong ikawawasak ko. Mahirap ang mundong ginagalawan niya pero eto ako, nakikisumiksik dahil sa kanya. It wasn't the job anymore. It was my heart. Ang tanga-tanga ko lang sa part na kahit nasasaktan na ako, kahit wasak na wasak na ako, nandito pa rin ako. Pinagpipilitan ko pa rin ang sarili ko. Minsan, naiisip ko, may ilalaban pa ba ako? Kaya ko pa ba siyang ilaban kung kaya't parang ako na lan