All Chapters of Bilyonaryong Kapitan (SPG): Chapter 141 - Chapter 150

Pagkatapos naming kumain, halos walang imikan habang nag-aayos si Raze ng pinagkainan. Ako naman, nakaupo lang sa stool, pinipigilan ang sarili kong huwag masyadong mag-isip ng kung anu-ano. I want everything to be clear, for all the truth to come out, but I also know I don’t have the strength to argue right now if I force it. “Come with me,” bigla niyang sabi matapos hugasan ang huling plato. Nilapitan niya ako, marahang hinawakan ang kamay ko. “Saan?” tanong ko, medyo nag-aalangan pero tumayo na rin at nagpatianod na lang. “Take a bath. You still look pale.” Huminga siya ng malalim. “Let me help you.” Medyo nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya, pero hindi na ako tumanggi pa. Nakita naman niya lahat sa akin. Hinayaan ko siyang hatakin niya ako papuntang banyo. Nang makapasok, pinaupo niya ako sa maliit na upuan sa loob ng shower room. Binuksan ang shower, in-adjust ang init ng tubig. Tapos, dahan-dahan, siya na mismo ang nagtanggal ng suot ko, tulad ng ginawa niya ka

Hindi ko kayang hindi siya yakapin habang sinasabi niya lahat ng iyon. Walang suot ang kahit alin sa amin. Parehong pawisan mula sa nangyari kanina, pero sa gitna ng init, sa pagitan ng bawat salitang lumalabas sa bibig ni Raze, mas ramdam ko ang takot niya. Hinaplos ko ang buhok niya, pinapawi ang bigat ng nararamdaman niya. “Raze…” Humigpit ang yakap niya sa baywang ko. Halos mapasinghap ako sa sobrang diin ng yakap niya sa akin pero hinayaan ko lang. “I mean it, Lylia,” bulong niya. “Minsan, naiisip ko, mas mabuti pang—” Hindi ko na siya pinatapos. Dahan-dahan kong hinawakan ang magkabilang pisngi niya at pinilit siyang tumingin sa akin. “Don’t say that,” mahinahon kong sabi. “Never say that again.” Ramdam ko kung paano kumikirot ang puso ko sa bawat basag ng boses niya, pero ayaw kong marinig mula sa kanya ang ganung salita. Hindi ko kaya. “Baby…” humigpit lalo ang kamay niya sa bewang ko, “What do I do now? I don’t want to lose you again.” Dahan-dahan ko siyang hinalikan

Nasa kalagitnaan kami ng biyahe pauwi, halos dalawang oras na mula sa tabing-dagat, pero kahit ganun, parang ayaw ko pa ring matapos ng sandaling iyon. Tahimik si Raze habang hawak ang manibela, naka-sunglasses pa siya, habang ako naman, nakaupo sa passenger seat ng RV. Ilang beses ko siyang sinulyapan. Hindi ko alam kung bakit pero ramdam ko pa rin sa kanya ang tension kahit kakagaling lang namin sa ganung masayang bakasyon. Maya-maya, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko. Lumapit ako, sinapo ang kamay niya mula sa manibela. “Raze…” mahina kong sabi. “Hmm?” Hindi niya inalis ang tingin sa daan, pero alam kong nararamdaman niya na may gusto ako. “Can we… one last?” Bulong ko habang pinipisil ang braso niya. “Before we get home?” Doon siya napatingin sa akin, mabilis lang pero sapat para magtagpo ang mga mata namin. “Lylia…” Seryosong usal niya. “You know that’s dangerous. I’m driving.” Pero imbes na umatras ako, dahan-dahan akong umangat mula sa kinauupuan ko, lumapit sa ka

Hindi ako pumasok sa trabaho ng dalawang araw. Hindi dahil sa tamad ako, pero dahil gusto ko munang lasapin ang katahimikan. Gusto ko rin mo nang ihanda ang sarili ko bago humarap ulit sa kanila, lalo na kay Ylona at sa pamilya ni Raze. Pinauna ko si Raze pumasok kahit ayaw niyang iwan ako. "Go to work. I'll be fine here," iyon ang sabi ko sa kanya habang nakasandal ako sa pader ng kusina, nakausot lang ng maluwag na t-shirt niya. Pinagtaasan niya ako ng kilay pero sa huli bumigay din. Hinaplos niya ang pisngi ko, tiningnan ang maliit kong sugat na halos wala na. "Pag nag-text ako, sumagot ka agad ha?" Tumango ako. "Okay, boss." Sabay tawa ko. Pinanood ko siyang sumakay ng kotse, pero sa totoo lang, bago pa man siya makalayo, miss ko na agad siya. Pero gabi-gabi, kahit anong pigil ko, bumabalik pa rin si Raze. Laging may dala, minsan take-out, minsan ingredients para magluto siya rito. May dala ring wine o kung ano mang gusto niyang i-share. Ang daming naidagdag sa bahay.

Nagising ako na may mainit na bagay na nakapulupot sa bewang ko. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko, at ang unang bumungad sa akin ay ang mukha ni Raze na mahimbing na natutulog. Napangiti ako. Kahit tulog, ang gwapo pa rin. Halatang ang sarap ng tulog. Pero kailangan ko nang kumilos. Ngayon ko balak pumasok sa trabaho. Kahit kasama ko ang boss ko sa kumpanya, kailangan ko pa ring bumalik sa trabaho. Baka maghinala na sila sa amin. Dahan-dahan kong tinanggal ang braso niya mula sa bewang ko, pero bago pa ako makabangon, hinatak niya ako at niyakap muli. “Mmm…” ungól niya at dahan-dahan minulat ang mga mata. "Where are you going wife?” he asked with his husky tone. “Sa banyo? May trabaho pa rin ako, ‘di ba?” mahina kong sagot at ngumiti. Mabilis siyang umupo sa kama at niyakap ako. “Five more minutes," dagdag niya. Marahan niyang hinaplos ang hantad kong hinaharap at banayad na nilapirót ang tuktok no'n. “Raze…” natatawang napailing na lang ako. "May trabaho