Semua Bab Bilyonaryong Kapitan (SPG): Bab 151 - Bab 160

“Miss Lylia, right?” tanong ng ginang, na may matamis na ngiti sa labi. “O-Opo.” Tumango si Lylia at mabilis na inayos ang apron niya. “Are you the one who made that pistachio cake a few weeks ago?” “Opo. Ako po ‘yung gumawa.” “My dear, I still dream about that cake. The texture, the flavor… It was divine. Truly memorable.” Namula si Lylia. “Maraming salamat po.” Queen Rafaela turned to Kael and smiled. “See? I told you it was her. I've been trying to find her. I was hoping… maybe we could talk? I have something important to discuss with you, dear.” Lylia glanced at Kael then to the queen. “Ngayon na po?” “Why not? If you’re not too busy,” the woman said kindly. “I—uh…” She hesitated, until Kael took a step forward. “Sige na. Ako na bahala sa cakes mo. I’ll personally deliver them to Ylona. Trust me.” He assured her. Kilala naman niya si Kael at may tiwala siya rito kaya nagpaubaya siya. Opportunity niya ito as a chef. It was her dream na makilala ang isang que

Lumipas ang ilang araw na sunod-sunod ang event ng kumpanya. Halos walang tulugan ang buong staff, lahat nagkukumahog sa preparasyon para sa isang malaking corporate gala na inihanda ng pamilya ni Raze. Isa itong taunang pagtitipon ng mga pinakamalalaking stakeholders, foreign dignitaries, at ilang piling miyembro ng royal families sa Asia. Isa rin itong pagkakataon upang i-showcase ang mga bagong project ng kumpanya, partnerships, at siyempre, ang mga taong may mahalagang ambag sa tagumpay ng korporasyon. At sa kabila ng lahat ng kaguluhan, nanatili si Lylia sa kusina, tahimik, at focused sa ginagawa. Pero sa loob ng ilang araw, palihim siyang pinupuntahan ni Rafaela upang kausapin sa mga hinahanda niya. Isa, dalawa, hanggang sa naging regular na ang pagbisita nito sa kusina. “You’ll be featured in the gala banquet,” anunsyo ng reyna sa isang hapon habang si Lylia ay abalang naglalagay ng sugared violets sa ibabaw ng mini pavlovas. “Po?” Napalingon si Lylia, gulat na gulat. “Yo

Lumipas ang ilang araw… May malaking event ang kumpanya. Isang Royal Partnership Gala kung saan iimbitahan ang mga kasosyong pamilya mula sa iba't ibang bahagi ng bansa, pati mga foreign representatives. At dahil dito, abala ang buong staff sa paghahanda, mula sa dekorasyon, catering, media coverage, logistics, at siyempre, mga pastry creations. Lylia barely had time to breathe. Pero dahil gusto niya ang ginagawa, halos hindi niya maramdaman ang pagod. Mas nag-e-enjoy siya. She was in the kitchen fifteen hours a day. Umiikot sa ingredients, nagpapatest ng flavors, nagbabalanse ng fondant, at naghahabol sa delivery schedules. Pero kahit pagod, hindi siya nawalan ng determinasyon. May mga pagkakataong napapaisip siya sa katahimikan ng gabi kung tama bang tinanggap niya ang spotlight, pero lagi’t laging bumabalik sa kanya ang goal na, "Make something of herself. Para sa sarili ko naman." Dumating ang araw ng event. Queen Rafaela, in a dazzling gold gown, personally introduced her to

Mabigat ang mga hakbang ni Lylia pabalik sa hallway ng event. Nagtatalo ang loob niya, galit, sakit, lungkot, at pagod. Hindi niya akalaing ang simpleng paglabas lang para makahinga ay magiging simula ng isa na namang pasakit. Nanatiling sariwa sa isip niya ang mga huling sinabi ni Raze: “I’m trying to protect you.” Pero anong klaseng proteksyon ‘yon kung pakiramdam niya, siya palagi ang kailangang mag-adjust? Magtago? Manahimik? Nakatitig lang siya sa tiles ng hallway, pilit kinakalma ang sarili. Pero kahit anong pigil niya, ramdam niyang unti-unti siyang nanghihina. Naninikip ang dibdib niya. Parang wala siyang ibang gustong gawin kundi maglaho sa lugar na ‘to. Hindi ko na kaya... Isang hakbang pa at tuluyang nanghina ang mga tuhod niya. “Lylia?” Napatingin siya sa tumawag sa kanya. Bumungad si Kael mula sa madilim na parte. Nakasuot ito ng dark brown na suit, halatang hinahanap siya. Pero nang makita nito ang itsura ni Lylia, maputla, magulo ang buhok, at namamasa ang

Mula nang tuluyang mawala sa mata ng publiko, pinili ni Raze ang katahimikan, isang buhay na malayo sa nakagisnan niya, sa ingay ng syudad, at sa lahat. Tinalikuran niya maski ang pagiging prinsipe. Ngayon, kilala siya sa isang baryo bilang Kapitan Radleigh. Sa tuwing may kargamento mula sa bayan, siya mismo ang umaalalay sa pagbubuhat. May munting talyer sa gilid ng kalsada kung saan siya mismo ang nag-aayos ng mga sirang motorsiklo at tricycle. Kapag may kailangang ayusin sa barangay, poste ng kuryente, sirang bubong ng barangay hall, drainage, nandoon siya, walang reklamo. Nakatutok lang siya sa lahat. Minsan, nagpapatulong siya sa mga binatilyong tambay. Pero sa kabila ng lahat ng ito, may lihim siyang itinatago. Isang parte ng buhay niya na hindi kailanman nawala sa puso niya, si Dalgona, ang anak nila ni Lylia. Sa tuwing sasapit ang ikalawang linggo ng buwan, gumigising siya ng alas-tres ng madaling araw. Tahimik siyang umaalis, nagsusuot ng maskara, sumasakay sa luma at