All Chapters of หญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน: Chapter 31 - Chapter 33

33 Chapters

บทที่ 31 หญิงอัปลักษณ์ถูกรังแก

เหมยลี่เตรียมเมี่ยนเถียวเส้นสีขาวยาวถูกลวกให้นุ่มเหนียวกำลังดี พร้อมน้ำแกงสีใสที่ถูกเคี่ยวนานจนมีรสชาติหวาน และถั่วผัดน้ำมันพริกเผ็ดชาได้ถูกโรยอยู่ด้านบนช่างดูน่าทานยิ่งนัก ถ้วยใหญ่ทั้งสี่ถูกวางลงบนถาดกว้าง ร่างอรชรจึงยกไปอย่างระมัดระวังตามคำสั่งหญิงอัปลักษณ์ถือถาดเดินไปยังห้องรับรองซึ่งอยู่ด้านหน้า นางรู้สึกแปลกใจยิ่งนักที่วันนี้จำนวนชามมิครบจำนวนคน แต่ความสงสัยนั้นได้พบกับคำตอบเมื่อนางเดินมาถึงท่านแม่ทัพมิได้อยู่ร่วมโต๊ะอย่างที่นางนึกหวั่นกลัวว่าจักเจอเขาอีก ใบหน้าที่ถูกซ่อนใต้ผ้าคลุมก้มเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ทุกสายตาที่จ้องมองอยู่ตอนนี้จับจ้องมากเกินไป นางจึงเดินเข้าไปอย่างเชื่องช้าเพื่อจักได้วางชามที่มีน้ำแกงร้อน ๆ ให้พวกเจ้านายในเรือนได้ทานเพล้ง!ทว่ายังก้าวเท้าไปได้ไม่กี่ก้าวอู๋ท่งที่ยืนรออยู่เดินสวนมาพร้อมสกัดขาของนาง จนถ้วยชามที่ถือไว้ในถาดกระเด็นร่วงหล่นน้ำแกงที่ยังคงมีควันฉุยสาดกระเด็นโดนตัวหญิงอัปลักษณ์ ความร้อนของมันทำให้นางทุรนทุรายจนร้องออกมา“ร้อน ๆ” เหมยลี่มิได้โง่เขลาจนไม่รู้ว่าอู๋ท่งคิดกลั่นแกล้งกัน นางรีบลุกขึ้นยืนพร้อมจ้องไปยังคนผิด“เจ้านี่มันซุ่มซ่ามซะจริง รีบเก็
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more

บทที่ 32 จับหัวขโมย

รอยแผลบนกายยังพอทุเลาลงไปได้บ้าง เหมยลี่ไม่มีเวลามานั่งรักษาตัวเองได้อีกต่อไปเหตุเพราะนางเป็นเพียงแค่ผู้รับใช้ของเรือนตระกูลกู้ที่ยามนี้ต่างต้องช่วยกันทำความสะอาดเรือนเป็นการใหญ่ หญิงอัปลักษณ์ได้งานขัดถูที่ห้องอาบน้ำและต้องหามถังน้ำมาใส่ในอ่างหินให้เต็ม ซึ่งนับว่าหนักเอาการสำหรับหญิงร่างอรชรที่ต้องทำมันเพียงผู้เดียวเสื้อผ้าเปียกปอนไปด้วยน้ำที่สาดกระเซ็นและเหงื่อไหลจาการทำงานหนัก ร่างกายที่มีบาดแผลต้องกัดฟันสู้เพื่ออยู่ในเรือนนี้ต่อไปให้ได้ ในเมื่อเลือกที่จะสมอ้างเป็นบุตรสาวจากแคว้นอันแล้วนี่คือชะตาที่นางต้องก้มหัวยอมรับมันตึก ตึกเสียงรองเท้าของสตรีสูงศักดิ์ย่างกรายเข้ามา ต้าเหนิงชูคอเดินหลังตรงพร้องปรายตามองหาหญิงอัปลักษณ์โดยกำลังคิดหาวิธีกลั่นแกล้งโดยที่นางมิต้องเสียแรงลงมือเอง“แม่นางต้าเหนิง ข้าจวนขัดเสร็จแล้วเจ้าค่ะ” เหมยลี่รีบลุกขึ้นมาก้มโค้งให้ นางคิดว่าสะใภ้เอกของตระกูลกู้ต้องการแช่น้ำในอ่างเป็นแน่“แผลของเจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้าง” นางเสแสร้งแกล้งถาม พลันแปรเปลี่ยนสีหน้าดูคล้ายว่าห่วงใย“ดีขึ้นบ้างเจ้าค่ะ”“เอายาไปให้นาง” ต้าเหนิงผินหน้าเล็กน้อยพร้อมบอกให้นางรับใช้คนสนิทยื่นขวดยา
last updateLast Updated : 2025-05-28
Read more

บทที่ 33 ท่านช่างดื้อดึงนัก

“มาแล้วเจ้าค่ะ” อู๋ท่งเดินมาพร้อมนางรับใช้คนสนิทของต้าเหนิงเหมยลี่ที่นั่งอยู่บนพื้นพลันมองใบหน้านางผู้นี้ ทว่ากลับหลบสายตากันเสียดื้อ ๆ“บอกท่านฮูหยินไปเสียว่าเจ้าได้มอบยาขวดนี้ให้หญิงอัปลักษณ์รึไม่” อู๋ท่งพูดอีกหน น้ำเสียงคล้ายข่มขู่ก็มิปาน“ขะ...มิได้มอบยาขวดใดให้นางเลยเจ้าค่ะ” หญิงผู้นี้พูดติด ๆ ขัด ๆ พร้อมก้มหน้าหลบสายตาเหมยลี่ที่จ้องกันอยู่“มิจริง เจ้าเป็นคนมอบให้ข้ากับมือ ไปถามแม่นางต้าเหนิงดูก็ได้ นางเป็นคนยื่นให้เจ้านำมาให้ข้าเองแท้ ๆ”“เจ้านี่ยังหน้าด้านกุเรื่องขึ้นมาอีกนะ จับนางไปโบยเสีย” ฮูหยินชิงชิงชี้หน้า“ไม่นะ ท่านฮูหยินข้ามิได้ขโมยนะเจ้าคะ เหตุใดท่านมิถามเอาความจริงจากแม่นางต้าเหนิงด้วยเล่า” เหมยลี่พยายามเรียกร้องความยุติธรรมที่นางมิได้กระทำ“เจ้ามีสิทธิ์อันใดเรียกร้องในเรือนข้า ต่อให้สะใภ้เอกของข้าบอกว่าเจ้ามิผิด แต่ข้ามิเชื่อดอกว่าหญิงอัปลักษณ์อย่างเจ้ามิใช่ขโมย”“ถึงหน้าตาของข้าจักอัปลักษณ์ แต่ข้ามิเคยทำเรื่องเช่นนี้” หยดน้ำตาไหลพรากมองสตรีสูงวัยอย่างขุ่นเคืองใจ“เจ้าจักบอกว่าเจ้าจิตใจสูงส่งงั้นรึ ฮ่า ๆ คนเยี่ยงเจ้าต่อให้บวชเป็นแม่ชีก็มิมีผู้ใดเลื่อมใสศรัทธาดอก” อ
last updateLast Updated : 2025-05-31
Read more
PREV
1234
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status