로그인공유
บทที่ 31 หญิงอัปลักษณ์ถูกรังแก
최신 업데이트:
2025-05-26 16:44:51
최신 챕터
หญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน บทที่ 34 ท่านมีน้ำใจเกินไปแล้ว
อากาศยามราตรีหนาวเหน็บเสียจนปวดกระดูก สองเท้าก้าวเดินไปตามทางโดยมีบุรุษรูปงามเดินข้างกาย แม้หญิงอัปลักษณ์จักมิอยากรับน้ำใจจากเซียวจ้าน แต่คนดื้อด้านก็ยังมิยอมปล่อยให้นางต้องเดินลำพังมิมีเสียงพูดใดเอ่ยออกมา มีเพียงเสียงฝีเท้าและเสียงลมพัดคอยให้รู้สึกไม่หวาดกลัว เมื่อต้องเดินไปตามตรอกซอกซอยเปลี่ยว หากเป็นผู้อื่นเหมยลี่คงนึกหวั่นกว่านี้ แต่มิรู้ทำไมนางถึงได้ไว้ใจบุรุษรูปงามที่เพิ่งเคยเจอเพียงไม่กี่หนในที่สุดเซียวจ้านได้เดินนำนางมาจนถึงโรงหมอ ซึ่งยามนี้ประตูด้านหน้าได้ปิดสนิท คบเพลิงที่ตั้งเอาไว้ได้ดับจนมอดเหลือแต่ขี้เถ้า“เจ้ามาช้าไปเสียแล้ว” น้ำเสียงลุ่มลึกเอ่ยแผ่วเบาราวกระซิบ“ข้าต้องทำเช่นไร ที่ใดพอจักมียาให้ข้าได้บ้าง”“เรือนของข้าพอจักมี หากเจ้า...”“มิได้ ข้ามิไปเรือนของคุณชายเซียวจ้านเป็นอันขาด”เหมยลี่จ้องนัยน์ตาคู่เฉี่ยว ก่อนขยับถอยครึ่งก้าวอย่างระวังตัว ด้วยเพราะมิอาจให้ผู้ใดมาเดือดร้อนกับนาง อีกทั้งเซียวจ้านยังเป็นสหายรักของท่านแม่ทัพ หญิงซึ่งเป็นสมบัติอันไร้ค่าของมู่หยาง ยิ่งมิควรเข้าใกล้บุรุษผู้ใด โดยเฉพาะคุณชายรูปงามท่านนี้“ข้ามิรู้ว่าเจ้าเป็นอันใดแม่นาง แต่เรือนของข้ามี
หญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน บทที่ 33 ท่านช่างดื้อดึงนัก
“มาแล้วเจ้าค่ะ” อู๋ท่งเดินมาพร้อมนางรับใช้คนสนิทของต้าเหนิงเหมยลี่ที่นั่งอยู่บนพื้นพลันมองใบหน้านางผู้นี้ ทว่ากลับหลบสายตากันเสียดื้อ ๆ“บอกท่านฮูหยินไปเสียว่าเจ้าได้มอบยาขวดนี้ให้หญิงอัปลักษณ์รึไม่” อู๋ท่งพูดอีกหน น้ำเสียงคล้ายข่มขู่ก็มิปาน“ขะ...มิได้มอบยาขวดใดให้นางเลยเจ้าค่ะ” หญิงผู้นี้พูดติด ๆ ขัด ๆ พร้อมก้มหน้าหลบสายตาเหมยลี่ที่จ้องกันอยู่“มิจริง เจ้าเป็นคนมอบให้ข้ากับมือ ไปถามแม่นางต้าเหนิงดูก็ได้ นางเป็นคนยื่นให้เจ้านำมาให้ข้าเองแท้ ๆ”“เจ้านี่ยังหน้าด้านกุเรื่องขึ้นมาอีกนะ จับนางไปโบยเสีย” ฮูหยินชิงชิงชี้หน้า“ไม่นะ ท่านฮูหยินข้ามิได้ขโมยนะเจ้าคะ เหตุใดท่านมิถามเอาความจริงจากแม่นางต้าเหนิงด้วยเล่า” เหมยลี่พยายามเรียกร้องความยุติธรรมที่นางมิได้กระทำ“เจ้ามีสิทธิ์อันใดเรียกร้องในเรือนข้า ต่อให้สะใภ้เอกของข้าบอกว่าเจ้ามิผิด แต่ข้ามิเชื่อดอกว่าหญิงอัปลักษณ์อย่างเจ้ามิใช่ขโมย”“ถึงหน้าตาของข้าจักอัปลักษณ์ แต่ข้ามิเคยทำเรื่องเช่นนี้” หยดน้ำตาไหลพรากมองสตรีสูงวัยอย่างขุ่นเคืองใจ“เจ้าจักบอกว่าเจ้าจิตใจสูงส่งงั้นรึ ฮ่า ๆ คนเยี่ยงเจ้าต่อให้บวชเป็นแม่ชีก็มิมีผู้ใดเลื่อมใสศรัทธาดอก” อ
หญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน บทที่ 32 จับหัวขโมย
รอยแผลบนกายยังพอทุเลาลงไปได้บ้าง เหมยลี่ไม่มีเวลามานั่งรักษาตัวเองได้อีกต่อไปเหตุเพราะนางเป็นเพียงแค่ผู้รับใช้ของเรือนตระกูลกู้ที่ยามนี้ต่างต้องช่วยกันทำความสะอาดเรือนเป็นการใหญ่ หญิงอัปลักษณ์ได้งานขัดถูที่ห้องอาบน้ำและต้องหามถังน้ำมาใส่ในอ่างหินให้เต็ม ซึ่งนับว่าหนักเอาการสำหรับหญิงร่างอรชรที่ต้องทำมันเพียงผู้เดียวเสื้อผ้าเปียกปอนไปด้วยน้ำที่สาดกระเซ็นและเหงื่อไหลจาการทำงานหนัก ร่างกายที่มีบาดแผลต้องกัดฟันสู้เพื่ออยู่ในเรือนนี้ต่อไปให้ได้ ในเมื่อเลือกที่จะสมอ้างเป็นบุตรสาวจากแคว้นอันแล้วนี่คือชะตาที่นางต้องก้มหัวยอมรับมันตึก ตึกเสียงรองเท้าของสตรีสูงศักดิ์ย่างกรายเข้ามา ต้าเหนิงชูคอเดินหลังตรงพร้องปรายตามองหาหญิงอัปลักษณ์โดยกำลังคิดหาวิธีกลั่นแกล้งโดยที่นางมิต้องเสียแรงลงมือเอง“แม่นางต้าเหนิง ข้าจวนขัดเสร็จแล้วเจ้าค่ะ” เหมยลี่รีบลุกขึ้นมาก้มโค้งให้ นางคิดว่าสะใภ้เอกของตระกูลกู้ต้องการแช่น้ำในอ่างเป็นแน่“แผลของเจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้าง” นางเสแสร้งแกล้งถาม พลันแปรเปลี่ยนสีหน้าดูคล้ายว่าห่วงใย“ดีขึ้นบ้างเจ้าค่ะ”“เอายาไปให้นาง” ต้าเหนิงผินหน้าเล็กน้อยพร้อมบอกให้นางรับใช้คนสนิทยื่นขวดยา
หญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน บทที่ 31 หญิงอัปลักษณ์ถูกรังแก
เหมยลี่เตรียมเมี่ยนเถียวเส้นสีขาวยาวถูกลวกให้นุ่มเหนียวกำลังดี พร้อมน้ำแกงสีใสที่ถูกเคี่ยวนานจนมีรสชาติหวาน และถั่วผัดน้ำมันพริกเผ็ดชาได้ถูกโรยอยู่ด้านบนช่างดูน่าทานยิ่งนัก ถ้วยใหญ่ทั้งสี่ถูกวางลงบนถาดกว้าง ร่างอรชรจึงยกไปอย่างระมัดระวังตามคำสั่งหญิงอัปลักษณ์ถือถาดเดินไปยังห้องรับรองซึ่งอยู่ด้านหน้า นางรู้สึกแปลกใจยิ่งนักที่วันนี้จำนวนชามมิครบจำนวนคน แต่ความสงสัยนั้นได้พบกับคำตอบเมื่อนางเดินมาถึงท่านแม่ทัพมิได้อยู่ร่วมโต๊ะอย่างที่นางนึกหวั่นกลัวว่าจักเจอเขาอีก ใบหน้าที่ถูกซ่อนใต้ผ้าคลุมก้มเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ทุกสายตาที่จ้องมองอยู่ตอนนี้จับจ้องมากเกินไป นางจึงเดินเข้าไปอย่างเชื่องช้าเพื่อจักได้วางชามที่มีน้ำแกงร้อน ๆ ให้พวกเจ้านายในเรือนได้ทานเพล้ง!ทว่ายังก้าวเท้าไปได้ไม่กี่ก้าวอู๋ท่งที่ยืนรออยู่เดินสวนมาพร้อมสกัดขาของนาง จนถ้วยชามที่ถือไว้ในถาดกระเด็นร่วงหล่นน้ำแกงที่ยังคงมีควันฉุยสาดกระเด็นโดนตัวหญิงอัปลักษณ์ ความร้อนของมันทำให้นางทุรนทุรายจนร้องออกมา“ร้อน ๆ” เหมยลี่มิได้โง่เขลาจนไม่รู้ว่าอู๋ท่งคิดกลั่นแกล้งกัน นางรีบลุกขึ้นยืนพร้อมจ้องไปยังคนผิด“เจ้านี่มันซุ่มซ่ามซะจริง รีบเก็
หญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน บทที่ 30 แผนกำจัดหญิงอัปลักษณ์
ฟ้าอรุณวันใหม่ได้ผลัดเปลี่ยนท่านแม่ทัพมู่หยางก็ได้เวลาที่เขาต้องออกเดินทางเสียแล้ว ร่างสูงผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่หลังจากแอบไปหมกตัวอยู่ในโรงฟืนจนฟ้าสาง คนอย่างเขาก็ยังมิวายชิงชังหญิงอัปลักษณ์และเดินออกมาอย่างไม่ไยดีมู่หยางยังมิบอกเรื่องนี้ให้ภรรยาเอกทราบ เขาแสร้งทำตัวเหมือนออกไปราชการเหมือนทุกวัน และเพื่อมิให้ต้าเหนิงไหวตัวได้ทันในวันนี้เขาจึงรีบขึ้นรถม้าไปตั้งแต่เช้าตรู่เสียงเกือกม้าดังเป็นจังหวะแว่วเข้ามาถึงห้องของต้าเหนิง นางที่รอคอยสามีจนผล็อยหลับไปได้ตื่นลืมตาขึ้น และรีบวิ่งออกมาดู ดวงตาเฉี่ยวคู่สวยเห็นรถม้าออกไปเพียงแวบเดียวเท่านั้น ก่อนรีบย่างกรายไปยังห้องนอนของสามีซึ่งตอนนี้ประตูได้เปิดกว้างทั้งสองฝั่งสองเท้าก้าวพ้นธรณีประตูและกวาดสายตามองนางมิพบมู่หยางตามที่คิดไว้ ซึ่งนับว่าแปลกเป็นอย่างมากที่สามีจักออกไปโดยมิบอกกล่าวนางสังคำความร้อนใจทำให้ทนมิไหวจึงรีบเดินไปยังห้องฮูหยินซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่ง หญิงรูปงามเดินอย่างมิผลีผลามเพื่อรักษามารยาทอย่างที่คนตระกูลสูงส่งจักทำกัน“ท่านแม่ตื่นรึยัง?”ต้าเหนิงถามนางรับใช้หน้าประตูด้วยน้ำเสียงนิ่มนวลที่สุด“ตื่นแล้วเจ้าค่ะ”“บอกท่านว่าข
หญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน บทที่ 29 ได้โปรดปล่อยข้าไป
“ท่านแม่ฟังมิผิดดอก”มู่หยางตอบด้วยท่าทีสงบนิ่งยิ่งนัก เขาจ้องนัยน์ตาของสตรีสูงวัยอย่างจริงจัง พร้อมยื่นกระดาษในมือให้มารดาได้เห็นด้วยตาตัวเอง"จริงรึนี่" ฮูหยินชิงชิงแทบมิเชื่อ แต่ด้วยมีตราประทับจากฮ่องเต้ถือว่าสารนี้เป็นที่สิ้นสุดแล้ว นางมองบุตรชายด้วยแววตาแสนเป็นห่วงในตัวท่านแม่ทัพและกังวลใจเรื่องทายาทสืบสกุล “หากเป็นเช่นนี้ต้าเหนิงจักอยู่เช่นไรเล่า”“ข้าไปแค่แรมเดือนเท่านั้น”“ให้ภรรยาเอกของเจ้าไปด้วยได้รึไม่”“ที่แห่งนั้นกันดารนักเห็นทีจักมิเหมาะ”“ให้นางไปทำหน้าที่ภรรยาให้เจ้าก็ยังดี”“ท่านแม่ข้าไปทำงานสำคัญ และที่นั่นมีกลุ่มคนคิดก่อกบฏอย่าให้นางต้องไปเป็นภาระของผู้ใดเลย” มู่หยางเอ่ยเสียงดุเล็กน้อย“แม่รู้สึกกังวลใจนัก เจ้าจักปลอดภัยดีใช่รึไม่”“อย่ากังวลใจไปข้าเป็นถึงแม่ทัพผู้เก่งกาจมิมีผู้ใดทำอันใดข้าได้”“ถ้าเช่นนั้นเจ้าจักไปบอกต้าเหนิงรึไม่”“ข้าว่าท่านไปบอกนางแทนข้าเถิด”“ได้เยี่ยงไร เจ้าเป็นสามีก็ควรไปบอกนาง”“ข้าเกรงว่านางจักดื้อดึงเหมือนคราวก่อน อย่าให้ข้าลำบากใจเลยท่านแม่ งานนี้สำคัญนักและอันตรายมากเกินกว่าสตรีนางใดจักติดสอยห้อยตามข้าไปได้”มู่หยางคิดถึงเหตุการณ์ครั้งก่
다른 추천
ใต้หล้าสยบรัก
จูน187.7K 조회수ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น236.9K 조회수ยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน98.8K 조회수สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน662.3K 조회수ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.5K 조회수เป็นตัวประกอบก็ต้องคู่กับตัวประกอบเท่านั้น
suniki95 조회수ใต้เงาจันทราข้านี้มิอาจเร้น
Luffy.g310 조회수หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ221.5K 조회수
