Semua Bab ซูเหยาเมื่อฉันกลายเป็นแม่เลี้ยงผู้โหดร้าย: Bab 271 - Bab 280

เรื่องของซูเหยาที่ได้รับเชิญให้ไปเป็นอาจารย์สอนหนังสือให้กับเหล่าปัญญาชนในเมืองหลวงนั้นได้ถูกนักข่าวท้องถิ่นมาสัมภาษณ์รวมถึงครอบครัวของหมิงและฮุ่ยด้วยในเรื่องนี้ก็ได้กลายเป็นข่าวใหญ่ไม่แพ้คนเป็นลูก โดยเฉพาะชาวบ้านหมู่บ้านตงไห่ที่พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเลขา  หมิงของพวกตนในคอมมูนเป็นพ่อของอาจารย์ระดับมหาวิทยาลัยแต่เรื่องที่ทำให้พวกเขาตื่นเต้นมากกว่านั้นก็คือหญิงสาวอย่างซูเหยาที่ใครหลายคนต่างก็มองว่าหล่อนเป็นตัวร้ายและเอาแต่ผลาญเงินไปวัน ๆ จะมีความเก่งกาจจนได้รับเชิญจากอธิการบดีให้ไปสอนหนังสือด้วยตัวเองเรื่องนี้ชาวบ้านจึงได้แต่ยกย่องพ่อแม่บ้านซูว่าเลี้ยงลูกออกมาได้ดี ทางด้านสี่พี่น้องเจียงเมื่อได้ทราบข่าวเรื่องของน้องสาวพวกเขาก็ต่างอาศัยพรรคพวกของตนในการช่วยหาบ้านทางเมืองหลวงให้กับน้องสาวคนเล็กราคาไม่เกี่ยงแต่คุณภาพต้องได้ แต่ถ้าใครคิดอยากย้อมแมวรับรองได้เจอดี ด้วยความที่ตอนนี้คนทั้งสี่ได้มีตำแหน่งนายพลกันแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าคิดลองดีกับคนบ้านเจียงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อาศัยอยู่ในเมืองหลวงก็ตาม        &nb

“พี่ชายใหญ่หรือครับ” เด็กชายตัวเล็กทวนคำ“ใช่ครับพี่เอง พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้กลับบ้านเลย” คนเป็นพี่ ชายได้ยกตัวน้องชายขึ้นจากพื้นมาอุ้มไว้ในอ้อมแขนกล่าวออกมา“ทำไมพี่ถึงไม่กลับ” คนเป็นน้องถามด้วยความสงสัย“พี่ฝึกหนักมากครับ แต่ปีต่อ ๆ ไปน่าจะกลับได้แล้วเสี่ยวหยุนเป็นเด็กดีหรือเปล่า” คนเป็นพี่ตอบคำถามอย่างเต็มใจก่อนที่จะถามน้องออกมาอีกในระหว่างที่คนอื่นกำลังทักทายกับครอบครัวของตนอยู่ หนิงเหอก็ได้มองเห็นพี่ชายของตนที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าไหร่สองพี่น้องก็ยังคงจดจำกันได้“พี่ใหญ่” สาวร่างสูงที่ตอนนี้ไม่ได้ตัดผมสั้นอย่างแต่ก่อนตะโกนเรียกชายหนุ่มร่างสูงในชุดทหารสีเขียวด้วยความดีใจ“อาเหอ น้องพี่” จ้าวจินรีบก้าวเท้ายาวของตนเดินมาหาคนเป็นน้องด้วยความคิดถึงพร้อมโอบกอดร่างน้องสาวคนเดียวแน่นท่ามกลางสายตาของคนในครอบครัวทั้งหมดสองพี่น้องทักทายกันสักพักก่อนที่หนิงเหอจะกล่าวแนะนำทุกคนในครอบครัวรวมทั้งผู้ใหญ่และเด็กที่อยู่ด้วยกันออกมาเมื่อจ้าวจินเห็นหน้าของพวกตงหยา

ซูเหยาเมื่อเห็นใบหน้าที่ปรากฎคำถามของสามีเธอก็ไม่คิดอธิบายอะไรเพิ่มก็ยังคงปล่อยให้สามีวัยกลางคนมึนงงอยู่อย่างนั้น“ไปกันเร็วเถอะค่ะเดี๋ยวของดีจะมีคนคว้าไปเสียก่อน” ผู้เป็นภรรยาเอ่ยเร่ง แล้วเทียนหานจะทำอะไรได้นอกจากจะต้องตามใจภรรยาเพียงอย่างเดียวทางด้านจ้าวจินหลังจากกลับมาถึงบ้านเขาก็ได้เห็นบิดานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องโถงเขาจึงได้เดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับบิดาผู้เริ่มชรา“น้องสาวแกเป็นอย่างไรบ้าง ครอบครัวนั้นเป็นคนแบบไหน” คนเป็นประมุขของบ้านเปิดปากถามลูกชายโดยที่ไม่ได้ลดหนังสือพิมพ์ที่จับอยู่ในมือลง“ไม่ธรรมดาครับโดยเฉพาะน้องสาวของบ้านซู” จ้าวจินตอบออกมาโดยไม่ขยายความ ทำให้คนเป็นพ่อจำต้องหันหน้ามามองลูกชายคนโตด้วยความไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ลูกชายกล่าวออกมานั้นหมายความว่ายังไง“หมายความว่ายังไง” คนเป็นพ่อละสายตาจากสิ่งที่อ่านหันมามองหน้าคนเป็นลูก“ก็คนที่ผมไปรับทั้งหมดในวันนี้มีบ้านอยู่ใกล้กับพวกเราทั้งสิ้น แค่นั้นยังไม่พอซูเหยาน้องสาวของน้องเขยนั้นเป็นน้องสาวบุญธรรมของครอบครัวเจียงพ่อจะคิ

ตงหยางที่ในเวลานี้ได้อยู่กับน้องสาวตัวน้อยของตนเมื่อครั้งอดีตตามลำพัง ชายหนุ่มก็ได้เห็นว่าน้องสาวคนนี้เติบโตขึ้นมากแถมใบหน้ากลมเมื่อตอนเป็นเด็กก็กลายเป็นใบหน้าเรียวสวยดูหวานละมุนผิดกับเด็กแก้มแดงกลมลิบลับ“เสี่ยวผิง” ชายหนุ่มเรียกน้องสาวที่นั่งอยู่ด้วยกันเสียงอ่อน“ค่ะพี่ชาย” คนตัวเล็กกว่าเงยหน้าจากหนังสือที่อยู่ในมือมองคนที่เรียกตนเองด้วยดวงตากลมโต“คือว่าตอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยน้องมีแฟนหรือว่าคนที่ชอบไหมครับ” คนแก่กว่าถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ด้วยใจเต้น   ระส่ำอย่างไม่เคยเป็น“อืม พี่ชายถามแบบนี้หมายความว่ายังไงหรือคะ” คนตัวเล็กกว่าที่พอจะคาดเดาอะไรได้ลาง ๆ ถามออกมาด้วยใบหน้าใสซื่อ“พี่ชอบน้องหากว่าเสี่ยวผิงมีคนอื่นพี่จะได้วางตัวถูก”         ตงหยางตอบออกมาตามความรู้สึกโดยไม่คิดอ้อมค้อม     ต่อ ไปอีก“ก็แค่นี้เอง เพราะน้องก็ชอบพี่เหมือนกัน” เสี่ยวผิงลดหนังสือในมือลงพูดออกมาอย่างเขินอาย เธอแค่รอว่าเมื่อไ

ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เป็นห้างที่ซูเหยากับพี่น้องบ้านซูของเธอได้เป็นผู้ร่วมหุ้นกัน การก่อสร้างใช้เวลาถึงสองปีและยังไม่รวมการตกแต่งภายในในช่วงเวลานี้ทางด้านเทียนเฟยที่เรียนจบแล้วเขาได้ขอคนเป็นแม่เดินทางไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ ซูเหยาเองแม้จะเป็นห่วงและคิดถึงลูกเธอก็ไม่ได้คิดขัดความต้องการของลูกชายคนรองแต่อย่างใดเพราะเธอเองก็อยากให้ลูกเติบโตในเมื่อเป็นสิ่งที่ลูกเลือกคนเป็นแม่ก็ได้แต่สนับสนุน เช่นเดียวกับคนเป็นพ่อที่แม้จะนิ่ง ๆ แต่เขาก็รักและเป็นห่วงลูกทุกคนส่วนเทียนผิงกับมู่ฟางนั้นเลือกที่จะไปทำงานในโรงพยาบาลในค่ายทหารที่พี่ชายของตนประจำการอยู่ที่นั่น ซึ่งก็ไม่ได้ไกลจากเมืองหลวงมากนักขับรถเพียงแค่สองชั่วโมงเศษก็ถึงโดยตอนนี้เทียนเฉินกับมู่ซือก็ได้ขึ้นเป็นนายกองกันทั้งคู่แล้ว แต่กว่าจะได้ตำแหน่งนี้มาก็เกือบต้องแลกกับชีวิตของทั้งสองคนที่ถึงขนาดเลือดตกยางออกกันทีเดียวในการช่วย เหลือตัวประกันที่พ่อค้าอาวุธเถื่อนจับคนกลุ่มหนึ่งเอาไว้โดยเทียนเฉินได้ปลอมเป็นหนึ่งในตัวประกันก่อนที่เขาจะเอาตัวเข้าไปบังผู้หญิงคนหนึ่งที่มาทราบทีหลังว่าเป็นพยาบาลที่กำลังจะมารา